Τεκτονικά ρήγματα στα κόμματα...!!!

Οι μίζες της Siemens εξόργισαν την ελληνική κοινωνία και προκαλούν αλυσιδωτές αντιδράσεις στο μεταπολιτευτικό πολιτικό και οικονομικό σύστημα.

Οι συνέπειες της ομολογίας Μαντέλη για τις προεκλογικές «χορηγίες» και ο συνδυασμός των σκανδάλων με την οικονομική κρίση.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΑΚΟΥΣΗΣ ΤΟ ΒΗΜΑ / Κυριακή 30 Μαΐου 2010

Στον καιρό της οικονομικής κρίσης, της μεγάλης απογοήτευσης και των μειωμένων προσδοκιών, η κυνική ομολογία τού άλλοτε ισχυρού υπουργού Μεταφορών Τάσου Μαντέλη ότι έλαβε «προεκλογικές χορηγίες», κοινώς μίζες, από τη Siemens έσκασε σαν βόμβα μεγατόνων στη χώρα, σοκάροντας και εξοργίζοντας τη δοκιμαζόμενη κοινωνία.

Οι πολίτες είδαν έκπληκτοι έναν πολιτικό που πρωταγωνίστησε επί δέκα έτη στον εκσυγχρονισμό των τηλεπικοινωνιών να επιβεβαιώνει με περισσό θράσος τις φήμες που έτρεχαν από καιρό και κατελήφθησαν από κύματα μεγάλου θυμού.

Ο κ. Μαντέλης, ως αυθεντικός εκπρόσωπος της σχολής των κυνικών, δεν μπορούσε να φαντασθεί τις συνέπειες και το βάρος της ομολογίας του. Ηδη συγκλονίζει τα κόμματα, απομυθοποιεί τα πρόσωπα της πολιτικής και για πρώτη φορά, κατά την έκφραση ανώτατου κυβερνητικού παράγοντα, «μετακινεί τις τεκτονικές πλάκες του πολιτικού συστήματος».

Κακά τα ψέματα, τα σκάνδαλα συνδυασμένα με την οικονομική κρίση, με τα πολλά περιοριστικά μέτρα και με την παρουσία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, δοκιμάζουν τις αντοχές της πολιτικής και επιτείνουν το κλίμα φθοράς των κυρίαρχων εκφράσεων της εξουσίας.

Είναι φανερό ότι σε περιβάλλον εντεινόμενης αμφισβήτησης η άσκηση διακυβέρνησης δυσκολεύει, τα φαινόμενα ανυπακοής και απειθαρχίας αυξάνονται, με αποτέλεσμα η εφαρμογή του προγράμματος διάσωσης της οικονομίας να δυσχεραίνεται και να κινδυνεύει με εκτροχιασμό, επαναφέροντας με δραματικό τρόπο στο προσκήνιο το ενδεχόμενο της πτώχευσης.

Η πίεση στο ΠαΣοΚ

Η κυβέρνηση ήδη νιώθει την πίεση. Ενας ακόμη συνεργάτης του κ. Κ. Σημίτη αποδεικνύεται διεφθαρμένος και εκείνη η τόσο παραγωγική περίοδος απομυθοποιείται, ρίχνεται στην κυριολεξία στα σκυλιά.

Τόσο ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου όσο και οι υπουργοί του αισθάνονται το έδαφος ολισθηρό, γνωρίζουν ότι η πολιτική δεν μπορεί να είναι αποδοτική σε συνθήκες αναξιοπιστίας και γι΄ αυτό κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους προκειμένου να διαμορφωθεί περιβάλλον τιμωρίας για τον επίορκο κ. Μαντέλη και για όσους άλλους αποκαλυφθούν προσεχώς.

Η ενεργοποίηση των δικαστικών αρχών αλλά και η κινητοποίηση του ΣΔΟΕ και των λοιπών διωκτικών μηχανισμών λειτουργούν εκτονωτικά, ικανοποιούν ως έναν βαθμό το περί δικαίου αίσθημα και δεν επιτρέπουν δεύτερες σκέψεις ακόμη και στους επιρρεπείς στο μέλι.

Οπως και να έχει ωστόσο το σκάνδαλο κλονίζει και αποσπά την προσοχή της κυβέρνησης, που τούτη την εποχή οφείλει να είναι αφοσιωμένη στο έργο της αντιμετώπισης της κρίσης, η οποία βγάζει συνεχώς προβλήματα και απαιτεί ισχυρό και αξιόπιστο πολιτικό λόγο, ικανό να κινητοποιήσει το κράτος και την κοινωνία ολόκληρη στην προσπάθεια διάσωσης της οικονομίας.

Απειλή για τη ΝΔ

Αντιστοίχως η Νέα Δημοκρατία, που αρχικώς πλανήθηκε ότι το σκάνδαλο Μαντέλη είναι πρόβλημα του ΠαΣοΚ, αισθάνεται μέγα βάρος. Η απειλή μιας ενδεχόμενης πολυδιάσπασης είναι υπαρκτή.

Ο κ. Αντ. Σαμαράς δεν έχει ακόμη στεριώσει, τα ναυάγια του καραμανλισμού και του μητσοτακισμού κινούνται, διεκδικούν χώρο, θέση, παρουσία και ο διαβρωτικός ρόλος του ΛΑΟΣ ενισχύεται.

Οι αμαρτίες που βαρύνουν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι πολλές και σε περιβάλλον σκανδαλολογίας θα πολλαπλασιάζουν τα προβλήματα της ηγεσίας.

Η Αριστερά ακόμη δεν μένει αλώβητη απ΄ αυτό το κύμα γενικευμένης αμφισβήτησης που διαμορφώνεται.

Και εκεί επικρατούν τάσεις πολυδιάσπασης, ακόμη και το οχυρωμένο στα τείχη του Περισσού ΚΚΕ απειλείται από την ατμόσφαιρα φθοράς. Για να μη μιλήσουμε για τον Συνασπισμό και τον ΣΥΡΙΖΑ, που δοκιμάζεται από τις καινούργιες ιχνηλασίες του κ. Αλ. Αλαβάνου.

Οπως και αν έχει, η υπόθεση Μαντέλη και όλο αυτό το κύμα σκανδάλων, σε συνδυασμό, όπως είπαμε, με τις πολλές συνέπειες της οικονομικής κρίσης, επαναφέρουν στο προσκήνιο το «κόμμα του κανένα» και επιβεβαιώνει ότι το σύστημα της Μεταπολίτευσης, πολιτικό και οικονομικό, πνέει τα λοίσθια. Και είναι ζήτημα της πολιτικής και της κοινωνίας με τι θα το αντικαταστήσει.