Ο Εχούντ Όλμερτ, πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ (2006-2009) και δήμαρχος Ιερουσαλήμ (1993-2003), έχει ταυτιστεί ιδιαίτερα με την ισραηλινή πολιτική και τις εξελίξεις στη Μεσόγειο τα τελευταία τριάντα χρόνια.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα, σε άρθρο του στη «Haaretz», σημειώνεται μια αξιοσημείωτη μεταστροφή στην στάση του απέναντι στις επιχειρήσεις του Ισραήλ στη Γάζα, εξέλιξη που σηματοδοτεί αλλαγές και στη δημόσια συζήτηση εντός Ισραήλ.

Αρχικά, ο Όλμερτ είχε απορρίψει τις βαρύτατες κατηγορίες περί γενοκτονίας και εγκλημάτων πολέμου εις βάρος του Ισραήλ, επισημαίνοντας ότι παρά τις εκατόμβες αμάχων θυμάτων, δεν υπήρξε κυβερνητική εντολή για αδιάκριτες επιθέσεις σε κατοικημένες περιοχές ή εναντίον αμάχων της Γάζας.

Ωστόσο, τις τελευταίες εβδομάδες, ο ίδιος υποστηρίζει ότι πλέον δεν μπορεί να αγνοήσει την πραγματικότητα: κατονομάζει τον πόλεμο στη Γάζα ως πόλεμο καταστροφής, συνοδευόμενο από αδιάκριτη και βάναυση σφαγή του άμαχου πληθυσμού.

Αυτή η αλλαγή στη στάση του Όλμερτ συνοδεύεται από βαριές κατηγορίες ότι η ισραηλινή κυβέρνηση διαπράττει εγκλήματα πολέμου.

Ένα από τα κεντρικά σημεία ανησυχίας αναφέρεται στον λιμό που επιβάλλεται στη Γάζα. Ο Όλμερτ καταγγέλλει ευθέως ότι η κυβέρνηση Νετανιάχου, μέσω κυβερνητικών εκπροσώπων και συνεργατών, όχι μόνο παραδέχεται αλλά και προβάλλει δημόσια τη στρατηγική της πείνας: τη στέρηση πρόσβασης στα στοιχειώδη όπως τρόφιμα, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και βασικά είδη πρώτης ανάγκης.

Προβάλλεται η συλλογική ενοχοποίηση όλων των Παλαιστινίων της Γάζας ως μέλη της Χαμάς, με αποτέλεσμα να δικαιολογείται η εξόντωση ολόκληρου του πληθυσμού .

Η διεθνής κοινότητα, και ειδικότερα η Ευρώπη, αντιδρά, γράφει στο άρθρο του: ο πρόεδρος της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν, καταδικάζει ευθέως τις ισραηλινές ενέργειες, επισημαίνοντας ρητά πως η θέση αυτή δεν είναι απόρροια αντισημιτισμού.

Η Γαλλία πλέον ηγείται της κριτικής έναντι του Ισραήλ, με πρωτοβουλία για αναθεώρηση της συμφωνίας σύνδεσης Ισραήλ-ΕΕ. Στο πλευρό του Μακρόν στέκονται και άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες, από την Ισπανία, την Ολλανδία και την Ιταλία .

Η διπλωματική απομόνωση του Ισραήλ διευρύνεται, ενώ ορατό γίνεται το ενδεχόμενο επιβολής κυρώσεων και νομικών διώξεων από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης, με ανυπολόγιστες οικονομικές και διπλωματικές απώλειες για τη χώρα.

Πέραν της Γάζας, ο Όλμερτ επικεντρώνεται και στις φρικαλεότητες που διαπράττονται στα κατεχόμενα της Δυτικής Όχθης. Ιδιαίτερα οι «Νεαροί των Λόφων», οργανώσεις νεαρών Ισραηλινών εποίκων, εμπλέκονται σε καθημερινά εγκλήματα με την ανοχή ή και τη συμμετοχή ισραηλινών δυνάμεων ασφαλείας.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, αναφέρει, αποτελεί η Τζίλα Γκεζ, μια νεαρή γυναίκα Παλαιστίνια που σκοτώθηκε καθώς πήγαινε στο νοσοκομείο για να γεννήσει στη Δυτική Όχθη.

Εξίσου ανησυχητική είναι η μαρτυρία για τη συμπεριφορά ισραηλινών στρατιωτικών μονάδων: σύμφωνα με τον Όλμερτ, υπάρχουν καταγεγραμμένες περιπτώσεις όπου στρατιώτες διαπράττουν δημόσια εγκλήματα πολέμου και επιδεικνύουν τα πεπραγμένα τους στα κοινωνικά δίκτυα.

Ένα ακόμη ανησυχητικό στοιχείο στο άρθρο του Όλμερτ είναι η συζήτηση περί εθνοκάθαρσης – όρος που παρότι ο ίδιος δεν υιοθετεί αυτή τη στιγμή, αναγνωρίζει πως πλησιάζει το σημείο όπου κανένας δεν θα μπορεί πια να αρνείται ανοιχτά ότι πρόκειται για αντίστοιχη στρατηγική .

Σε όλο το φάσμα της ανάλυσής του, ο Όλμερτ σημειώνει την αντίθεση μεταξύ της παρουσίασης των εξελίξεων από τα εγχώρια ισραηλινά μέσα ενημέρωσης και αυτής στα διεθνή μέσα.

Επισημαίνει ότι αυτή η παραπληροφόρηση και η επιλεκτική ενημέρωση ενισχύουν τον εθνικό διχασμό, ενώ αποκρύπτουν από τον ισραηλινό λαό την πραγματικότητα και τους μακροπρόθεσμους κινδύνους που εγκυμονεί η πολιτική του Νετανιάχου .

Η ανάλυση του Όλμερτ σηματοδοτεί μια βαθιά ανησυχία για τη μελλοντική θέση του Ισραήλ, τόσο έναντι του διεθνούς δικαίου όσο και της παγκόσμιας κοινής γνώμης.

Σε αντίθεση με ιστορικές φάσεις κατά τις οποίες τα αντανακλαστικά εθνικής αυτοάμυνας κυριαρχούσαν, σήμερα φαίνεται να αναδύονται φωνές ακόμη και από το εσωτερικό της ισραηλινής ελίτ, που δεν διστάζουν να χαρακτηρίσουν την παρούσα στρατιωτική και πολιτική στρατηγική ως καταστροφική και εν δυνάμει αυτοκτονική για το κράτος του Ισραήλ και τον λαό του.

Κι ενώ όχι μόνο διεθνείς ηγέτες αλλά ακόμη και Ισραηλινοί πολιτικοί και πρώην πρωθυπουργοί ζητούν να σταματήσει το μακελειό, ο Έλληνας πρωθυπουργός σιωπά. Υπάρχει κάτι που εξηγεί την ένοχη σιωπή και δεν το ξέρουμε;

https://tvxs.gr/news/kosmos/arthro-t-israilinoy-prothypoyrgoy-limos-sfages-ki-egklimata-polemoy/