Η συζήτηση για την (κατ’ ευφημισμόν) έξοδο της χώρας από τα Μνημόνια, επτά χρόνια πριν, μπορεί να μη γίνεται σκοπίμως -όπως γράφαμε και χθες, με αφορμή τη φετινή αυγουστιάτικη επέτειο-, αλλά εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ, που έχει τη φωλιά του λερωμένη, ενδιαφέρον παρουσιάζει και η σιωπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Οι αρνητικές «μεταμνημονιακές» επιδόσεις της τελευταίας εξαετίας εξηγούν πολλά. Και μόνο ενδεικτικά είναι τα στοιχεία που παρατίθενται εδώ.
Στα χρόνια που μεσολάβησαν από το 2019 και μετά, οι οδυνηρές μεταρρυθμίσεις των προηγούμενων ετών συνεχίστηκαν, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το θέμα της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις, παρά τις προεκλογικές υποσχέσεις Μητσοτάκη για άμεση κατάργηση. Κι όμως, ακόμα κι αυτό, το «καλό κομμάτι του 3ου Μνημονίου» που υπήρχε, δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Έτσι, παρεμβάσεις και τομές που θα έδιναν ρότα σε μια βιώσιμη οικονομική πορεία και θα θωράκιζαν τη χώρα έμειναν στα χαρτιά.
Στη φορολογία, αντί για μεταρρύθμιση, είχαμε παράλυση. Η αναμόρφωση των φορολογικών κλιμάκων, η ελάφρυνση της μισθωτής εργασίας, η μετατόπιση από τους έμμεσους στους άμεσους φόρους – όλα παρέμειναν ευσεβείς πόθοι. Ο ΟΟΣΑ και άλλοι διεθνείς οργανισμοί φωνάζουν εδώ και χρόνια ότι τα ελληνικά δημοσιονομικά «στέκονται» πάνω στον πληθωρισμό και στη φορολόγηση των πιο αδύναμων. Η αναλογία άμεσων/έμμεσων φόρων παραμένει στρεβλή και άδικη.
Οι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι – ή και μειώνονται. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, το μέσο ετήσιο μεικτό εισόδημα πλήρους απασχόλησης στην Ελλάδα το 2023 ήταν 17.000 ευρώ – σχεδόν 20.000 ευρώ κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο των 37.900 ευρώ. Και το πιο εξοργιστικό: από το 2009 έως το 2024 ο μέσος πραγματικός μισθός μειώθηκε κατά 32,8%, ενώ ακόμα και την «αναπτυξιακή» περίοδο 2019-2024 μειώθηκε κατά 1,1%. Η παραγωγικότητα της εργασίας αυξήθηκε κατά 1,2%, όμως το μέσο πραγματικό ωρομίσθιο μειώθηκε κατά 4,7%. Δηλαδή οι εργαζόμενοι αποδίδουν περισσότερο, αλλά πληρώνονται λιγότερο…
Η μείωση του δημόσιου χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ οφείλεται κατά 67% στον πληθωρισμό – όχι σε πραγματική ανάπτυξη ή νοικοκύρεμα. Άρα: η «μείωση» είναι μια λογιστική φούσκα. Το ιδιωτικό χρέος, από την άλλη, χτυπάει κόκκινο. Το 2024, το συνολικό ποσό που χρωστούν νοικοκυριά και επιχειρήσεις σε Δημόσιο και χρηματοπιστωτικούς φορείς έφτασε τα 226 δισ. ευρώ. Χωρίς στρατηγική για αναδιάρθρωση ή προστασία των πιο ευάλωτων, η βόμβα απλώς αναβάλλεται…
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι πολιτικές για μια νέα παραγωγική βάση -με έμφαση στη βιομηχανία, στην καινοτομία, στη βιώσιμη ανάπτυξη- παραμένουν ανύπαρκτες. Μετά την πανδημία όλοι αναγνώρισαν την ανάγκη για βιομηχανική πολιτική. Όλοι… εκτός από την ελληνική κυβέρνηση. Η οικονομία παραμένει εξαρτημένη από τον τουρισμό, τις κατασκευές και την κρατική ενίσχυση.
Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη αποφεύγει τη συζήτηση όχι επειδή δεν έχει κάτι να πει – αλλά επειδή δεν έχει τίποτα να υπερασπιστεί…
https://www.antinews.gr/154192/oikonomia/eytychos-poy-vgikame-apo-ta-mnimonia-kyrie-mitsotaki/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου