Μόνο ο Τσίπρας έχει τις προϋποθέσεις, αλλά μένει
εγκλωβισμένος στον ΣΥΡΙΖΑ και απαξιώνεται με τα σενάρια να ξανασμίξουν
τα παλιά «βαρίδια» του και να τον κάνουν…”αρχηγό των ατάκτων” και της
αξιωματικής αντιπολίτευσης του 10%.
Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Το καινούργιο ανέκδοτο στην πολιτική αγορά είναι το εξής: θα ξανασμίξουν ό,τι απέμεινε από τον ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή με τους πρώην βουλευτές του που δημιούργησαν την «Νέα Αριστερά» και ξεπερνώντας αριθμητικά το ΠΑΣΟΚ θα ανακτήσουν το ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης!
Σαν ένα κόμμα στη Βουλή -αλλά… δυο έξω- που δεν θα έχει επικεφαλής τον Φάμελλο ή τον Χαρίτση, αλλά τον… Αλέξη Τσίπρα.
Αν δεν είναι ανέκδοτο, είναι σχέδιο ολοκληρωτικής εξόντωσης του πρώην Πρωθυπουργού. Σαν να μην φτάνουν τα λάθη έκανε ίδιος από το 2018 και εντεύθεν: άσκοπη συνέχιση της σύμπραξης με τον Καμμένο μετά την έξοδο απο το Μνημόνιο, υποψηφιότητα της Δούρου στην Περιφέρεια Αττικής μετά το Μάτι, προσχηματικά ψηφοδέλτια επικρατείας και ευρωεκλογών, συνέχιση του εναγκαλισμού με τον Πολάκη, φοβική υποταγή στα «βαρίδια», άρνηση μετεξέλιξής του ΣΥΡΙΖΑ με νέα ηγετική -και κυβερνώσα- ομάδα, αντιμετώπιση του φραξιονισμού με … φράξιες και τέλος πρώτα ανάδειξη -ή έστω ανοχή- του Κασσελάκη και μετά ανατροπή του με νεοσταλινικές μεθόδους. Σε όποιο βαθμό και αν φταίει, ο ίδιος τα χρεώνεται…
Η αλληλουχία των λαθών συμπληρώθηκε με τραγικές εξομολογήσεις για… λάθη- όπως το σκάνδαλο Νοβαρτις- που έδειξαν διάθεση αποδοχής του από το κατεστημένο. Και με την ίδρυση ενός Ινστιτούτου που αντί να παράγει πολιτική ανακυκλώνει παλαιά υλικά και πρόσωπα εντός και εκτός της χώρας.
Η νέα πρωτοβουλία του θα είναι μια… βράβευση για την Ειρήνη και τη Συνεργασία των Βαλκανικών Λαών», την ώρα που καίγεται το πελεκούδι στη χώρα.
Είχε προηγηθεί η συνέντευξή του σε Γάλλο βιογράφο του, αφορμή τα 10 χρόνια από την εκλογική νίκη του το 2015, με επαναλήψεις χωρίς αυτοκριτική για τα λάθη, αναπολήσεις παρελθούσας δόξας και μια νέα δικαιολογία: Θα «ήταν διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα εάν το ΚΚΕ είχε θελήσει να μετάσχει στην κυβέρνηση!
Με δεδομένο ότι αντί για το ΚΚΕ μετείχε ο Καμμένος – σαν να ήταν φυσιολογικό αυτό το εύρος επιλογών- γεννάται το ερώτημα: τι ακριβώς μπορούσε να συμβεί με συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ; Σε τι συμπορεύεται μαζί του για να του προσάπτει την ευθύνη ότι «έδωσε πραγματική μάχη ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ»;
Ποιος κοροϊδεύει ποιον;
Η διατύπωση «αν και ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ηγεμονικός στην αριστερά, δεν την ενώσαμε ολόκληρη» είναι μάλλον ανακριβής. Ποια Αριστερά, ποια «ολόκληρη» και ποια «ηγεμονία» του, σε τι; Τίποτε από αυτά δεν συνέβη- ή δεν είχε αξία για την εκλογική νίκη.
Απλώς οι ψηφοφόροι της Κεντροαριστεράς που είχε διαμορφώσει ο Ανδρέας Παπανδρέου με το ΠΑΣΟΚ, όταν προδοθήκαν από τις ηγεσίες του- με τα Μνημόνια και άλλα- ψήφισαν προσωπικά τον Τσίπρα ως την κοντινότερη επιλογή τους. Και πάντως όχι τον ΣΥΡΙΖΑ και το τουρλουμπούκι που τον αποτελούσε.
Απόδειξη ότι ακόμη και όταν έπαιρνε 36%, ή 32 %, ως κόμμα είχε λίγες δεκάδες χιλιάδες μέλη και δεν υπήρχε στην Αυτοδιοίκηση, τον Συνδικαλισμό, το Φοιτητικό Κίνημα και τις κοινωνικές οργανώσεις. Ποιος κοροϊδεύει ποιον;
Η ίδια απορία προκαλείται με τη… συνένωση που επίκειται, ως κεντρικός στόχος κατά τον Σωκράτη Φάμελλο. Ποιος πιστεύει ότι θα αποκτήσει δυναμική το κόμμα που ξανά μαζί στη μαρκίζα ονόματα όπως οι συμπαθείς κατά τα λοιπά: Πολάκης Παππάς, Δούρου, Τζανακόπουλος, Τσακαλώτος, Βούτσης, Φίλης; Και άλλοι ακόμη που οδήγησαν τον ίδιο τον Τσίπρα στην ήττα του 2019, στη συντριβή και στην απαξίωση του 2023;
Αν μια τέτοια επανένωση έχει ως επικεφαλής κάποιον από τους αξιοπρεπείς Φάμελλο ή Χαρίτση, απλώς θα μείνει περιθωριακή. Αν έχει τον Τσίπρα, θα τον αποτελειώνει ως πολιτική προσωπικότητα, με τον ίδιο τρόπο και για τους ίδιους λόγους που τον αποκαθήλωσε από φυσικό επικεφαλής της Δημοκρατικής Παράταξης. Τι δε καταλαβαίνει ο πρώην Πρωθυπουργός;
Οι δημοκρατικοί πολίτες, που απογοητεύονται όσο παραμένει εγκλωβισμένος στο κέλυφος της Κουμουνδούρου, θα κόψουν φλέβες αν τον δουν ξανά επικεφαλής των ατάκτων. Του ασκούν πολύ σκληρή κριτική για όσα -δεν- έκανε, αλλά έχουν συναίσθηση ότι δεν υπάρχει άλλος για την ανάκαμψη της Παράταξης. Όχι της παρακμιακής Αριστεράς, για την οποία δεν υπάρχει ουδεμία πλειοψηφική προοπτική.
Παρότι χάθηκαν ευκαιρίες, με δική του ευθύνη, και κάηκαν πολλά από τα χαρτιά του, ο Θεός της πολιτικής εξακολουθεί να του δίνει ευκαιρίες να αναλάβει τη μόνη πρωτοβουλία που απομένει- και που χρειάζεται η προοδευτική παράταξη: νέο κόμμα σύμπτυξης Αριστεράς- Κεντροαριστεράς, χωρίς τις αμαρτίες και τα βαρίδια του παρελθόντος.
Να αξιοποιήσει δηλαδή ως κεφάλαιο που διαθέτει, τον συνδυασμό ότι στα 50 του έχει εμπειρία Πρωθυπουργού, δεν έκλεβε όταν κυβερνούσε και έχει πολιτική συγκρότηση και ελκυστική δημόσια παρουσία. Υπάρχει άλλος με αυτό το προφίλ;
Δεν το έκανε την επόμενη της ήττας του 2023, ή μετά τις ευρωεκλογές του 2024, ούτε πριν την επανεκλογή του Ανδρουλάκη και προτού τοποθετήσει επικεφαλής του συρρικνωμένου ΣΥΡΙΖΑ τον Φάμελλο. Η 10η επέτειος από τη νίκη τη 2015 μένει ακόμη ανοιχτή ως ευκαιρία και άλλη δεν θα υπάρξει…
Νέα κομματική οντότητα
Με την τροπή που παίρνουν τα πράγματα στη χώρα με τα συλλαλητήρια για τα Τέμπη- και άλλες εξελίξεις εντός και εκτός της χώρας που καταρρακώνουν την κυβέρνηση της ΝΔ – αν ο Τσίπρας ήταν ήδη επικεφαλής νέου πολιτικού φορέα θα ήταν πόλος έλξης των δυνάμεων της κοινωνίας που ζητούν πολιτικη αλλαγή. Δεν μπορεί να το κάνει το ΠΑΣΟΚ, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ μόνος ή με τις διασπάσεις του. Αντίθετα μεγαλώνουν τις αποστάσεις τους από την κοινωνία.
Ως επικεφαλής νέου κόμματος, έχοντας επιλέξει το πολιτικό προσωπικό από τα υπάρχοντα κόμματα, που θα τον ακολουθήσει, θα μπορεί να συσπειρώσει υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας, να εκπονήσει προοδευτικό πρόγραμμα με ρεαλισμό και σοβαρότητα, να αντιπαρατεθεί με τον Μητσοτάκη στα ίσια. Ξέρει κανείς κανέναν άλλον;
Αν σταματήσει να απολογείται για το παρελθόν και τους προβληματικούς με τους οποίους συμπορεύθηκε για χρόνια θα ξαναγίνει ηγέτης ευρείας δημοκρατικής αποδοχής. Και πρωτίστως θα βρει δίπλα του όσους τα τελευταία χρόνια λένε: «Δεν έχουμε τι να ψηφίσουμε».
Δικαίωμά του να μην αποχωρίζεται τα παλιά «βαρίδια» – σαν να αισθάνεται αιχμάλωτός τους- ακόμη και όταν τον αποχωρίζονται αυτά. Αλλά έτσι οριστικοποιείται ο αποχωρισμός του από την ευρύτερη Δημοκρατική Παράταξη και τις προοπτικές της ως κυβερνώσας δύναμης.
Αν δεν κινηθεί τώρα για να διαμορφώσει νέα κομματική οντότητα που θα προτείνει στην κοινωνία νέες λύσεις με νέα πρόσωπα, νέους στόχους με νέα μέσα, θα βρεθεί κάποιος άλλος να το κάνει. Και θα αποχαιρετήσει οριστικά στην Αλεξάνδρεια που χάνει.
Μένοντας με παρελθόν του και τα φαντάσματά του -έστω και τα κλέη του- δεν προσελκύει κανέναν άλλον πέρα από αυτούς που τον εργαλειοποιούν για να υπάρχουν το δημόσιο χώρο και να κάνουν καριέρα στην πολιτική. Κακή εξέλιξη για κάποιον με τη διαδρομή του…
https://www.anoixtoparathyro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου