Ελλάδα και Τουρκία διανύουν αναμφισβήτητα τη χειρότερη κρίση μετά τα δραματικά γεγονότα των Ιμίων τον Ιανουάριο του 1996.
Δεν είναι μόνο η εμπρηστική ρητορική της τουρκικής ηγεσίας που απειλεί σχεδόν καθημερινά Ελλάδα και Κύπρο με εισβολή και πόλεμο. Είναι οι καθημερινές παραβιάσεις των θαλασσίων συνόρων και του FIR Αθηνών, οι παρενοχλήσεις ελικοπτέρων και αεροσκαφών που μεταφέρουν στελέχη της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας μας, οι απίστευτες προκλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ,
τα «ύποπτα» παιχνίδια στη Θράκη και φυσικά η παράνομη κράτηση Ελλήνων στρατιωτικών στις τουρκικές φυλακές εν καιρώ ειρήνης.
Η τακτική της Τουρκίας επιβεβαιώνει αυτό που εδώ και καιρό τονίζουμε στο Newsbomb.gr… ότι η Άγκυρα, μετά την «πύρρειο νίκη» στη Συρία και την κατάληψη του Αφρίν είναι πολύ πιθανό να στρέψει το βλέμμα της σε Αιγαίο και Κύπρο.
«Αν μετά το Αφρίν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα θέλει ο Ερντογάν και αισθανθεί πως είναι σε κίνδυνο το μέλλον του στον πολιτικό χάρτη της Τουρκίας, ίσως θελήσει να κάνει προβολή ισχύος σε άλλα μέτωπα, μεταξύ των οποίων και το Αιγαίο», τονίζει ο διεθνολόγος Κωνσταντίνος Φίλης.
Όπως επισημαίνει ο ίδιος, «η πτώση του Αφρίν ήταν λίγο πολύ αναμενόμενη. Από εδώ και πέρα όμως η τυχόν παραμονή της Τουρκίας στη Συρία και μάλιστα μία απόπειρα δημιουργίας ζώνης ασφαλείας σε ένα σημαντικό κομμάτι της συριακής επικράτειας, συνεπάγεται μεγάλες δυσκολίες και επιπλοκές στις σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, το Ιράν και φυσικά με το καθεστώς του Άσαντ».
Πώς εμπλέκεται η Ελλάδα στο ζήτημα της Συρίας;
Αν τα σχέδια του Ερντογάν αποτύχουν στη Συρία τότε ο «σουλτάνος» θα μεταφέρει την κρίση προς το Αιγαίο ή την Κύπρο. Ωστόσο, ακόμα και αν τα πράγματα πάνε καλά για το «σουλτάνο» τότε ενδέχεται να νιώσει πολύ ισχυρός και να αποφασίσει κίνηση είτε προς τη Μεγαλόνησο είτε προς το Αρχιπέλαγος, με στόχο να γίνει ο απόλυτος κυρίαρχος στην ανατολική Μεσόγειο.
Αυτή η συμπεριφορά υπαγορεύεται από τη στρατηγική προτεραιότητα της Τουρκίας να αυξήσει τη θαλάσσια ισχύ της.
Το ερώτημα στρατηγικής που εγείρεται από τις διεκδικήσεις της Άγκυρας στο δεδομένο θέμα είναι: Γιατί η Τουρκία επιδεικνύει τόση ευαισθησία για τον θαλάσσιο χώρο της Ελλάδας και της Κύπρου, την οποία συνοδεύει μάλιστα και με ανοικτές απειλές;
Σύμφωνα με τον διευθυντή του Κυπριακού Κέντρου Μελετών, Χρήστο Ιακώβου, αυτό που σήμερα περιορίζει την ανάπτυξη της τουρκικής θαλάσσιας ισχύος, είναι το μειονέκτημα που προσδιορίζεται από την ανισορροπία που προκαλείται από την ύπαρξη μεγάλης έκτασης ακτογραμμής της χώρας, χωρίς όμως να έχει ελεύθερη πρόσβαση σε ανοικτή θάλασσα, τόσο στο Αιγαίο, λόγω του ελλαδικού πλεονεκτήματος, όσο στην ανατολική Μεσόγειο, λόγω της ύπαρξης της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Αυτή η πραγματικότητα επιβάλλει στην Τουρκία το «σύνδρομο της Συνθήκης των Σεβρών»… τη μειονεκτική γεωπολιτική θέση δηλαδή ότι είναι εγκλωβισμένη στα δικά της χωρικά ύδατα, λόγω του ότι τρία βασικά της λιμάνια (Κωνσταντινούπολης, Σμύρνης και Μερσίνας) είναι από θαλάσσης αποκλεισμένα, καθώς επίσης παραμένει χωρίς πρόσβαση στις ναυτικές οδούς που εξασφαλίζουν διασύνδεση της Τουρκίας με τον δυτικό κόσμο και τη Μέση Ανατολή. Ως εκ τούτου, η Τουρκία παραμένει κράτος ξηράς, όπως επέβαλαν οι δυτικές δυνάμεις με τη Συνθήκη των Σεβρών το 1920.
Επιπλέον, παράγοντες οι οποίοι αναγκάζουν την Τουρκία να κινηθεί προς την κατεύθυνση απόκτησης θαλάσσιας ισχύος, είναι:
Επομένως, η οποιαδήποτε συζήτηση και ρύθμιση, θα σημαίνει εκ προοιμίου από την πλευρά της Ελλάδας υποχώρηση σε κάποια σημεία. Αυτό άλλωστε επιδιώκει η Άγκυρα…. να δημιουργήσει ένα «θερμό» επεισόδιο, είτε μικρής είτε μεγαλύτερης έντασης, ώστε να σύρει την Ελλάδα στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης. Εκεί, οι Τούρκοι, κατά πάγια τακτική τους θα εγείρουν σημαντικές διεκδικήσεις και μέσω της διαπραγμάτευσης θα καταφέρουν να κερδίσουν ορισμένες από αυτές.
Είναι σαφές πλέον πως κάτι ετοιμάζεται στο Αιγαίο. Κάτι σοβαρό, επικίνδυνο και σίγουρα ασύμφορο για τη χώρα μας, από πολλές απόψεις.
Η Ελλάδα έχει τόσες πολλές ανοιχτές πληγές, που καμία άλλη χώρα δεν έχει σε τέτοια έκταση. Καμιά άλλη χώρα δεν περιτριγυρίζεται από γείτονες - “κοράκια” που θέλουν να αρπάξουν κομμάτια από τη “σάρκα” της.
Παρά τις διεθνείς συνθήκες, παρά τα δεκάδες πρωτόκολλα, οι γειτονικές χώρες επιμένουν να αμφισβητούν κομμάτια της εθνικής μας κυριαρχίας.
Οι εξελίξεις στα εθνικά θέματα θα είναι καταιγιστικές το επόμενο διάστημα. Η πολιτική ηγεσία οφείλει να είναι σε αυξημένη ετοιμότητα ώστε να απαντά μέσω της διπλωματίας σε κάθε πρόκληση, ενώ οι Ένοπλες Δυνάμεις απαιτείται να επαγρυπνούν και να προετοιμάζονται για παν ενδεχόμενο. Δεν το επιτάσσουν μόνο οι τωρινές συνθήκες, το απαιτεί ο γεωπολιτικός και γεωστρατηγικός ρόλος της χώρας μας.
Δεν είναι μόνο η εμπρηστική ρητορική της τουρκικής ηγεσίας που απειλεί σχεδόν καθημερινά Ελλάδα και Κύπρο με εισβολή και πόλεμο. Είναι οι καθημερινές παραβιάσεις των θαλασσίων συνόρων και του FIR Αθηνών, οι παρενοχλήσεις ελικοπτέρων και αεροσκαφών που μεταφέρουν στελέχη της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας μας, οι απίστευτες προκλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ,
τα «ύποπτα» παιχνίδια στη Θράκη και φυσικά η παράνομη κράτηση Ελλήνων στρατιωτικών στις τουρκικές φυλακές εν καιρώ ειρήνης.
Η τακτική της Τουρκίας επιβεβαιώνει αυτό που εδώ και καιρό τονίζουμε στο Newsbomb.gr… ότι η Άγκυρα, μετά την «πύρρειο νίκη» στη Συρία και την κατάληψη του Αφρίν είναι πολύ πιθανό να στρέψει το βλέμμα της σε Αιγαίο και Κύπρο.
«Αν μετά το Αφρίν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα θέλει ο Ερντογάν και αισθανθεί πως είναι σε κίνδυνο το μέλλον του στον πολιτικό χάρτη της Τουρκίας, ίσως θελήσει να κάνει προβολή ισχύος σε άλλα μέτωπα, μεταξύ των οποίων και το Αιγαίο», τονίζει ο διεθνολόγος Κωνσταντίνος Φίλης.
Όπως επισημαίνει ο ίδιος, «η πτώση του Αφρίν ήταν λίγο πολύ αναμενόμενη. Από εδώ και πέρα όμως η τυχόν παραμονή της Τουρκίας στη Συρία και μάλιστα μία απόπειρα δημιουργίας ζώνης ασφαλείας σε ένα σημαντικό κομμάτι της συριακής επικράτειας, συνεπάγεται μεγάλες δυσκολίες και επιπλοκές στις σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, το Ιράν και φυσικά με το καθεστώς του Άσαντ».
Πώς εμπλέκεται η Ελλάδα στο ζήτημα της Συρίας;
Αν τα σχέδια του Ερντογάν αποτύχουν στη Συρία τότε ο «σουλτάνος» θα μεταφέρει την κρίση προς το Αιγαίο ή την Κύπρο. Ωστόσο, ακόμα και αν τα πράγματα πάνε καλά για το «σουλτάνο» τότε ενδέχεται να νιώσει πολύ ισχυρός και να αποφασίσει κίνηση είτε προς τη Μεγαλόνησο είτε προς το Αρχιπέλαγος, με στόχο να γίνει ο απόλυτος κυρίαρχος στην ανατολική Μεσόγειο.
Τι ζητά από την Ελλάδα η Τουρκία;
Παρατηρούμε ότι η Άγκυρα έχει αυξήσει την ένταση σε ό,τι αφορά τις διεκδικήσεις της στους θαλάσσιους χώρους του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου.Αυτή η συμπεριφορά υπαγορεύεται από τη στρατηγική προτεραιότητα της Τουρκίας να αυξήσει τη θαλάσσια ισχύ της.
Το ερώτημα στρατηγικής που εγείρεται από τις διεκδικήσεις της Άγκυρας στο δεδομένο θέμα είναι: Γιατί η Τουρκία επιδεικνύει τόση ευαισθησία για τον θαλάσσιο χώρο της Ελλάδας και της Κύπρου, την οποία συνοδεύει μάλιστα και με ανοικτές απειλές;
Σύμφωνα με τον διευθυντή του Κυπριακού Κέντρου Μελετών, Χρήστο Ιακώβου, αυτό που σήμερα περιορίζει την ανάπτυξη της τουρκικής θαλάσσιας ισχύος, είναι το μειονέκτημα που προσδιορίζεται από την ανισορροπία που προκαλείται από την ύπαρξη μεγάλης έκτασης ακτογραμμής της χώρας, χωρίς όμως να έχει ελεύθερη πρόσβαση σε ανοικτή θάλασσα, τόσο στο Αιγαίο, λόγω του ελλαδικού πλεονεκτήματος, όσο στην ανατολική Μεσόγειο, λόγω της ύπαρξης της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Αυτή η πραγματικότητα επιβάλλει στην Τουρκία το «σύνδρομο της Συνθήκης των Σεβρών»… τη μειονεκτική γεωπολιτική θέση δηλαδή ότι είναι εγκλωβισμένη στα δικά της χωρικά ύδατα, λόγω του ότι τρία βασικά της λιμάνια (Κωνσταντινούπολης, Σμύρνης και Μερσίνας) είναι από θαλάσσης αποκλεισμένα, καθώς επίσης παραμένει χωρίς πρόσβαση στις ναυτικές οδούς που εξασφαλίζουν διασύνδεση της Τουρκίας με τον δυτικό κόσμο και τη Μέση Ανατολή. Ως εκ τούτου, η Τουρκία παραμένει κράτος ξηράς, όπως επέβαλαν οι δυτικές δυνάμεις με τη Συνθήκη των Σεβρών το 1920.
Επιπλέον, παράγοντες οι οποίοι αναγκάζουν την Τουρκία να κινηθεί προς την κατεύθυνση απόκτησης θαλάσσιας ισχύος, είναι:
- Η επιτάχυνση της παγκοσμιοποίησης, η οποία αυξάνει τις προϋποθέσεις του διεθνούς εμπορίου, και μάλιστα διά θαλάσσης.
- Η ραγδαία αύξηση των παγκοσμίων ενεργειακών αναγκών, γεγονός που καθιστά τόσο τις υποθαλάσσιες ενεργειακές πηγές όσο και τις θαλάσσιες ενεργειακές οδούς του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου σε μείζονος σημασίας γεωστρατηγικά εργαλεία, ιδιαίτερα αν δει κάποιος αυτόν τον παράγοντα σε σχέση με τις ευρωπαϊκές προσπάθειες απεξάρτησης της Ευρώπης από τα ρωσικά ορυκτά καύσιμα.
Στόχος, να συρθεί η Ελλάδα σε διαπραγμάτευση
Όλες οι ελληνοτουρκικές διαφορές περιέχουν διεκδικήσεις της Τουρκίας ενώ απολύτως καμία εκ μέρους της Ελλάδας.Επομένως, η οποιαδήποτε συζήτηση και ρύθμιση, θα σημαίνει εκ προοιμίου από την πλευρά της Ελλάδας υποχώρηση σε κάποια σημεία. Αυτό άλλωστε επιδιώκει η Άγκυρα…. να δημιουργήσει ένα «θερμό» επεισόδιο, είτε μικρής είτε μεγαλύτερης έντασης, ώστε να σύρει την Ελλάδα στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης. Εκεί, οι Τούρκοι, κατά πάγια τακτική τους θα εγείρουν σημαντικές διεκδικήσεις και μέσω της διαπραγμάτευσης θα καταφέρουν να κερδίσουν ορισμένες από αυτές.
Είναι σαφές πλέον πως κάτι ετοιμάζεται στο Αιγαίο. Κάτι σοβαρό, επικίνδυνο και σίγουρα ασύμφορο για τη χώρα μας, από πολλές απόψεις.
Η Ελλάδα έχει τόσες πολλές ανοιχτές πληγές, που καμία άλλη χώρα δεν έχει σε τέτοια έκταση. Καμιά άλλη χώρα δεν περιτριγυρίζεται από γείτονες - “κοράκια” που θέλουν να αρπάξουν κομμάτια από τη “σάρκα” της.
Παρά τις διεθνείς συνθήκες, παρά τα δεκάδες πρωτόκολλα, οι γειτονικές χώρες επιμένουν να αμφισβητούν κομμάτια της εθνικής μας κυριαρχίας.
Οι εξελίξεις στα εθνικά θέματα θα είναι καταιγιστικές το επόμενο διάστημα. Η πολιτική ηγεσία οφείλει να είναι σε αυξημένη ετοιμότητα ώστε να απαντά μέσω της διπλωματίας σε κάθε πρόκληση, ενώ οι Ένοπλες Δυνάμεις απαιτείται να επαγρυπνούν και να προετοιμάζονται για παν ενδεχόμενο. Δεν το επιτάσσουν μόνο οι τωρινές συνθήκες, το απαιτεί ο γεωπολιτικός και γεωστρατηγικός ρόλος της χώρας μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου