Πέραν της τρέχουσας συγκυρίας, εκείνο που πρέπει να σημειώσει κανείς για το Ουκρανικό, και μάλιστα ανεξαρτήτως των εγγύς μελλοντικών εξελίξεων, είναι ότι στην καρδιά της Ευρώπης και στην αυλή της Ρωσίας δημιουργήθηκε ένα προηγούμενο αίματος και μίσους, που θα χρειασθούν πολλές γενιές για να αναιρεθεί, αν αναιρεθεί ποτέ.
Πολέμησαν και πολεμούν μεταξύ τους δύο αδελφά έθνη , σε έναν σχεδόν εμφύλιο πόλεμο -και , οι εμφύλιοι πόλεμοι είναι οι χειρότεροι, είναι αυτοί που αφήνουν ανεπούλωτες πληγές για πολλά χρόνια.
Αν μπορεί να κατηγορήσει για κάτι κανείς τη Ρωσία ,είναι το ότι άργησε να αντιδράσει στα σχέδια της Δύσης (ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ένωση) για την προώθηση του ΝΑΤΟ έως τα περίχωρα της Μόσχας, τον εξαναγκασμό της σε στρατηγική ήττα, ακόμα και τον διαμελισμό της.
Αυτά δεν έγιναν. Μάλιστα η αντίσταση και η ενδυνάμωση της Ρωσίας, ανάγκασαν τις ΗΠΑ σε αναδίπλωση, και , εν μέσω των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι ίδιες, σε αναζήτηση μιας άλλης στρατηγικής με τη Ρωσία. Σε συνεκμετάλλευση πόρων (και της ίδιας της Ουκρανίας) καθώς και ενεργειακών συνεργασιών – κάτι που μένει ανοιχτό, να δούμε αν θα ευδοκιμήσει.
Αυτή η στροφή των ΗΠΑ αφήνει εκτός νυμφώνος να επιμένουν σε μια πολιτική, σαν σε αυτόν τον πόλεμο να νικούσαν οι ίδιοι και η Ουκρανία.
Φορτώνουν βέβαια στον Ζελένσκι την αποδοχή του ακρωτηριασμού της χώρας, αλλά επιμένουν στις μεταπολεμικές εγγυήσεις ασφαλείας ,δηλαδή στην στρατιωτική παρουσία των Ευρωπαίων στην Ουκρανία, σαν αυτός ο πόλεμος να μην έγινε ποτέ, ή σαν να βγήκαν οι ίδιοι νικητές απ’ αυτόν.
Επιμένουν επίσης να στηρίζουν το εθνικιστικό και νεοναζιστικό καθεστώς του Κιέβου , σαν να μην ήταν οι πράξεις του εναντίον των Ρώσων (κι όχι μόνον) της Ουκρανίας, μία ακόμη από τις βασικές αιτίες αυτού του πολέμου.
Ενώ λοιπόν οι Ρώσοι επιμένουν στην εξάλειψη των αιτιών του πολέμου, οι Δυτικοευρωπαίοι επιμένουν στη διατήρησή τους.
Στο μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσία διαμερίζονται τα ιμάτια της Ουκρανίας, με το τέλος του πολέμου να μετατοπίζεται στις ελληνικές καλένδες .
Οι μαξιμαλιστικές θέσεις των Ευρωπαίων για εκεχειρία (ενώ η Ρωσία νικάει), για ανάκτηση των εδαφών που έχουν κατακτηθεί ( ενώ η Ευρώπη είναι στρατιωτικά αδύναμη) για εγγυήσεις ασφαλείας της Ουκρανίας (με δυτικά στρατεύματα στην κοιλιά της Ρωσίας) καθώς και οι οικονομικές υποχρεώσεις που αναλαμβάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση έναντι των ΗΠΑ δείχνουν ότι η Ευρώπη, αυτοκτονεί…
https://www.militaire.gr/an-o-paralogismos-einai-aytoktonia-i-eyropi-aytoktonise/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου