ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ : Ατελείωτος κυβερνητικός λαϊκισμός

από Βασίλης Βιλιάρδος

 Με την παραγωγικότητα της εργασίας περί το 45% του μέσου της Ευρωζώνης, οι προοπτικές ανόδου των μισθών είναι ανύπαρκτες. Γιατί; 

Επειδή δεν διεξάγονται επενδύσεις και δεν προωθείται η καινοτομία – ενώ ο πρόεδρος του ΣΕΒ δήλωσε ότι, δεν υπάρχει κανένας λόγος να επενδύσει κάποιος στην Ελλάδα.  

Με το στεγαστικό κόστος τώρα πάνω από το 40% του εισοδήματος του 28,5% του πληθυσμού, το υψηλότερο στην ΕΕ και στο 50,4% στα μονοπρόσωπα νοικοκυριά, η επιβίωση των εργαζόμενων στην Ελλάδα είναι αδύνατη – πόσο μάλλον η δημιουργία οικογένειας και παιδιών.

.

Εισήγηση

Θα ξεκινήσουμε από το ότι, ο υφυπουργός ισχυρίσθηκε πως δεν κάνουμε ως αντιπολίτευση προτάσεις – όταν συνοδεύουμε κάθε άρθρο που σχολιάζουμε με προτάσεις, ενώ φυσικά ο χρόνος που μας δίνεται είναι ελάχιστος.

Η άποψη μας είναι βέβαια ότι, πρόκειται για το συνήθη λαϊκισμό της κυβέρνησης – η οποία προσπαθεί με αυτόν το δημαγωγικό τρόπο να μην απαντάει στις ερωτήσεις μας.

Για παράδειγμα, δεν απάντησε σχετικά με το ύψος του ιδιωτικού χρέους – το οποίο για τον κ. Χατζηδάκη ήταν 372,9 δις το 2024, ενώ για τον κ. Πιερρακάκη 214,5 δις.

Επίσης δεν μας είπε πόσο κόστισε στους Έλληνες φορολογουμένους το δικηγορικό γραφείο που συνέταξε το νομοσχέδιο – ούτε πώς αποκλείονται σε αυτήν την περίπτωση η διαφθορά και η διαπλοκή.

Επί πλέον, εάν η ρύθμιση που αφορά το Μάτι και τη Μάνδρα, ήταν το επακόλουθο των μαζικών διαδηλώσεων των Πολιτών για τα Τέμπη και της κατάρρευσης των ποσοστών της κυβέρνησης – ή εάν η παραίτηση του δημοσίου από εφέσεις, θα αφορά όλες τις περιπτώσεις αποζημίωσης των Πολιτών από το κράτος, για να μην υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Εκτός αυτού, ρωτήσαμε χωρίς να πάρουμε απάντηση, εάν τα έσοδα και από τα λαχεία θα οδηγούνται στο Υπερταμείο – έναντι του χρέους μας που παραδόξως όμως αυξάνεται συνεχώς.

Όσον αφορά την αναφορά του υφυπουργού, σύμφωνα με την οποία η οικονομία μας πηγαίνει καλά, δεν υπάρχει τίποτα πιο αναληθές – αρκεί να δει κανείς μόνο το εμπορικό μας έλλειμμα έχει υπερβεί το 14% του ΑΕΠ.

Ακόμη χειρότερα, είναι αυτά που έχουν σχέση με το δημογραφικό και τους Πολίτες – με την Ελλάδα να αργοπεθαίνει, αφού κάθε χρόνο χάνεται μια πόλη των 55.000 κατοίκων.

Εύλογα βέβαια με τους μισθούς εξαθλίωσης, στους οποίους ονομαστικά καταντήσαμε στην τρίτη θέση από το τέλος στην ΕΕ, με 17.013 ετήσια – ενώ σε αγοραστική αξία στην τελευταία, με 21.004 €!

Δυστυχώς δε, με την παραγωγικότητα της εργασίας περί το 45% του μέσου της Ευρωζώνης, οι προοπτικές ανόδου των μισθών είναι ανύπαρκτες. Γιατί; Επειδή δεν διεξάγονται επενδύσεις και δεν προωθείται η καινοτομία – ενώ ο πρόεδρος του ΣΕΒ δήλωσε ότι, δεν υπάρχει κανένας λόγος να επενδύσει κάποιος στην Ελλάδα.

Με το στεγαστικό κόστος τώρα πάνω από το 40% του εισοδήματος του 28,5% του πληθυσμού, το υψηλότερο στην ΕΕ και στο 50,4% στα μονοπρόσωπα νοικοκυριά, η επιβίωση των εργαζόμενων στην Ελλάδα είναι αδύνατη – πόσο μάλλον η δημιουργία οικογένειας και παιδιών.

Σημαίνουν όλα αυτά, καθώς επίσης όσα είπαμε στην πρώτη επιτροπή ότι, η οικονομία μας είναι σε καλό δρόμο; Πως είναι οχυρωμένη σε σχέση με αυτά που συμβαίνουν παγκοσμίως, όπως ισχυρίσθηκε ο υφυπουργός, θυμίζοντας πως κάτι τέτοιο ισχυριζόταν και ο κ. Αλογοσκούφης το 2008;

Συνεχίζοντας τώρα με το άρθρο 28, μειώνεται το ελάχιστο αρχικό μετοχικό κεφάλαιο της Ανώνυμης Εταιρείας Επενδύσεων Μεταβλητού Κεφαλαίου σε 500.000 από 800.000 – εφόσον δεν έχει ορισθεί εταιρεία διαχείρισης. Εδώ δεν έχουμε καταλάβει τι ακριβώς εξυπηρετεί.

Τη δημιουργία περισσότερων ΑΕΕΜΚ, όπου αντικείμενό τους είναι η διαχείριση περιουσιακών στοιχείων για λογαριασμό τρίτων, για την αύξηση των επενδύσεων;

Μια ΑΕΕΜΚ όμως με 500.000 κεφάλαιο, έστω με 2% διαχειριστικά έσοδα και 10% απόδοση, θα έχει έσοδα 50.000 το χρόνο – τα οποία αμφιβάλουμε εάν επαρκούν για την πληρωμή ενός εξειδικευμένου στελέχους, πόσο μάλλον μίας ολόκληρης εταιρικής δομής.

Δίνεται πάντως η εντύπωση ότι, η κυβέρνηση πριμοδοτεί τη δημιουργία ελευθέρων επαγγελματιών – τους οποίους όμως προσπαθεί από την άλλη πλευρά να κλείσει, όταν εξασκούν άλλα επαγγέλματα και δεν έχουν ένα ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα.

Με το παρόν πάντως, δεν τοποθετείται ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα για τις ΑΕΕΜΚ – εκτός του ότι, φυσικά αυξάνει το φόρτο εποπτείας στην υποστελεχωμένη Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς.

Μοιάζει με διαχείριση προσωπικής περιουσίας του τύπου των family offices – οπότε λογικά δεν θα το στηρίξουμε.

Με το άρθρο 46, ουσιαστικά απελευθερώνεται το είδος των επενδύσεων των ΑΕΕΑΕΠ, με την κατάργηση του άρθρου 22 του Ν. 2778/1999 – οπότε πλέον επιτρέπεται η επένδυση σε οικιστικά ακίνητα.

Φυσικά θα το καταψηφίσουμε, αφού δεν είναι δυνατόν μια αγορά με φτωχοποιημένους πολίτες να τροφοδοτείται με περισσότερα κεφάλαια αγοραστών, για να γίνει πιο ακριβή η κατοικία. Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να τοποθετηθούν περιορισμοί στις περιοχές – όπως με το Αirbnb.

Εκτός αυτού, παρέχεται η δυνατότητα επενδύσεων στο εξωτερικό, είτε σε μορφή ακινήτων, είτε μετοχών –  ενώ φορολογούνται στην Ελλάδα με ένα σκανδαλώδες καθεστώς, όχι με βάση το εισόδημα, αλλά με βάση ένα επιτόκιο επί της αξίας των επενδύσεων, σύμφωνα με το άρθρο 58.

Η σχετική χαριστική ρύθμιση έγινε επί ΣΥΡΙΖΑ – όπου καταργήθηκε το πλαφόν 0,75% επί των διαθεσίμων των ΑΕΕΑΠ.

Φυσικά δεν μπορούμε να στηρίξουμε τέτοιου είδους επενδύσεις σε ακίνητα που ήδη αποτελούν ένα μεγάλο μέρος του ΑΕΠ μας, το 14% και το υψηλότερο στην ΕΕ – ενώ αυξάνουν το στεγαστικό κόστος και δεν είναι η απάντηση για την παραγωγή που χρειάζεται η Ελλάδα.

Πρόκειται για μία κερδοσκοπική μετακίνηση πλούτου και μάλιστα με αφορολόγητη υπεραξία – ενώ δίνεται επί πλέον αφορολόγητη υπεραξία στη μεταβίβαση μετοχών, με το άρθρο 58. Τι ελεύθερη οικονομία είναι αυτή που τα κέρδη φορολογούνται με βάση ένα επιτόκιο;

Οι ρυθμίσεις του άρθρου 48 τώρα είναι άνευ ουσίας, αφού με βάση το άρθρο 46 επιτρέπονται οι επενδύσεις σε εταιρίες σε τρίτες χώρες που μπορεί να είναι φορολογικοί παράδεισοι, με ανώνυμες μετοχές – οπότε επιτρέπεται να παρακάμπτονται οι παρόντες περιορισμοί. Το καταλάβαμε σωστά ή κάνουμε κάπου λάθος;

Στο άρθρο 53 είναι θετικό το ότι, οι ΑΕΕΑΠ πρέπει ανά εξάμηνο να δημοσιεύουν την αγοραία αξία των επενδύσεών τους, να ελέγχονται από ορκωτό ελεγκτή/λογιστή και να αναρτάται στην ιστοσελίδα της. Είναι κάτι προφανές.

Γιατί λοιπόν δεν μπορεί και η ΕΤΑΔ να δημοσιεύει την αξία των επενδύσεών της, παρά το ότι ελέγχεται από ορκωτό ελεγκτή/λογιστή; Γιατί δεν δημοσιεύεται καν λίστα από τα 72.000 ακίνητα που κατέχει κατά το ΔΝΤ, ή 36.000 που είπε ο κ. Χατζηδάκης, ή όσα τελικά αποφασίσει η κυβέρνηση;

Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για την περιουσία του Ελληνικού λαού που δόθηκε στο Υπερταμείο, χωρίς καταγραφή και αποτίμηση ενώ, όπως θα καταθέσουμε στα πρακτικά, γίνεται αντικείμενο κατάχρησης, από ένα κύκλωμα διαφθοράς; 

Στο άρθρο 57, δεν αναφέρεται εάν είναι υποχρεωτική η ασφάλιση των ακινήτων – οπότε πρέπει να διευκρινιστεί, για να είναι ενήμεροι οι ιδιοκτήτες ακινήτων.

Στο άρθρο 66 για τους ανώνυμους ελέγχους (mystery shopping), στην περίπτωση της Folie Folli το σκάνδαλο βρέθηκε από κάποιον επενδυτή. Τι έγινε όμως τελικά; Η εταιρία και η ΕΚ αθωώθηκαν για την καθυστερημένη αναστολή μετοχών – ενώ το δικαστήριο έκρινε ότι, δεν στοιχειοθετείται το αδίκημα παράβασης καθήκοντος.

Πώς θα υπάρχει έτσι εμπιστοσύνη εκ μέρους των επενδυτών; Δεν είναι ντροπή; Εν προκειμένω, το βασικό είναι εάν υπάρχει διαθεσιμότητα στελεχών της ΕΚ, εάν χρησιμοποιούνται συνεργάτες και ποιο είναι το κόστος.

Στο άρθρο 73, τα τυπικά προσόντα θα έπρεπε να είναι ορισμένα και όχι να αλλάζουν κατά το δοκούν – κατόπιν απόφασης της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς.

Με το παρόν δε, αποσύρεται η προϋπόθεση ανανέωσης για όσους δεν έχουν εργασθεί για 3 έτη στον τομέα των επενδύσεων που υπήρχε στο αρχικό άρθρο. Ποιος είναι ο λόγος;

Στο άρθρο 76, ο καταγγέλλων πρέπει να είναι εργαζόμενος στο χώρο και όχι ο οποιοδήποτε – οπότε στην ουσία δηλώνεται η ταυτότητά του, έστω και αν θεωρητικά προστατεύεται από αντίποινα.

Προφανώς όμως, εάν είναι δυνατή η αποκάλυψη της ταυτότητας, αυτό το άτομο δεν πρόκειται να ξαναβρεί δουλειά στον χώρο ή/και στην Ελλάδα – οπότε καταστρέφεται και επομένως αποθαρρύνεται. Δεν πρόκειται για τον ορισμό της ανοησίας;

Με το άρθρο 104, δίνονται υπερβολικές εξουσίες στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και στην Τράπεζα της Ελλάδος, όπως η δυνατότητα επιβολής διορθωτικών μέτρων και η απαγόρευση δραστηριοτήτων – με κίνδυνο να υπάρχει κατάχρηση και επιλεκτική χρησιμοποίηση.

Επιπλέον, οι αρχές μπορούν να εφαρμόζουν περιοριστικά μέτρα – όπως η απαγόρευση της προώθησης συγκεκριμένων κρυπτοστοιχείων ή πρακτικών στην Ελλάδα. Ποια είναι η λογική εδώ;

Στο άρθρο 106, υπάρχει μεγάλο περιθώριο στις προβλεπόμενες χρηματικές ποινές – κάτι που θεωρούμε αρνητικό.

Η ποινή τώρα του άρθρου 107 είναι πολύ χαμηλή – ενώ στο άρθρο 110, η επιλεκτική δημοσίευση αποφάσεων μας κάνει να έχουμε επιφυλάξεις.

Στο άρθρο 112, η απόφαση δεν βασίζεται στην ανάγκη ή στις συνθήκες της αγοράς, αλλά σε άλλους παράγοντες – οι οποίοι καθορίζονται από τους κανονισμούς.

Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι, ακόμη και αν η αγορά έχει συγκεκριμένες ανάγκες ή η ζήτηση για υπηρεσίες κρυπτονομισμάτων είναι υψηλή, η απόφαση για το εάν κάποιος μπορεί να αποκτήσει συμμετοχή σε μια εταιρεία κρυπτονομισμάτων, θα βασίζεται σε άλλους παράγοντες – οι οποίοι σχετίζονται με τη σταθερότητα και με τη συμμόρφωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, αλλά όχι με τις ανάγκες της αγοράς.

Κατά την άποψη μας, είναι λάθος – εάν βέβαια τάσσεται κανείς υπέρ της ελεύθερης αγοράς και όχι της κεντρικά κατευθυνόμενης.

Στο άρθρο 109 έχουμε επιφυλάξεις, για το κατά πόσον η Τράπεζα της Ελλάδος και η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, μπορούν να εποπτεύουν τα πράσινα ομόλογα – επειδή υπάρχουν κάποιες τεχνικές πλευρές, όπως το ποιος θα εποπτεύει την αξιοπιστία αυτών που επιβεβαιώνουν ότι, κάποιες επενδύσεις είναι πράσινες.

Στο άρθρο 139 έχουμε κάποιες απορίες. Ουσιαστικά παραλείπεται η ΕΚ από την επιβολή απαίτησης πρόσθετων κεφαλαίων και θα το επιβάλλει η ΤτΕ.

Σημαίνει και για εταιρίες που δεν επιβλέπει η ΤτΕ και επιβλέπει η ΕΚ; Δηλαδή τις μικτές χρηματοοικονομικές εταιρίες συμμετοχών χωρίς πιστωτικό ίδρυμα στο όμιλό τους, κατά το Ν 4799/2021 και το άρθρο 7;

Πώς θα γίνεται αυτό; Ποιος θα αποφασίζει ότι, πρέπει να έχουν πρόσθετα ίδια κεφάλαια;

Επίσης, βλέπουμε αυξημένη διακριτική ευχέρεια της ΤτΕ, ως προς τον καθορισμό των πρόσθετων κεφαλαίων. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι στην Ελλάδα έχουμε περίπτωση, όπου έχει παρατηρηθεί ολιγωρία στον τομέα αυτό, με τη συγχώνευση να εμφανίζεται ως τελευταία επιλογή διάσωσης – εννοούμε την Τράπεζα Αττικής με την Παγκρήτια.

Από την άλλη πλευρά, θα μπορούσε η ΤτΕ να επιβάλλει αύξηση ιδίων κεφαλαίων στις τράπεζες, έτσι ώστε να μην στηρίζονται στον αέρα του αναβαλλόμενου φόρου, σε πολύ μεγάλο βαθμό σε σχέση με τις Ευρωπαϊκές τράπεζες – αλλά σε πραγματικά κεφάλαια των νέων μετόχων που τις αγόρασαν σε πολύ χαμηλές τιμές και όχι των παλαιών, για τους οποίους δρομολογήθηκε η ρύθμιση του αναβαλλόμενου.

Με τον τρόπο αυτό θα τοποθετούσαν κεφάλαια και θα αναγκάζονταν να χρηματοδοτήσουν την αγορά – όχι μόνο να εισπράττουν προμήθειες, έχοντας μια από τις μεγαλύτερες αποδόσεις ίδιων κεφαλαίων.

Ειδικά αφού έχει καταστρατηγηθεί η ρύθμιση του αναβαλλόμενου με το hive down και με τη μεταφορά κόκκινων δανείων σε συνδεδεμένες  ΕΔΑΔΠ – ενώ από εκεί και σε offshore σε φορολογικούς παραδείσους.

Αναφέρεται στο άρθρο 178 από το υπουργείο ότι, με αυτές τις ρυθμίσεις επέρχεται δωδεκαπλασιασμός των φυσικών προσώπων που χαρακτηρίζονται ως επιλέξιμοι οφειλέτες – από 7% σε 85% του συνόλου των αιτούντων, με πίνακα που συνοδεύει τη διάταξη.

Είναι μεν θετικό, αλλά το θέμα είναι ότι πρέπει να λειτουργεί σωστά ο εξωδικαστικός, με λογικές προσφορές σε νοικοκυριά – ενώ εμείς βέβαια έχουμε άλλη πρόταση για τα κόκκινα δάνεια.

Το άρθρο 182, κινείται προς μια σωστή κατεύθυνση αλλά  δεν καλύπτει τις απαιτήσεις των οφειλετών – επειδή η πρόταση μπορεί να είναι προσχηματική και ληστρική. Οφείλουν λοιπόν να οροθετηθούν νέα ρεαλιστικά πλαίσια, προς εξυπηρέτηση των οφειλετών.

Το άρθρο 184 δίνει τη δυνατότητα σε Αθλητικά Σωματεία και ΑΕ να επαναδιαπραγματευθούν τη σύμβαση αναδιάρθρωσης χρεών, σε περίπτωση αλλαγής κατηγορίας – κάτι που είναι λογικό, αφού έτσι αλλάζουν και τα έσοδα.

Ίσως όμως θα πρέπει να ισχύει μόνο στις περιπτώσεις υποβιβασμού και όχι ανόδου – αφού σε αυτές τις περιπτώσεις δημιουργείται αντικίνητρο, επειδή θα μπορεί να αυξηθούν οι υποχρεώσεις.

Το ίδιο βέβαια κίνητρο μπορεί να ισχύει για τον υποβιβασμό – θυμίζοντας μελανές ιστορίες για κάποιους, όπου ΑΕ διαλύονταν ως νομική μορφή και υποβιβαζόταν, προκειμένου να διαγράψουν χρέη αλλά ταυτόχρονα ταλαιπωρούσαν τους οπαδούς.

Με το άρθρο 190, δίνεται παράταση για την υποβολή αιτήματος έως τις 30.6.2025. Ποιος είναι ο λόγος; Δεν έχει εξαντληθεί το ποσόν; Αν όχι γιατί;

Φυσικά είμαστε αντίθετοι, επειδή το θέμα των κόκκινων δανείων έχει καταστρατηγηθεί σε σχέση με τον αναβαλλόμενο φόρο, λόγω του hive down – ενώ τελικά δεν πρέπει να εγγυόμαστε, για να συνεχίζεται αυτή η σκανδαλώδη κερδοσκοπία με τους πλειστηριασμούς.

Στο άρθρο 201, προβλέπεται η δυνατότητα απασχόλησης αμισθί νέων επιστημόνων, στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς – γεγονός που μας βρίσκει αντίθετους, αφού κατά την άποψη μας πρέπει να αμείβονται. Διαφορετικά είναι καλή πρόταση.

Με το άρθρο 212, απαλλάσσονται από μη καταβληθείσες οφειλές τελών καθαριότητας και φωτισμού οι ιδιοκτήτες ακινήτων, των οποίων η ηλεκτροδότηση έχει ήδη διακοπεί. Συμφωνούμε, αλλά δεν πρέπει να ισχύει για τα ακίνητα των Fund και των τραπεζών, έτσι ώστε να πιεστούν να τα λειτουργήσουν.

Με το άρθρο 217, η κυβέρνηση, διευρύνει ακόμη περισσότερο τη δυνατότητα αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, συμπεριλαμβάνοντας ακόμα και ιδανικά μερίδια επί ακινήτων – οπότε πρόκειται για μία ακόμη κρατική αυθαιρεσία, εις βάρος της ατομικής ιδιοκτησίας των Ελλήνων πολιτών.

Το άρθρο 219 τώρα, αποτελεί μία ακόμη καταναγκαστική ρύθμιση της κυβέρνησης – η οποία συνεχίζει να επιβάλλει υποχρεωτικά μέσα πληρωμής, καταργώντας σταδιακά το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής στις συναλλαγές.

Επιδιώκεται προφανώς η πλήρης κατάργηση των μετρητών και η μετατροπή κάθε συναλλαγής σε ηλεκτρονική, προωθώντας ένα μοντέλο απόλυτου οικονομικού ελέγχου – γεγονός που καταστρατηγεί το δικαίωμα του πολίτη να επιλέγει πώς θα πληρώσει και δημιουργεί κέρδη για τις τράπεζες.

Τέλος, με το άρθρο 221 η κυβέρνηση δίνει τη δυνατότητα στα πιστωτικά ιδρύματα να μεταφέρουν ζημίες από τη μία εταιρεία στην άλλη κατά τους μετασχηματισμούς – χωρίς ουσιαστικές επιπτώσεις για τους μετόχους και τα διοικητικά στελέχη που ευθύνονται για αυτές. Αφορά αλήθεια τη συγχώνευση της Αττικής με την Παγκρήτια;

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς τους. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.

 

https://analyst.gr/2025/04/09/ateleiotos-kibernitikos-laikismos/