Σε αναζήτηση 10 βουλευτών ώστε να συμπληρώσει τον απαιτούμενο αριθμό για τη συγκρότηση κοινοβουλευτικής ομάδας βρίσκεται ο Στέφανος Κασσελάκης, ο οποίος παρουσίασε σήμερα Σάββατο 23/11 το νέο κόμμα.
Μέχρι στιγμής έχουν αποχωρήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ 6 βουλευτές (Αυλωνίτης, Μάλαμα, Π. Παππάς, Πούλου, Τζάκρη, Χρηστίδου) κι ως εκ τούτου αναζητά άλλους τέσσερις ώστε να συμπληρωθεί η δεκάδα.
Την περασμένη εβδομάδα ο βουλευτής Eπικρατείας Ευάγγελος Αποστολάκης είχε αφήσει ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα, δηλώνοντας ότι περιμένει να ακούσει τον Αλέξη Τσίπρα πριν λάβει τις αποφάσεις του.
Σε άρθρο του στην Εφημερίδα των Συντακτών ο πρώην διευθυντής του γραφείου Τύπου του Αλέξη Τσίπρα, Θανάσης Καρτερός, στέλνει έμμεσα μηνύματα στον κ. Αποστολάκη γράφοντας ότι «δεν θα εκπέσει από ναύαρχος σε ναυαρχούκο» ώστε να προλάβει πιθανή απόφασή του για αποχώρηση από την ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε αυτό το φόντο ο Θανάσης Οικονόμου από το στρατόπεδο Κασσελάκη επιτίθεται στον Θανάση Καρτερό, με άρθρο του στην ίδια εφημερίδα.
Το άρθρο του Θανάση Καρτερού
Γιατί ο ναύαρχος Αποστολάκης ΔΕΝ θα γίνει… ναυαρχούκος
Είναι πολλοί που πιστεύουν στην πολιτική ακεραιότητα του Αποστολάκη, παρά τα όσα τελευταία διακινούνται. Ποτέ εξάλλου δεν έδωσε αφορμή για να πιστέψει κάποιος, ακόμα και κακόπιστος, το αντίθετο. Εξ ου και επιμένουν, κόντρα στο ρεύμα, ότι ΔΕΝ θα φύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ, παίρνοντας μαζί του και την έδρα του βουλευτή επικρατείας που ΔΕΝ του ανήκει. Στην αμφίσημη ανάρτησή του, μάλιστα, που αναγνωρίζει πάντως τον ρόλο του Αλέξη Τσίπρα στην ανάδειξή του στην πρώτη γραμμή της πολιτικής, αυτοί «διαβάζουν» ότι ο ναύαρχος δεν πρόκειται να γίνει πολιτικός Χατζηαβάτης. Να ευτελίσει την ώς τώρα διαδρομή του, να ξηλώσει μόνος τα γαλόνια του, να γίνει περίγελως και παράδειγμα προς αποφυγή, να προβεί σε αυτοκτονία χαρακτήρα. Κι αυτό γιατί:
Πρώτον, όταν το καράβι παραδέρνει σε φουρτούνα, όπως γίνεται με το καράβι του ΣΥΡΙΖΑ, οι ναύαρχοι που είναι άξιοι του βαθμού και της αποστολής τους δεν πηδούν σε σωσίβια λέμβο για να σώσουν το σαρκίο τους. Δεν συμπεριφέρονται σαν δειλοί και τυχοδιώκτες, δίνοντας το σήμα σε όσους τους πίστεψαν και τους εμπιστεύτηκαν να κάνουν το ίδιο.
Αυτό ο Αποστολάκης και το ξέρει καλά και το είχε οδηγό σε όλη τη διαδρομή του. Και είναι προσβολή στο πρόσωπό του να υποθέσει κανείς ότι τώρα, για οποιοδήποτε λόγο, θα αποστεί τόσο επονείδιστα από τις αρχές του.
Δεύτερον, ο Αποστολάκης δεν είναι βαρήκοος. Μια χαρά άκουγε και όταν ήταν Α/ΓΕΕΘΑ και όταν ήταν υπουργός Αμυνας στην κυβέρνηση Τσίπρα και όταν αναδείχτηκε βουλευτής επικρατείας. Είναι βέβαιο ότι, παρά τον εύλογο προβληματισμό του, που απασχολεί πολλούς, ακούει και τώρα την πράξη του Τσίπρα. Που λέει ότι μένει στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν δίνει σε κανέναν το δικαίωμα να σκεφτεί ότι μπορεί να αποχωρήσει από την Κοινοβουλευτική του Ομάδα, θα ψηφίσει μάλιστα την Κυριακή, όπως έγινε γνωστό, στις εκλογές για ανάδειξη νέου προέδρου του κόμματος. Στο αξιόπιστο δε πρόσφατο ρεπορτάζ της «Εφ.Συν.» αναφέρεται και η άποψή του πως θα είναι ανάσα για τον ΣΥΡΙΖΑ η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή στη δημοκρατική αυτή διαδικασία.
Τρίτον, ο Αποστολάκης δεν γίνεται, δεν μπορεί να το δεχτεί, να φανεί κατώτερος σε εντιμότητα και πολιτική γενναιότητα από τη συνάδελφό του στο ψηφοδέλτιο επικρατείας Ελενα Ακρίτα. Η οποία έχει εκδηλωθεί όπως έχει εκδηλωθεί στην κρίση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ξεκαθάρισε ότι η έδρα της ανήκει στο κόμμα και δεν πρόκειται να την πάρει υπό μάλης και να αποχωρήσει μ’ αυτήν. Δεν υπάρχει περίπτωση συνεπώς να φανεί μπροστά της και μπροστά σε όλη την κοινή γνώμη πολιτικός Νενέκος.
Τέταρτον, ο ναύαρχος είναι βουλευτής επικρατείας. Τον επέλεξε για το ψηφοδέλτιο-καθρέφτη του ΣΥΡΙΖΑ ο Τσίπρας και τον στήριξε το κόμμα του. Βρίσκεται ως εκ τούτου στη Βουλή επειδή τιμήθηκε με τη συγκεκριμένη θέση στο συγκεκριμένο ψηφοδέλτιο. Με πολύ σαφή τρόπο, δηλαδή, εκπροσωπεί τον ΣΥΡΙΖΑ και οφείλει να ανταποδώσει την τιμή. Κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τον εκφράζει σήμερα, θα ήταν πράξη εντιμότητας να αποχωρήσει από αυτόν. Αλλά θα ήταν πράξη ανεντιμότητας να θεωρήσει την έδρα του ως ατομική ιδιοκτησία και να τη «μεταφέρει» σε οποιοδήποτε άλλο κόμμα. Κάτι τόσο ποταπό κανείς δεν έχει δικαίωμα να σκεφτεί για έναν άνθρωπο που έχει δώσει δύσκολες και πολύχρονες εξετάσεις ήθους.
Συμπέρασμα: Μέγα το της θαλάσσης κράτος, δεν θα το μικρύνει ο Αποστολάκης. Η πράξη του θα διαψεύσει όσους σπεύδουν να προβλέψουν, και πολλοί προβλέπουν, ότι οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε. Δεν θα εκπέσει ο ναύαρχος σε… ναυαρχούκο.
Το άρθρο του Θανάση Οικονόμου
Όταν ο Ξέρξης παριστάνει τον Λεωνίδα
«Οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε» προανήγγειλε ο πολύπειρος κ Θανάσης Καρτερός στην εφημερίδα σας, για το αν θα φτάσουν τελικώς τους δέκα οι αποχωρούντες βουλευτές από τον ΣΥΡΙΖΑ κι άλλες στήλες σας παρέπεμψαν μάλιστα στο κείμενο του, αναγνωρίζοντας του κάποια προγνωστική αξία.
Κι όλα αυτά τα είπε, παίρνοντας το στοχαστικό του, σαν Ξέρξης που παριστάνει τον Λεωνίδα!
Γιατί «Οι Θερμοπύλες» του κυρ Θανάση φαίνεται ότι είναι πια κάτι προνομίες που προβλέπει ο Κανονισμός της Βουλής για το δεύτερο σε δύναμη κοινοβουλευτικό κόμμα ή ακόμη καλύτερα το να μην έχουν τα προβλεπόμενα προνόμια έκφρασης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας (όριο > 10 βουλευτές) και να απομείνουν φιμωμένοι, οι εξοστρακισθέντες με … κάθε δυνατή ευγένεια. Κατ’ αναλογία λοιπόν οι ήρωες του κυρ Θανάση, οι δικοί του Σπαρτιάτες και Θεσπιείς, θα πρέπει να ήταν στο Γκάζι ο Δράμαλης κι η Τσιριγώτη …
Τα δε επιχειρήματα του για τις αποχωρήσεις πρακτικά είναι δύο αλλά τα επαναλαμβάνει προκειμένου να φτουρήσουν κι η απειλή του είναι μία:
ΠΡΩΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ
«ο Αποστολάκης ακούει Τσίπρα». Δηλαδή όπως άκουγε ο ναύαρχος Κουντουριώτης τον Ελευθέριο Βενιζέλο; Έστω! Ο Τσίπρας μιλάει ψιθυριστά και δεν τον ακούμε κι εμείς οι υπόλοιποι; Κι αν ναι, έχει κάποιο λόγο γι’ αυτό;
«ο Αποστολάκης δεν γίνεται να φανεί κατώτερος από την συνάδελφό του Επικρατείας, κ Έλενα Ακρίτα.» Λίγο σεξιστικό δεν σας ακούστηκε αυτό, το ότι ένας Ναύαρχος δεν μπορεί να φανεί κατώτερος κι από την Έλενα Ακρίτα; Δεν πιστεύω όμως ότι ένας φύλαξ του Ναού είχε τέτοια μειωτική πρόθεση αλλά θα μπορούσε να είχε κάνει πιο θετικές συγκρίσεις και μάλιστα με μια γυναίκα που να διαθέτει περισσότερες αναλογίες Θα μπορούσε, ας πούμε, να τον καλέσει να σταθεί στο ύψος της στρατηγού Ζαχαρούλας …
Πάντως δεν θεωρείται ακριβώς βουλευτής (ελεύθερα βουλεύεται) ή είναι κάτι λιγότερο από τους άλλους, τους κανονικούς. Είσαι ένας Επικρατείας, οπότε ή έδρα σου γράφει στην ούγια το όνομα αυτουνού που σε διόρισε. Εν προκειμένω γράφει Τσίπρας ο οποίος είναι, όπως λέει ο κυρ Θανάσης, μαζί του. Να φανταστείτε αυτή την φορά ο Τσίπρας σκέφτεται ακόμη και να πάει να ψηφίσει, όπως μας ενημερώνει ο κυρ ενήμερος. Αλήθεια, Πολάκη θα ψηφίσει κυρ Θανάση;
Τέλος, η ιδιότητα αυτή φαίνεται ότι είναι μεταβιβάσιμη. Όταν παραιτηθεί ο κ Τσίπρας δεν χάνεται. Αυτούς τους τρείς Επικρατείας που είναι της γούνας του μανίκι, τους μεταφέρει σε άλλον. Τώρα ας πούμε, οι τρεις Επικρατείας «ανήκουν» στην Ράνια Σβίγκου…
ΔΕΥΤΕΡΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ
« όταν το καράβι παραδέρνει σε φουρτούνα, όπως γίνεται με το καράβι του ΣΥΡΙΖΑ, οι ναύαρχοι δεν πηδούν σε σωσίβια λέμβο για να σώσουν το σαρκίο τους. Δεν συμπεριφέρονται σαν δειλοί και τυχοδιώκτες. Θα αποστεί τόσο επονείδιστα από τις αρχές του;» και «Εκπροσωπεί τον ΣΥΡΙΖΑ και οφείλει να ανταποδώσει την τιμή. Κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τον εκφράζει σήμερα θα ήταν πράξη εντιμότητας να αποχωρήσει από αυτόν.»
Ο κυρ Θανάσης μπερδεύει το δικαίωμα με την υποχρέωση και βγάζει μια θεωρία καθήκοντος, για να την λέει στα άλλα γεροντάκια στην Ντούζλα το καλοκαίρι να γελάνε. Τι μας λέει λοιπόν ο Σουσλώφ του Στρυμωνικού Κόλπου; Αν δεν σ’ αρέσουν τα αντιδημοκρατικά όργια των κκ Ράνιας Σβίγκου, Ελένης Συμεωνίδου και ΣΙΑ μπορείτε να μας αδειάσετε την γωνιά. Σας αναγνωρίζουμε το «δικαίωμα» να μην λερώσετε τα χέρια σας με βρωμιές.
Πολύ μεγαλόψυχο εκ μέρους του!
Αλλά η υπεράσπιση της δημοκρατίας από τους πραξικοπηματίες δεν είναι δικαίωμα, για να το ασκήσεις μόνο εάν κι εφόσον εσύ το θες, είναι υποχρέωση. Κι όποιος κάνει τον Κινέζο όταν βιάζεται η δημοκρατία δεν είναι απλώς μιας άλλης άποψης αλλά είναι ρίψασπις.
ΚΙ Η ΑΠΕΙΛΗ
Κι ακολουθεί η απειλή του κυρ Θανάση. Αν τυχόν δεν πάει με τα νερά τους, όσοι τον λέγαμε συνεχιστή του Κανάρη και του Κουντουριώτη, θα τον πούμε πλέον «ναυαρχούκο». Αυτό ακούγεται λίγο σαν εργαλειοποίηση των εννοιών και πραγμοποίηση των ανθρώπων.
Με πόση άνεση ξαναδιαβάζει την ζωή και την καριέρα όλων των άλλων και μας το λέει κατάμουτρα, πολύ περισσότερο όταν δεν διαθέτει η επαγγελματική πορεία του άλλου κάτι το επιλήψιμο που να βολεύει για μια τέτοια χρήση; Εννοώ δηλαδή ότι ο ευδοκίμως αφυπηρετήσας δεν είναι κι όποιος-όποιος αδίκτακτος επαγγελματίας. Δεν είναι ας πούμε σαν έναν γνωστό μου που τον πείραξαν τα πολλά ραδιενεργά μαρούλια που κατανάλωσέ μετά το Τσερνομπίλ, εκτός κι αν οι προπαγανδιστικές παραινέσεις του κυρ Θανάση και τότε ήταν μόνον για τα κορόιδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου