Τριβές υπουργών και κομμάτων - Aγκάθι το Σκοπιανό - Κλειδί το κούρεµα για φως στην οικονοµία τον Μάρτιο
Ενώ η Ευρώπη βρίσκεται σε κρίσιµο σταυροδρόµι µε Μέρκελ και Σαρκοζί να αναζητούν σηµεία συµφωνίας µε τους υπόλοιπους ευρωπαίους ηγέτες για να διασφαλίσουν το µέλλον του ευρώ, στην Ελλάδα ο κ. Παπαδήµος πασχίζει να διατηρήσει τη συνοχή της κυβέρνησής του. Απηύθυνε προειδοποίηση στους υπουργούς να σταµατήσουν αµέσως τους καβγάδες και να σηκώσουν τα µανίκια για να προωθήσουν τις µεταρρυθµίσεις που επείγουν, ενώ εκφράζει την ανησυχία του και για τις προεκλογικές στρατηγικές των κοµµάτων που τον στηρίζουν. Επιπλέον «αγκάθι» το Σκοπιανό, που ενδέχεται να προκαλέσει νέες τριβές.
Η ελληνική και η ευρωπαϊκή οικονοµική κρίση εισέρχονται στην πιο κρίσιµη φάση τους καθώς οι ευρωπαϊκές διεργασίες στις οποίες συµµετέχει ενεργά ο πρωθυπουργός κ. Λουκάς Παπαδήµος θα κρίνουν αν οι επιπτώσεις της κρίσης θα αρχίσουν να ελέγχονται και σταδιακά να περιορίζονται ή αν το περιθώριο για αποτελεσµατικές παρεµβάσεις από το ευρωπαϊκό πολιτικό κατεστηµένο έχει συρρικνωθεί αισθητά, µε απρόβλεπτες συνέπειες για το µέλλον της ευρωζώνης.
Από την Αθήνα, και µέσα σε ένα περιβάλλον που προµηνύει πρωτοφανείς ανακατατάξεις στο οικονοµικό, κοινωνικό και τραπεζικό πεδίο εντός του 2012, ο Πρωθυπουργός σε συνεχή συνεργασία µε τα ευρωπαϊκά κέντρα λήψης αποφάσεων επιβλέπει την ανταλλαγή οµολόγων (PSI), προωθεί την ψήφιση του προϋπολογισµού, προετοιµάζει τις διαπραγµατεύσεις µε την τρόικα για το νέο πολυετές πρόγραµµα στήριξης και συµµετέχει στη διαµόρφωση µιας νέας ευρωπαϊκής χρηµατοοικονοµικής αρχιτεκτονικής η οποία µπορεί και πρέπει να περιλαµβάνει την Ελλάδα.
Μέγιστο διακύβευµα για την Ελλάδα, την ευρωζώνη και κατ’ επέκταση το παγκόσµιο χρηµατοπιστωτικό σύστηµα αποτελεί η αναδιάρθρωση του ελληνικού δηµοσίου χρέους µε βάση τις αποφάσεις της 26ης και 27ης Οκτωβρίου. Παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις η αναζήτηση της χρυσής τοµής για «εθελοντική περικοπή» του δηµοσίου χρέους µοιάζει να µην είναι εφικτή. Οι δανειστές δεν συναινούν, είτε γιατί καλύπτονται από ασφάλιστρα κινδύνου και επιθυµούν να τα εισπράξουν είτε γιατί εκτιµούν ότι η εθελοντική συµµετοχή επιτρέπει σε µετόχους που θα διαφωνήσουν µε την απόφαση περί αποδοχής απωλειών να κινηθούν δικαστικά εναντίον τους.
Κατά συνέπεια οι πάντες κωλυσιεργούν και η µοναδική εφικτή λύση την οποία φέρεται προσφάτως να συµφώνησε ο κ. Ευ. Βενιζέλος µε τους οµολόγους του υπό την «υψηλή επίβλεψη» του πρωθυπουργού κ. Λουκά Παπαδήµου είναι η χρήση των «ρητρών συλλογικής δράσης» µέσα από την κατάθεση στη Βουλή σχετικής νοµοθετικής ρύθµισης εντός του ∆εκεµβρίου, η οποία θα προβλέπει ότι η συµφωνία της πλειοψηφίας (θα αρκούν οι πιστωτές που κατέχουν ακόµη και το ελάχιστο 51% του χρέους) δεσµεύει τους υπολοίπους. Η εξέλιξη αυτή, αν επιβεβαιωθεί, δικαιώνει πολιτικούς όπως ο κ. Ι. Παπαντωνίου , οι οποίοι εκτιµούσαν στις ιδιωτικές συζητήσεις τους ήδη πριν από την «ήπια» συµφωνία της 21ης Ιουλίου ότι δεν υπάρχει «εθελοντική αναδιάρθρωση» και κάθε τέτοια απόπειρα θα διολισθήσει αργά ή γρήγορα σε «υποχρεωτική αναδιάρθρωση» και πιστωτικό γεγονός.
Απαιτούνται αποφάσεις
Η ευρωζώνη δεν µπορεί να διαχειριστεί το αναπόφευκτο ελληνικό πιστωτικό γεγονός χωρίς να ενισχυθεί από τη «µεγάλη λύση», δηλαδή τις αλλαγές στη χρηµατοοικονοµική αρχιτεκτονική του ευρωσυστήµατος που αναµένεται να αποφασιστούν στη σύνοδο της 8ης και 9ης ∆εκεµβρίου. Καθίσταται παραπάνω από σαφές ότι χωρίς τη «µεγάλη λύση» δεν υπάρχει ελληνική αναδιάρθρωση, δεν υπάρχει νέο δανειακό πρόγραµµα και δεν υπάρχει Ελλάδα στην ευρωζώνη. Για τους παραπάνω λόγους, όπως εκτιµά ο καθηγητής Χρηµατοοικονοµικού ∆ικαίου και ∆ιεθνών Αγορών στο Πανεπιστήµιο του Μάντσεστερ κ. Αιµίλιος Αυγουλέας, «η 8η - 9η Δεκεµβρίου θα µπορούσε να αποδειχθεί η πιο κρίσιµη σύνοδος για το µέλλον της ευρωζώνης και µακροπρόθεσµα για το µέλλον της ευρωπαϊκής ιδέας».
Ο Πρωθυπουργός, ως ένας από τους αρχιτέκτονες της ευρωζώνης, συµµετέχει στις έντονες διαβουλεύσεις και ηγείται των λεπτών χειρισµών που απαιτούνται ώστε µετά την επώδυνη αναδιάρθρωση να εξασφαλιστεί η επιστροφή του τραπεζικού συστήµατος σε συνθήκες οµαλής λειτουργίας. Οπως εκτιµά ο νοµικός σύµβουλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και πρώην ευρωβουλευτής κ. Γ. Ζαββός, η προσεχής Σύνοδος Κορυφής θα καταλήξει σε ένα ιστορικό Πολιτικό ∆ιακυβερνητικό Σύµφωνο που θα συνδυάζει την επιβολή δηµοσιονοµικής πειθαρχίας µε την αναβάθµιση της ευρωπαϊκής χρηµατοοικονοµικής αρχιτεκτονικής. Γεγονός που αν επιβεβαιωθεί θα προσφέρει το πολιτικό επιχείρηµα στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να παρέµβει πιο αποφασιστικά στις αγορές και να συγκρατήσει την πίεση προς το ευρωπαϊκό χρηµατοοικονοµικό σύστηµα.
Η αποφυγή του Αρμαγεδδώνος
Η Ελλάδα αναδεικνύεται για ακόµη µία φορά «µαµµή της Ιστορίας». Η Ευρώπη δεν µπορεί ούτε να οπισθοχωρήσει από τις αποφάσεις της 26ης και 27ης Οκτωβρίου ούτε να τις υλοποιήσει χωρίς µια νέα υπέρβαση την 8η και 9η ∆εκεµβρίου. Η αιτία για την οποία η πραγµατοποίηση της ελληνικής αναδιάρθρωσης εξαρτάται από την 8η και 9η ∆εκεµβρίου είναι ότι το ισχυρό σοκ που θα προκληθεί στο ευρωπαϊκό χρηµατοπιστωτικό σύστηµα από το επιβεβληµένο «ελληνικό κούρεµα» και η αναπόφευκτη προεξόφληση από τις αγορές µελλοντικών αναδιαρθρώσεων του ιταλικού ή του βελγικού χρέους µπορεί να απορροφηθεί, να ελεγχθεί και να µην εξελιχθεί σε παγκόσµιο χρηµατοοικονοµικό Αρµαγεδδώνα µόνο µέσα από τη διπλή ενεργοποίηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στο πεδίο της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και στην υποστήριξη των νέων εκδόσεων χρέους ευάλωτων κρατών.
Κοντολογίς, η «διπλή ενεργοποίηση» της ΕΚΤ καθίσταται απαραίτητη προϋπόθεση για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και την υλοποίηση της 26ης-27ης Οκτωβρίου και θα συµβεί είτε µέσω µιας διαδικασίας άντλησης κεφαλαίων του ∆ΝΤ από τις 17 κεντρικές τράπεζες που συγκροτούν την ΕΚΤ (κεφάλαια τα οποία θα αξιοποιηθούν για τη δανειακή υποστήριξη σχεδόν του συνόλου της ευρωζώνης) είτε µέσα από τη µετατροπή του Προσωρινού Μηχανισµού (EFSF) σε τράπεζα η οποία θα αντλεί απεριόριστη ρευστότητα από τον «ναό της Φραγκφούρτης» για να επουλώσει τα «κεφαλαιακά τραύµατα» των τραπεζών και να υποστηρίξει τις νέες εκδόσεις χρέους των ευρωπαϊκών κρατών. Σε αυτό το «νέο πλαίσιο» η ευαίσθητη ελληνική αναδιάρθρωση και το «υποχρεωτικό PSI plus» θα µπορέσουν τελικώς να υλοποιηθούν αφού οι ελληνικές τράπεζες ταχύτατα θα ανταλλάξουν τα παλαιά «πτωχευµένα» οµόλογα µε νέα, ανώτερης αξιολόγησης, εξασφαλίζοντας τη σταθεροποίηση της χώρας στην «ευρωζώνη τού αύριο».
Η «ΟΔΥΣΣΕΙΑ» ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ / Crash test για το τραπεζικό σύστηµα
Η ελληνική «οδύσσεια» δεν τελειώνει µε τη διεκδικούµενη αναδιάρθρωση του χρέους. Οι ελληνικές τράπεζες θα καταφύγουν (για να ενισχυθούν κεφαλαιακά) στο Ταµείο Χρηµατοπιστωτικής Σταθερότητας, το οποίο ως σύγχρονη Κίρκη απειλεί να τις µετατρέψει σε «κρατικούς χοίρους» προορισµένους να θυσιαστούν. Τα κεφάλαια που θα απαιτηθούν εξαρτώνται από το ύψος των απωλειών που µπορεί να κυµανθούν µεταξύ 55% και 75%, ανάλογα µε το επιτόκιο των νέων οµολόγων και τις εγγυήσεις που θα προσφερθούν.
Το Ταµείο σύντοµα θα διοικείται από εµπειρογνώµονα της τρόικας, ο οποίος συζητείται ότι θα είναι ο µόνιµος εκπρόσωπος του ∆ΝΤ στην Ελλάδα κ. Μποµπ Τράα. Τραπεζικοί κύκλοι εκτιµούν ότι η «επώδυνη στήριξη» των τραπεζών από το Ταµείο πρέπει να γίνει µε «βελούδινο τρόπο» έτσι ώστε να διατηρηθούν οι διοικήσεις που τα τελευταία χρόνια έχουν εξασφαλίσει αποτελεσµατική εταιρική διακυβέρνηση.
Αλλες πηγές πάντως εκτιµούν ότι, από τη στιγµή που ενταχθούν στο Ταµείο, όποιες και αν είναι οι διοικήσεις τους, δεν θα αποφύγουν τον αφελληνισµό τους σύµφωνα µε το πρότυπο πρώην ανατολικών χωρών, όπου δεν υπάρχει εθνικό τραπεζικό σύστηµα. Κατά την αισιόδοξη εκδοχή, η Ελλάδα µετά τις συµπληγάδες της αναδιάρθρωσης θα εξελιχθεί στο… απόλυτο όνειρο κάθε εκσυγχρονιστή: Οι υποχρεωτικές διαρθρωτικές αλλαγές και η επιβεβληµένη δηµοσιονοµική πειθαρχία θα πραγµατοποιούνται µέσα σε ένα περιβάλλον όπου η χρηµατοδότηση της ανάπτυξης από τις τράπεζες θα έχει αποκατασταθεί.
Οι σκεπτικιστές, αντίθετα, τονίζουν ότι τράπεζες «υπό ξένο έλεγχο» φορτωµένες µε µη εξυπηρετούµενα δάνεια που θα λειτουργούν σε ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον ακριβού χρήµατος όχι µόνο δεν θα χρηµατοδοτούν την ανάπτυξη αλλά, καθώς θα είναι για χρόνια αποκλεισµένες από τις ξένες αγορές λόγω της αναδιάρθρωσης, θα συρρικνώνονται διαρκώς επιτείνοντας την ύφεση. «Την περίοδο της πιστωτικής επέκτασης της δεκαετίας του ’90 θα τη δούµε και πάλι σε είκοσι χρόνια» εκτιµούν έγκυρες οικονοµικές πηγές, «κατά συνέπεια η αναδιάρθρωση δεν αρκεί για την επιστροφή στην ανάπτυξη, αλλά πρέπει να συµπληρωθεί από νέο ευρωπαϊκό πρόγραµµα χρηµατοδότησης επενδύσεων µέσα από τη θεσµοθέτηση του αναπτυξιακού ευρωοµολόγου».
Πηγή / tovima.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου