∆ύο έλληνες πολιτικοί, ο Κωνσταντίνος Καραµανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου, σφράγισαν την εποχή τους, οικοδόµησαν την Ελλάδα του 20ού αιώνα, γκρεµίζοντας τα κόµµατα που τους ανέδειξαν!
Ο Κ. Καραµανλής το 1954 διορίσθηκε πρωθυπουργός από τον βασιλέα Παύλο που τον επέλεξε βασιλικώ δικαιώµατι. Οταν πήρε και την έγκριση του κόµµατός του, που είχε την πλειοψηφία στη Βουλή, διέλυσε το 1955 τον Ελληνικό Συναγερµό του Αλέξανδρου Παπάγου και ίδρυσε την Εθνική Ριζοσπαστική Ενωση (ΕΡΕ) κατ’ αρχήν µε το ίδιο πολιτικό «υλικό». Είχε όµως την έµπνευση να καταφύγει στην ανεξάντλητη δεξαµενή πολιτικής δύναµης, στο Κέντρο.
Η προσπάθεια εστέφθη από µερική επιτυχία. Διακεκριµένα στελέχη του πολυδιασπασµένου κεντρώου πολιτικού χώρου (όπως ο Ευάγγελος Αβέρωφ, ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, ο Γρ. Κασιµάτης και άλλοι φιλελεύθεροι πολιτικοί) ανταποκρίθηκαν στο προσκλητήριο του Καραµανλή και συµπαρατάχθηκαν µαζί του σε ένα νεοπαγές κόµµα που µε κεντροδεξιά βιτρίνα θα κυβερνούσε την Ελλάδα για τα επόµενα οκτώ χρόνια.
Εκλεκτός της Δεξιάς ο Καραµανλής, ουδέποτε απεδέχθη ότι ήταν ηγέτης δεξιού κόµµατος. Και το 1974, όταν γύρισε στην Ελλάδα για να αναλάβει την εξουσία µόλις κατέρρευσε η απριλιανή δικτατορία, «έθαψε» στα χρονοντούλαπα της Ιστορίας και την ΕΡΕ. Ιδρυσε τη Νέα ∆ηµοκρατία, στην οποία προσέδωσε κεντροδεξιό χαρακτήρα. Μάλιστα σε πολλά ζητήµατα ο Καραµανλής στη νέα εποχή είχε περισσότερο κοινωνικο-φιλελεύθερες θέσεις από εκείνες που πρόβαλλε το Κέντρο προ της ∆ικτατορίας.
Την ίδια εποχή το παραδοσιακό Κέντρο αδρανούσε εντυπωσιακά. Ηταν τόσο εκτός πραγµατικότητος οι δεκάδες πρώην βουλευτές της Ενώσεως Κέντρου, ώστε συγκεντρώθηκαν στο ξενοδοχείο «Ατλαντίς» στην οδό Πατησίων και περίµεναν να κατέβει από το Καστρί ο Ανδρέας Παπανδρέου για να του παραδώσουν τα κλειδιά και την ηγεσία του κόµµατος. Εκείνος όµως τους αγνόησε επιδεικτικά. Συνεδρίαζε στο σπίτι του µε άγνωστους στο ευρύ κοινό συνεργάτες και προετοίµαζε την ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ «της 3ης του Σεπτέµβρη».
Ο Ανδρέας Παπανδρέου εκείνης της εποχής απετάσσετο το Κέντρο. Ηθελε ένα σοσιαλιστικό, αριστερό κόµµα, το οποίο και δηµιούργησε για να επιτύχει στις εκλογές του ‘74 ένα ισχνό 13% που προφανώς δεν περιελάµβανε τους Κεντρώους, τους οποίους διεµοιράσθησαν ο Καραµανλής και η Ενωση Κέντρου–Νέες ∆υνάµεις, το κόµµα δηλαδή που δηµιούργησαν οι απογοητευµένοι από τον Α. Παπανδρέου Κεντρώοι. Λίγα χρόνια αργότερα όµως ο Ανδρέας Παπανδρέου άλλαξε πορεία. Ανοιξε τις πόρτες του ΠΑΣΟΚ και κάλεσε σε συστράτευση πολλά γνωστά κεντρώα στελέχη. Γνωστοί κεντρώοι βουλευτές «µετεκόµισαν» από την ΕΚΝ∆ του 1974 στο ΠΑΣΟΚ του 1977. Η ιστορία είναι γνωστή: το 1981 το ΠΑΣΟΚ έχοντας απορροφήσει ολόκληρο το Κέντρο και ένα τµήµα της Αριστεράς άλλαξε τον πολιτικό χάρτη της χώρας.
Οι εποχές διαφέρουν αλλά τα πολιτικά ρεύµατα µοιάζει να αναβράζουν. Στο ερώτηµα τι θα φέρουν στον αφρό, δηλαδή τι θα ψηφίσουν οι Κεντρώοι, η απάντηση είναι δύσκολη. Κυρίως είναι δύσκολη η απάντηση στο ερώτηµα ποιοι µπορούν να παίξουν σήµερα τους ρόλους του Κωνσταντίνου Καραµανλή, του Ανδρέα Παπανδρέου, ακόµη και του Γεωργίου Μαύρου.
Πηγή / tovima.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου