Γερμανικός... εφιάλτης στο δρόμο με τις κάλπες πολλών χωρών της Ενωμένης Ευρώπης...!!!

Του Γιάννη Βασιλακόπουλου

Η αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών στην Ευρώπη συνιστά ένα εργαλείο στο οποίο επενδύει πολλά η κυβέρνηση του Α. Τσίπρα 

καθώς κυβερνητικοί και κομματικοί κύκλοι του ΣΥΡΙΖΑ εκτιμούν ότι αν οι ισορροπίες μεταβληθούν στο Ευρωπαϊκό πλαίσιο, θα είναι δύσκολο για τους «μεγάλους» της Ε. Ε να μην κάνουν σκέψεις αναθεώρησης του ακολουθούμενου μοντέλου πολιτικής στη γηραιά ήπειρο.

    

Το 2015 που άνοιξε με τις Ελληνικές νικηφόρες για τον Α. Τσίπρα εκλογές είναι έτσι κι αλλιώς μια χρονιά γεμάτη…διάσπαρτες και μεστές εκπλήξεων κάλπες,

σε μεγάλες ή μικρότερες χώρες της Ευρώπης αν, δε, πιστέψουμε τα ως τώρα δεδομένα με βάση τις δημοσκοπήσεις, η αλλαγή των ισορροπιών είναι κάτι πιθανό και μένει να δείξει η ιστορία αν οι κυβερνητικοί παράγοντες στην Αθήνα, έχουν δίκιο που επενδύουν πολλά, σε σχέση με την πορεία της Ελλάδας στην αλλαγή πορείας της Ευρωπαϊκής πυξίδας. Οι ευρωσκεπτικιστές πάντως έχουν ως τώρα στήσει το δικό τους πάρτι στο πλαίσιο της Ε. Ε κι αυτό δεν μπορεί παρά να κόβει κάποια λεπτά από τον…μακάριο ύπνο του Βερολίνου.

   Ο Μάρτιος για παράδειγμα ξεκίνησε με τις κάλπες να στήνονται στο παγωμένο Ταλίν και τους 575.000 ψηφοφόρους της Εσθονίας να στέλνουν το δικό τους μήνυμα με διαφορετικό τρόπο ανάγνωσης απ όλα τα υπόλοιπα. Διότι μπορεί το κεντροδεξιό κόμμα της μεταρρύθμισης του πρωθυπουργού Ταάβι Ρόιβας να πρώτευσε στις εκλογές, αλλά χωρίς να έχει την πλειοψηφία βλέπει το φιλορωσικό κόμμα του κέντρου ενισχυμένο κατά τρεις μονάδες από τις προηγούμενες εκλογές, να ακολουθεί σε απόσταση αναπνοής και να αμφισβητεί την προοπτική της μικρής χώρας της Βαλτικής σε αυτή την Ε. Ε προτάσσοντας την επαναπροσέγγιση με τη Μόσχα.

   Τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα για τους κρατούντες σήμερα στην Ε. Ε αν ο Εξάντας καρφωθεί στην Γαλλία. Το Παρίσι και οι άλλες πόλεις της χώρας της σαμπάνιας βρίσκονται σε κοινωνικό αναβρασμό, καθώς οι πολίτες της βλέπουν την οικονομική κρίση να αρχίζει να τους αφορά και μάλιστα με επιθετικό τρόπο. Αυτοί οι πολίτες δεν θέλουν μια Γερμανική Ευρώπη κι αν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις εν όψει των αυτοδιοικητικών εκλογών στις 22 και 29 Μαΐου το Ευρωπαϊκό όραμα του Ντεγκόλ μπορεί να μετατραπεί σε ευρωσκεπτικιστικός εφιάλτης αφού σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση το εθνικό μέτωπο της Ανν Μαρί Λεπέν βρίσκει ανοικτό δρόμο για πρωτιά συγκεντρώνοντας ποσοστό που υπερβαίνει, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, το 31%.

   Στις 19 Απριλίου, σε μια εποχή που αρχίζουν να λιώνουν οι πάγοι στο μακρινό Ελσίνκι οι Φιλλανδοί οδηγούνται στην κάλπη με τον κυβερνητικό συνασπισμό της κεντροδεξιάς  του πρωθυπουργού Αλεξάντερ Στουμπ, να χάνει έδαφος απέναντι στο κόμμα των κεντρώων, που θέλει ενισχυμένο ρόλο της Μόσχας στη χώρα του Αϊ Βασίλη και το υπερεθνικιστικό κόμμα Αληθινοί Φιλανδοί» «να κινείται σε εξαιρετικά υψηλά δημοσκοπικά ευρήματα.

  Αν η Μ. Βρετανία αποχωρήσει από την Ε. Ε έστω κι αν δεν ανήκει στην Ευρωζώνη μπορεί να προκληθεί πολιτικός σεισμός. Με δεδομένο ότι σε δημοσκοπικό επίπεδο το ευρωσκεπτικιστικό κόμμα του Τζούλιαν Φάρατζ καταγράφει μια εντυπωσιακή επιρροή, ο αρχηγός των Τόρις σημερινού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον, έχει εξαγγείλει διενέργεια δημοψηφίσματος με ερώτημα την παραμονή της χώρας στην Ε. Ε. Στις 7 Μαΐου θα κριθούν όλα. Είτε με ενδεχόμενη νίκη του Φάρατζ, είτε με απαλλαγή μέσω της αυτοδυναμίας, του Ντέιβιντ Κάμερον από τον κυβερνητικό του εταίρο, τους φιλελεύθερους η πιθανότητα για έξοδο της Βρετανίας από την Ε. Ε τρομάζει ήδη πολλούς.

   Ο δρόμος με τις κάλπες είναι κενός τους καλοκαιρινούς μήνες χωρίς όμως να μπορεί κάποιος να αποκλείσει μια πρόωρη προσφυγή σ αυτές στην Ιταλία αφού σύμφωνα με όσα λένε Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, η Ρώμη βρίσκεται ένα βήμα πριν απ την αρένα της κρίσης και οι ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις βρίσκονται καταχωνιασμένες ακόμα και σε θύλακες της κεντροδεξιάς, αφού ο ίδιος ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι έχει εδώ και καιρό ρητορική σκληρή απέναντι στην ενδεχόμενη Γερμανική παντοκρατορία στην Ε. Ε.

   Στις 14 Σεπτεμβρίου ψηφίζουν οι Δανοί. Κι αν στη χώρα των Βίκινγκς επικρατήσουν οι σοσιολδημοκράτες, που δημοσκοπικά δείχνουν να δίνουν μάχη στήθος με στήθος με το κεντροδεξιό λαϊκό κόμμα, τότε η γοργόνα του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν μπορεί να τραγουδήσει…φάλτσα στα αυτιά του Βερολίνου.

    Το φθινόπωρο αρχίζει με…εκλογικό μαραθώνιο στην Ιβηρική χερσόνησο. Η χώρα του Μαγγελάνου είναι η πρώτη που έσπασε τα δεσμά του μνημονίου, αλλά τα μέτρα λιτότητας έχουν πλήξει την δημοτικότητα τόσο του κεντροδεξιού κόμματος του πρωθυπουργού Κοέλιο όσο και των σοσιαλιστών που επλήγησαν περισσότερο από το σπιράλ της διαφθοράς και την πρόσφατη σύλληψη του πρώην πρωθυπουργού Ζοζέ Σόκρατες. Αν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις τότε η…χρυσή αυγή της Πορτογαλίας, το λαϊκό κόμμα CDS θα παίξει ρυθμιστικό ρόλο στα πράγματα.

   Το αργότερο στις 20 Δεκεμβρίου θα στηθούν κάλπες στην Ισπανία. Εκεί το κόμμα PODEMOS(«Μπορούμε») του επιστήθιου φίλου του Έλληνα πρωθυπουργού Α. Τσίπρα, Πάμπλο Ιγκλέσιας, καταγράφει μεγάλες δημοσκοπικές διαφορές, ενώ οι ίδιες εταιρείες δίνουν το λαϊκό κόμμα του Μαριάνο Ραχόι διαρκώς συρρικνούμενο.

    Αν συμβούν όλα αυτά τότε οι ισορροπίες στην Ευρώπη αμφισβητούνται έως και μεταβάλλονται. Σε πρώτη ανάγνωση θα έχουμε να κάνουμε με έναν (Γερμανικό)…εφιάλτη στο δρόμο με τις κάλπες. Αρκεί βεβαίως, και αυτό είναι κάτι που συζητούν έντονα πολιτικοί αναλυτές των Αθηνών, η ενδεχόμενη αλλαγή ισορροπιών να περιέχει και κάτι περισσότερο από ιδεολογικές φιλοφρονήσεις, ώστε να αξίζει τον κόπο για την Ελληνική κυβέρνηση η «αγορά χρόνου» στην οποία όπως φαίνεται επενδύει πολλά μέχρι την ολοκλήρωση της μεταβολής του εκλογικού χάρτη.