Η πολιτική κρίση που εκφράζεται με την πτώση των τριών κομμάτων που κυβέρνησαν τη χώρα, καθώς το κομματικό σύστημα τρίζει, οδηγεί σε ένα σκηνικό κινούμενης άμμου με την πιθανότητα στο μέλλον να μην μπορεί να σχηματισθεί κυβέρνηση με δυο κόμματα και ενδεχομένως να χρειασθούν τρία.
Η Νέα Δημοκρατία φαίνεται πως θα είναι ένα από αυτά και η πιθανότητα μιας συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ μοιάζει σαν ένα πιθανό σενάριο που ωστόσο θα αλλάξει το πολιτικό σκηνικό πριν συμβεί, αφού οδηγεί το κόμμα του Νίκου Ανδρουλάκη σε διάσπαση και πριμοδοτεί ένα άλλο κόμμα στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η άνοδος του Μητσοτάκη στην κυβέρνηση αν και το κόμμα του βρέθηκε στο 28% -ακόμα και στο 18% την εποχή της μεγάλης αναταραχής- ήταν αποτέλεσμα της αποτυχίας του ΣΥΡΙΖΑ και της διάσπασης της δημοκρατικής παράταξης αρχικά σε δυο κόμματα που δεν έλεγαν το ένα στο άλλο ούτε “καλημέρα”.
Το 2015 η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ, Δημοκρατικής Συμπαράταξης- Ποταμιού θα εξασφάλιζε μια μεγάλη πλειοψηφία στη Βουλή, αλλά ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε τη συνεργασία με ένα κόμμα που πολλοί θεωρούσαν ακροδεξιό- μια πράξη που αποτελεί για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ένα “προπατορικό αμάρτημα”.
Το ΠΑΣΟΚ και ο Νίκος Ανδρουλάκης
Το ΠΑΣΟΚ φάνηκε πως μπορεί να ξαναγίνει κυβερνητικό κόμμα, αλλά αυτό προϋπόθετε να καταπιεί τον παλιό ΣΥΡΙΖΑ και τα κόμματα που έχουν προκύψει από αυτόν, αλλά αυτό δεν συνέβη και στη σημερινή συνεδρίαση για την διαγραφή της Μαντζελή αυτό που κρίνεται δεν είναι η ίδια, αλλά το μέλλον του Νίκου Ανδρουλάκη.
Έχοντας πάρει μόλις το 30% στις εσωκομματικές εκλογές ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ απέτυχε να εκφράσει ολόκληρο το κόμμα και πολύ περισσότερο να το διευρύνει ούτε προς τα δεξιά, ούτε προς τα αριστερά εκπροσωπώντας βασικά μια πτέρυγα του ιστορικού κόμματος, τη δεξιά σοσιαλδημοκρατία και μια Κεντροαριστερά χωρίς Αριστερά.
Πολλές φορές στην ελληνική ιστορία εμφανίστηκε το φαινόμενο να υπάρχει το αίτημα της ενότητας της δημοκρατικής παράταξης, αλλά οι ηγεσίες να επέλεξαν ένα μικρό κόμμα που να τους ανήκει, από το εκφράσουν ένα μέτωπο που θα τους υπερέβαινε και θα απειλούσε την θέση τους.
Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη, ενώ το αποτύπωμα του κόμματος υπάρχει στο 40% του εκλογικού σώματος εμφάνισε ως άνοδο το 13%, ενώ ο αρχηγός του δεν εκφράζει ούτε το 7% και μια δημοσκόπηση δείχνει πως χωρίς αυτον θα… διπλασίαζε τα ποσοστά του.
Η πολιτική ζωή διαμορφώνεται από την οικονομία και τα κόμματα αντανακλούν την ελληνική κοινωνία- με τη νέα ταξική της σύνθεση μετά την κρίση- αλλά το “αγροτικό” κόμμα του Νίκου Ανδρουλάκη δεν μπόρεσε να δείξει ποιους εκπροσωπεί ζητώντας να ξανακυβερνήσει.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχοντας σχηματίσει κυβέρνηση με πολλά στελέχη του “εκσυγχρονιστικού” ΠΑΣΟΚ εμφανίστηκε να εκπροσωπεί το Κέντρο περισσότερο από τον Νίκο Ανδρουλάκη -και τον Αλέξη Τσίπρα δημιουργώντας ένα κόμμα-σούπερ μάρκετ απέναντι στο “μαγαζάκι” -απολίθωμα ενός κόμματος που κάποτε εκέφραζε τους “μη προνομιούχους”.
Η Νέα Δημοκρατία και ο Μητσοτάκης
Μια δημοσκόπηση της Public Issue αυτές τις μέρες δείχνει πως σημερινός πρωθυπουργός έχει αρνητική εικόνα για το 70% των ψηφοφόρων και το κόμμα του βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο να πέσει κάτω από 25% και να χάσει το μπόνους των εδρών που του εξασφάλισαν δυο κυβερνητικές θητείες.
Tο 68% των ερωτηθέντων θεωρεί ότι η ΝΔ κινείται σε λάθος κατεύθυνση. Το ποσοστό αυτό θυμίζει την προεκλογική περίοδο του 2015, όταν το σημερινό κυβερνών κόμμα είχε φτάσει το 18%. Ωστόσο ένα ίδιο ποσοστό με το 68% θεωρεί πως και το ΠΑΣΟΚ κινείται σε λάθος κατεύθυνση, ενώ ο Νίκος Ανδρουλάκης ούτε κατά διάνοια δεν επιλέγεται ως κατάλληλος να είναι ο επόμενος πρωθυπουργός.
Από τη νέα πτώση του ΠΑΣΟΚ και τη συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ ωφελείται η Ζωή Κωνσταντοπούλου που ξαφνικά βλέπει τα ποσοστά του κόμματος της να πλησιάζουν το 17%, δηλαδή τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η εκτίναξη αυτή είναι προφανές ότι φέρνει σε δύσκολη θέση τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ και τις ηγεσίες τους.
Η ξαφνική αυτή επέλαση της Ζωής Κωνσταντοπούλου, εκτός από την απελπισία των ψηφοφόρων από τα κόμματα της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς, δείχνει την επιθυμία για ένα νέο πολιτικό φορέα που δεν θα κινείται στην ιδέα της επιστροφής, αλλά θα έχει νέα χαρακτηριστικά “αντισυστημικού” κόμματος και ¨ας πάμε κι όπου βγει”.
Η ανάγκη της πολιτικής αναγέννησης
Η κυβερνησιμότητα σκότωσε το “θεσμικό” ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ που βλέπει ακόμα πως μπορεί να ξανακυβερνήσει -έστω με συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ- ενώ ήδη από το 2019 και το 32% που είχε πάρει με την ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα ήταν σαφές πως δεν θα υπήρχε δεύτερη φορά για κυβέρνηση Αριστεράς.
Η θεωρία πως δυο κόμματα που απέρριψε το εκλογικό κοινό αν συνεργασθούν μπορεί να σχηματίσουν κυβέρνηση αποτελούν ένα εκβιασμό προς την Ιστορία που δεν γυρίζει πίσω.
Το κίνημα των Τεμπών -που φαίνεται να συνδέεεται με την άνοδο ενός κόμματος χωρίς στελέχη και πρόγραμμα, αλλά με οργή και θυμό- χωρίς πολλά πανό και συνθήματα έθεσε στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν ως τώρα.
Δεν αρκεί η αλλαγή της κυβέρνησης, αλλά το κίνημα ζητά και μια νέα αντιπολίτευση -με νέα πρόσωπα, νέα κόμματα, νέα πολιτική ηθική και βασικό αίτημα την πολιτική αναγέννηση της χώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου