Φαινομενικά δεν υπήρχε κανένας πολιτικός λόγος για να επανέλθει ο κ. Μητσοτάκης στην απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι. Μετά από μία ολότελα λαθεμένη διαχείριση, που προκάλεσε ρωγμές και στο εσωτερικό της, η κυβέρνηση είχε υποχωρήσει στο αίτημα που απεργού πείνας για την εκταφή και τοξικολογική εξέταση της σωρού του γιου του.
Γιατί, αναγγέλλοντας αιφνιδιαστικά ότι το υπουργείο Αμυνας θα αναλάβει το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, θυμίζει μια τόσο φρέσκια πολιτική ήττα;
Γιατί αυτός είναι ο πραγματικός Μητσοτάκης. Δεν είναι ικανός να διαχειριστεί και να αποδεχθεί τις αποτυχίες του. Δεν τις αντέχει ψυχολογικά και δεν τις επιτρέπει η απεριόριστη αλαζονεία του. Για αυτό σηκώθηκε πρωινιάτικα την Κυριακή, αναγγέλλοντας στα καλά καθούμενα, στην εβδομαδιαία ενημέρωση του στα σόσιαλ μίντια, την υπαγωγή στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας της αρμοδιότητας διαχείρισης του Μνημείου.
Η αναγγελία δεν είχε καμία νομική ή πρακτική βάση. Κανείς, ούτε ο αρμόδιος υπουργός δεν είχε ενημερωθεί. Για αυτό το Μέγαρο Μαξίμου αναγκάστηκε, μετά τις πρώτες αντιδράσεις, να αναδιπλωθεί. Το υπουργείο Άμυνας θα έχει την ευθύνη για τη συντήρηση, προστασία και καθαριότητα του μνημείου, ενώ για την τήρηση της τάξης αρμόδιο είναι το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.
Ο κ. Μητσοτάκης είχε δηλαδή ανοίξει μία μεγάλη τρύπα στο νερό. Είχε όμως ικανοποιήσει την παιδιάστικη, ανώριμη και τυφλή εκδικητικότητά του. Και συνέχισε στο ίδιο τροπάρι στη συνάντησή του με τον -πλήρως ελεγχόμενο- Πρόεδρο της Δημοκρατίας, βαφτίζοντας την απεργία πείνας «επαναστατική γυμναστική»! Για έναν άνθρωπο που έπαιζε με την υγεία και τη ζωή του. «Θα σου δείξω εγώ Ρούτσι, που πήγες να μου πάρεις το παιχνιδάκι μου».
Το πρόβλημα δεν είναι όμως η περιγραφή ενός ακόμη αυτογκόλ. Το συγκεκριμένο περιστατικό αποκαλύπτει τον τρόπο λειτουργίας του συστήματος Μητσοτάκη: πρόκειται για έναν μηχανισμό στον οποίο αποφασίζει ο αρχηγός, ενώ το σύστημα δουλεύει για την εξυπηρέτηση και την προστασία του. Αν έχετε επιφυλάξεις, ρωτήστε και τον κ. Βορίδη.
Διαβάστε: ΟΠΕΚΕΠΕ / Ο υπόγειος πόλεμος Μητσοτάκη – Βορίδη
Το «επιτελικό κράτος» δεν ήταν παρά ένα προπαγανδιστικό παραπέτασμα, για να δικαιολογήσει τη συγκέντρωση όλων των εξουσιών στο Μέγαρο Μαξίμου και να κρύψει την ανασφάλεια του επικεφαλής.
Με την εξαίρεση του Νίκου Ανδρουλάκη, η βιομηχανία υποκλοπών στήθηκε για να μαθαίνει ο πρωθυπουργός τι λένε και τι κάνουν οι υπουργοί της κυβέρνησής του, ούτε καν οι πολιτικοί της αντιπολίτευσης. Σκάνδαλα υποκλοπών έχουν σημειωθεί και σε άλλες χώρες. Αλλά είναι η πρώτη φορά που τα θύματα ανήκαν στο ίδιο στρατόπεδο!
Το ίδιο φοβικά έχει κινηθεί η κυβέρνηση όλα αυτά τα χρόνια σχεδόν σε όλα τα θέματα, με βασικό αυτό της οικονομικής ανάπτυξης. Πέρα από τις γιγαντιαίες μίζες, η πίτα μοιράστηκε με βασικό κριτήριο τις φιλίες με όσους επιχειρηματίες θα βοηθήσουν στην κρίσιμη στιγμή.
Διαβάστε: Πάνος Ρούτσι / Ηχηρή απάντηση σε Μητσοτάκη για το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη
Τελευταία -και χαμένη πλέον- ευκαιρία για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, το Ταμείο Ανάκαμψης μοιράστηκε με ανάλογα κριτήρια. Δε πας να έχεις μια υγιή βιομηχανία που χρειάζεται επενδύσεις; Τα λεφτά θα τα πάρει ο φίλος που έχει εταιρεία ενοικίασης αυτοκινήτων. Αν σε όλα αυτά προστεθεί η εγκατάλειψη του πρωτογενούς τομέα και η χαριστική βολή του ΟΠΕΚΕΠΕ, η εικόνα είναι πλήρης.
Σε μία κρίσιμη στιγμή με πολλές ευκαιρίες, η χώρα είχε την ατυχία να πέσει πάνω σε έναν ανασφαλή, επηρμένο άνθρωπο. Στην υπόθεση με τον Άγνωστο Στρατιώτη, η αντιπολίτευση επισήμανε ότι, θέλοντας να χρησιμοποιήσει τον στρατό, ο κ. Μητσοτάκης φλερτάρει με τη θεσμική και αντιδημοκρατική εκτροπή.
Διαβάστε: Μητσοτάκης / Βάζει τους «νοικοκυραίους» απέναντι στον Άγνωστο Στρατιώτη και «τσιγκλίζει» τον Δένδια
Η κατηγορία μοιάζει υπερβολική. Αλλά όταν ο πείσμων βασιλιάς αποκαλύπτεται γυμνός, μέχρι που μπορεί να φτάσει για να καλύψει τη γύμνια και την ήττα του;
Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον συντάκτη τους, χωρίς να συμπίπτουν κατ' ανάγκη με την άποψη του Tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου