Στο εσωτερικό της εγχώριας πολιτικής τάξης, από τη Μεταπολίτευση και εντεύθεν, αναδείχθηκε μια διαχωριστική γραμμή -σε ό,τι αφορά την εμπλοκή του ιδιωτικού βίου των δημοσίων προσώπων στην πολιτική αντιπαράθεση.
Στη μια πλευρά, ανήκουν όσοι ακολουθούν έναν πάγιο αξιακό κανόνα: δεν χρησιμοποιούν τα οικογενειακά τους και τα οικεία τους πρόσωπα για δική τους πολιτική προβολή -πόσο μάλλον για ψηφοθηρία. Σ’ αυτή τη βάση σέβονται και τα αντίστοιχα θέματα των αντιπάλων τους.
Π.χ. ο Κώστας Σημίτης έκανε δυο εκλογικές καμπάνιες και υπήρξε για οκτώ χρόνια Πρωθυπουργός. Όποιος πιστεύει ότι μπορεί να αναγνωρίσει στο δρόμο τις δυο κόρες του, ή θυμάται να έχει εντάξει στο δημόσιο λόγο του τη σύζυγό του, να σηκώσει το χέρι.
Για τη Δάφνη Σημίτη, τη Γεωργία Σαμαρά, την ΄Αντα Παπανδρέου, τη Νατάσα Καραμανλή, τη Μπέτυ Μπαζιάνα οι σύζυγοί τους δεν έδωσαν ποτέ αφορμή για δημόσιο σχολιασμό τους.
Οι σοβαροί πολιτικοί της χώρας δεν εμφανίζονται σε ελαφρολαϊκές εκπομπές και κάνουν ό,τι μπορούν για να μην έχουν αυτές οι εκπομπές και τα συνοικιακά περιοδικά αφορμή να συμπεριλαμβάνουν την οικογένειά τους στην ύλη τους.
Όποιος πολιτικός θέλει να προστατεύσει την οικογένειά του, δεν την κρεμάει ο ίδιος στα μανταλάκια.
Στην άλλη κατηγορία ηγείται ο Κυριάκος Μητσοτάκης που το έκανε επιστήμη προβολής, εντάσσοντας τον οικογενειακό βίο του στην επικοινωνιακή του καμπάνια. Κατά τις «αμερικανιές» που υποδεικνύει ο γνωστός επικοινωνιολόγος που τον σκηνοθετεί από χρόνια.
Για να εκλεγεί πρόεδρος της ΝΔ εμφανίσθηκε μέχρι και στην «εκπομπή της Τατιάνας», στην οποία εξέθεσε τις σχέσεις του με τη σύζυγο του – με την οποία «ήταν σε διάσταση, αλλά τώρα είναι καλά μεταξύ τους».
Και ότι ο ίδιος… «γεννήθηκε από τύχη, γιατί οι γονείς του μετά από τρεις κόρες δεν σκόπευαν να κάνουν άλλο παιδί».
Έκτοτε το κοινό ενημερώνεται για θέματα που αφορούν μόνο την οικογένειά του, με αναρτήσεις των μελών της, του τύπου: «Χρόνια πολλά Μαρεβάκι,, είμαι τυχερός που είμαι μαζί σου».
Σαν να μην μιλάνε μεταξύ τους ή δεν έχουν άλλο τρόπο επικοινωνίας.
Ψηφοθηρική ελαφρότητα και μελό
Στο πρόσφατο debate των έξι υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ όλοι κινήθηκαν αποκλειστικά ως πολιτικοί που μιλούν για πολιτική. Αυτό αναγνωρίσθηκε ως κέρδος για το ΠΑΣΟΚ- που ρευστοποιήθηκε στον καθένα τους.
Κι ύστερα ήλθαν οι μέλισσες. Η κυρία ‘Αννα Διαμαντοπούλου παραβίασε αυτόν το άτυπο κανόνα. Εμφανιζόμενη στον… Ψινάκη, σε μεσημεριανάδικα… ποικίλης ύλης και σε εκπομπές με καλλιτέχνες -για να… ενισχύσει μια εσωκομματική επιδίωξη!- έχασε κάθε επίφαση σοβαρότητας της υποψηφιότητάς της– δίνοντας στην καμπάνια της μελό χαρακτηριστικά.
Μίλησε ως και δραματικά για τη μητέρα της, τον πατέρα της, τον σύζυγο και τον γιό της, διανθίζοντας τις αφηγήσεις με στοιχεία από τον ιδιωτικό βίο της.
Πού κολλάνε αυτοί οι άνθρωποι -ο ένας μάλιστα δεν ζει- στην προεκλογική φασαρία για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ; Ούτε ενδιαφέρει κανέναν οτιδήποτε τους αφορά προσωπικά.
Με αυτές τις αναφορές η συγκεκριμένη υποψήφια διαχωρίσθηκε από τους συνυποψήφιους της και αυτοτοποθετήθηκε, με ψηφοθηρική ελαφρότητα δίπλα στον Μητσοτάκη- κατ’ αντιγραφή του.
Εκτός αν συμβουλεύει και την ίδια ο «γκουρού» της απεχθούς επικοινωνίας Σταν Γκρίνμπεργκ. Έτσι δικαιώνει όσους τη θεωρούν αρνητικό πρότυπο για την πολιτική.
Είναι εύκολο να λες σε απολίτικες εκπομπές ότι πως «ο πιο άγνωστος άνθρωπος, αν τον ρωτήσεις για τη Διαμαντοπούλου, θα σου πει ότι είναι ΠΑΣΟΚ…». Όταν ξέρεις ότι κανείς δεν θα σου απαντήσει ότι ο πιο άγνωστος άνθρωπος λέει ότι η Διαμαντοπούλου γυρόφερνε τον Μητσοτάκη για αξίωμα.
Να παραλείπεις στο αφήγημα της «επιτυχίας» σου τους τους αλλεπάλληλους διορισμούς σου, το «έπος της φωτοτυπίας», τη συμμετοχή στη λέσχη Μπίλντεμπεργκ, τις προφητείες για το τέλος του ΠΑΣΟΚ, τους χαριεντισμούς με τον Άδωνι και άλλα που σκιάζουν τη διαδρομή σου.
Κάτι δηλώνει ότι τα αντικαθιστά με θεματολογία που δεν αφορά τις κομματικές αρχαιρεσίες, με υποκριτική αυτοανάλυση στο «Γηροκομείο», την Σκορδά και άλλες συναφείς εκπομπές που απευθύνονται στα κατώτερα αισθήματα της κοινωνίας. Δεν νοείται να εκθέτει αδίστακτα στη δημοσιότητα του οικείους της για ψηφοθηρία.
Πολιτικός ή θεατρίνα;
Το ρεπερτόριο της έχει αναφορές στον γιο της τον σύζυγο της και τους γονείς της, ακόμη και την…εγκυμοσύνη της: «Έχω ρίξει πολύ κλάμα. Όταν κατέβηκα πρώτη φορά υποψήφια βουλευτής, ήταν ενάμισης μήνας αφότου γέννησα».
Παραβλέπει πως όταν κατέβηκε υποψήφια βουλευτής το 1996 είχε ήδη πάρει 5-6 κρατικά αξιώματα. Δεν ήταν και τόσο αθώα και άπειρη.
Όπως ο Μητσοτάκης μιλάει στα κανάλια για τη σύζυγο του χωρίς λόγο έτσι και η Διαμαντοπούλου: «Είχα πάντοτε τον άντρα μου που ήταν κολόνα. Βρεθήκαμε όταν ήμασταν και οι δύο νομάρχες και 35 χρόνια είμαστε μαζί” .
Ποια σχέση έχουν αυτά με το επίδικο αυτή την περίοδο στο ΠΑΣΟΚ; Γιατί εμπλέκει την οικογένεια της; Πού κολλάει στα προεκλογικά ότι γιος της «έχει γράψει αρκετά τραγούδια, έχει πάρει διαμαντένιο δίσκο, έχει τρομερό ταλέντο στο γράψιμο»;
Πώς δικαιολογείται η αναφορά στην απώλεια του πατέρα της, που δεν βρίσκεται στη ζωή, και στην κατάσταση άνοιας της μητέρας της; Πόσο ΠΑΣΟΚ είναι η εμφάνιση στον «φίλο της» Ψινάκη, και τους πρώην «Απαράδεκτους» με εξομολογήσεις για τη προσωπική ζωή της- ακριβείς ή όχι; Πολιτικός είναι ή θεατρίνα;
Ποιος άλλος υποψήφιος το κάνει; Ή νομίζει ότι αυτοί δεν έχουν γονείς, συζύγους και παιδιά;
Πριν από είκοσι χρόνια η Διαμαντοπούλου προσπαθούσε να να εμφανιστεί ως …Χίλαρι Κλίντον, εκδίδοντας ένα βιβλίο με το ίδιο εξώφυλλο. Όταν μεσουρανούσε στη Γαλλία η Σεγκολέν Ρουαγιάλ την κοπιάριζε και της βγήκε το παρατσούκλι «Σεγκολέν». Τώρα κοπιάρει τη Μάρθα Βούρτση.
Η φιλοδοξία στην πολιτική είναι θεμιτή. Αλλά δεν μπορεί να ισοπεδώνει τα πάντα. Ακόμη και την αυτογνωσία. Η υποψήφια … πρωθυπουργός, με την καμπάνια α λα Κασσελάκη, τουλάχιστον θα έπρεπε να ξέρει ότι στο ΠΑΣΟΚ τουλάχιστον και την ξέρουν και ξέρουν.
ΥΓ. Ακόμη και τον νεκρό Ίωνα Καρούση έσπευσε εντάξει την προεκλογική καμπάνια της, επικαλουμένη ότι «είναι παιδική φίλη με τον πατέρα του». Έλεος!
Η συμμετοχή στο πένθος είναι βουβή. Όταν η οικογένεια και οι φίλοι του θρηνούν την απουσία του, συνιστά πρόκληση να κάνει αναρτήσεις εμφανούς σκοπιμότητας μια πολιτικός…
https://www.anoixtoparathyro.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου