Στην πολιτική και στον έρωτα τα πάντα μπορούν να συμβούν. Πόσο μάλλον στην πολιτική που ανακατεύει και τον έρωτα. Ονόματα και μη χωριά …ή κόμματα.
Δεν είναι σπάνιο ένα κόμμα να πάει με τον ένα αρχηγό στη μια εκλογική αναμέτρηση και στην επόμενη με άλλον. Σπάνιο θα είναι, αν αυτό συμβεί και στα τρία πρώτα κόμματα της ευρωκάλπης.
Το εκλογικό αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής θα μπορούσε να περάσει χωρίς κραδασμούς για τους επικεφαλής της Ν.Δ. του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ. Έτσι το ξεκίνησαν άλλωστε. Αλλά τα φαινόμενα απατούν.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης «πήρε το μήνυμα» , αλλά αισθάνεται κραταιός γιατί είναι πάντα πρώτος και με διαφορά. Επιπλέον δεν επωφελήθηκαν οι εξ αριστερών αντίπαλοί του από την φθορά των ποσοστών του. Με τους εκ δεξιών κάτι θα βρει να κάνει.
Ο Στέφανος Κασσελάκης μια χαρά είναι, ερμηνεύοντας το αποτέλεσμα ως κλείσιμο της ψαλίδας με τον Μητσοτάκη και εντολή να κάνει το «μαγαζί» που πήρε κυβερνητικό κατάστημα.
Ο Ανδρουλάκης σχεδόν θριάμβευσε, αφού τσίμπησε και κάτι σε ποσοστά, οπότε δεν μένει παρά να καταθέσει και εναλλακτική κυβερνητική πρόταση.
Ότι κανένας από τους τρεις δεν έπιασε τους στόχους του και οι τρείς έκαναν πως δεν το κατάλαβαν. Καλά θα ήταν. Το κατάλαβαν όμως οι άλλοι.
Η Νέα Δημοκρατία
Στη ΝΔ ο πολύπειρος Νικήτας Κακλαμάνης ζήτησε να συγκληθεί η Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος. Όχι για να αποχαιρετιστούν για τις διακοπές, αλλά γιατί αυτό πρέπει να γίνεται όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Και για πολλούς στη ΝΔ πάνε χάλια.
Όχι γιατί ο αρχηγός δεν έφερε τα ποσοστά που υποσχέθηκε. Αλλά γιατί υπάρχει λόγος που δεν τα έφερε, όπως του επισήμανε ο Νικήτας: άλλαξε ο «λαϊκός, πατριωτικός χαρακτήρας» του κόμματος. Και τα μικρά παιδιά ξέρουν ότι αυτό μπορεί να γίνει αιτία κι αφορμή να αντικατασταθεί η ηγεσία.
Επιπλέον η μπηχτή του Κακλαμάνη αλλού πήγαινε: ο Μητσοτάκης παραμένει ένας ξένος στο κόμμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Ο ΣΥΡΙΖΑ
Στον ΣΥΡΙΖΑ οι τρεις καμπαλέρος, Ζαχαριάδης, Θεοχαρόπουλος,– Ραγκούσης – που είχαν κουβέντες με τους γείτονες για κεντροαριστερή μετακίνηση, ξαναχτύπησαν. Τώρα ζητάνε να επιβληθεί αυτό με δημοψήφισμα ως συλλογική κομματική επιλογή αφού δεν το κάνει ο Κασσελάκης. Τέτοιες πρωτοβουλίες συνήθως δεν έχουν στόχο να «πείσουν» τον αρχηγό, αλλά να τον αντικαταστήσουν.
Ο Τεμπονέρας που έχει ζητήσει κάτι ανάλογο με τον Κοτσακά, έδωσε και την νομιμοποιητική βάση: ο σημερινός αρχηγός είναι περαστικός. Τι άλλο σημαίνει το «εγώ ήμουν στον ΣΥΡΙΖΑ πριν τον Κασσελάκη και θα είμαι και μετά από αυτόν»;
Το ΠΑΣΟΚ
Στο ΠΑΣΟΚ μιλάνε πιο καθαρά μεταξύ τους και ο Κωνσταντινόπουλος ζήτησε να κάνουν συνέδριο για να διώξουν τον Ανδρουλάκη, γιατί δεν πέτυχε το στόχο. «Ωραία ιδέα» απάντησαν Παπανδρέου, Γερουλάνος, Νάντια, Χριστοδουλάκης και έτεροι Καππαδόκες -που θα μαλλιοτραβηχτούν στη συνέχεια για τη διαδοχή.
Μην τα πολυλογούμε: και τα τρία κόμματα που πήραν τις πρώτες θέσεις στις Ευρωεκλογές – με τη σειρά που τις είχαν από πέρυσι, αλλά με λιγότερους ψηφοφόρους, το καθένα- μπήκαν σε περιπέτειες. Οι αρχηγοί δεν είναι πουκάμισα για να αλλάζεις με το πρώτο τσαλάκωμα, αλλά εδώ τα πράγματα είναι πιο σοβαρά από ό,τι δείχνουν.
Ο Μητσοτάκης
Στη ΝΔ ο Μητσοτάκης ίσως πάρει βραβείο αυτοεκπληρούμενης προφητείας: δεν απαντούσε αν θα οδηγήσει αυτός το κόμμα στις επόμενες εκλογές.
Ένας αρχηγός δεν φεύγει τόσο εύκολα, ειδικά αν είναι και Πρωθυπουργός. Αλλά ο συγκεκριμένος έχει ένα ιδιαίτερο προβλημα: βρίσκεται μεταξύ δυο πυρών. Οι μισοί του λένε ότι έχασε γιατί πήγε δεξιά και οι άλλοι μισοί γιατί μάζεψε τους τελειωμένους από το Σημιτικό ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι και γέρνει αριστερά.
Με όποιον και να συνταχθεί χαμένος είναι. Γι’ αυτό δεν μπόρεσε να αντιδράσει αστραπιαία με ανασχηματισμό, όπως σκόπευε. Να πετάξει από το παράθυρο τον Σκέρτσο και τον Πατέλη, ή να βάλει στην άκρη τα παλιά πρωτοπαλίκαρά του Καρατζαφέρη; Εδώ σε θέλω κάβουρα…
Ο Κασσελάκης
Ο Κασσελάκης μπορεί να κάνει οτιδήποτε- και γι’ αυτό δεν αμφιβάλει κανένας στην Κουμουνδούρου. Αλλά το δικό του πρόβλημα διαφέρει: κινδυνεύει να βρεθεί με δεύτερη διάσπαση πριν κλείσει δέκα μήνες στην ηγεσία.
Δεν συνηθίζεται να μακροημερεύουν οι αρχηγοί, που έχουν κάνει το κόμμα σαν τους ««Δέκα μικρούς νέγρους»: τους μετράς το βράδυ και το πρωί δεν ξέρεις πόσοι θα λείπουν.
Χειρότερα είναι τα πράγματα για τον Ανδρουλάκη. Επειδή απέναντι έχει στα ξαφνικά τη δυναστεία Παπανδρέου. Με τον αέρα της πρώτης θέσης που πήρε ο δεύτερος γιος του ιδρυτή, που θέλει να πάρει πίσω το αίμα της οικογένειας που ταπεινώθηκε με την επικράτηση Ανδρουλάκη.
Ο Βενιζέλος
Σ’ αυτό το δελφινάριο θα εμφανιστούν κι άλλοι, αλλά η έκπληξη μπορεί να έλθει από αλλού: ποιος ειπε ότι ο Βαγγέλης Βενιζέλος είπε την τελευταία του λέξη;
Και στα τρία κόμματα λοιπόν, άρχισαν τα τύμπανα του πολέμου. Αυτό λέγεται εσωκομματική κρίση και δεν αρέσει στους επικεφαλής, γιατί ενίοτε αποκεφαλίζονται. Ιδίως όταν και στα τρία οι λόγοι ανάγονται στους ιδρυτικούς μύθους: Ο Μητσοτάκης και ο Ανδρουλάκης έχουν απομακρυνθεί από τον Καραμανλισμό και τον Παπανδρεϊσμό αντίστοιχα. Ο Κασσελάκης νομίζει ότι επειδή πήρε την προεδρία, πήρε και τη θέση του Τσίπρα.
Συμπέρασμα: Ίσως δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ το 2024. Το Πάσχα απολαύσαμε τον οβελία και τσουγκρίσαμε αυγά με Μητσοτάκη, Κασσελάκη, Ανδρουλάκη. Ποιος ξέρει αν θα βρίσκονται στη θέση τους στη παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, ή αν θα ακούσουν τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα στα κόμματα τους;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου