Τσίπρας / Τι γράφει στην «Ιθάκη» για Μέρκελ, υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ, Κασσελάκη...

Tvxs Team

Στις προθήκες των βιβλιοπωλείων βρίσκεται από σήμερα η «Ιθάκη» του Αλέξη Τσίπρα από τις εκδόσεις Gutenberg.

Η ζήτηση του βιβλίου κάνει θραύση ξεπερνώντας ακόμη και τον… Χάρι Πότερ, ενώ τα γραπτά του πρώην πρωθυπουργού αναμένεται να προκαλέσουν τις αντιδράσεις πολιτικών αντιπάλων και παλαιών συντρόφων. Το βιβλίο αναφέρει περιστατικά και αξιολογήσεις του Αλέξη Τσίπρα για πολιτικά πρόσωπα, εντός ή εκτός ΣΥΡΙΖΑ, που σημάδεψαν την ταραχώδη πολιτική πορεία του.

Το…τηλεφώνησε μου της Μέρκελ

Ο πρωθυπουργός εστιάζει στο γεγονός ότι η Άγκελα Μέρκελ, το πρώτο εξάμηνο του 2015, του έδωσε το προσωπικό της τηλέφωνο. «Κι αν βρεθείς σε οποιαδήποτε δυσκολία κάποια στιγµή, ό,τι ώρα κι αν είναι, µη διστάσεις να µε καλέσεις. Θέλω να σε βοηθήσω». Κι εκείνος της απάντησε: «Σ’ ευχαριστώ, Ανγκελα. Το εκτιµώ πολύ σοβαρά. Όποτε χρειαστεί θα σε καλέσω».

Η Μέρκελ για Τσακαλώτο

Εξιστορεί μάλιστα και την πρώτη γνωριμία της πρώην  Καγκελαρίου με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο που «η Μέρκελ δεν έδειξε να τον υποδέχεται θετικά […] Στη συνέχεια, πάντως, εκτίμησε τη συμβολή του στη διαχείριση των διαπραγματεύσεων. Πολύ καιρό αργότερα, τη θυμάμαι να μου λέει: “Τελικά, είχα πολύ άδικο για τον Τσακαλώτο, στάθηκε πολύ καλά, ενώ στην πρώτη συνάντηση είπα ‘Τι είναι τούτος που μας έφερε ο Τσίπρας;’”».

«Ο Βαρουφάκης ζούσε το μύθο του»

Για τον Γιάνη Βαρουφάκη αναφέρει ότι «σταδιακά, µετά τον δηµόσιο καβγά του µε τον Ντάισελµπλουµ, είχε αρχίσει να έχει στην πράξη µια τελείως διαφορετική στάση. Εκείνη την περίοδο, βεβαίως, ζούσε τον µύθο του, και όχι µόνο στην Ελλάδα αλλά παντού. Ηταν το πρόσωπο της διαπραγμάτευσης. Ο άνθρωπος που συγκέντρωνε τα φώτα της δηµοσιότητας, που φιλοξενούνταν στα εξώφυλλα κοσμοπολίτικων περιοδικών.

Ηταν φανερό σε όποιον τον ήξερε πως επιζητούσε µε θέρµη την αίγλη της αναγνωρισιμότητας. Ηταν ένας οικονομολόγος που είχε γίνει είδωλο και έδινε την αίσθηση πως περισσότερο απολάμβανε τον νέο ρόλο του, παρά βίωνε πιεστικά και με συνείδηση την κρισιμότητα της κατάστασης, το μέγεθος της ευθύνης».

Στυλοβάτης ο Κοτζιάς

Θεωρεί το Νίκο Κοτζιά «στυλοβάτη» της πολιτικής για τα εξωτερικά θέματα εξαίροντας «τις γνώσεις και τη στρατηγική διορατικότητα του». Τονίζει ότι είχαν συζητήσεις για τα θέµατα της εξωτερικής πολιτικής, προτού συνυπάρξουν στην κυβέρνηση.

Για τον Νίκο Παππά επισημαίνει ότι «ήταν ενθουσιώδης υποστηρικτής της πρότασης για δημοψήφισμα και σε τόνο μαχητικό, στο δικό του γνωστό ύφος, είπε “Να τους κοπεί ο βήχας” και άλλα τέτοια παρόμοια. Στην ουσία όμως ήταν στη γραμμή της δικής μου τοποθέτησης,  πως δεν έπρεπε με κανέναν τρόπο να μετατραπεί η συζήτηση σε αντιπαράθεση για το νόμισμα».

Για Πολάκη: «Δεν ήταν πάντα αιτία της στάσης του το θυμικό»

Για τον Παύλο Πολάκη θεωρεί ότι «δεν ήταν πάντα αιτία της στάσης του το θυμικό, καθώς σε κάποιες περιπτώσεις αποδείχτηκε εξαιρετικά ικανός να το συγκρατεί. Ο ίδιος άνθρωπος, που έδειχνε τότε τέτοια συμπεριφορά σε ένα νομοσχέδιο αξιακό για μας, λίγα χρόνια αργότερα θα πρωτοστατούσε στην υποστήριξη της υποψηφιότητας Κασσελάκη για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ».

Για Κασσελάκη: «Παντελώς άσχετος με το κόμμα και την πολιτική»

Για τον Στέφανο Κασσελάκη γράφει ότι «η εικόνα στην αρχή (σ.σ. όταν εξελέγη πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ο Στ. Κασσελάκης) ήταν λίγο κωμικοτραγική. Ηταν σαν να ζούμε κάποιο ριμέικ της γνωστής ιταλικής κωμωδίας “Viva la liberta”, του Ρομπέρτο Αντο, όπου ο ηγέτης του Κεντροαριστερού Κόμματος της Ιταλίας, που υποδύεται ο Τόνι Σερβίλο, αντιμετωπίζει κρίση κατάθλιψης και εξαφανίζεται μυστηριωδώς.

Τα πράγματα παίρνουν απρόσμενη τροπή, όταν ο βοηθός του ανακαλύπτει τον δίδυμο αδελφό του και, στην απελπισία του, τον παρουσιάζει ως τον κανονικό αρχηγό του κόμματος. Ο οποίος όμως είναι παντελώς άσχετος με το κόμμα και την πολιτική και εκεί αρχίζουν μια σειρά από ευτράπελα. Κάπως έτσι και η βάση του ΣΥΡΙΖΑ, στην απελπισία της, εξέλεξε τον Στέφανο».

Τα ραντεβού με Αχτσιόγλου – Χαρίτση

Για την Εφη Αχτσιόγλου αποκαλύπτει  ότι της πρότεινε να τεθεί επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ το 2023: «Ηταν ιδιαίτερα επιφυλακτική, στα όρια της άρνησης. Τα επιχειρήματά της, ομολογώ, δεν μου φάνηκαν καθόλου πειστικά […]

Εντέλει, όπως φάνηκε και στη συνέχεια, η Εφη αρνήθηκε γιατί πίστευε πως μόνη της, παίρνοντας αποστάσεις από μένα, θα μπορούσε να υπερβεί τα προβλήματα εντός του ΣΥΡΙΖΑ και να πείσει τα μέλη του παρουσιάζοντας μια φρέσκια υποψηφιότητα, χωρίς να δίνει την εντύπωση πως ήταν υπό την κηδεμονία μου. Αποδείχτηκε ότι υποτίμησε την κατάσταση και τη σημασία της δικής μου στήριξης».

Με τον Αλέξη Χαρίτση συναντήθηκε σε μεταγενέστερο χρόνο: «Στο άκουσμα της απόφασής μου να φύγω και ακόμα περισσότερο στην πρότασή μου να θέσει υποψηφιότητα, σκοτείνιασε. Μου είπε, τελικά, ότι δεν αισθάνεται έτοιμος να αναλάβει ένα τόσο μεγάλο βάρος. Και μου ζήτησε να μην παραιτηθώ».

Για τον Πάνο Σκουρλέτη σημειώνει ότι «είχε από καιρό επικρίνει τις επιλογές του οικονομικού επιτελείου και τους συμβιβασμούς που είχαν γίνει από την Κυβέρνηση, προκειμένου να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, να ρυθμίσουμε το χρέος και να εγγυηθούμε την έξοδο της χώρας από τα Μνημόνια. Η απομάκρυνσή του από την Κυβέρνηση ήταν αναγκαία για τη συνοχή και την καλύτερη λειτουργία της. Η τοποθέτησή του, όμως, στη θέση του Γραμματέως του κόμματος αποδείχθηκε λαθεμένη επιλογή, καθώς εξέπεμπε ένα εξόχως αντιφατικό μήνυμα που σε δεύτερη φάση θα μας στοίχιζε: διεύρυνση στην Κυβέρνηση – αναδίπλωση στο κόμμα».

Ο Καμμένος, μέχρι τις Πρέσπες, «δεν μας τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια»

Για τον Πάνο Καμμένο υποστηρίζει ότι στάθηκε με θεσμική συνέπεια απέναντί μου και στήριξε τη λειτουργία της Κυβέρνησής μας χωρίς να δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινή της συνοχή. Δεν μας έβαλε παράλογους όρους, δεν μας υπονόμευσε, δεν μας τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια. Τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που ήρθε η Συμφωνία των Πρεσπών».

Για κυβερνήσεις Μητσοτάκη – Παπανδρέου

Ο Αλέξης Τσίπρας τονίζει ότι «η Κυβέρνηση Καραµανλή λειτούργησε σαν να µην υπάρχει αύριο. ∆ιόγκωσε το έλλειµµα σε τέτοιο βαθµό, ώστε να αρχίσουν οι αγορές να µυρίζονται αίµα. Η θεώρηση του δε για την κυβέρνηση Παπανδρέου είναι ότι « λειτούργησε µε απόλυτη άγνοια κινδύνου».

Η συμπάθεια από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη

Αποκόμισε δε την αίσθηση ότι Κωνσταντίνος Μητσοτάκης του έδειχνε ιδιαίτερη συμπάθεια διότι  “ταλαιπωρούσε” τον Αντώνη Σαµαρά».

Τέλος η αναφορά του ότι «η πολιτική και η Αριστερά μαγνητίζουν τους νάρκισσους, όπως το φως τα έντομα» ερμηνεύεται ως μομφή προς πρώην κορυφαία στελέχη ή υπουργούς της διακυβέρνησης του, που αργότερα προέβησαν στην ίδρυση κομματικών σχηματισμών.

Τα βήματα Τσίπρα από εδώ και πέρα

Σε κάθε περίπτωση η ρόδα της πολιτικής επικαιρότητας θα γυρνά, αυτές τις εβδομάδες, γύρω από τις προσεγγίσεις του συγγραφέα αλλά και τις εικασίες για τα επόμενα πολιτικά του βήματα.

Ο Αλέξης Τσίπρας, άλλωστε, δείχνει να θέτει ως «διαχωριστική γραµµή των καιρών µας, τόσο διεθνώς όσο και στη χώρα µας,  αυτή ανάμεσα στον ολοένα και μεγαλύτερο πλούτο που συσσωρεύεται σε λίγους και στην πλειονότητα που δεν τα βγάζει πέρα. Και απέναντι στη ραγδαία αύξηση των ανισοτήτων και της κοινωνικής αδικίας, είναι αναγκαίο να προκρίνουμε έναν νέο πατριωτισμό. Η πατρίδα και οι ανάγκες των πολλών, από τη µια, ο πλούτος και η ισχύς των λίγων από την άλλη».

Οι άξονες

Υπό αυτό το πρίσμα δείχνει να παρουσιάζει τα βασικά προτάγματα της πλατφόρμας του πιθανού νέου πολιτικού του εγχειρήματος.

• Κράτος ισχυρό που να λειτουργεί µε κανόνες, αξιοκρατία και διαφάνεια.
• Παραγωγικό αναπροσανατολισµό, και µάλιστα επειγόντως.
• Στήριξη της εργασίας.
• Ανθεκτικότητα απέναντι στις συνέπειες της κλιµατικής κρίσης, αλλά και γενναία µέτρα για τον µηδενισµό των εκποµπών αερίων του θερµοκηπίου.
• ∆ηµογραφική ανθεκτικότητα.
• Μείωση του ιδιωτικού χρέους.
• Αξιοποίηση της τεχνολογικής εξέλιξης, και ιδιαίτερα της AI. Ισχυρές αναπτυξιακές επενδύσεις και αναδιανοµή.
• Η ανάδειξη ενός νέου πατριωτισμού αλλά και ενός νέου διεθνισμού, που θα συναντηθεί µε αντίστοιχα κινήματα στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ και τον υπόλοιπο κόσμο.