Βλέπω στις δημοσκοπήσεις το κολλημένο ποσοστό κάτω από το 3% της Νέας Αριστεράς ενώ υπάρχει γενικός αναβρασμός και οι άλλοι, πλην ΝΔ, ανεβαίνουν και σκέφτομαι πως δεν φταίει μόνο ότι ακόμα δεν έχουν προλάβει να οργανωθούν ως κόμμα, αλλά φταίει και η επικοινωνιακή τακτική τους.
Μια τακτική που θυμίζει την εποχή της διακυβέρνησης του Σύριζα, τότε που δεχόταν καθημερινά μια απίστευτη επικοινωνιακή καταιγίδα απαξίας και εκείνοι μαζί με τον ιστορικό ηγέτη τους, ούτε καν απαντούσαν, ενώ ορισμένοι τραύλιζαν στα πάνελ και έσκυβαν και το κεφάλι ενοχικά.
Πίστευαν ότι «ο λαός ξέρει και καταλαβαίνει», ενώ κανείς δεν ξέρει και δεν καταλαβαίνει, αν δεν ενημερώνεται σωστά.
Αντί λοιπόν σήμερα να βγουν και να βροντοφωνάξουν σε όλους τους τόνους με τόλμη, ευθύτητα και χωρίς ευγενικά μισόλογα το δίκιο τους, να επικοινωνήσουν στον κόσμο ότι οι εξελίξεις δικαιώνουν απολύτως την αποχώρηση τους από τον συριζα, στρέφουν και το άλλο μάγουλο στα νοσηρά χτυπήματα, βλέποντας έναν μόνο αντίπαλο. Την κυβέρνηση και τον νεοφιλελευθερισμό, λες και αύριο έχουμε εθνικές εκλογές.
Βεβαίως, διάλεξαν έναν δύσκολο αγώνα και η δράση τους στη Βουλή είναι όντως αξιέπαινη. Όμως, ο στεγνός ορθολογισμός κάθε άλλο παρά βοηθάει επικοινωνιακά, αν δεν δημιουργεί και τα απαραίτητα συναισθήματα. Πολύ φοβάμαι ότι η Νέα Αριστερά είναι πολύ σοβαρή για να γίνει μεγάλο κόμμα. Και αυτό πρέπει να το καταλάβει όσο είναι ακόμα καιρός…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου