Το δίλημμα της κυβέρνησης πάνω στο «σταυροδρόμι»...!!!

του Σεραφείμ Νικολάου 

Φαίνεται να είναι αυτή εδώ, η δυσκολότερη στιγμή της κυβέρνησης.  

Για τρεις διαφορετικούς λόγους: Πρώτον, έρχεται η ώρα του «ταμείου» για τα ψηφισμένα μέτρα, με επιπτώσεις τόσο στο γενικό πληθυσμό όσο και σε ειδικές ομάδες. Δεύτερον, η κυβέρνηση καλείται να περάσει προϋπολογισμό με νέους φόρους ύψους 2,5 δισεκατομμυρίων. Τρίτον, και ενώ δέχεται τα πυρά αντιπολίτευσης, κοινωνικών ομάδων κ.α. διαπραγματεύεται με τους δανειστές νέα μέτρα!

Θα αντέξει η κυβέρνηση; Πόσο επιβαρύνουν στο σχεδιασμό της τα αποτελέσματα εκλογών σε μαζικά σωματεία, όπως οι μηχανικοί; Και, αποτελεί κόκκινη γραμμή, η μη διάρρηξη της σχέσης του ΣΥΡΙΖΑ με ευάλωτα κοινωνικά στρώματα; Ένα θέμα σημειωτέον για το οποίο αρκετά στελέχη, μεταξύ των οποίων ο πρόεδρος της Βουλής Ν. Βούτσης, έχουν εκφράσει τον προβληματισμό τους.
Απάντηση στις παραπάνω, δικαιολογημένες εν πολλοίς ανησυχίες έδωσε ο Δ. Τζανακόπουλος, λέγοντας πως αν κυριαρχήσουν οι προβληματισμοί στο μέσον της διαδρομής, τότε το πιθανότερο είναι πως θα σε πατήσουν τα φορτηγά!
Αντίστοιχη συλλογιστική ανέπτυξε χθες βράδυ, από τη Θεσσαλονίκη, ένας ακόμη «φύλακας του Μ. Μαξίμου», ο Χρ. Βερναρδάκης, όταν περιέγραψε το κεντρικό δίλημμα αυτής της κυβέρνησης: ή τα μαζεύει και φεύγει και τελειώνει το αριστερό υπόδειγμα για τα επόμενα 100 χρόνια, ή μένει εκεί εν γνώσει ότι έχει να αντιμετωπίσει ασφυκτικούς ταξικούς και κοινωνικούς συσχετισμούς δύναμης. Ο υπουργός Επικρατείας περιέγραφε, βέβαια, τα διλήμματα του καλοκαιριού του 2015, ποιος όμως είπε ότι τα διλήμματα σήμερα είναι διαφορετικά;
Άλλωστε εν είδει συμπεράσματος, ο Υπουργός Επικρατείας τάραξε τα κομματικά «νερά» (μιλούσε σε εκδήλωση της εφημερίδας «Εποχή»), αφού με περισσή ειλικρίνεια δήλωσε, «ότι η συμφωνία του Αυγούστου του 2015 σηματοδοτεί το τέλος της ιδεαλιστικής αριστεράς, αυτής που πίστευε ότι θα αλλάξει την Ευρώπη επειδή σε κάποια χώρα κερδίζει τις εκλογές. Δεν υπάρχει δρόμος βασιλικός με τις εκλογές, χωρίς κοινωνικά κινήματα, χωρίς διεθνείς συμμαχίες, χωρίς ιδεολογική ηγεμονία», διεμήνυσε εξάλλου.
Συμπέρασμα; Η κυβέρνηση θα προχωρήσει, με την ελπίδα ότι δεν θα έχει κοινοβουλευτικές απώλειες και με την προσδοκία ότι το «πεπόνι» της διαπραγμάτευσης θα είναι κομμένο στη μέση ενώ θα πάρει και μια καλή συμφωνία για το χρέος. Άλλο δρόμο δεν έχει.