Καθήλωσε με τον επικήδειό του ο καθηγητής, Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, μετά την εξόδιο ακολουθία του Κώστα Σημίτη, στη Μητρόπολη των Αθηνών. Ο προσωπικός του φίλος έδωσε προσωπικό τόνο στον επικήδειό του, θυμίζοντας περιστατικά από τις κοινές στιγμές που πέρασαν μαζί.
«Το πιο δύσκολο πράγμα είναι ο αποχαιρετισμός. Όταν σε πρωτογνώρισα, Κώστα… Μια μέρα ο Νίκος Πουλαντζάς με βρήκε και μου είπε να παίξουμε ποδόσφαιρο και ότι θα γνωρίσω τον Κώστα Σημίτη. Και έτσι έγινε. Αυτή ήταν η αρχή. Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι αυτή η παρέα της Δεξαμενής θα διαλύονταν κατά έναν περίεργο τρόπο.
Ο Πουλαντζάς αυτοκτόνησε, ο Σημίτης έγινε πρωθυπουργός και εγώ είμαι εδώ να τον αποχαιρετήσω. Μαζί και μια εποχή, έναν κόσμο που δεν υπάρχει πια. Πιστεύω ότι ο Σημίτης ήταν ένας άλλος άνθρωπος απ’ αυτόν που γράφουν τα ΜΜΕ. Ήταν σεμνός και συναισθηματικός. Βοηθούσε τους άλλους χωρίς να το αντιληφθεί κανείς. Αυτόν τον Σημίτη αποχαιρετώ. Δεν κλείστηκε σε γυάλινο πύργο. Προφύλαξες τη σχέση σου με τη Δάφνη. Ήταν πριν από σένα για σένα. Κοντά σου και πλάι σου. Μέχρι το τέλος του τέλους. Αυτό εναρμονίζεται με την απόσυρσή σου από την πολιτική. Την ώρα που όλα είναι εμπορεύσιμα, εσύ ήσουν αλλού.Μετά το 67’ αναζητήσαμε τρόπους αντίστασης στη διδακτορία. Μαζί οργανωθήκαμε. Μετά από λίγους μήνες, όταν είχαμε μπλεξίματα, εγκαταλείψαμε την Ελλάδα. Εσύ αγαπημένε Κώστα δεν αρκέστηκες να γίνεις ένας επιστήμονας που θα ακολουθούσε μια λαμπρή καριέρα. Αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας ασχολήθηκες με την πολιτική. Με μια διαφορά, ασχολήθηκες διαφορετικά. Δεν έκανες ποτέ αυτό που λέγεται πολιτική καριέρα. Ο Μαξ Βέμπερ λέει ότι ο πολιτικός, ως επάγγελμα, είναι διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Επειδή οι αξίες πρέπει να αποδοθούν στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Φρόιντ λέει ότι μερικά επαγγέλματα είναι αδύνατα. Του ψυχοθεραπευτή, του δάσκαλου και του πολιτικού. Αυτό το αδύνατο επάγγελμα το τίμησε και έκανε ότι μπορούσε για να το καταστήσει επάγγελμα. Ήταν αφοσιωμένος στο να κάνει την Ελλάδα καλύτερη. Η αδιαπραγμάτευτη σημασία της ένταξης της χώρας στην Ευρωζώνη, η κοινωνία των πολιτών. Αυτά ήταν πεποιθήσεις αμετακίνητες. Δεν άφηνε τίποτα στην τύχη. Επειδή είναι άναρχη και άδικη. Ο Σημίτης προσπαθούσε να καλλιεργήσει ορθολογικά τα προϊόντα της τύχης. Κάποια στιγμή αυτός ο προγραμματισμός αυτός έμεινε στον αέρα. Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα άφηνε την τελευταία του πνοή στους Αγίους Θεοδώρους. Θυμάμαι ότι είχαμε πάει στην Αίγινα. Θέλαμε να νοικιάσουμε ένα καΐκι. Όταν ήρθε ο βαρκάρης είδε τον Σημίτη κορόιδευε. Θυμάμαι ότι στην πλώρη ότι ήσουν ευτυχής. Έβρεξες τα πόδια σου και είχες μια γαλήνη. Φίλε μου Κώστα συγκρατώ αυτή την εικόνα για να σε αποχαιρετήσω».
https://www.ieidiseis.gr/politiki/275173/i-sygklonistiki-omilia-tou-k-tsoukala-i-parea-tis-deksamenis-me-ton-kosta-simiti-kai-ton-niko-poulantza
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου