Ο κύριος αντίπαλος της ακροδεξιάς δεν είναι ο Εμανουέλ Μακρόν, αλλά το αριστερό Νέο Λαϊκό Μέτωπο, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις για τις πρόωρες διπλές εκλογές στη Γαλλία στις 30 Ιουνίου και 7 Ιουλίου.
Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο είναι ένας συνασπισμός της Aριστεράς που ξεκίνησε από την Ανυπότακτη Γαλλία (La France Insoumise-LFI), τους Σοσιαλιστές, τους Κομμουνιστές και τους Πράσινους, όταν τα τέσσερα κόμματα κατέληξαν σε συμφωνία στις 13 Ιουνίου, για να κατέβουν στις εκλογές υπό κοινή σημαία. Συνολικά, το Nouveau Front Populaire, όπως ονομάζεται, θα παρουσιάσει έναν υποψήφιο ανά περιφέρεια σε όλη την Γαλλία με στόχο να ανατρέψει τις προβλέψεις ότι η Εθνική Συσπείρωση (RN) της Λεπέν θα βγει νικητής.
Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο πρέπει λοιπόν να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους της εργατικής τάξης και να δείξει ότι οι κοινωνικές ζημιές της διακυβέρνησης Μακρόν μπορούν να αναιρεθούν, τονίζει το Jacobin.
«Το να φτάσει ο Εθνικός Συνασπισμός στην εξουσία δεν είναι πλέον αναπόφευκτο», καταλήγει η ανακοίνωση της 13ης Ιουνίου της αριστερής συμμαχίας, που θα αντιμετωπίσει δύο βασικούς αντιπάλους, δηλαδή το κεντροδεξιό μπλοκ υπό την ηγεσία του Μακρόν και την ακροδεξιά. Χάρη στην ενότητα που οικοδομήθηκε σε χρόνο ρεκόρ, η Αριστερά είναι εφικτό να κερδίσει, λέει το άρθρο.
Η προκήρυξη πρόωρων βουλευτικών εκλογών, την οποία αποφάσισε ο Μακρόν μετά την επικράτηση του κόμματος της Μαρίν Λεπέν στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου, έχει σίγουρα προκαλέσει σεισμό στη γαλλική πολιτική σκηνή. Ο αντιδημοφιλής πρόεδρος, οι υποψήφιοι του οποίου (στο 14,5%) έλαβαν λιγότερες από τις μισές ψήφους από το κόμμα της Λεπέν (31,5%), ήλπιζε ότι οι διαιρέσεις στην Αριστερά θα τον καθιστούσαν και πάλι τη μόνη εναλλακτική λύση απέναντι στην ακροδεξιά. Αλλά έκανε λάθος.
Αντιμέτωποι με τον κίνδυνο μιας ακροδεξιάς κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και ενός πρωθυπουργού, οι διάφορες αριστερές και πράσινες δυνάμεις αντέδρασαν με ασυνήθιστη ταχύτητα. Η Ανυπότακτη Γαλλία του Ζαν-Λυκ-Μελανσόν, το Σοσιαλιστικό Κόμμα, οι Πράσινοι και το Κομμουνιστικό Κόμμα είχαν ήδη κατέβει μαζί στις βουλευτικές εκλογές του 2022, καταλαμβάνοντας τη δεύτερη θέση συνολικά και σπάζοντας την απόλυτη πλειοψηφία του Μακρόν. Αλλά από τότε, η Αριστερά είχε επιστρέψει στην παραδοσιακή συγκρουσιακή δυναμική της, λέει το Jacobin.
Πιεζόμενα από τις κινητοποιήσεις του δρόμου που ζητούσαν ενότητα, τα κόμματα αυτά αποφάσισαν να «ρίξουν την αγανάκτησή τους στο ποτάμι», όπως το έθεσε ο Μελανσόν με τους συνήθεις λυρικούς τόνους του. Λίγες μέρες αργότερα, γεννήθηκε το Νέο Λαϊκό Μέτωπο, με κοινό πρόγραμμα και συμφωνία για την κατανομή των εκλογικών περιφερειών μεταξύ των διαφόρων κομμάτων. Στις εκλογές, 229 από τις 577 έδρες θα έχουν υποψηφίους από την Ανυπότακτη Γαλλία, ενώ θα υπάρχουν 175 υποψήφιοι από το Σοσιαλιστικό Κόμμα, 92 από τους Πράσινους και 50 από το Κομμουνιστικό Κόμμα.
Σε σύγκριση με τον αριστερό συνασπισμό που σχηματίστηκε για τις βουλευτικές εκλογές του 2022, το κόμμα του Μελανσόν έχασε περίπου 131 υποψηφιότητες. Αυτή η επανεξισορρόπηση λαμβάνει υπόψη όχι μόνο το σημερινό βάρος κάθε κόμματος στην Εθνοσυνέλευση (όπου η Ανυπότακτη Γαλλία είναι η μεγαλύτερη αριστερή δύναμη), αλλά και τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, όπου το κόμμα των Σοσιαλιστών έλαβε 14,6% των ψήφων και η Ανυπότακτη Γαλλία λίγο λιγότερο από 10%.
Το όνομα του συμφώνου (Νέο Λαϊκό Μέτωπο) παραπέμπει στην ιστορική αριστερή συμμαχία που κυβέρνησε τη Γαλλία από το 1936, ενώ ο φασισμός έφτανε στην εξουσία σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Το Λαϊκό Μέτωπο, το οποίο πέτυχε κοινωνικές κατακτήσεις όπως οι αμειβόμενες διακοπές, αποτελεί ιστορική αναφορά για τη γαλλική αριστερά τόσο σημαντική όσο η Κομμούνα ή η Επανάσταση του 1789.
Τα όνειρα της νίκης
Οι δημοσκοπήσεις εξακολουθούν να τοποθετούν την Εθνική Συσπείρωση στην πρώτη θέση, με ποσοστό περίπου 31%, περίπου τρεις μονάδες μπροστά από το Νέο Λαϊκό Μέτωπο.
Ο συνασπισμός «Μαζί» (Ensemble) του Μακρόν βρίσκεται άλλες δέκα μονάδες πίσω, σε μια πραγματικά καταστροφική τρίτη θέση. Το γαλλικό εκλογικό σύστημα είναι πλειοψηφικό, πράγμα που σημαίνει ότι στις επαναληπτικές ψηφοφορίες της 7ης Ιουλίου, στις περισσότερες εκλογικές περιφέρειες ένας αριστερός υποψήφιος θα αντιμετωπίσει έναν υποψήφιο του Εθνικού Συνασπισμού – αφήνοντας εκτός τους «Μακρονιστές».
Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο βασίζεται στον ενθουσιασμό των προοδευτικών ψηφοφόρων, οι οποίοι βλέπουν επιτέλους λόγους ελπίδας εν μέσω ενός ολοένα και πιο δεξιού πολιτικού τοπίου. Έχει επίσης την υποστήριξη των μεγάλων συνδικάτων, τα οποία έχουν καλέσει σε κινητοποιήσεις κατά της ακροδεξιάς και υπέρ του Νέου Λαϊκού Μετώπου, ακολουθώντας την ιστορική έμπνευση του 1936. Είναι ακόμη νωπές στη μνήμη οι διαδηλώσεις και οι απεργίες που παρέλυσαν τη Γαλλία πέρυσι σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος του Μακρόν, οι μεγαλύτερες κινητοποιήσεις των τελευταίων δεκαετιών. Μία από τις εμβληματικές υποσχέσεις του συνασπισμού είναι η κατάργηση της μεταρρύθμισης του Μακρόν, η άμεση επιστροφή στη συνταξιοδότηση στην ηλικία των εξήντα δύο ετών, ενώ παράλληλα διεκδικείται «ο στόχος του δικαιώματος στη σύνταξη στην ηλικία των εξήντα ετών».
Αντίθετα, ο υποψήφιος πρωθυπουργός της Εθνικής Συσπείρωσης, ο Ζορντάν Μπαρντελά, υπαναχώρησε από την προηγούμενη υπόσχεσή του να καταργήσει την αντιδημοφιλή μεταρρύθμιση του Μακρόν, μια κίνηση που απευθύνεται σε ικανοποιημένους επιχειρηματικούς κύκλους.
Για πρώτη φορά, είναι η Δεξιά που είναι διχασμένη. Ο Ερίκ Σιοτί, ηγέτης των Ρεπουμπλικανών – της παραδοσιακής συντηρητικής δύναμης – διαγράφηκε από το ίδιο του το κόμμα επειδή επιχείρησε να συμμαχήσει με την Εθνική Συσπείρωση. Η «Ανακατάληψη» (Reconquête), ένα ακόμη πιο ριζοσπαστικό ακροδεξιό κόμμα από αυτό της Λεπέν, με επικεφαλής τον Ερίκ Ζεμούρ, είδε επίσης τον υποψήφιό της για τις ευρωεκλογές να εγκαταλείπει το πλοίο και να καλεί τους ψηφοφόρους να ψηφίσουν την Εθνική Συσπείρωση.
Η νέα ελπίδα της Αριστεράς
Όλοι αυτοί οι παράγοντες έχουν γεμίσει με ελπίδα την Αριστερά, αλλά το αποτέλεσμα είναι αβέβαιο. Η μετατόπιση του Μακρόν προς τα δεξιά, ο οποίος μόλις προώθησε έναν μεταναστευτικό νόμο αντιγραμμένο από την ακροδεξιά, βοηθά εδώ και χρόνια τη στρατηγική «αποδαιμονοποίησης» της Εθνικής Συσπείρωσης. Ένα μέρος της παραδοσιακής δεξιάς θα ενταχθεί τώρα άμεσα στο στρατόπεδο του Μπαρντελά, ενώ άλλοι είναι τουλάχιστον έτοιμοι να τον ψηφίσουν. Τέτοια είναι η περίπτωση του Φρανσουά-Ζαβιέ-Μπελαμί, του κορυφαίου υποψηφίου των Ρεπουμπλικανών για τις ευρωεκλογές, ο οποίος δήλωσε ότι θα προτιμούσε να ψηφίσει την Εθνική Συσπείρωση παρά την Αριστερά στις αναμετρήσεις του δεύτερου γύρου στις 7 Ιουλίου. Ο ίδιος δείχνει πώς το Νέο Λαϊκό Μέτωπο δεν μπορεί να περιμένει την «αντιφασιστική» υποστήριξη των κεντροδεξιών κομμάτων σε αμφίπλευρες επαναληπτικές ψηφοφορίες.
Μετά από χρόνια που η γαλλική πολιτική και η κοινωνία κινούνται προς τα δεξιά, πολλά παραδοσιακά συντηρητικά στελέχη και ψηφοφόροι φοβούνται περισσότερο έναν σοσιαλδημοκρατικό συνασπισμό που περιλαμβάνει την France Insoumise παρά το ρατσιστικό κόμμα της Λεπέν.
Η Αριστερά πέτυχε την ενότητα σε χρόνο ρεκόρ, αλλά υπάρχουν ακόμη κάποια εμπόδια, όπως το ποιος θα αναλάβει την ηγεσία της κυβέρνησης σε περίπτωση νίκης. Ο Μελανσόν, ο οποίος θα έχει τον μεγαλύτερο αριθμό βουλευτών στο πλαίσιο του Νέου Λαϊκού Μετώπου, προκαλεί έντονη απόρριψη από το πιο κεντρώο εκλογικό σώμα, οπότε είναι πιθανό να αναζητηθεί ένας υποψήφιος με συναίνεση.
Αλλά ακόμη και αυτή η συζήτηση φαίνεται δευτερεύουσα. Οι ηγέτες της Αριστεράς φαίνεται να επικεντρώνονται στην κινητοποίηση του εκλογικού σώματος για να επαναλάβουν το κατόρθωμα του 1936 και να μετατρέψουν την προαναγγελθείσα καταστροφή μιας ακροδεξιάς κυβέρνησης σε ελπίδα για μια κοινωνική και πράσινη στροφή στη γαλλική πολιτική.
Πρόκειται για μια πολυπόθητη αχτίδα ελπίδας σε μια Ευρώπη τραυματισμένη από την φαινομενικά ασταμάτητη άνοδο της ακροδεξιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου