Του Νίκου Λακόπουλου
Με τον ΣΥΡΙΖΑ να πέφτει όλο και πιο χαμηλά στις δημοσκοπήσεις ο “Έκπτωτος” κάνει διακοπές στην Ιταλία και την Ολλανδία και ξαφνικά εμφανίζεται στην Άρτα, την περιφέρεια της Όλγας Γεροβασίλη σα να λέει ‘δεν ξεμπλέξατε μαζί μου ακόμα”.
Το κόμμα μοιάζει με καράβι που βυθίζεται ενώ τα στελέχη του παίζουν ξύλο στο κατάστρωμα για το ποιος θα πάρει το τιμόνι. Προφανώς ο αγώνας γίνεται για την περιουσία του κόμματος, τα ασημικά του και τα γραφεία αφού πλέον το κόμμα έχει αρχηγούς, αλλά δεν έχει ψηφοφόρους και στον επόμενο τόνο μπορεί να μην υπάρχει καν.
Μάλλον για πρώτη φορά ένα κόμμα που άλλοτε είχε την κυβέρνηση της χώρας στα χέρια του πάει σε ένα συνέδριο που θα αποφασίσει πόσα κόμματα θα γίνει: αν ο Κασσελάκης επανεκλεγεί θα είναι αδύνατη η παραμονή σ΄αυτό των αντιπάλων του και αν κάποιος άλλος επικρατήσει ο Έκπτωτος θα διεκδικήσει μια θέση στη Βουλή με ένα καταδικό του κόμμα.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τον έκπτωτο πρόεδρο πρώτο με 31-40% που μπορεί και να σημαίνει ότι στον δεύτερο γύρο θα εκλεγεί ο αντίπαλός του που μπορεί να είναι ο… Παύλος Πολάκης, ενώ ήδη υπάρχουν βουλευτές που έχουν δηλώσει πως δεν προτίθενται να μείνουν στον ΣΥΡΙΖΑ σε μια τέτοια περίπτωση.
Μια πιο προσεκτική ματιά ωστόσο δείχνει πως τα στρατόπεδα στο κόμμα δεν είναι μόνο τρία αν υπολογίσουμε τον Νίκο Παππά, τον επικεφαλής της ευρωομάδας Κώστα Αρβανίτη ή τον μοναχικό ταξιδιώτη Νίκο Φαραντούρη -που τελικά έχει πιο σοβαρές δουλειές από το να διεκδικήσει το τιμόνι ενός καραβιού που βυθίζεται.
Πώς η Αχτσιόγλου ξανάχασε την προεδρία
Με 43% στον δεύτερο γύρο η Έφη Αχτσιόγλου θα ήταν -αν έμενε στον ΣΥΡΙΖΑ πρόεδρος σε λίγες μέρες -ίσως η ανατροπή του Κασσελάκη να συνέβαινε νωρίτερα, αλλά η Ιστορία δεν γράφεται με αν, μόνο με λάθη.
Το μάθημα είναι πως η αποχώρηση της εκπροσώπου του 43% του κόμματος -όταν αυτό είχε 18%- δεν μεταφράζεται για το νέο κόμμα των Αχτσιόγλου- Χαρίτση -Τσακαλώτου σε αντίστοιχα ποσοστά, αλλά σε πορεία προς την εξωκοινοβουλευτική αριστερά -και πιθανόν την εξαφάνιση.
Με τα νέα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς -που αρχικά πλησίαζαν το 18%- και τα δύο κόμματα δεν αθροίζουν ούτε το μισό ποσοστό ενός κόμματος που κάποτε είχε πάρει 36%. Έξι-εφτά κόμματα κατέβηκαν από το καράβι του κόμματος του Αλέξη Τσίπρα και έπεται συνέχεια.
Το ενδιαφέρον είναι ωστόσο πως -σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις- ο ιδρυτής του κόμματος δεν διαθέτει πια την πλειοψηφία σε ένα κόμμα που πήρε από το 4% και το οδήγησε στο 36%. Το ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι πως ο Αλέξης Τσίπρας -αν ήθελε- δεν θα μπορούσε να ενώσει ξανά τα κομμάτια ενός κόμματος που επιχείρησε το αδιανόητο ως τότε να οδηγήσει την Αριστερά στην κυβέρνηση.
“Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν κόμμα κοινωνικών εκπροσωπήσεων όσο χώρος στελεχών και άρθρωσης δημόσιων, αντικυβερνητικών συναισθημάτων. Δεν κατάφερε να αποτελέσει ούτε σθεναρή μεταρρυθμιστική αριστερά ούτε κινηματική αριστερά. Έγινε κόμμα μιας μετακινούμενης εκλογικής βάσης και υψηλής οπαδικής έντασης στη βάση ενός προσωποκεντρικού «αντιμητσοτακισμού» γράφει στη Lifo ο Νικόλας Σεβαστάκης.
Η συγκολλητική ουσία του κόμματος πέρα από τον Αλέξη Τσίπρα ήταν η εξουσία -που ήταν ανθεκτική με το 32% στις εκλογές του 2019, αλλά όταν έγινε σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ξανακέρδιζε την κυβέρνηση το ποσοστό κατέρρευσε στο 18% που ωστόσο ήταν ένα μεγάλο ποσοστό για ένα αριστερό κόμμα.
Το πρόβλημα ήταν ωστόσο πως πλέον η “κυβερνώσα αριστερά” δεν είναι πλέον ούτε κυβερνώσα, ούτε Αριστερά. Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι ένας φιλόδοξος γιάπης που θέλει να ηγηθεί σε ένα κόμμα που ήταν ακόμα κόμμα εξουσίας με την σαφή εξ αρχής άποψη πως “αν θέλετε να γίνετε κυβέρνηση θα πρέπει να πάψετε να είστε αριστεροί”. Τέλος με τις… σάλτσες Πουμαρό!
Η συμπόρευση με τον Πάνο Καμμένο, ένα καθαρόαιμο δεξιό, ακύρωσε την “πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση” και οδήγησε σε ένα πολιτικό τερατούργημα -αριστερόδεξιό” που μπορούσε πλέον να εμπνεύσει τυχοδιώκτες και καιροσκόπους σαν το Κασσελάκη.
Η ιδέα της “επαγγελματικής αριστεράς”
Η ιδέα της “επαγγελματικής αριστεράς” που εισήγαγε ο Στέφανος Κασσελάκης -ένας θαυμαστής του… Μητσοτάκη, που μισούσε τις καταλήψεις, τις διαδηλώσεις και την Αριστερά- παρήγαγε ένα νέο κόμμα -με είδωλο τον… Μπάτμαν- και υποστηρικτές πλέον -μαζί με την Έλενα Ακρίτα με την πισίνα της, τον Ευάγγελο Αντώναρο και τον -επαγγελματία, όπως δηλώνει, Άρη Σπηλιωτόπουλο.
Φαίνεται πως τελικά τα όσα έγραψε η Έλενα Ακρίτα για τον γιο της πλύστρας δεν τα είπε τελικά ο…. Λένιν ή ότι η βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ έχει τόση σχέση με την Αριστερά και τον Λένιν, όση και ο Κασσελάκης.
Η ιδέα για μια Αριστερά που εκπροσωπεί τους… πλούσιους, αφού οι φτωχοί -με το τρύπιο σώβρακο- ρέπουν προς την διαφθορά φαίνεται πως δεν πείθει και το κόμμα Κασσελάκη -με τους επαγγελματίες αριστερούς οδηγείται στο τέλος του με το ερώτημα αν αυτό θα συμβεί εντός ή εκτός του ΣΥΡΙΖΑ.
Η σκέψη πάντως για ένα κόμμα επαγγελματικό που αξιοποιεί τα σύμβολα της Αριστεράς, αλλά και τα δόγματα της δεξιάς -Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια θα πρέπει να εγγραφεί στην πολιτική ιστορία ως φαινόμενο.
Ποτέ πριν δεν σκέφτηκε κανείς να συνδυάσει τον Μπάτμαν με τον Άρη Βελουχιώτη και να θεωρήσει πως η ιστορία της Αριστεράς μπορεί να αποτελέσει υλικό για ένα προσωπικό- οικογενειακό κόμμα όπου ο αρχηγός του πηγαίνει στις συνεδριάσεις με τον σύντροφό του, τον πατέρα του, τον αδελφό του και την… σκυλίτσα του.
Το πιατάκι της Φάρλι
Είτε ο Κασσελάκης κερδίσει τις εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ, είτε χάσει το έργο τελειώνει εδώ, αν και ο “αριστερός γιάπης” που θα έκανε την Αριστερά μοντέρνα περισσότερο και από την εξουσία διψά για δημοσιότητα -άρα θα βρει τρόπο να εκφράσει τον ναρκισσισμό του και να “σώσει” τη χώρα.
Μένουν τα πλάνα με τον Κασσελάκη μπροστά στην φωτογραφία του Νίκου Πλουμπίδη, που νομίζει πως είναι ο Μπελογιάννης, να διαβάζει την Αυγή -που θα κλείσει σε λίγο το καθημερινό της φύλλο γιατί “μπαίνει μέσα”.
Και το πλάνο που οι κάμερες κυνηγούν τη σκυλίτσα του Κασσελάκη στην Πλατεία Κουμουνδούρου καθώς πάει να κάνει την ανάγκη της. Οι “πραξικοπηματίες” της Κεντρικής Επιτροπής -όπως γράφεται σε διάφορα sites- όταν μπήκαν στα γραφεία του πρώην Προέδρου να αλλάξουν κλειδαριές και να τον κλείσουν απέξω- πέταξαν ακόμα και το πιατάκι της Φάρλυ- απόδειξη πως βάρβαροι είναι οι… κομμουνιστές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου