Προβλήθηκε έρευνα, που δείχνει ότι οι Έλληνες προτιμούν τα ταξίδια στο εξωτερικό, πλέον, σε υψηλότερο ποσοστό και αυτό πολλοί το απέδωσαν σε ένδειξη ευμάρειας. Όμως, δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα.
Το εξωτερικό είναι πολύ πιο φθηνό από τα ελληνικά νησιά για τουρισμό. Όταν για κατάστρωμα σε καράβι στο Αιγαίο θέλεις πια 63 ευρώ και ολονύχτια ταλαιπωρία, γιατί να μην πας αεροπορικώς στην Βαρκελώνη, για την οποία βρίσκεις εισιτήριο με 94 ευρώ; Κι αν χρειάζεσαι 628 ευρώ για να πας και να έρθεις με το ΙΧ σου στη Ρόδο, γιατί να μη δώσεις τα μισά για allez retour στο Βόρειο Πόλο;
Παρότι το ταξίδι σε πολλές χώρες στο εξωτερικό προσφέρει νέες εμπειρίες και είναι οικονομικά πιο συμφέρον από ό,τι ο τουρισμός σε ελληνικά νησιά, η συγκεκριμένη έρευνα, που προβάλλεται, αφορά στο πρώτο εξάμηνο, δεν έχει μέσα τον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Δείχνει ότι αναλώσαμε 24% παραπάνω χρήμα στο εξωτερικό, από όσα είχαμε ξοδέψει πέρσι.
Επίσης, αναφέρεται σε 6,7 εκατομμύρια αναχωρήσεις, που σημαίνει ότι αν αυτές εκλαμβάνονται ως ελληνικές, τότε μέσα σε ένα χρόνο τεκμαίρεται ότι κάνουν ταξίδια στο εξωτερικό σχεδόν 14 εκατομμύρια Έλληνες, δηλαδή περισσότεροι από τον πληθυσμό της χώρας.Αν και η έρευνα δεν μέτρησε ως εξερχόμενο τουρισμό τους Αλβανούς υπηκόους, που πηγαίνουν στην πατρίδα τους, δεν αφαίρεσε άλλους αλλοδαπούς. Αναφέρει ότι συμπεριλαμβάνει, δηλαδή, και όλους τους αλλοδαπούς, που είναι μόνιμοι κάτοικοι Ελλάδας. Όπως και να έχει, το νούμερο των 6,7 εκατομμυρίων “τουριστών” προβληματίζει, ειδικά όταν δεν ξέρουμε τους λόγους των ταξιδιών, αλλά και είναι αβέβαιο πόσοι ακριβώς είναι οι αλλοδαποί. Πολλές από αυτές τις αναχωρήσεις, π.χ. προς Βουλγαρία και Τουρκία οδικά ή με πλοίο από τα νησιά μας, γίνονται όχι για τουρισμό, αλλά για αγορές φθηνών προϊόντων, είναι δε αμέτρητοι οι μόνιμοι κάτοικοι της Ελλάδας, που πετάγονται στην πατρίδα τους την Ρουμανία οδικά ή και στην Πολωνία.
Η έρευνα επίσης εξετάζει μόνον έξι μήνες.ως, ο μέσος Έλληνες δεν πάει για τουρισμό το χειμώνα ή την άνοιξη, αλλά το καλοκαίρι. Τα περισσότερα από αυτά τα ταξίδια, κατά συνέπεια, μπορεί να έγιναν από επιχειρηματίες ή για εκπαιδευτικούς λόγους ή για να επισκεφθούν κάποιοι άνθρωποι τους συγγενείς τους και όχι για τουρισμό και για ψυχαγωγία. Πολλές από αυτές τις αναχωρήσεις μπορεί να έγιναν, εξάλλου, από τους ίδιους ανθρώπους, που χρειάζεται να ταξιδεύουν συχνά στο εξωτερικό για δουλειές ή για τις σπουδές τους. Δεν είναι σαφές πόσοι ως απόλυτος αριθμός ταξίδεψαν στο εξωτερικό, ούτε γιατί, αλλά είναι βέβαιο ότι αποκλείεται να ταξιδεύουν για τουρισμό στο εξωτερικό 6,7 εκατ. Έλληνες ανά εξάμηνο.
Οι λόγοι προτίμησης για ταξίδια στο εξωτερικό
Τα ταξίδια στο εξωτερικό, εν τω μεταξύ, πράγματι έχουν αυξηθεί μετά την πανδημία, ανεξαρτήτως της προαναφερομένης έρευνας. Και οι λόγοι είναι πολλοί. Πέραν από τους κοινωνικούς, ψυχολογικούς, πολιτιστικούς στόχους των ταξιδιωτών, υπάρχει και οικονομικό κίνητρο: Γιατί να μην πάει ο Έλληνας “κοσμικής” νοοτροπίας π.χ. στο “εξωτικό” και μοδάτο Ντουμπάι, όπου βρίσκει σήμερα πενθήμερη εκδρομή προς 580 ευρώ περιλαμβανομένης της ξενάγησης, ενώ χρειάζεται χιλιάρικο για τρεις- τέσσερις μέρες στη Μύκονο.
Για να πάει ένα ζευγάρι σε ένα νησί δίπλα στην Αττική, στην Άνδρο για παράδειγμα, θέλει για μια εβδομάδα 1.700 ευρώ: τα εισιτήρια στοιχίζουν πήγαινε- έλα με φέρι μποτ 80 ευρώ, η μεταφορά του ΙΧ 153 ευρώ, η διανυκτέρευση σε φθηνό κατάλυμα 95 η βραδιά, το φαγητό σε εστιατόριο ή και σε σουβλατζίδικο 50 ευρώ (με ένα κυρίως πιάτο, σαλάτα, μπυρίτσα ή κρασί, πατάτες και ίσως ένα ορεκτικό), συν το βραδινό γεύμα, συν η νυχτερινή έξοδος για ένα δυο ποτά, συν ένα καφεδάκι σε πλατεία ή στη θάλασσα ή αν λαχταρήσει κάποιος ένα παγωτό στην παραλία κ.ο.κ.
Και για όσους θεωρούν ότι το ΙΧ δεν είναι απαραίτητο, να αναφέρουμε ότι η ενοικίαση στοιχίζει πολλά χρήματα, αλλά δεν είναι και εύκολη, καθώς στα περισσότερα νησιά ο αριθμός των ενοικιαζομένων αυτοκινήτων είναι ευλόγως περιορισμένος. Σε ένα νησί, που αίφνης τον Ιούλιο και τον Αύγουστο αποκτά πληθυσμό 30.000, τίνος ανάγκη θα πρωτο-καλύψουν οι ντόπιοι επιχειρηματίες με εκατό ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα όλα κι όλα;
Το σιωπηρό “παρατηρητήριο” τιμών
Εν τω μεταξύ, το περίφημο “Παρατηρητήριο τιμών”, που διαφήμισε το υπουργείο Ναυτιλίας για τα ναύλα, έχει να ενημερωθεί από τις 18 Μαΐου. Πέρσι είχαν αυξηθεί και πάλι οι ναύλοι, όπως αυξάνονται σταθερά τα τελευταία χρόνια. Φέτος, η κυβέρνηση ανακοίνωσε περήφανα ότι δεν θα επιτρέψει αύξηση στα εισιτήρια. Επέτρεψε εντούτοις αύξηση 2% στους ναύλους εμπορευμάτων, τα οποία βεβαίως επιβαρύνουν τελικά τον καταναλωτή.
Παράλληλα δε, χάρισε για ένα χρόνο στους ακτοπλόους τα λιμενικά τέλη. Κανονικά, οι πλοιοκτήτες με αυτά που πήραν, έπρεπε να μειώσουν το κόστος των εισιτηρίων και μεταφοράς οχημάτων. Ο δε υπουργός Ναυτιλίας, όταν του είπαν ότι το 2% στα εμπορεύματα είναι υπολογίσιμο ως επιβαρυντικό για τον τελικό καταναλωτή, απάντησε «σιγά, είναι υπόθεση ενός-δύο ευρώ».
Με το δυσπρόσιτο ακτοπλοϊκό εισιτήριο αλλά και τις τιμές των ξενοδοχείων (για να μην υπεισέλθουμε και στο πόσο χρεώνεται μια σαλάτα και ένα ποτό), αντί να δώσει κάποιος 628 ευρώ για μετ’ επιστροφής με το ΙΧ του στη Ρόδο (με καμπίνα) και μίνιμουμ 150-250 για μια διανυκτέρευση, γιατί να μην πάει εν μέσω καύσωνα και πυρκαγιών να δροσιστεί στο Φινλανδία και να ξεχάσει την κατάντια του τόπου του; Υπάρχει εισιτήριο 330 ευρώ allez retour για Ελσίνκι, ξενοδοχεία τεσσάρων αστέρων με 120 ευρώ στη Λαπωνία, αλλά και με 60 ευρώ λίγο νοτιότερα. Πετάγεσαι στον αρκτικό κύκλο και με 7 ευρώ, παίρνεις και το πιστοποιητικό ότι “πάτησες” στο βόρειο πόλο.
Υπάρχουν πακέτα με 1.000 ευρώ για Νέα Υόρκη, με 1.200 για Ταϊλάνδη και Ιαπωνία και με 800 ευρώ για μια εβδομάδα στη Βαρκελώνη σε ξενοδοχείο τεσσάρων αστέρων. Βρίσκει κανείς κατάλυμα με 19 ευρώ στη Ρωσία, με 40 στην Αλεξάνδρεια, με 70 στην Καζαμπλάνκα, με 60 στα Κανάρια Νησιά, με 70 στη Βουδαπέστη, με 50 στη Μολδαβία (όπου έρχονται και ενδιαφέρουσες εκλογές), με 12 στην Ινδία (αν και δεν θα συνιστούσαμε κάτι τόσο φθηνό γιατί είναι στη μεθόριο με το Πακιστάν το συγκεκριμένο), με 30-60 στην Τασκένδη, με 18 στο Κιργιστάν και με 20 στην πατρίδα του Τζένγκιζ Χάν.
Πάντως, το νου της πρέπει να έχει και η Κύπρος, όταν έχει διαφημίσεις για ξενοδοχεία των 900 ευρώ τη βραδιά τη στιγμή που στα κατεχόμενα βρίσκει κάποιος ξενοδοχείο με 70 δολάρια. Εμείς δεν θα πάμε, αλλά γιατί να μην εκτιμήσει την διαφορά για την τσέπη του οιοσδήποτε αλλοδαπός;
Και για όσους λένε ότι άρχισε η επιστροφή των εκδρομέων και ο Έλληνας φέτος είχε χρήμα για διακοπές εντός και εκτός, να πούμε ότι η επιστροφή πάντα άρχιζε στις πόλεις μετά τις 27-28 του Αυγούστου, ενώ φέτος άρχισε από τις 18. Ο λόγος ήταν ότι δεν υπήρχε χρήμα για περισσότερες “διακοπές”. Ο δε περισσότερος κόσμος πάει στο χωριό του ή για 5-6 μέρες σε ένα νησί, με την εβδομάδα να θεωρείται ρεκόρ προνομιούχων. Και κάποιος ας μας πει επιτέλους, πόσος ακριβώς είναι ο εσωτερικός τουρισμός ως μερίδιο στο Αιγαίο και στο Ιόνιο που απευθύνονται σε ευρωπαϊκά εισοδήματα. Γιατί εμπειρικά θα λέγαμε ότι το 80% των θερέτρων στην Ελλάδα στηρίζεται σε αλλοδαπούς, όχι επειδή ο μέσος Έλληνας προτίμησε να πάει στη Χαβάη, αλλά γιατί δεν πήγε πουθενά.
https://slpress.gr/koinonia/1-700-evro-gia-mia-vdomada-sto-aigaio-i-580-gia-ntoumpai/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου