– Ο «Γκόρντον Μπράουν» Κωστής Χατζηδάκης, το βαθύτερο κίνητρο για την αναβάθμιση του Αποστόλου Τζιτζικώστα και η ανησυχία για το δείπνο Σαμαρά –Καραμανλή στην Πύλο –Νέο τοπίο πολυδιάσπασης του πολιτικού σκηνικού δείχνουν οι δημοσκοπήσεις του Αυγούστου, οι οποίες είναι σε πλήρη εξέλιξη –
Η επιστροφή του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη μετά τις θερινές διακοπές στο ανακαινισμένο Μαξίμου, το οποίο βάφεται σε σομόν χρώματα στην πίσω είσοδο του επί της οδού Βασιλέως Γεωργίου, δεν ήταν αυτή που θα ανέμενε.
- Του Μανώλη Κοττάκη
Εστία της Κυριακής
Το επιτελείο του θεωρούσε ότι το δυσμενές αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θα ήταν μία κακή παρένθεση και ότι από το φθινόπωρο η κυβέρνηση ελλείψει αντιπάλου λόγω της κρίσης στο ΣυΡιζΑ και το ΠΑΣΟΚ θα ανακτούσε την πρωτοβουλία των κινήσεων. Ωστόσο η εικόνα που επικρατεί στο εσωτερικό της κυβέρνησης, στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ και στην κοινωνία υποχρεώνει τον πρωθυπουργό σε αμυντικές κινήσεις, συντεχνιακού χαρακτήρα σε πρώτη φάση, προκειμένου να διασφαλίσει την ακώλυτη και χωρίς αμφισβήτηση ηγεμονία του στην προσεχή τριετία, κατά βάση όμως διετία.
Όταν θα λήξει η θητεία του νέου προέδρου του ευρωπαϊκού συμβουλίου Αντόνιο Κόστα και θα έχει πλέον ξεκάθαρο ορίζοντα για τις επιλογές του οι οποίες θα είναι τρεις: η μετακίνηση του στο ευρωπαϊκό συμβούλιο, η εκ νέου διεκδίκηση της πρωθυπουργίας το 2027 με στόχο το μεταπολιτευτικό ρεκόρ των τριών συνεχόμενων θητειών έστω ηγούμενος συμμαχικής κυβέρνησης ελλείψει αυτοδυναμίας ή με βάση την κατάσταση που θα έχει διαμορφωθεί η αποχώρηση του και η παράδοση της σκυτάλης στον Έλληνα «Γκόρντον Μπράουν» κατά τα πρότυπα του Μπλερ. Ήτοι να ορίσει διάδοχο προκειμένου να χάσει τις εκλογές του 2027 για λογαριασμό του. Κάτι που στην Ελλάδα έπραξε και ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Κώστας Σημίτης τον οποίο ο κύριος Μητσοτάκης θαυμάζει απεριόριστα. Στην περίπτωση αυτή θρυλείται ότι στο τέλος της τετραετίας σύμφωνα με το σχεδιασμό του Μαξίμου ( εφόσον έχει απαλλαγεί από τους δελφίνους διά της προαγωγής προς τα πάνω ) αρχηγός και πρωθυπουργός θα εκλεγεί ο Κωστής Χατζηδάκης, κατά τα πρότυπα της παράδοσης της εξουσίας από τον Τόνι Μπλερ στο Γκόρντον Μπράουν ο οποίος έχασε τις εκλογές στην Μεγάλη Βρετανία για λογαριασμό του. Η σιωπή του κυρίου Χατζηδάκη για τις υποκλοπές είναι το πολιτικό του χαρτί για το μέλλον.
Ήδη με τις πρώτες του κινήσεις και αποφάσεις ο πρωθυπουργός έχει δώσει μία γεύση των επιδιώξεων του κεντρικός στόχος των οποίων είναι η διαμόρφωση μιας νέας ισορροπίας τρόμου μέσα στο κόμμα και η απαλλαγή του από τους δελφίνους για την αρχηγία η οποία θα του εξασφαλίσει όπως ενδεχομένως θεωρεί την ακώλυτη ηγεμονία τουλάχιστον για την προσεχή διετία.
Τα συν και τα πλην της Προεδρίας Δένδια
Στο πλαίσιο αυτό μετά την μετακίνηση και προαγωγή του Αποστόλου Τζιτζικώστα στις Βρυξέλλες, τον οποίο θεωρούσε σύμφωνα με δημοσίευμα του Politico εν δυνάμει απειλή για τον ίδιο, καθώς του αποδιδόταν η πρόθεση να ιδρύσει νέο κόμμα κατά τα πρότυπα της «Λέγκας» του Βορρά, το Μαξίμου έχει ρίξει στην πολιτική αγορά μέσα στον Αύγουστο ένα νέο πολιτικό σενάριο για να σφυγμομετρήσει τις αντιδράσεις. Σύμφωνα με το σενάριο αυτό ο πρωθυπουργός μελετά την πιθανότητα τον προσεχή Ιανουάριο, που θα ανακοινώσει τις αποφάσεις του, να προτείνει στον υπουργό Άμυνας Νίκο Δένδια ως υποψήφιο της Νέας Δημοκρατίας για την προεδρία της Δημοκρατίας.
Η πληροφορία την οποία η εφημερίδα μας έχει διασταυρώσει και από άλλες πηγές είναι υπαρκτή και η πρόταση, που θα γίνει όπως λέγεται το φθινόπωρο, θεωρείται δελεαστική. Υπό την έννοια ότι με αυτό τον τρόπο ο υπουργός Άμυνας θα ολοκληρώσει την πολυκύμαντη πορεία του στο δημόσιο βίο καταλαμβάνοντας το ύπατο αξίωμα. Είναι βέβαιο ότι πρόκειται για μία κατ ουσίαν πρόταση πολιτικής αποστρατείας, εξουδετέρωσης και απόσυρσης του Κερκυραίου πολιτικού από την ενεργό πολιτική η οποία εξασφαλίζει στον κύριο Μητσοτάκη σε περίπτωση αποδοχής της ένα τριπλό πλεονέκτημα. Το πρώτο είναι ότι η επιλογή είναι παραταξιακή και μάλιστα σε μία περίοδο που η Νέα Δημοκρατία έχει μεγάλες διαρροές στα δεξιά της. Το δεύτερο είναι ότι ο πρωθυπουργός θα απαλλαγεί από τον μακράν δημοφιλέστερο και ισχυρότερο δελφίνο για την αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας ο οποίος σύμφωνα με όλες τις μετρήσεις έχει την καθολική αναγνώριση από τους οπαδούς της Νέας Δημοκρατίας αλλά και ψηφοφόρων άλλων κομμάτων του χώρου του κέντρου. Το τρίτο είναι ότι σε περίπτωση υποβολής και αποδοχής αυτής της πρότασης από τον κύριο Δένδια, ο πρωθυπουργός θα απαλλαγεί από τις ισχυρότατες ενστάσεις που έχει ο υπουργός του επι θεμάτων εξωτερικής πολιτικής σε τομείς που αγγίζουν την αρμοδιότητα του.
Η αντίδραση του υπουργού Αμυνας στην κρίση της Κάσου, όπου με ανακοίνωσή του απάντησε τυπικά στο τουρκικό υπουργείο Άμυνας αλλά ουσιαστικά στο τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών και κυρίως στο Μέγαρο Μαξίμου για το ρόλο των ενόπλων δυνάμεων και για την ανάγκη τήρησης του Συντάγματος (προστασία της Εθνικής Κυριαρχίας), δείχνει ότι ο υπουργός δεν είναι καθόλου διατεθειμένος να αποστεί των θέσεων του σε θέματα που αφορούν την ελληνική κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα στο αρχιπέλαγος του Αιγαίου, από την στιγμή μάλιστα που αυτά είναι διασφαλισμένα με την συμφωνία μερικής οριοθέτηση της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης που υπέγραψε ο ίδιος με τον Αιγύπτιο ομόλογό του κύριο Σούκρι το 2020. Γι’ αυτό μέσα στον Αύγουστο ο κύριος Δένδιας υπενθύμισε με ανάρτηση του τα τέταρτα γενέθλια από την υπογραφή της συμφωνίας.
Ο κύριος πρωθυπουργός θα σταθμίσει ιδιαιτέρως την απόφαση για τυχόν πρόταση για το προεδρικό αξίωμα στον υπουργό Άμυνας, διότι από τη μία μπορεί να απαλλαγεί από την παρουσία του στο εσωκομματικό παιχνίδι και το συνακόλουθο άγχος που του προκαλεί ( στην ουσία τυχόν τέτοια πρόταση συνιστά επίσημη ομολογία πολιτικής αδυναμίας και απώλειας του ιμπέριουμ του πρωθυπουργού το οποίο έχει ήδη χαθεί), αλλά μπορεί να αποκτήσει τεράστιο πρόβλημα ενότητας στην κορυφή της πολιτειακής ιεραρχίας αν καταγραφεί η προφανής δυσαρμονία στις θέσεις του πρωθυπουργού και του Προέδρου της Δημοκρατίας για θέματα εξωτερικής πολιτικής. Ο Δένδιας δεν είναι Σακελλαρόπουλου!
Το νέο δείπνο Καραμανλή Σαμαρά στην Πύλο
Ο κύριος πρωθυπουργός άλλωστε πρέπει να περιμένει μέχρι τις αρχές του 2025 για να έχει δεδομένα για τις κινήσεις του σε δύο μέτωπα, ένα εσωτερικό και να εξωτερικό.
Το εσωτερικό αφορά την διαφαινόμενη συνεννόηση για μεγάλα θέματα εξωτερικής πολιτικής μεταξύ των πρώην πρωθυπουργών Κώστα Καραμανλή Αντώνη Σαμαρά
οι οποίοι ήδη έδωσαν μια πρώτη γεύση των διαθέσεων τους με την ομιλία
τους στο πολεμικό μουσείο την 1η Ιουλίου στην οποία ευλόγως δεν παρέστη ο
Υπουργός Άμυνας . Οι δύο άνδρες δείπνησαν μαζί με κορυφαίο εφοπλιστή στην Πύλο
λίγο μετά τον Δεκαπενταύγουστο και θρυμμάτισαν τη θεωρία του κύριου
Μητσοτάκη ότι δεν αποτελούν δίδυμο όπως αυτή διατυπώθηκε στην τελευταία
του συνέντευξη στο Σκάι. Ακόμη λοιπόν κι αν απαλλαγεί από τους δελφίνους
, όπως πιστεύει ο κύριος πρωθυπουργός , γνωρίζει άριστα ότι έχει
μπροστά του ένα τεράστιο σκόπελο να διαχειριστεί: τις ισχυρότατες
απόψεις που διατύπωσαν για εθνικά και κοινωνικά θέματα οι δύο πρώην
πρωθυπουργοί και προκάτοχοί του στο πολεμικό μουσείο. Ήδη πριν τις
θερινές διακοπές το Μαξίμου εξήγαγε τον φόβο του σε ΜΜΕ για τυχόν νέα εμφάνιση των δύο πρωθυπουργών
το φθινόπωρο πράγμα που επαναλήφθηκε και μετά το Δεκαπενταύγουστο σε
πρωτοσέλιδα συγκεκριμένων εφημερίδων που διατυπώνουν την άποψη ότι
επίκειται νέα παρέμβαση τους για θέματα του Αιγαίου στις 30 Σεπτεμβρίου
σε νέα εκδήλωση στο πολεμικό μουσείο. Κάτι που όμως δεν επιβεβαιώνεται
από καμία πηγή με τα μέχρι σήμερα δεδομένα.
Άλλος Πρόεδρος με Δημοκρατικούς, άλλος με Ρεπουμπλικάνους
Δεύτερο μέτωπο, εξωτερικό, που επηρεάζει τις επιλογές του κύριου Μητσοτάκη είναι οι αμερικανικές προεδρικές εκλογές. Άλλον πρόεδρο της Δημοκρατίας θα χρειαστεί να επιλέξει εάν επικρατήσει ο Ντόναλντ Τραμπ κι άλλο πρόεδρο θα χρειαστεί να επιλέξει αν επικρατήσει η Κάμαλα Χάρις . Αν εκλεγεί η υποψήφια των Δημοκρατικώ τότε ο πρωθυπουργός μπορεί να επιλέξει για πρόεδρο της Δημοκρατίας πρόσωπο της απολύτου επιλογής του με βάση το σχεδιασμό του. Η αμερικανική εξωτερική πολιτική θα μείνει κατά βάση ίδια.
Εάν εκλεγεί όμως ο Ντόναλντ Τραμπ τότε αλλάζει άρδην το πολιτικό τοπίο και για τον ίδιο και θα χρειαστεί πρόεδρο της Δημοκρατίας ο οποίος να είναι συμβατός με την νέα γεωπολιτική πραγματικότητα. Ο κύριος πρωθυπουργός έχει οικοδομήσει στην Αμερική το προφίλ ενός πολιτικού ο οποίος κατάφερε να μεταστρέψει αναιμάκτως μία φιλορωσική χώρα σε φιλοαμερικανική και να την ανάγει σε στρατηγικό σύμμαχο της Δύσης στον πόλεμο της Ουκρανίας ακόμη και με κόστος όπως υπογράμμισε στην Ουάσιγκτον την εξασθένιση της ελληνικής άμυνας .( Αλεξανδρούπολη, αποστολή όπλων , προσωπική στήριξη σε Ζελένσκι ) . Προφίλ το οποίο έχει υπερκεράσει και αυτό του Αλέξη Τσίπρα όταν εκείνος υπέγραψε τη συμφωνία των Πρεσπών και ικανοποίησε την Ουάσινγκτον. Εφόσον ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχιστεί με πρόεδρο προερχόμενο από τους Δημοκρατικούς ο κύριος πρωθυπουργός διατηρεί το προσωπικό του στρατηγικό πλεονέκτημα. Εάν όμως η τυχόν εκλογή Τραμπ οδηγήσει σε συνεννόηση Αμερικής Ρωσίας τότε ο κύριος Μητσοτάκης θα χρειαστεί στην κορυφή της πολιτειακής ιεράρχες Πρόεδρο της Δημοκρατίας ο οποίος να μπορεί να επικοινωνήσει με άνεση και εμπιστοσύνη με όλες τις πλευρές. Κυρίως με την Ρωσία με την οποία οι σχέσεις μας έχουν πάει πάρα πολλά χρόνια πίσω.
Καταδικασμένος σε ακινησία , όμηρος 30 βουλευτών – Το ιμπέριουμ χάθηκε
Μέχρι να φτάσει πάντως στον Ιανουάριο ο κύριος Μητσοτάκης και να αποφασίσει για Πρόεδρο έχει να περάσει πάρα πολλούς σκοπέλους. Ο πρώτος είναι ότι η κυβέρνηση έχει ξεμείνει από ατζέντα και μάλιστα μεταρρυθμιστική ατζέντα όπως την αποκαλεί. Και δυστυχώς γι αυτήν , ό,τι έχει απομείνει στο οπλοστάσιο της και θεωρείται μεταρρυθμιστικό όπως η δραστική περικοπή των κοινωνικών επιδομάτων ή το σχέδιο μερικής ιδιωτικοποίησης του νερού δεν ταιριάζει καθόλου με την νέα πολιτική ατμόσφαιρα που επικρατεί στην χώρα.
Ο δεύτερος σκόπελος είναι η ευστάθεια της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας η οποία δοκιμάστηκε το καλοκαίρι όταν εξαιτίας των σφοδρών αντιδράσεων βουλευτών η κυβέρνηση απέσυρε ή ανέβαλε προτάσεις της για προσφορότερο χρόνο για πρόσωπα τα οποία θα καταλάβουν ανεξάρτητες αρχές. Η δύσκολη νέα πραγματικότητα που οδηγεί σε μια άτυπη συνδιοίκηση Μαξίμου και κοινοβουλευτικής ομάδας στο βάθος της οποίας υπάρχει τουλάχιστον ένας πρώην πρωθυπουργός περιπλέκει τα πράγματα. Όταν ετέθη την περασμένη Πέμπτη ζήτημα διαγραφής από την κοινοβουλευτική ομάδα του βουλευτή νότιου τομέα Γιάννη Καλλιάνου ο οποίος έχει ισχυρή υποστήριξη από τον τηλεοπτικό σταθμό του λιμένος στον οποίο εργάζεται (αιτία ήταν ότι άνοιξε κέντρο μελέτης μαθητών στη Γλυφάδα) στο Μαξίμου υπήρχε το δίλημμα: «ποιον να διαγράψουμε; Τον βουλευτή που δεν ακολουθεί την κυβερνητική πολιτική για δωρεάν παιδεία και εκμεταλλευόμενος το γκρίζο τοπίο ανοίγει κέντρο μελέτης ή το μέλος της κυβέρνησης που συνελήφθη από κάμερα κινητού να χορεύει λικνιζόμενο τσιφτετέλι σε κρουαζιέρα στο Αιγαίο ενώ θα έπρεπε να βρίσκεται στην Αθήνα που είναι και η εκλογική του περιφέρεια;» . Ο συγκεκριμένος βουλευτής τυγχάνει άλλωστε τόσο ισχυρής μιντιακής στήριξης ώστε δεν τόλμησαν να ζητήσουν την διαγραφή του ούτε ο ΣυΡιζΑ ούτε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Για ευνόητους λόγους!
Στην πραγματικότητα η ρευστότητα και η κινητικότητα που επικρατεί στην κοινοβουλευτική ομάδα αναγκάζει τον πρωθυπουργό σε ακινησία. Έχει περιθώριο για μία δύο τελευταίες διαγραφές , αν χρειαστεί , αλλά μέχρι εκεί καθώς η κοινοβουλευτική πλειοψηφία είναι πάρα πολύ ρευστή και εννοείται πως δεν θέλει να έχει την τύχη του πατρός του. Στους πονοκεφάλους προστίθεται και η άρνηση του πρωθυπουργού μέχρι στιγμής , σύμφωνα με απόλυτα έγκυρες πληροφορίες μας ,να αποδεχτεί την νέα πραγματικότητα. Αν και θέλησε να εκδηλώσει την μετάνοια του για τον γάμο τον ομόφυλων ζευγαριών ο (οποίος σύμφωνα με οικεία πρόσωπα του σκληρού πυρήνα της οικογένειας του στοίχισε πάρα πολύ στην κυβέρνηση) και γι’ αυτό το λόγο μετέβη ιδιωτικά , μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας στην Παναγία της Τήνου όπου αφιέρωσε ως τάμα μια εικόνα των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στη μνήμη των γονέων του (αναλυτικά στην Κυρία επί των Τιμών ) στην πραγματικότητα ο πρωθυπουργός δυσκολεύεται να χωνέψει την νέα κατάσταση που περιέχει και αποδοκιμασίες για το πρόσωπο του , όπως φάνηκε στην Πεντέλη.
Το μόνο που αλλάζει μέχρι στιγμής είναι το χρώμα του μεγάρου Μαξίμου το οποίο μέσα στο κατακαλόκαιρο βάφτηκε σομόν. Ωστόσο ακόμη και σήμερα στο Μέγαρο Μαξίμου υπάρχει δυσκολία αποδοχής των αποτελεσμάτων των δημοσκοπήσεων οι οποίες αμέσως μετά το Δεκαπενταύγουστο εμφανίζουν το ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας στο αστάθμιστα δείγμα στο 23 %. και δείχνουν ότι τον χειμώνα θα αναπτυχθεί ένα ακόμα περισσότερο πολυδιασπασμένο πολιτικό σκηνικό στην πατρίδα μας. Η κατάσταση που επικρατεί στο ΣυΡιζΑ και το ΠΑΣΟΚ αποτελεί παρηγοριά για τον κύριο Μητσοτάκη γι’ αυτό και στις τελευταίες μετρήσεις το ερώτημα για την καταλληλότητα στην πρωθυπουργία τίθεται με τρίπολο Μητσοτάκη – Κασσελάκη – Ανδρουλάκη (interview) και όχι με όλους τους αρχηγούς. Ενώ διερευνάται ποιος από τους κύριους Δούκα, Διαμαντοπούλου και Ανδρουλάκη μπορεί να αποτελέσει πραγματική απειλή για τον πρωθυπουργό. Η δήλωση της Άννας Διαμαντοπούλου ότι στόχος είναι η αντικατάσταση Μητσοτάκη αποτέλεσε δυσάρεστη έκπληξη για το Μέγαρο Μαξίμου. Ωστόσο αυτό , η αδυναμία του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ να εκμεταλλευτούν την φθορά της κυβέρνησης , αποτελεί πολιτική παρηγοριά στην άρρωστη παράταξη . Η έκρηξη της ακρίβειας ιδιαίτερα στους λογαριασμούς ρεύματος που εκτοξεύτηκαν σε αστρονομικά επίπεδα μέσα στο καλοκαίρι και ανάγκασαν την ΔΕΗ να εκδίδει μηνιαίους λογαριασμούς για να μη φαίνεται καθαρά το επιπλέον κόστος προκαλεί τεράστιο πονοκέφαλο. Και τα επικοινωνιακά τερτίπια δεν αποδίδουν πια. Οι «ιθαγενείς» ξύπνησαν. Ο πολιτικός χειμώνας βρίσκεται επί θύραις .
https://www.newsbreak.gr/politiki/685725/to-schedio-apallagis-mitsotaki-apo-toys-delfinoys-2/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου