Η Νέα Δημοκρατία σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις ανακόπτει την πτωτική πορεία της, αλλά απέχει πολύ από νέα αυτοδυναμία, το ΠΑΣΟΚ κατακρημνίζεται και η Πλεύση Ελευθερίας, ένα προσωπικό κόμμα, προβάλλει ως νέα αξιωματική αντιπολίτευση χωρίς προοπτική κυβέρνησης.
Πιθανόν μετά τις επόμενες εκλογές δεν αρκούν θα αρκούν δύο κόμματα για να σχηματίσουν κυβέρνηση και αν αυτά ανήκουν στην δημοκρατική παράταξη θα πρέπει να κατέβουν με κοινό ψηφοδέλτιο ως ενιαίος σχηματισμός για να πάρουν το εκλογικό μπόνους.
Σέ μια έρευνα της Opinion Poll, στο ερώτημα αν θα έβλεπαν θετικά μια συνεργασία μεταξύ των ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ-Νέας Αριστεράς, με το 59,4% να απαντά «Όχι/μάλλον όχι», ενώ το 66,1% το θεωρεί ως «μη ρεαλιστική» προοπτική.
Σε έρευνα της MRB, που έδειξε ως εκτίμηση ψήφου ότι η Πλεύση Ελευθερίας έφτασε στο 17,8% εκτοπίζοντας το ΠΑΣΟΚ από την δεύτερη θέση στην τρίτη, στην καταλληλότητα για τη θέση του πρωθυπουργού, η Ζωή Κωνσταντοπούλου με 13,2%, δεν είναι έτοιμη, αλλά “ετοιμαζόμενη” να κυβερνήσει, όπως δηλώνει.
Η πτώση το ΠΑΣΟΚ
Ο Νίκος Ανδρουλάκης που βρίσκεται στην τέταρτη θέση με 4,7% δεν μπορεί να έχει καμμιά ελπίδα όχι μόνο να γίνει πρωθυπουργός, αλλά να παραμείνει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Με άλλον αρχηγό, το κόμμα θα συγκέντρωνε σχεδόν 20%, πράγμα που σημαίνει ότι αν αλλάξει αρχηγό πριν τις εκλογές έχει ελπίδες να παραμείνει στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και αν το κάνει μετά τις εκλογές μπορεί να είναι αργά.
Η άνοδος της Ζωής Κωνσταντοπούλου στις δημοσκοπήσεις -που συνδέεται κυρίως με το κίνημα των Τεμπών, είναι η απελπισμένη αναζήτηση πολιτικής έκφρασης για ένα μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων που κουνάνε μαντήλι στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.
Το πιο ενδιαφέρον εύρημα της δημοσκόπησης είναι πως η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας θεωρείται καταλληλότερη από τον Αλέξη Τσίπρα για να ενώσει την Κεντροαριστερά και αποσπά ψηφοφόρους από όλα τα κόμματα -και τη Νέα Δημοκρατία και την Ελληνική Λύση.
Η ΝΔ παραμένει πρώτο κόμμα με 26,9%, αλλά ο χώρος Κεντροδεξιά-Ακροδεξιά με το11,3% της Ελληνικής Λύσης, το 4% της Νίκης και το 3,7% της Φωνής Λογικής -που ξεφουσκώνει- αθροίζει για πρώτη φορά ποσοστά κάτω από το 50%.
Ζητείται πολιτικός φορέας
Είναι η πρώτη φορά πάντως που η δημιουργία νέου πολιτικού φορέα τίθεται με τόση καθαρότητα αφού ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να γυρίσουν πίσω και από ό,τι φαίνεται δεν μπορούν να πάνε και μπροστά.
Πιθανόν για να υπάρξει ένας νέος πολιτικός φορέας θα πρέπει να ολοκληρωθούν οι διασπάσεις και να οδηγηθούν σε αδιέξοδο οι συζητήσεις για ένα ενιαίο φορέα από τα υπάρχοντα κόμματα που δεν ξέρουμε αν και πώς θα υπάρχουν αύριο.
Η συζήτηση δηλαδή για συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων με ενιαίο ψηφοδέλτιο και κοινό πρόγραμμα είναι μια αυταπάτη αφού αφορά κόμματα χωρίς αύριο και προσωρινούς ηγέτες χωρίς μέλλον.
Αν η εκτίναξη της Ζωής Κωνσταντοπούλου δείχνει κάτι, πέρα από την απελπισία των ψηφοφόρων χωρίς κόμμα, είναι η ανάγκη ενός νέου πολιτικού φορέα πέρα από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ που θα αναλάβει να ενώσει όχι τα παραπέοντα κόμματα αλλά την μεγάλη δεξαμενή πολιτών που απέχει σήμερα από τις εκλογές, αλλά υπάρχει.
Προφανώς το μέλλον δεν είναι πίσω μας και ο κατακερματισμός των δημοκρατικών δυνάμεων δημιουργεί την ανάγκη μιας νέας ενότητας που δεν μπορεί να είναι συνεργασία κομμάτων, αλλά ένας νέος πολιτικός φορέας που δεν μπορεί να χτιστεί με υλικά κατεδαφίσεων.
Αν αυτή η εκκρεμότητα παραταθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να ελπίζει και σε τρίτη τετραετία εκφράζοντας ένα κόμμα που αποτελεί μειοψηφία, αφού η κοινωνική πλειοψηφία δεν έχει σήμερα πολιτική έκφραση.
Τα “ληγμένα” κόμματα
Αν φάνηκε κάτι αυτά τα χρόνια της κρίσης είναι πόσο εύκολα κατακρημνίζονται ή δημιουργούνται κόμματα, πόσο γρήγορα εμφανίζονται και εξαφανίζονται σαν πεταλούδες και πόσο ρευστά είναι τα πράγματα στην πολιτική ζωή.
Το τι είναι κόμμα, πως λειτουργεί και πώς μπορεί να κατακτήσει την εξουσία την εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης είναι μια συζήτηση που υποκρύπτεται πίσω από την “ανασύνθεση” της δημοκρατικής παράταξης.
Οι νέες λέξεις που επιχειρούν να αντικαταστήσουν το κόμμα είναι εύκαμπτες, όπως η λέξη σ χ ή μ α που σημαίνει πως δεν έχει σημασία η ιδεολογία, ούτε “αυτά που μας χωρίζουν, αλλά αυτά που μας ενώνουν”.
Αυτό μπορεί να είναι και το τέλος της πολιτικής όπως την ξέραμε σε ένα κόσμο που τα κόμματα ρευστοποιούνται και γίνονται ομοιόμορφα, οι αρχές τους εξαρτώνται από τις δημοσκοπήσεις και η εικόνα τους ταυτίζεται με το πρόσωπο ενός αρχηγού σαν προϊόν σε διαφήμιση -για εύκολη κατανάλωση.
Είναι κόμματα που κινούνται στην ιδέα της επιστροφής, της δεύτερης ευκαιρίας, της δεύτερης ζωής -σαν νεκράνασταση που τα κάνει τα μοιάζουν με βρυκόλακες που αναμασούν την χιλιοπαιγμένη ίδια κασέτα.
Είναι τραγικό να βλέπεις στην τηλεόραση κάποιον επαγγελματία της πολιτικής και να ξέρεις πριν μιλήσει τι θα πει. Αυτό που ζητείται σ΄αυτή την μεταβατική εποχή πολιτικής κρίσης δεν είναι μανιφέστα με σκουριασμένα συνθήματα, αλλά ένας νέος πολιτικός λόγος,
Με νέες ιδέες και φυσικά νέα πρόσωπα, αφού τα παλιά έχουν κουράσει με τα ίδια πληκτικά κλισέ και τις ίδιες χιλιοφορεμένες λέξεις για μια αφόρητη κυβερνησιμότητα και μια “αλλαγή” που μοιάζει με επανάληψη καθώς η πλήξη γίνεται έγινε αηδία και η ελπίδα θυμός, οργή και απελπισία.
https://www.anoixtoparathyro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου