..., Στρέφεται σε λάθος πλευρά και οδηγείται σε
αλλαγή ηγεσίας πριν τις εκλογές ή σε διάσπαση -κατά το προηγούμενο Γ.
Παπανδρέου το 2015.
Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ο πάντα έγκυρος Βασίλης Σκουρής έγραψε στο Dnews.gr ότι η ΄Αννα Διαμαντοπούλου εφεξής θα συμμετέχει στον “πρωινό καφέ” του Νίκου Ανδρουλάκη στο ΠΑΣΟΚ. Αν δεν το επέβαλε η ίδια- καθώς έχει τον τρόπο της να το κάνει ακόμη και μέσω τρίτων- σημαίνει ότι το αφεντικό της Χαρ. Τρικούπη πέρασε πλέον σε φάση που μοιάζει με “σύνδρομο της Στοκχόλμης”: έχει εξάρτηση από αυτήν.
Και οι πέτρες γνωρίζουν ότι η κυρία δεν επέστρεψε στο ΠΑΣΟΚ -μετά από 13 χρόνια απέναντί του και στον αυλόγυρο του Νεομητσοτακισμου- επειδή απέκτησε ευαισθησίες για το κόμμα που την ανέδειξε και την αποκατέστησε ποικιλοτρόπως.
Πολλοί, εντός και εκτός ΠΑΣΟΚ, τον στόχο: αν δεν καταφέρει να ανατρέψει τον Ανδρουλάκη πριν τις εκλογές, τότε θα διασπάσει το κόμμα. Τουλάχιστον κάποιοι κύκλοι νομίζουν ότι μπορεί να το κάνει και γι’ αυτό τη συνδράμουν.
Να καταστεί, ολόκληρο ή τμήμα που θα σφετεριστεί, δεδομένος εταίρος του Κυριάκου Μητσοτάκη. Όχι με ευτελιστικές προσχωρήσεις του σαν των Χρυσοχοΐδη, Φλωρίδη, Μενδώνη κλπ., αλλά με κυβερνητική συμμαχία- λαμβάνοντας το σχετικό αντίτιμο.
Ήδη προλειαίνεται το έδαφος με ποικίλους τρόπους. Η ίδια συμπράττει και επαινεί τον Πισσαρίδη με το αντιλαϊκό σχέδιο που υλοποιεί ο Μητσοτάκης και βγάζει χολή για την Αριστερά, παρά την ιδεολογική συγγένεια με το ΠΑΣΟΚ.
Την ίδια στιγμή συνεχίζει να συντηρεί κάτι σαν πρόπλασμα κόμματος: την προσωπική εταιρία της “Δίκτυο” – με την οποία κινείται στο δημόσιο χώρο από το 2013. Με την αδιαφάνεια κάποιων λειτουργιών της.
Συνεχίζει να εμφανίζεται ως “πρόεδρος”, πέραν του ΠΑΣΟΚ. Κάνει χωριστές συναντήσεις -ακόμη και με πρεσβείες- εντός και εκτός χώρας και “διπλαρώνει” βουλευτές. Στηρίζει τον Μητσοτάκη και επαινεί τους εσωκομματικούς επικριτές του Ανδρουλάκη, όπως φάνηκε στην περίπτωση Κωνσταντινόπουλου.
Το “σύνδρομο της Στοκχόλμης”
Από όλα αυτά συνάγεται ότι η υπόνοια για “σύνδρομο της Στοκχόλμης” του Ανδρουλάκη είναι βάσιμη. Όλοι στο ΠΑΣΟΚ άλλωστε γνωρίζουν ότι ασκεί επιρροή στον ίδιο, που κάθεται “σούζα” ενώπιόν της και της παρέδωσε σημαντικούς τομείς της κομματικής δραστηριότητας- ενώ παράλληλα διαμορφώνει τον ΙΧ μηχανισμό της.
Η σχεδόν καθημερινή παρουσία της στα ΜΜΕ θολώνει τη γραμμή του ΠΑΣΟΚ και επισκιάζει τον Ανδρουλάκη, για τον οποίο αρχίσαν ήδη να χτυπάνε οι καμπάνες του τέλους.
Όπως έχει αναφέρει ήδη το ΑΠ, ήδη εμφανίζεται αδύναμος να αποκολλήσει το ΠΑΣΟΚ από το τέλμα του 10% και πάντως να εξασφαλίσει τη δεύτερη θέση στις εκλογές.
Ήταν χαρακτηριστικά τα μειδιάματα στην αίθουσα της τελευταίας κομματικής σύναξης όταν τους έλεγε ότι “πάει για νίκη στις εκλογές”.
Στη δεύτερη φάση, με τα ίδια δημοσκοπικά εργαλεία θα μετρηθεί σε σύγκριση με άλλα πρόσωπα και θα προκύπτει ότι με τον ίδιο επικεφαλής το ΠΑΣΟΚ είναι χαμένο, ενώ με άλλη ηγεσία μπορεί να πάει καλύτερα. Τα υπόλοιπα ως ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται…
Παρόλα αυτά ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, που ως κόμμα μπάζει από παντού, τη θέλει στο ίδιο τραπέζι καθημερινά. Χωρίς μπορεί να πει κανείς ότι καταφεύγει στη μέθοδο του Κένεντι με τον επικεφαλής του FBI Χούβερ και τη σωστή θέση του στη σκηνή.
Στελέχη πιθανολογούν ότι του επιβάλλεται έξωθεν – για να εξοικειωθεί το κοινό με τον σχεδιαζόμενο “ηγετικό” ρόλο της. Στον Ανδρουλάκη καταλογίζεται ότι δεν αντιλαμβάνεται πως το σημαντικότερο μειονέκτημα του ΠΑΣΟΚ μετά τα προσωπικά του πολιτικά ελλείμματα είναι η παρουσία της Διαμαντοπούλου και ο τροχιοδεικτικός ρόλος της.
Όπως διαπιστώνει και ένας πρωτοετής των πολιτικών επιστημών, ο μόνος τρόπος να ενισχυθεί το ΠΑΣΟΚ ακόμη και με τον Ανδρουλάκη, είναι να αιμοδοτηθεί από την ευρύτερη Δημοκρατική Παράταξη.
Από τους πολίτες που στήριξαν το κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου για τρεις δεκαετίες, και, όταν απογοητεύτηκε από τους διαδόχους του, έκαναν πρωθυπουργό τον Τσίπρα, αλλά επειδή δεν πήρε το μήνυμα τους, τον εγκατέλειψαν και τώρα απλώς παρακολουθούν.
Το μόνο κόμμα στο οποίο δεν θα καταλήξουν τα εκατομμύρια των οπαδών αυτής της Παράταξης είναι το ΠΑΣΟΚ καθώς η ηγετική παρουσία της Διαμαντόπουλου στις γραμμές του υποδηλώνει ότι στρέφεται προς τη Δεξιά.
Δεν θα πριμοδοτηθεί φυσικά ούτε από την ευρύτερη συντηρητική παράταξη, καθώς όσοι τοποθετούνται σ’ αυτήν, αν θέλουν δεξιές πολιτικές έχουν τις αυθεντικές από τη ΝΔ και δεν υπάρχει λόγος να προστρέξουν σε αντίγραφα.
Είναι τόσο απλό. Για να πάει καλά το ΠΑΣΟΚ, με ό,τι σημαίνει αυτό, πρέπει να δείξει ότι αντιλαμβάνεται την Παράταξη, όπως την όριζε ο Ανδρέας Παπανδρέου μιλώντας για “δημοκρατικές δυνάμεις του τόπου” . Όπως είναι σήμερα, από τη μια δεν εμπνέει και από την άλλη απωθεί. Πιο απλά δεν υπάρχουν δεξαμενές.
Ένα κόμμα με αδύναμη ηγεσία
Παρότι η δεύτερη θέση της Κωνσταντοπούλου δεν είναι πάρα επίδειξη εκ μέρους του Μητσοτάκη ότι μπορεί να ορίσει ακόμη τον αντίπαλό του, ο τρόπος με τον οποίο έγινε δεκτή η δημοσκοπική της άνοδος, υποδηλώνει ότι πιο εύκολα οι προοδευτικοί πολίτες -που ταλαιπωρούνται τα τελευταία χρόνια- θα την ψηφίσουν με το δίλημμα: Ζωή ή Διαμαντοπούλου: Τι δεν καταλαβαίνει ο Ανδρουλάκης;
Έχουμε, λοιπόν, ένα κόμμα με αδύναμη ηγεσία και μέτρια στελέχωση, σχεδόν κλοτσοσκούφι του Μητσοτάκη στον οποίο ασκεί “παραγωγική αντιπολίτευση”, ως συμπληρωματική δύναμη.
Ούτε από τη μια πλευρά μπορεί να περιμένει στήριξη, καθώς το υπερκαλύπτει τη ΝΔ. Ούτε από την άλλη -αφού διαμορφώνει ηγετική ομάδα που δρα προκλητικά απέναντι στη Δημοκρατική Παράταξη, της οποίας δεν ενστερνίζεται βασικές αρχές, ούτε τα συμφραζόμενα της ιστορικής διαδρομής της.
Πίσω από την απογοήτευση κλιμακώνεται η ίντριγκα σε βάρος του Ανδρουλάκη -παρότι προς το μέρος του φαίνεται να ρυμουλκείται ο Παύλος Γερουλάνος. Οπότε μόνος αντίπαλος πόλος της ηγεσίας μένει ο Χάρης Δούκας, από τον οποίο ετοιμάζονται να αποσπάσουν βασικό συνεργάτη -χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο δήμαρχος θα βγει ζημιωμένος.
Σε κάθε περίπτωση όπως έχουν τα πράγματα, ακόμη και αν ο “μηχανισμός Ανδρουλάκη” αρκεί για να μείνει στην ηγεσία ως τις εκλογές, αυξάνεται η πιθανότητα να είναι απλώς ο ένας από τους δυο επικεφαλής του σημερινού ΠΑΣΟΚ.
Ο άλλος θα προκύψει από διεργασίες σαν αυτές που ακολούθησε το 2014-15 ο Γ. Παπανδρέου, που για να πλήξει τον νόμιμο και εκλεγμένο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, το διέσπασε με τα γνωστά αποτελέσματα.
Στην ίδια γραμμή ο Ανδρουλάκης διόρισε τον πρώην Πρωθυπουργό βουλευτή- χωρίς καν να διαλύσει το διασπαστικό μόρφωμα με το οποίο αποδοκιμάσθηκε- αλλά άφησε εκτός Βουλής τον επαρκή Βενιζέλο, στον οποίο οφείλει πολλά.
Αλλά στην πολιτική συμβαίνει ότι και στη ζωή: όλα εδώ πληρώνονται. Ο Βενιζέλος παραμένει πολιτική προσωπικότητα με κύρος και ο ίδιος διολισθαίνει προς την έξοδο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου