Η συμμετοχή των εξωκοινοβουλευτικών
Διαμαντοπούλου και Δούκα νοθεύει τους κανόνες- με την ανισότητα των
«πόθεν έσχες» και την επαπειλουμένη δυαρχία, που οδηγεί στο περιθώριο
Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Μόνο διαυγείς δεν θεωρουνται απο πολιτικούς παρατηρητές οι προϋποθέσεις για τη διενέργεια των εκλογών στο ΠΑΣΟΚ για την ανάδειξη ηγεσίας. Δύο από τους υποψήφιους θολώνουν τα νερά αμφισβητώντας τις διαδικασίες, για να κρύψουν τα προβλήματα διαφάνειας και προβληματικής συνέχειας που δημιουργούν οι δικές τους υποψηφιότητες.
Στην περίπτωση του ενός ,υπάρχει προφανής καταστατική παραβίαση, αλλά και πολιτικό ασυμβίβαστο και ο Χάρης Δούκας έπρεπε να γνωρίζει ότι δεν μπορεί ως δήμαρχος να είναι υποψήφιος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Ωστε να μην αξιώνει εκ των υστέρων μεθοδεύσεις που εκθέτουν το Κίνημα, για να νομιμοποιηθεί.
Επιπλέον με τη βεβαίωση ότι αν εκλεγεί θα παραμείνει και δήμαρχος , ή εμπαίζει τους δημότες, ή ακυρώνει το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα. Ή θα είναι κακός δήμαρχος ή κακός αρχηγός.
Ως αυτοδιοικητικός πρέπει να συνεργάζεται με την κυβέρνηση, χάριν των συμφερόντων του δήμου. Αλλά ως αρχηγός κόμματος της αντιπολίτευσης , θα πρέπει να συγκρούεται μαζί της για πολιτικούς λόγους. Και τα δυο δεν γίνονται. Ή θα βλάπτει τον δήμο, ή θα βλάπτει το ΠΑΣΟΚ.
Πώς νομιμοποιείται, λοιπόν, ο δήμαρχος να ταυτίζει την τύχη και του Δήμου Αθηναίων και του ΠΑΣΟΚ με το προσωπικό του μέλλον; Ποια αυτοδιοικητική αρχή τον καλύπτει και ποιον κομματικό κανόνα τηρεί ; Το Καταστατικό του κόμματος απέκλεισε τέτοιες υποψηφιότητες, ακριβώς για να μην το έχουν κάποιοι δίπορτο.
Η Άννα Διαμαντοπούλου
Για παλιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ ,η περίπτωσή της έχει γενικότερα θέματα κομματικής ηθικής και πολιτικής τάξης: Η Άννα Διαμαντοπούλου εμφανίσθηκε στις αρχαιρεσίες του ΠΑΣΟΚ, αφού προκηρύχθηκαν και περίπου οπως ο …Κασσελάκης στον ΣΥΡΙΖΑ! Χωρίς, για περισσότερο από μια δεκαετία , να έχει οποιαδήποτε σχέση μαζί του. Αντίθετα έχει δράσει εναντίον του…
Οπαδοί του Κινήματος- που το στήριξαν στα δύσκολα χρόνια και το κράτησαν όρθιο, με τη Φώφη Γεννηματά επικεφαλής,- θυμούνται τι αντιμετώπιζαν , όταν η ίδια έκανε ΙΧ καριέρα σε πολυεθνικές εταιρίες και «μπίζνες» ως επαγγελματιίας, κινουμένη εκ παραλλήλου σε πολιτικό χώρο δεξιά του ΠΑΣΟΚ.
Αναφέρουν, χαρακτηριστικά, οτι ενω το Κίνημα την εξέθρεψε στην πολιτική και την ευεργέτησε με κατ’ ανάθεση διορισμούς σε κρατικά αξιώματα, αμέσως μόλις ηττήθηκε το 2012- και εξ αιτίας της, όπως έδειξε η αποπομπή της από το Κοινοβούλιο με τη λαϊκή ψήφο- το εγκατάλειψε, με κυνισμό.
Διαχώρισε τη θέση της γιατί,τάχα, «δεν την εξέφραζε» και επιχείρησε να κάνει αντι-ΠΑΣΟΚ κόμμα, με τον Ραγκούση ,που βρίσκεται σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Φλωρίδη που είναι υπουργός του Μητσοτάκη.
Όταν απέτυχε, στραφείσα προς τον Μητσοτάκη, τον εκθείαζε, τον υποστήριξε στην επιδίωξη της αυτοδυναμίας, δέχθηκε τις φιλοφρονήσεις του και τις ανταπέδιδε φτάνοντας να δηλώνει μαθήτρια του… πατέρα Μητσοτάκη. Της αποστασίας και της αθλιότητας απέναντι το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Στους πολιτικούς κυκλους γνωρίζουν οτι περίμενε την ανταμοιβή της, όπως έγινε με τον Χρυσοχοΐδη, την Μενδώνη, τον Πιερρακάκη και το δεξί της χέρι Γιάννη Μαστρογεωργίου. Ατύχησε , γιατί ο Μητσοτάκης τη θεωρούσε τοξική και αποτυχημένη και δεν σκόπευε να εκθέσει τον εαυτό του και το κόμμα του.
Την υπέδειξε απλώς για μια διεθνή υποψηφιότητα στην οποία η Ελλάδα δεν είχε τύχη – αλλιώς θα πρότεινε κάποιο σημαντικό στέλεχος της ΝΔ.
Τώρα το σύστημα Μητσοτάκη εμφανίζεται να την προωθεί για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ όπως έκανε με τον Λοβέρδο. Αν εκλεγεί , το ΠΑΣΟΚ θα είναι απλώς παράρτημα της οικογένειας Μητσοτάκη.
Το “πόθεν έσχες” και η διαφάνεια
Οι υποψηφιότητες του Δούκα και της Διαμαντοπούλου λοιπόν έχουν προβλήματα, η κάθε μια απο την πλευρά της. Αλλά και για τους δυο υπάρχουν και δύο άλλα θέματα που νοθεύουν την ουσία της κούρσας και επιβαρύνουν τον ΠΑΣΟΚ με την απειλή της περιθωριοποίησής του.
Το πρώτο συζητειται ευρέως απο τα εμπειρα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που λενε οτι μόνο αφελείς θα αναδείκνυαν πρόεδρο ΠΑΣΟΚ κάποιον που δεν είναι βουλευτής και στα επόμενη τρία χρόνια θα τον αντικαθιστά κάποιος άλλος στη Βουλή -ως υποτακτικός του και αδύναμος κοινοβουλευτικά. Όπως στην περίπτωση Δούκα προαλειφεται ο Μαν. Χριστοδουλάκης και ένας θεός ξέρει ποιος στην περίπτωση Διαμαντοπούλου.
Είτε θα δημιουργηθεί καθεστώς που θα αποδιοργανώνει το ΠΑΣΟΚ, όπως συμβαίνει με τον ΣΥΡΙΖΑ- -και συνέβη και στο ΠΑΣΟΚ -αφού ο βουλευτής επικεφαλής της Κ.Ο. ήταν καλύτερος από τον εξωκοινοβουλευτικό αρχηγό του κόμματος.
Το δεύτερο ειναι πιο σημαντικο: προκειται για την ανισότητα των δύο υποψήφιων απέναντι στους άλλους σε ό,τι αφορά την διαφάνεια , που πρέπει να συνοδεύει την υποψηφιότητά τους.
Ως βουλευτές οι Ανδρουλάκης, Γερουλάνος, Κατρίνης και η Γιαννακοπούλου έχουν καταθέσει δήλωση πόθεν έσχες. Τα περιουσιακά τους στοιχεία είναι γνωστά, εμφανή, δηλωμένα και έχουν ελεγχθεί.
Η Διαμαντοπούλου και ο Δούκας δεν έχουν περάσει από κανέναν έλεγχο σ αυτο το επιπεδο, ούτε για το πόθεν, ούτε για το έσχες τους. Δεν είχαν υποχρέωση να καταθέσουν δήλωση, αλλά ούτε μόνοι τους το έκαναν.
Η περίπτωση της Διαμαντοπούλου και σ’ αυτό μοιάζει με την περίπτωση Κασσελάκη. Κανείς δεν ξέρει ποια εξέλιξη είχε το -πλούσιο – περιουσιακό προφίλ της, που εμφάνισε για τελευταία φορά μέχρι πριν από δέκα χρόνια , ως βουλευτής και υπουργός.
Απέκτησε επαγγελματικές σχέσεις , αμοιβοταν απο την ν Cocacolla , και δεν έδωσε ποτέ δημοσίως ακριβή λογαριασμό για το σωματείο που ίδρυσε με τον τίτλο «Δίκτυο για μεταρρύθμιση>. Για τα έσοδα και τα έξοδα του, το κόστος λειτουργίας του και τη χρηματοδότησή του.
Στη Χαρ. Τρικούπη πολλοι ειναι ανησυχοι. Με αυτά τα δεδομένα, ποιός εγγυάται ότι στις περιπτώσεις Δούκα και κυρίως Διαμαντοπούλου δεν θα ανακύψουν ζητήματα που θα επιβαρύνουν το ΠΑΣΟΚ -αφού δεν υπάρχει επαρκής ενημέρωση για την οικονομική τους κατάσταση; Ποιος θα πάρει την ευθύνη αν κάτι που τους αφορά τεθεί σε δημόσιο έλεγχο;
Το συμπέρασμα μετά απο όλα αυτα ειναι είναι ότι στο ΠΑΣΟΚ εξελίσσεται μια προεκλογική κούρσα με υποψηφίους δυο ταχυτήτων. Οι τέσσερις πληρούν όλες τις προϋποθέσεις -τυπικά και ουσιαστικά- και οι δυο εξωκοινοβουλευτικοί κινούνται μεταξύ αδιαφάνειας και αβεβαιότητας για σκελετούς στις ντουλάπες τους και αλλες εκκρεμότητας.
Ποιο σοβαρό κόμμα θα διακινδύνευε να αναδείξει ηγεσία με αυτές τις συνθήκες ανισότητας και επισφάλειας για το μέλλον του; Ειδικά για το ΠΑΣΟΚ δεν φτάνουν όσα έρχονται απο το παρελθον του…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου