Περίπου έξι στους δέκα δεν εκφράζονται από τα σημερινά κόμματα, ενώ τόσοι είναι όσοι αναζητούν ένα νέο πολιτικό φορέα που δεν είναι ένα νέο κόμμα από τον Αλέξη Τσίπρα, ούτε το φημολογούμενο κόμμα Σαμαρά.
Η δημοσκόπηση της MRB για τη δημιουργία νέου κόμματος έδειξε σε ό,τι αφορά τον Αλέξη Τσίπρα πως το 12,6% δηλώνει θα το ψήφιζε σίγουρα και το 16,5% πως μάλλον θα το ψήφιζε, ενώ ένα κόμμα υπό τον Αντώνη Σαμαρά σίγουρα θα το ψήφιζε το 3,3% των ερωτηθέντων, μάλλον θα το ψήφιζε το 12,8%.
Το σύνολο για τον Αλέξη Τσίπρα είναι 29,1%, αλλά το 65 ,8% μάλλον ή σίγουρα δεν θα το ψήφιζε πράγμα που σημαίνει ένα τέτοιος πολιτικός φορέας μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα (;) για τα κόμματα της δημοκρατικής παράταξης, αλλά δεν αποτελεί κυβερνητική πρόταση.
Η δημοτικότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι πλέον κάτω από την επιρροή του κόμματος που σε κάθε περίπτωση είναι πρώτο κόμμα και ένα κόμμα υπό τον Αντώνη Σαμαρά θα είναι ένα πλήγμα, αλλά δεν μπορεί να δημιουργήσει διάσπαση αφού η ενότητα του “κόμματος σούπερ- μάρκετ” δεν βασίζεται σε πολιτικές και ιδεολογικές αρχές, αλλά στην κυβερνητική εξουσία.
Το ερώτημα που τίθεται δηλαδή είναι αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να διασφαλίσει αυτή την ενότητα και να είναι ξανά ο διεκδικητής μιας νέας τετραετίας με νέες συμμαχίες που μοιάζουν αδύνατες, αλλά αναγκαίες.
Η μη επιστροφή του ΠΑΣΟΚ
Το ΠΑΣΟΚ που στροβιλίζεται από την γραμμή της αυτονομίας δεν είναι διατεθειμένο να συγκυβερνήσει με τον Μητσοτάκη, αλλά το… μισό ΠΑΣΟΚ μπορεί να το κάνει πιθανότατα με ένα άλλο πρόεδρο μετά από μια αναπόφευκτη διάσπαση.
Το σημερινό ΠΑΣΟΚ που διέγραψε ως.. αριστερό “λαϊκιστή” τον Ανδρέα Παπανδρέου δεν ξέρει τι είναι, δεν έχει ιδέες, απόψεις, προτάσεις, συνείδηση της Ιστορίας, αλλά θέλει να κυβερνήσει περίπου ως κληρονομικό δικαίωμα.
Είναι κεντρώοι για να μην πάρουν μια σαφή πολιτική στάση, σοσιαλδημοκράτες που δεν γνωρίζουν καν την Ιστορία της Σοσιαλδημοκρατίας, κεντροαριστεροί που σιχαίνονται την Αριστερά, πιο δεξιοί κι από τον Μητσοτάκη που έκλεψε το μισό κόμμα.
Αν τους ρωτήσεις τι πιστεύουν θα σου πουν «θα σκεφτώ μετά τις εκλογές», αλλά είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα υπάρχει και πώς από το ΠΑΣΟΚ μετά από αυτές τις εκλογές που θα βεβαιώσουν τον μακρόσυρτο κατακερματισμό της δημοκρατικής παράταξης -αν αυτή τελικά υπήρξε ως πολιτική ενότητα.
Το μέλλον δεν μπορεί να βρίσκεται πίσω
Ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να γυρίσουν πίσω και από ό,τι φαίνεται δεν μπορούν να πάνε και μπροστά. Η άνοδος της Πλεύσης Ελευθερίας αποδεικνύει περισσότερο την ανάγκη ενός νέου πολιτικού φορέα, παρά μια στέρεη πολιτική πρόταση και η δημιουργία ενός τέτοιου πολιτικού φορέα θα οδηγήσει το “κόμμα” σε εξαφάνιση.
Το ερώτημα είναι πώς μπορεί να δημιουργηθεί ένας τέτοιος φορέας, με ποια ηγεσία και ποιο πολιτικό πρόταγμα καθώς το μέλλον δεν μπορεί να βρίσκεται πίσω και μια νέα πολιτική πρόταση δεν μπορεί να κινείται γύρω από την ιδέα της επιστροφής.
Δεν θα υπάρξει “ξανά” για το ΠΑΣΟΚ, ούτε για τον ΣΥΡΙΖΑ και η ιδέα για μια τρίτη τετραετία Μητσοτάκη μπορεί να ακούγεται μακάβρια, αλλά ενώ το 77% των πολιτών θεωρεί ότι η κυβέρνηση συγκαλύπτει το έγκλημα στα Τέμπη, το 30% δηλώνει πως θα την ξαναψηφίσει.
Δεν έχει ξανασυμβεί να έχει φθορά η κυβέρνηση και να χάνει η αντιπολίτευση και αν φάνηκε κάτι στα χρόνια της κρίσης είναι πόσο εύκολα κατακρημνίζονται ή δημιουργούνται κόμματα σαν πεταλούδες και πόσο ρευστά είναι τα πράγματα στην πολιτική ζωή.
Η πολιτική ομοιομορφία
Το πολιτικό σκηνικό αλλάζει και από το ένα κυρίαρχο κόμμα οδηγούμαστε σε μια φάση όπου κανένα κόμμα δεν είναι κυρίαρχο -που σημαίνει ότι ο παίχτης που θα κερδίσει το παιχνίδι στο μέλλον δεν κάθεται σήμερα στο πολιτικό τραπέζι.
Προς το παρόν το κίνημα των Τεμπών αμφισβήτησε όλο το πολιτικό σύστημα, έθεσε το αίτημα μιας νέας μεταπολίτευσης, αλλά δεν είχε απτά πολιτικά αποτελέσματα -εκτός από την άνοδο της Πλεύσης Ελευθερίας, που αποτελεί τη νέα πεταλούδα στην πολιτική ζωή.
Αυτό που έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια είναι το πέρασμα από τα κόμματα-στρατόπεδα γύρω από το τείχος Δεξιά- Αριστερά σε κόμματα νέου τύπου που δημιουργούνται με ένα πληκτρολόγιο που είναι σχεδόν όλα “κυβερνητικά”.
Η ιδεολογία υποχωρεί για την κυβερνησιμότητα και τα κόμματα ομοιομορφοπούνται σε πανομοιότυτα προγράμματα με ρεαλισμό και κοστολόγηση όπου τις “λύσεις” δεν δίνει κάποιο πολιτικό όραμα -που καταδικάζεται εκ των προτέρων ως χίμαιρα, αλλά οι δημοσκοπήσεις.
“Πιστεύουμε ό,τι θέλει ο λαός” δηλώνουν τα σημερινά μικρο-μεγάλα κόμματα και ο στόχος δεν είναι η αλλαγή, αλλά η εξουσία. Ο κόσμος δεν θα αλλάξει με κάποιο σχέδιο, αλλά αν πάρουμε εμείς την κυβέρνηση.
Το πρόβλημα είναι πως τώρα πια όχι δύο, αλλά τρία κόμματα κυβέρνησαν αλλά απέτυχαν και η επιμονή να ξανακυβερνήσουν μπορεί να αποτελεί το βασικό πολιτικό πρόβλημα της χώρας που χρειάζεται ανανέωση ιδεών, οραμάτων και προσώπων.
Αυτό λένε και οι δημοσκοπήσεις που δείχνουν το 60% των πολιτών να απεχθάνονται όλα τα κόμματα και ζητούν ένα νέο κόμμα που δεν θα επιχειρήσει να “διορθώσει” το παρελθόν, αλλά να χαράξει το μέλλον.
https://www.anoixtoparathyro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου