Δημοσκοπήσεις: Τέσσερα ασφαλή συμπεράσματα και δύο σενάρια υψηλού ρίσκου...

Με βάση τις τελευταίες δημοσκοπήσεις του Σεπτεμβρίου και του Οκτωβρίου εξάγονται συμπεράσματα για την χαμένη αυτοδυναμία, την ανυπαρξία ισχυρού αντιπολιτευτικού πόλου για την πρώτη Κυριακή, αλλά και πολλά σενάρια για κυβερνήσεις συνεργασίας στις δεύτερες κάλπες

Κώστας Τσιτούνας

Ο κατακερματισμός του πολιτικού σκηνικού με βάση τις δημοσκοπήσεις πρέπει πλέον να θεωρείται δεδομένος αφού παγιώνεται για διάστημα μεγαλύτερο του ενός έτους σε όλες τις έρευνες της κοινής γνώμης.

Η ΝΔ παραμένει πρώτο κόμμα με πολύ χαμηλά ποσοστά στην πρόθεση ψήφου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης καταλληλότερος για πρωθυπουργός, αλλά η αυτοδυναμία είναι άπιαστο όνειρο.

Αυτά είναι τα τρία βασικά συμπεράσματα συν ένα τέταρτο ότι κανείς από τους υπάρχοντες πολιτικούς αρχηγούς της αντιπολίτευσης δεν έχει πρωθυπουργίσιμο προφίλ και κανείς δεν μπορεί να συγκροτήσει ένα ισχυρό αντιπολιτευτικό μέτωπο ικανό να απειλήσει και να ανατρέψει τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Μετά τον Μητσοτάκη ποιος;

Το ερώτημα «ποιος μπορεί να ρίξει τον Μητσοτάκη;» εξακολουθεί να είναι τεράστια σπαζοκεφαλιά στην κεντροαριστερά όπως και το έτερο ερώτημα: «Μετά τον Μητσοτάκη ποιος;». Πειστική απάντηση δεν υπάρχει για κανένα από τα δύο ερωτήματα.

Όλα όσα γράφονται πέραν αυτών είναι σενάρια και εικασίες.

Οι παρουσίες των Αλέξη Τσίπρα, Αντώνη Σαμαρά και Μαρίας Καρυστιανού είναι μαθηματικά μη μετρήσιμες από την στιγμή που δεν έχουν ανακοινώσει κόμματα και συνεπώς είναι παρακινδυνευμένο να ειπωθεί ότι προκαλούν ή μπορούν να προκαλέσουν πολιτική αλλαγή.

Η παράσταση νίκης της ΝΔ δεν μπορεί να ανατραπεί με δυνητικές προθέσεις αν το εκλογικό σώμα δεν έχει κάτι σταθερό να πατήσει.

Η αναζήτηση του… δεύτερου

Από εδώ και πέρα αρχίζουν τα σενάρια επί χάρτου και οι εκτιμήσεις. Προφανώς με βάση την κοινή λογική αν ο κ. Τσίπρας προχωρήσει στη δημιουργία πολιτικού φορέα θα εξαϋλώσει τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά και θα κόψει αρκετές ψήφους από το ΠΑΣΟΚ. Η Μαρία Καρυστιανού θα αποσπάσει ένα πολύ ισχυρό ποσοστό από όλο το πολιτικό φάσμα και ο Αντώνης Σαμαράς θα κόψει όλα τα κόμματα που βρίσκονται δεξιότερα της γαλάζιας πολυκατοικίας.

Όμως όλα τα παραπάνω είναι υποθέσεις χωρίς μαθηματική επαλήθευση.

Πρακτικά η αντιπολίτευση φαίνεται να ψάχνει τον «δεύτερο» και όχι τον «πρώτο» που θα κυβερνήσει τη χώρα αν και στο τέλος οι πολίτες ψηφίζουν για πρωθυπουργό και όχι για αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Το δεύτερο σενάριο είναι αυτό που θέλει μετά την επαναληπτική Κυριακή να προκύπτει αναγκαστικά κάποια κυβέρνηση συνεργασίας ή ειδικού σκοπού όπως λέμε.

Η τελευταία δημοσίευση της GPO έδειξε μάλιστα ότι οι πολίτες είναι διχασμένοι και προς αυτή την κατεύθυνση.

Υπάρχει δηλαδή ένα πολύ υψηλό ποσοστό που δεν λέει όχι σε μια κυβέρνηση συνεργασίας με πρωθυπουργό κοινής αποδοχής.

Συγκεκριμένα, το 49,8% των πολιτών δηλώνει ότι προτιμά τη συγκρότηση αυτοδύναμης κυβέρνησης, ακόμα και αν αυτό προϋποθέτει επαναλαμβανόμενες εκλογικές διαδικασίες. Αντίθετα, το 44,8% εκφράζει προτίμηση σε λύσεις συνεργασίας μεταξύ κομμάτων.

Αυτό το εύρημα βεβαίως είναι κάτι που προβληματίζει έντονα όλους τους πολιτικούς αναλυτές με βάση το ιστορικό δεδομένο ότι στην Ελλάδα οι περισσότερες κυβερνήσεις συνεργασίας είτε δεν πέτυχαν το σκοπό τους, είτε είχαν βραχύ βίο.

Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο στο ερώτημα «θέλετε ο πρωθυπουργός να είναι ο αρχηγός του πρώτου κόμματος;». Εδώ το 45,8% λέει ναι. Όμως υπάρχει ένα τεράστιο ποσοστό της τάξης του 50,8% που επιθυμεί άλλο πρωθυπουργό, κοινής αποδοχής.

Το ρίσκο των σεναρίων πάντως είναι πολύ μεγάλο και ξεπερνά ακόμα και το…

 https://www.newsbomb.gr/politikh/story/1687877/dimoskopiseis-tessera-asfali-symperasmata-kai-dyo-senaria-ypsiloy-riskou