Του Νίκου Λακόπουλου
Ήδη από τις εκλογές του 2019 και την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ -που δεν έγινε αντιληπτή στην πραγματική της διάσταση- ένα ενδεχόμενο πρόβαλε απειλητικά, αλλά η ηγεσία του δεν ήθελε να το σκεφτεί:
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν θα ξανάβλεπε ποτέ ξανά την κυβ΄έρνηση με αυτή την κομματική ταυτότητα.
Ήταν ένα κόμμα που γιγαντώθηκε ξαφνικά και έφτασε από το 3% στο 36% πετυχαίνοντας το αδιανόητο που πήρε την μορφή ενός ψέματος που ονομάστηκε «πρώτη φορά αριστερά στην κυβέρνηση».
Μια παραίσθηση που στηρίχτηκε στο τέλος της αντιμνημονιακής αυταπάτης και ενός «Όχι» που τελικά δεν ειπώθηκε ποτέ και συνεχίστηκε μετά τις εκλογές με την ιδέα της επιστροφής κι όχι με μια νέα πολιτική πρόταση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ψηφίστηκε για να σκίσει το μνημόνιο, αλλά όταν οι ψηφοφόροι βεβαιώθηκαν ότι δεν θα το κάνει ένα καλοκαίρι που το «Όχι «έγινε «Ναι» σε ένα ακατανόητο δημοψήφισμα.
Πώς συγκροτήθηκε το 62% και τι απέγινε θα το μάθουμε στις επόμενες εκλογές όπου εκπαραθυρώθηκαν όσοι επέμεναν σε ένα »Όχι» που δεν μπορούσε να αποτελέσει κυβερνητική πολιτική.
Μια αριστεροδεξιά κυβέρνηση συγκροτήθηκε για βγούμε από τα μνημόνια και υπέγραψε ένα νέο με βασικό της επίτευγμα ότι έβγαλε την χώρα από τα μνημόνια και άφησε μαξιλάρι 37 δισεκατομμύρια.
Τελικά ο λαός τιμώρησε αυτές τις εκλογές τον ΣΥΡΙΖΑ -και το κόμμα του Βαρουφάκη μαζί με ότι απέμεινε από την Λαϊκ΄ή Ενότητα χωρίς τον Λαφαζάνη- αναδρομικά για όσα συνέβησαν το 2015.
Αυτά επανέφεραν στην μνήμη του ο γραμματέας του Μέρα 25 και ο Γιώργος Κατρούγκαλος που πήρε την μορφή του δήμιου της μεσαίας τάξης και μια δήλωσή του αρκούσε να απομακρύνει από τον ΣΥΡΙΖΑ 600.000 ψηφοφόρους -βασικά ελεύθερους επαγγελματίες.
Τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ στην κατηγορία των ελεύθερων επαγγελματιών είναι πολύ κάτω από το ποσοστό του στο γενικό πληθυσμό και η εξώθηση του Μέρα 25 εκτός Βουλής δείχνουν πως το τραύμα είναι βαθύ και δεν μπορεί να κλείσει σε εικοσιπέντε μέρες.
Η «στρατηγική της απλής αναλογικής»
Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει από τη Νέα Δημοκρατία στον προνομιακό του χώρο – τους νέους- αλλά και σε λαϊκές συνοικίες δημιουργεί την βεβαιότητα ότι αυτό το κόμμα με αυτά τα πρόσωπα και αυτό τον πολιτικό λόγο δεν μπορεί να ελπίζει ότι θα αποτελέσει ξανά κυβερνητικό κόμμα.
Άλλωστε η «στρατηγική της απλής αναλογικής» -δηλαδή μια συμμαχική κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ, το… Μέρα 25 και το… ΚΚΕ -όπως έλεγε αρχικά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν απλώς ανέφικτη, αλλά περιείχε τον κίνδυνο αντί να απομονωθεί η Νέα Δημοκρατία να απομονωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το ΠΑΣΟΚ έκανε αμέσως σαφές πως ο βασικός του στόχος ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ και να γυρίσουν σπίτι τους όσοι τον ψηφίζουν και ο ανεκλήρωτος έρωτας από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης περιείχε για το τρίτο κόμμα που θέλει να γίνει δεύτερο πολύ μίσος.
Αυτό δείχνουν οι θριαμβολογίες του Νίκου Ανδρουλάκη που πήρε μόλις 11,47% που μάλλον δεν είναι «ισχυρό» (!) διψήφιο ποσοστό, αλλά φαντάζεται πως είναι ήδη δεύτερο κόμμα -χωρίς αυτό να προεξοφλεί πως μπορεί ποτέ να ξαναγίνει πρώτο κόμμα.
Το ΄άθροισμα των δύο κομμάτων στις εκλογές δεν φτάνει ούτε το 32% με το οποίο δεν κάνουν κυβέρνηση, αλλά ούτε αξιοπρεπή αντιπολίτευση.
Παραμένει ο ΣΥΡΙΖΑ κόμμα εξουσίας;
Εκ των υστέρων ο Αλέξης Τσίπρας διαπίστωσε πως ο στόχος της προοδευτικής κυβέρνησης με απλή αναλογική δεν είχε βάση και ήταν λάθος αφού μια νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ή θα είναι αυτοδύναμη ΄ή δεν θα υπάρξει.
Τα σημάδια της αδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ που δεν έγινε ποτέ ένα κόμμα που θα εξέφραζε πλειοψηφικά την «δημοκρατικ΄ή παράταξη» υπήρχαν όταν δεν κατάφερε ποτέ να υπάρξει δυναμικά στα συνδικάτα, την τοπική αυτοδιοίκηση και το πανεπιστήμιο όπου η νεολαία του σχεδόν δεν υπήρχε.
Το 20% που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ στις εκλογές δείχνει θυμό και οργή ενός εκ΄λογικού σώματος που υποστήριξε τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά έβλεπε στην Κεντρική Επιτροπή μια κομματική γραφειοκρατία που απαιτούσε οι ψηφοφόροι να την ψηφίζουν κι αυτή να αποφασίζει.
Κι όμως το ποσοστό που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2019 υπήρχε τουλάχιστο ως την Παρασκευ΄ή το βράδυ όταν ένα εκατομμύριο ψηφοφόροι που ήταν αναποφάσιστοι αποφάσισαν -μπροστά στην κάλπη- να γυρίσουν την πλάτη στον Αλέξη Τσίπρα και να ψηφίσουν Νέα Δημοκρατία -κι όχι ακριβώς Μητσοτάκη.
Για την ακρίβεια αποφάσισαν να ψηφίσουν εναντίον του Αλ΄΄εξη Τσίπρα που το κόμμα του εμφανίζει ποσοστά κάτω από την δημοφιλία του με το χαμένο ποσοστό να μετακινείται απευθείας στη Ν΄έα Δημοκρατία, να επιστρέφει στο ΠΑΣΟΚ και να διαχέεται σε μικρότερα κόμματα.
Ο καταποντισμός του Βαρουφάκη, η επανεμφάνιση της Ζωής Κωνσταντοπούλου -με βασικό πολιτικό μήνυμα την ίδια-και η ξαφνική εμφάνιση από το πουθενά ενός κόμματος ρατσιστικού, ομοφοφοβικού, θρησκόληπτου και σκοταδιστικού είναι τα βασικά μηνύματα των εκλογών.
Ο νέος συσχετισμός δυνάμεων
Για πρώτη φορά από το 1981 η δημοκρατική παράταξη παίρνει χαμηλότερα ποσοστά από την δεξιά και τα διάσπαρτα κόμματα της ακροδεξιάς υπερβαίνουν τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής.
Ο νέος συσχετισμός δυνάμεων -αν επικυρωθεί στις επόμενες εκλογές- παραπέμπει σε μονοκρατορία ενός κόμματος που δεν ανέβασε πολύ τα ποσοστά του, αλλά συνέτριψε τον βασικό του αντίπαλο -που αγωνίζεται πλέον να παραμείνει βασικός.
Υπάρχει ωστόσο ένα μήνυμα από τις εκλογές πως όλα αλλάζουν με ταχύτητα και τα κόμματα βρίσκονται σε ένα ασανσέρ που δεν έχει μόνο κάθοδο, αλλά και άνοδο.
Το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε στο 4% από 48%, η Νέα Δημοκρατία βρέθηκε στο 18% και ο ΣΥΡΙΖΑ από 4% στο 36% και τώρα πια στο 20%.
Μια δημοσκόπηση της Κάπα Research που καταγράφει τις πρώτες αντιδράσεις των πολιτών μετά τις εκλογές της Κυριακής 21 Μαΐου εμφανίζει ένα εύρημα που εμφανίζει μεγάλο ενδιαφέρον:
Χωρίς αναγωγή αδιευκρίνιστης ψήφου η ΝΔ συγκεντρώνει 38,1%, ο ΣΥΡΙΖΑ πέφτει στο 18%, το ΠΑΣΟΚ ανεβαίνει στο 13,3%, ενώ μπαίνουν στη Βουλή Πλεύση Ελευθερίας και ΝΙΚΗ.
Η αδιευκρίνιστη ψήφος ωστόσο αγγίζει το 7,8% που σημαίνει πως ένα μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων ενώ έχουν ήδη ψηφίσει, δεν έχουν αποφασίσει ακόμα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου