Tου Νίκου Λακόπουλου
Με τις αναλύσεις για το εκλογικό αποτέλεσμα να καθυστερούν -πέρα από κάποια επιφανειακά ευρήματα- η κυριαρχία Μητσοτάκη στην πολιτική σκηνή παραπέμπει σε εξελίξεις που μπορεί να αφορούν το 2027 ή το 2031.
Ο συσχετισμός των δυνάμεων δεν μπορεί να ανατραπεί μέσα σε μια τετραετία, αν και το εκλογικό αποτέλεσμα έδειξε πως η πολιτική ζωή είναι κινούμενη άμμος με τους ψηφοφόρους να μετακινούνται με ταχύτητα.
Πολλοί να εμφανίζονται ως αναποφάσιστοι ενώ έχουν ήδη ψηφίσει -και μάλιστα κόμματα που δεν γνωρίζουν καν ποιος είναι ο αρχηγός τους, αλλά η κάλπη των ευρωεκλογών δεν αλλάζει την κυβέρνηση.
Το βασικό μήνυμα των εκλογών μπορεί να είναι ότι η συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ δεν ωφέλησε το ΠΑΣΟΚ παρά ελάχιστα και ο ίδιος ο αρχηγός του βλέπει με το κυάλι την κυβέρνηση «ύστερα από πολλά χρόνια».
Το ερώτημα είναι αν ο κόσμος μετακινήθηκε προς τα δεξιά ή αν ο Μητσοτάκης με την «νέα Νέα Δημοκρατία» οδήγησε ταυτόχρονα στο περιθώριο δύο κόμματα που δεν μπόρεσαν να εκφράσουν τον χώρο του Κέντρου.
Ο Μητσοτάκης και το «νέο ΠΑΣΟΚ»
Η αλήθεια είναι πως η Νέα Δημοκρατία έχασε ψήφους από δεξιά -και λίγο απόκοσμα- κόμματα, αλλά τους αναπλήρωσε από το Κέντρο και τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανιζόταν σε όλες τις δημοσκοπήσεις ως πιο δημοφιλής από τον Νίκο Ανδρουλάκη και τον Αλέξη Τσίπρα στο χώρο του Κέντρου.
Η σύνθεση της κυβέρνησης με πασοκογενείς υπουργούς και υφυπουργούς με μεγάλο πάγκο πρόθυμων να μπουν σ΄αυτήν δημιουργεί την σκέψη πως ο Μητσοτάκης δεν έχει ολοκληρώσει την άλωση του Κέντρου.
Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήθελε να είναι το νέο ΠΑΣΟΚ ο Νίκος Ανδρουλάκης επιχειρούσε μια αναβίωση σε λάθος κατεύθυνση -με γεννήτορα της παράταξης τον Ελευθέριο Βενιζέλο και πολύ σοσιαλδημοκρατία -σε μια ιστορική σύγχυση- που δεν θα άρεσε στον Ανδρέα Παπανδρέου.
Το νέο ΠΑΣΟΚ τελικά -τουλάχιστο όσο αφορά την σημιτική εκδοχή- θα το βρούμε στην κυβέρνηση Μητσοτάκη που δημιούργησε ένα επιτελείο από αριστερούς και Πασοκογενείς χωρίς δεξιούς στον πυρήνα του.
Ο ίδιος είχε κατά καιρούς εκφράσει την επιθυμία του να εκφράσει το «μεταρρυθμιστικό» «προοδευτικό Κέντρο» και μια παράταξη από την δεξιά ως την Κεντροαριστερά όσο ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπολιτευόταν ένα «σκιάχτρο» που δεν υπήρχε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την παραίτηση Τσίπρα θα πρέπει να απαντήσει στο ερώτημα αν έχασε τις εκλογές επειδή ήταν ή επειδή δεν ήταν αρκετά αριστερός και ριζοσπαστικός.
Η απώλεια δυνάμεων και από τα δεξιά και από τα αριστερά δείχνει πως τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ -ένα αντιμνημονιακό κόμμα που υπέγραψε ένα μνημόνιο από το οποίο καμαρώνει ότι βγήκε- έχασε τις εκλογές γιατί ήταν ένα κόμμα λίγο αριστερό, λίγο κεντρώο με δεξιές ανταύγειες.
Ένα κόμμα που πήρε την κυβέρνηση με δεξιά δεκανίκια, αλλά δεν έγινε λαϊκό κόμμα με «πόρτα» στις τοπικές οργανώσεις για να μην μολυνθεί από τους όσους θα αλοίωναν την «αριστερή» φυσιογνωμία του.
Το αποτέλεσμα ήταν να χάσει ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του που δεν το θεωρούσαν πια αριστερό και ένα άλλο που το θεωρούσαν εμμονικά αριστερό.
Το δίλημμα είναι ανανέωση ή κατεδάφιση
«Οι πολίτες προσήλθαν στην κάλπη, για να εκφράσουν την πολιτική δυσαρέσκεια και την αποδοκιμασία τους προς τον ΣΥΡΙΖΑ, τιμωρώντας τον για την ιδεολογική, προγραμματική και οργανωτική του ανεπάρκεια» γράφει ο Δημήτρης Τεμπονέρας στην επιστολή του στην Κεντρική Επιτροπή.
Η αλήθεια είναι πως υπάρχει δυσκολία να βρούμε στοιχεία ριζοσπαστικής πολιτικής στα χρόνια της «πρώτης φορά Αριστεράς» και το περίφημο πρόγραμμα πριν τις εκλογές ήταν μια λίστα δώρων, παρά ένα πρόγραμμα που απαντούσε στα δομικά προβλήματα.
Πιθανόν η επανακρατικοποίηση της ΔΕΗ να ήταν η αιχμή ενός παρωχημένου ριζοσπαστισμού -σοβιετικού τύπου- όπως τα σοσιαλιστικού ρεαλισμού προεκλογικά σποτάκια που έδειχναν πως πρόκειται για κόμμα άλλης εποχής με βασικό εκφραστή τον Πολάκη και το μουστάκι του.
Χωρίς να είναι κομμουνιστικό ή σοσιαλδημοκρατικό το κόμμα που πήρε την κυβέρνηση με δανεικές ψήφους και την υποστήριξη ενός παλαιοδεξιού κόμματος χάρη στην ηγεσία του χαρισματικού ηγέτη του θα πρέπει να αποφασίσει τι κόμμα είναι.
‘Να ανανεώσουμε τολμηρά το έμψυχο δυναμικό, να βάλουμε τέλος σε νοοτροπίες που μας κόστισαν. Πρέπει να εφεύρουμε έναν νέο ΣΥΡΙΖΑ που θα διαβάσει τις νέες προκλήσεις της εποχής και να ανταποκριθεί στις προσδοκίες” έχει πει ο Αλέξης Τσίπρας παραμερίζοντας για να έλθει το «νέο κύμα».
Το βασικό ερώτημα είναι αν αυτό το νέο κύμα υπάρχει και σε ποιο βαθμό στον ΣΥΡΙΖΑ που μετά την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα δεν έχει καν το 18% που πήρε το κόμμα στις εκλογές.
Το δίλημμα δεν είναι αν θα αναδιοργανωθεί ή όχι, αν θα επανιδρυθεί με την ίδια κομματική γραφειοκρατία για να υπάρξει ένας νέος, αλλά ΣΥΡΙΖΑ.
Το δίλημμα είναι ανανέωση ή κατεδάφιση και η άνεση με την οποία διεκδικούν την ηγεσία στελέχη που έχουν συμβάλλει στην καταβύθιση του κόμματος δείχνει προς την κατεδάφιση.
Τα κόμματα γεννιούνται, παλιώνουν, εκφυλίζονται και πεθαίνουν, αλλά οι παρατάξεις και οι ιδέες μένουν και γεννούν νέα κόμματα. Εκτός αν το πεπρωμένο θέλει πάλι δυο κόμματα να εναλάσσονται στην εξουσία κι ο Μητσοτάκης να κερδίζει πάλι τις εκλογές χωρίς αντιπολίτευση, χωρίς ελπίδα, όπου τα πτώματα θα εμφανίζονται ως η αναγέννηση του έθνους.
https://www.anoixtoparathyro.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου