Από τη χθεσινή ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, αυτή ήταν η πιο χαρακτηριστική αποστροφή: «με τρώει το χέρι μου να σηκώσω το γάντι της πρότασης μομφής (και νέων εσοκομματικών εκλογών) αλλά δεν θα το κάνω. Καταθέστε εσείς πρόταση μομφής», είπε θυμωμένα ο κ. Κασσελάκης.
Η εντεκάμηνη θητεία του στην προεδρία, ήταν ακριβώς αυτό: ένα είδος μόνιμης υπεροψίας, σε όλες τις προκλήσεις, τις οποίες αντιμετώπιζε πάντα επιθετικά. Με την πρώτη ευκαιρία οι αντίπαλοι καλούντο σε μονομαχία: όποιος τολμάει ας καταθέσει υποψηφιότητα, είπε τον Φεβρουάριο στο συνέδριο του και το ίδιο επανέλαβε σε όλες τις κρίσεις που επακολούθησαν.
Θεωρώντας ότι είναι σαφώς καλύτερος από τους αντιπάλους του, επιτυχημένος στον ιδιωτικό τομέα απέναντι στους ανεπάγγελτους κομματικούς γραφειοκράτες, αντιμετώπισε προσωπικά όλες τις κριτικές και τις αμφισβητήσεις. Αλλωστε ο ίδιος δεν μπόρεσε ποτέ να διαχωρίσει την προσωπική του ζωή από την πολιτική.
Αυτή η ναρκισσιστική αντίληψη και το αίσθημα της υπεροχής, δημιουργούσαν συνεχώς νέους εχθρούς, από τον Τσίπρα μέχρι τον πειθήνιο αλλά ύποπτο για αρχηγικές φιλοδοξίες Σ. Φάμελλο: αποκαθηλώθηκε από πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας επειδή ψήφισε διαφορετικά σε μία ψηφοφορία.
Διαβάστε: Στέλιος Κούλογλου / Κασσελάκης, Dead Man Walking
Ο περιορισμός όσων τολμούσαν να διαφωνήσουν περιόριζε τους συμμάχους σε καραμπινάτους αυλοκόλακες ή αποτυχημένους πολιτικούς, που ως υπουργοί κατέστρεψαν ότι έπιασαν στα χέρια τους. Και αυτός ο περιορισμός του κύκλου των ικανών, οδηγούσε σε προτάσεις προσαρμοσμένες ώστε να αρέσουν στον αρχηγό, πολλαπλασιάζοντας τα λάθη και τις συνεχείς παλινωδίες του.
Τελικώς χθες, οι αντίπαλοι έκαναν την πρόταση μομφής, που θα καταλήξει σε δύο ταπεινωτικές ήττες. Πρώτα του Σαββάτου για το αν η ψηφοφορία θα είναι μυστική ή φανερή (122 κατά 90 υπέρ) και η σημερινή της Κυριακής, όπου η ίδια η πρόταση μομφής υπερψηφίστικε από 163 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, ενώ τον κ. Κασσελάκη δεν στήριξαν παρά 120. Η ψηφοφορία του Σαββάτου δημιούργησε «παράσταση ήττας», διευκολύνοντας τα αμφιταλαντευόμενα μέλη που πάνε με τον νικητή και την εξουσία.
Η πρώτη αντίδραση του κ. Κασσελάκη ήταν αναμενόμενη: αντεπίθεση. Κατηγόρησε την κομματική γραφειοκρατία και νομενκλατούρα του κόμματος ότι με τη μυστική ψηφοφορία «εξευτελίζουν τα αξιότιμα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής φορώντας τους κουκούλα» και υπενθύμισε τη συνεχή αμφισβήτηση του μετά την εκλογή του.
Το τελευταίο είναι πράγματι αλήθεια, αλλά έπρεπε να το περιμένει: κάποιος που βλέπει φως ανεβαίνει και παίρνει ένα μαγαζί για το οποίο δεν έχει ιδέα, για την ιστορία, τις θέσεις ή τους ανθρώπους του, είναι βέβαιο ότι θα πολεμηθεί.
Λόγω της υπεροψίας και του εγωϊσμού του ο κ. Κασσελάκης εφθάρη πολύ γρήγορα. Ακόμη όμως και ο καλύτερος χαρακτήρας του πλανήτη πολύ δύσκολα θα μπορούσε να πετύχει σε αυτήν τη θέση, σε ένα κόμμα σε πλήρη παρακμή που ψήφισε έναν περαστικό ακριβώς λόγω της υπαρξιακής του κρίσης. Και αυτό φυσικά ισχύει και για τους επίδοξους διαδόχους του κ. Κασσελάκη.
Το κύκνειο άσμα χρησιμοποιείται ως έκφραση γιατί, διαισθανόμενος τον θάνατό του, ο όμορφος, ναρκισσευόμενος κύκνος τραγουδάει για πρώτη φορά, αντίθετα με το άσχημο κράξιμο του, με πολύ γλυκιά φωνή.
Δεν είναι σαφές, στην πρώτη αντίδραση του κ. Κασσελάκη μετά την υπερψήφιση της μομφής εναντίον του, τι σημαίνει η φράση «είμαι λυτρωμένος» και ότι «οι αποφάσεις μου θα ανακοινωθούν εκεί που λογοδοτώ πάντα, στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ». Είναι προφανές ότι βρίσκεται στο δίλημμα να συνεχίσει τη μάχη στο έκτακτο Συνέδριο, όπως τον καλεί το ένστικτο του. ‘Η να λυτρωθεί αποχωρώντας, όπως τον πιέζει τον τελευταίο καιρό το οικογενειακό του περιβάλλον.
Ο Στέφανος Κασσελάκης σίγουρα δεν έχει τραγουδήσει ακόμη το κύκνειο άσμα του, αλλά ο πολιτικός του θάνατος έχει ήδη επέλθει. Αν και στον «Φαίδωνα», ο Πλάτων υποστηρίζει ότι οι κύκνοι δεν τραγουδούν όμορφα επειδή πρόκειται να πεθάνουν. Αλλά από χαρά, γιατί θα βρεθούν κοντά στον Θεό Απόλλωνα.
Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον συντάκτη τους, χωρίς να συμπίπτουν κατ' ανάγκη με την άποψη του Tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου