Πρέπει να είμαστε το μοναδικό κράτος που υποφέρει από την κρατική αισχροκέρδεια – στα καύσιμα με τον τεράστιο ειδικό φόρο κατανάλωσης συν ΦΠΑ, στις αυξημένες από τον πληθωρισμό τιμές με τον ίδιο ΦΠΑ,
στα ακίνητα με τον ΕΝΦΙΑ και όχι μόνο, στους ελεύθερους επαγγελματίες με το τεκμήριο κερδοφορίας, στο ηλεκτρικό με το εγκληματικό χρηματιστήριο ενέργειας κλπ.
Πως να παταχθεί λοιπόν η αισχροκέρδεια, όταν το ίδιο το κράτος αισχροκερδεί; Με ευθύνη ενός κόμματος που χρωστάει σχεδόν 500 εκ. και δεν πληρώνει τίποτα; Είναι εξοργιστικό το που έχουν καταντήσει τους Έλληνες – εξαθλιωμένους σκλάβους χρέους που εγκαταλείπουν την πατρίδα τους για να επιβιώσουν.
,
Μικρά κείμενα
«Η παραγωγικότητα της ελληνικής οικονομίας καθηλώνεται σε ένα από τα χαμηλότερα επίπεδα της ΕΕ – με αποτέλεσμα να αποκλίνει αντί να συγκλίνει με την υπόλοιπη Ευρώπη. «Το 2023 το ελληνικό ΑΕΠ σε μονάδες αγοραστικής δύναμης ανά ώρα εργασίας αντιστοιχούσε μόλις στο 57,4% του μέσου όρου της ΕΕ» – αναφέρει η έκθεση της Κομισιόν.
Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι, παρά τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς περί ισχυρής οικονομικής ανάπτυξης, η Ελλάδα έχει σημαντικό χάσμα παραγωγικότητας με την υπόλοιπη ΕΕ – και μάλιστα το μεγεθύνει, ενώ όσο το μεγεθύνει, τόσο βυθίζεται».
Έχουμε αναφερθεί πολύ πριν στο πρόβλημα της παραγωγικότητας της εργασίας – το οποίο επισημαίνουν πλέον και άλλοι. Το θέμα είναι όμως πως η άνοδος της παραγωγικότητας προϋποθέτει επενδύσεις – ενώ επιτυγχάνεται κυρίως στην παραγωγή (=πρωτογενής τομέας, μεταποίηση, βιομηχανία) και όχι στις υπηρεσίες. Επομένως, απαιτεί τη ριζική αλλαγή του οικονομικού μας μοντέλου – για την οποία ο χρόνος μετράει πια αντίστροφα.
Πάντως, χωρίς την άνοδο της παραγωγικότητας της εργασίας στις ελεύθερες οικονομίες, είναι αδύνατη η αύξηση των πραγματικών μισθών (=αφαιρουμένου του πληθωρισμού) – σημειώνοντας ότι, με τους σημερινούς μισθούς είναι αδύνατον να επιβιώσουν οι Πολίτες, επεξηγώντας γιατί έχουν εγκαταλείψει τη χώρα 1.079.992 Έλληνες από το 2010 έως το 2022, ηλικίας 15 έως 64 ετών (περισσότεροι εάν συμπεριλάβουμε τις υπόλοιπες ηλικίες, αφού κάποιοι έχουν πάρει και τα παιδιά τους μαζί).
Εκτός αυτού, η μειωμένη παραγωγικότητα μειώνει τις εξαγωγές, αυξάνει τις εισαγωγές και οδηγεί σε μεγάλα εμπορικά ελλείμματα – όπως σήμερα, όπου το έλλειμμα του εμπορικού μας ισοζυγίου, εκτοξεύθηκε στα 16,7 δις € στο πρώτο εξάμηνο. Δηλαδή, στα επίπεδα της εποχής 2006/2010 που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία – ενώ τα τουριστικά μας έσοδα είναι αδύνατον να το καλύψουν, με αποτέλεσμα να αυξάνεται εκθετικά και το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών μας, οπότε το εξωτερικό μας χρέος (περί τα 550 δις €!).
Η κυβέρνηση βέβαια ισχυρίζεται πως όλα βαίνουν καλά – αφού βελτιώθηκε η πιστοληπτική μας αξιολόγηση και μπορούμε να δανειζόμαστε. Από πού όμως μπορούμε να δανειζόμαστε; Όπως φαίνεται από τον πίνακα, με ομόλογα εσωτερικού (93,9 δις €) και με βραχυπρόθεσμους τίτλους (9,8 δις) και άρα κυρίως από τις ελληνικές τράπεζες/οργανισμούς του δημοσίου – ενώ τα ομόλογα στις αγορές εξωτερικού είναι μόλις 1,9 δις €.
Το κρατικό μας χρέος δε συνεχίζει την ανοδική του πορεία, στο νέο ύψος ρεκόρ των 407 δις € (γράφημα) – ενώ σε αυτό θα έπρεπε να προσθέσουμε τις κρατικές εγγυήσεις ύψους άνω των 28 δις €, τις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις 3,1 δις €, αφού το δημόσιο δεν λειτουργεί με διπλογραφικό λογιστικό σύστημα, καθώς επίσης τους παγωμένους τόκους του EFSF που το 2033 θα εμφανισθούν και θα είναι περί τα 25 δις €.
Ειδικά όσον αφορά το πρόγραμμα Ηρακλής, με το οποίο το κράτος στηρίζει ξανά τις τράπεζες, παρά το ότι αισχροκερδούν πλέον ασύστολα και μοιράζουν μερίσματα στους μετόχους τους, είναι στα 16,96 δις € (γράφημα) – αποτελώντας σοβαρό κίνδυνο για την οικονομία μας.
Το brain drain συνεχίζεται!
«Στη χώρα μας παρατηρείται υψηλή ζήτηση για εισαγωγή ανειδίκευτων μεταναστών – ταυτόχρονα, φυγή εξειδικευμένου ανθρώπινου δυναμικού (brain drain). Ο όρος brain drain (διαρροή εγκεφάλων) περιγράφει την έξοδο νέων και μορφωμένων ανθρώπων από μια χώρα, προς αναζήτηση εργασίας στο εξωτερικό – όπου πρόκειται για ένα ιδιαίτερα αρνητικό φαινόμενο, αφού στερεί ανθρώπινο κεφάλαιο από τη χώρα και υπονομεύει τις παραγωγικές της δυνατότητες.
Εν προκειμένω, στην 9ετή περίοδο των μνημονίων 2010-18, εγκατέλειψαν την Ελλάδα συνολικά 796.191 άνθρωποι – μόνο από εκείνους που ανήκουν στον οικονομικά ενεργό πληθυσμό. Από αυτούς, οι 162.591 ήταν ηλικίας 15-24 ετών, οι 472.657 ηλικίας 25-44 ετών και οι 160.943 ηλικίας 45-64 ετών. Είναι σαφές ότι, σχεδόν το 60% των ανθρώπων που μετανάστευσαν στην περίοδο των μνημονίων ευρίσκεται στην ενδιάμεση και πιο παραγωγική ηλικιακή κατηγορία των 25-44 ετών.
Στην 4ετία τώρα 2019-22, εγκατέλειψαν τη χώρα συνολικά 283.801 άνθρωποι – επίσης μόνο από αυτούς που ανήκουν στον οικονομικά ενεργό πληθυσμό. Οι 71.467 ήταν ηλικίας 15-24 ετών, οι 161.023 ηλικίας 25-44 ετών και οι 51.311 ηλικίας 45-64 ετών. Και πάλι το μεγαλύτερο ποσοστό (περίπου 58%) ανήκει στην ενδιάμεση ηλικιακή κατηγορία των 25-44 ετών.
Τέλος, από το 2010 έως το 2022, έχουν εγκαταλείψει τη χώρα 1.079.992 άνθρωποι από τον οικονομικά ενεργό πληθυσμό – εκ των οποίων οι 234.058 ήταν ηλικίας 15-24 ετών, οι 633.680 ηλικίας 25-44 ετών και οι 212.254 ηλικίας 45-64 ετών. Το συμπέρασμα είναι πως πολλοί νέοι άνθρωποι συνεχίζουν να εγκαταλείπουν τη χώρα – σε μειωμένο μεν βαθμό, αλλά μόνο λόγω του ότι έχει αδειάσει η «δεξαμενή» του πληθυσμού».
Τι υποδηλώνει η παραπάνω έρευνα για την οικονομία της χώρας μας; Προφανώς ότι, η καθοδική της πορεία συνεχίζεται – αφού λόγω της ακρίβειας, της υπερφορολόγησης, της πτώσης των πραγματικών μισθών (-8,3% το 2023 σε σχέση με το 2019), των υποβαθμισμένων συνθηκών εργασίας κοκ., δεν μπορούν να επιβιώσουν στην πατρίδα τους, πόσο μάλλον να δημιουργήσουν οικογένεια.
Τι υποδηλώνει για την ανεργία; Πώς η πτώση της είναι πλασματική, αφού μειώνεται συνεχώς το εργατικό δυναμικό της χώρας μας – ενώ όλα τα υπόλοιπα είναι κυβερνητική προπαγάνδα.
Τι υποδηλώνει για τις προοπτικές του ΑΕΠ; Ασφαλώς ότι είναι δυσοίωνες, αφού το ΑΕΠ εξαρτάται άμεσα από τον πληθυσμό – όπου ναι μεν οι Έλληνες που φεύγουν αντικαθίστανται από παράνομους μετανάστες (με ότι αυτό συνεπάγεται για τους μισθούς, την ποιότητα του εργατικού δυναμικού, την εγκληματικότητα, την κοινωνική συνοχή κοκ.), αλλά η προσφορά τους στο ΑΕΠ είναι χαμηλότερη μισθολογικά και ποιοτικά υποδεέστερη.
Τι υποδηλώνει για το δημογραφικό; Πως οι 1.079.992 άνθρωποι που εγκατέλειψαν την Ελλάδα από τον οικονομικά ενεργό πληθυσμό, θα μας κοστίσουν πάνω από 2.000.000 Έλληνες ιθαγενείς – εάν συμπεριλάβουμε τα παιδιά τους που θα γεννηθούν και θα παραμείνουν στο εξωτερικό.
Μπορεί λοιπόν να ισχυρισθεί κανείς πως τα μνημόνια ήταν θετικά για την Ελλάδα, από αυτήν την οπτική γωνία; Ότι η οικονομία μας έχει βελτιωθεί μετά το 2018 που δήθεν τελείωσαν τα μνημόνια; Σε καμία περίπτωση – ενώ το έγκλημα συνεχίζεται, από πολλές άλλες οπτικές γωνίες (=ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας χωρίς να μειώνεται το χρέος που συνεχίζει να αυξάνεται, πλειστηριασμοί της ιδιωτικής περιουσίας, δίδυμα ελλείμματα, μισθοί εξαθλίωσης, μείωση της παραγωγικότητας της εργασίας λόγω μη διεξαγωγής επαρκών επενδύσεων, αντικατάσταση του πληθυσμού κοκ.)
Χρηματιστηριακές ανοησίες
Όποιος έχει βασικές οικονομικές γνώσεις, σηκώνει τα χέρια του ψηλά όταν ακούει ειδήσεις στην τηλεόραση, σχετικές με τα χρηματιστήρια – όπως με την πρόσφατη μεγάλη πτώση τους. Ειδικά όταν γίνονται αναφορές σε «επενδύσεις», καθώς επίσης στο ότι χάθηκαν πολλά δις € μέσα σε μία ημέρα – κάτι που είναι εντελώς ανόητο.
Γιατί; Επειδή κατά κανόνα, η αγορά μίας μετοχής από οικονομικής πλευράς, δεν είναι επένδυση – αφού μία επένδυση στην κλασσική οικονομία, είναι η απόκτηση φυσικού κεφαλαίου σε μακροπρόθεσμη βάση, με σκοπό την παραγωγή αγαθών ή την παροχή υπηρεσιών. Με απλά λόγια, μία εισροή κεφαλαίων στην οικονομία, με σκοπό να δημιουργηθεί κάτι που δεν υπήρχε πριν – δημιουργώντας θέσεις εργασίας, παράγοντας πλούτο κλπ.
Στο χρηματιστήριο όμως, για να αγοράσει κανείς μία μετοχή, κάποιος άλλος πρέπει να την πουλήσει – γεγονός που σημαίνει ότι, δεν εισρέουν νέα χρήματα στην οικονομία, αλλά απλά μεταφέρονται από το άτομο Α στο άτομο Β, χωρίς να παράγεται τίποτα. Όσον αφορά δεν την εταιρεία, η μετοχή της οποίας διαπραγματεύεται, δεν έχει καμία σχέση με τη συναλλαγή – οπότε δεν επενδύεις στην εταιρία, αλλά δίνεις τα χρήματα σου σε κάποιον άλλο.
Στην ουσία λοιπόν, στοιχηματίζεις στη μελλοντική τιμή αυτής της μετοχής – άρα πρόκειται για καθαρή κερδοσκοπία, αποκομμένη από την πραγματική οικονομία. Ως μέτοχος τώρα κερδίζεις χρήματα από την εταιρία, με το ετήσιο μέρισμα της – το οποίο στην πραγματικότητα σημαίνει ότι, οι οικονομικοί πόροι που θα μπορούσε να επενδύσει η εταιρία, οδηγούνται στους μετόχους της.
Εξαίρεση εδώ αποτελεί η IPO μίας εταιρείας, η εισαγωγή της δηλαδή στο χρηματιστήριο, όπου πουλάει μετοχές και συγκεντρώνει κεφάλαια ή/και η αύξηση κεφαλαίου της – σημειώνοντας πως στο παράδειγμα της Γερμανίας το 2023, όλες οι ΙΡΟ είχαν συνολικό όγκο 1,9 δις €, ενώ τον ίδιο χρόνο οι συναλλαγές μετοχών μόνο στη χρηματιστήριο της Φρανκφούρτης ήταν αξίας 1,2 τρις €, οπότε περί τις 600 φορές μεγαλύτερες.
Όσον αφορά δε τα κέρδη από αυτές τις συναλλαγές, είναι μόνο λογιστικά έως ότου πραγματοποιηθούν – όταν πουληθούν δηλαδή οι μετοχές και εισπραχθούν τα χρήματα. Επομένως, αυτά που ακούγονται για ζημίες μέσα σε μία ημέρα, είναι στον κόσμο του φαντασιακού για εκείνους που δεν πουλούν.
Το πώς λειτουργεί τώρα το χρηματιστήριο, φαίνεται από ένα απλό αριθμητικό παιχνίδι που παρέθεσε συνάδελφος – ξεκινώντας από το ότι έχει κανείς στην κατοχή του έναν αγρό, για τον οποίο πλήρωσε 10.000 €. Όταν στη συνέχεια φύτεψε λαχανικά, συνάντησε ένα κομμάτι μετάλλου σε χρυσό χρώμα – με αποτέλεσμα να διαδοθεί η είδηση για το εύρημα, να εμφανισθούν δεκάδες επιχειρηματίες και να προσφέρουν 1.000.000 € για τον αγρό.
Ο ιδιοκτήτης μας όμως επιλέγει να μην το πουλήσει, έως ότου εξετάσει το ψήγμα του μετάλλου – όπου η εξέταση αυτή βρίσκει ότι, πρόκειται για μία φλέβα πυρίτη, γνωστού ως «ο χρυσός του ανόητου». Το αποτέλεσμα είναι να μην ενδιαφέρεται πια κανείς για τον αγρό και η «χρηματιστηριακή» αξία του να επιστρέψει στα 10.000 €.
Έχασε εν προκειμένω ο ιδιοκτήτης 990.000 €; Προφανώς όχι, αφού η αξία του 1 εκ. € δεν ήταν ποτέ πραγματική, αλλά μία αναμενόμενη που βασιζόταν σε λανθασμένες ή ψευδείς προβλέψεις. Αυτό συμβαίνει περίπου με τις αυξημένες τιμές των μετοχών που βασίζονται επίσης σε ψευδείς προβλέψεις – όπως σήμερα, όπου «εγκυμονεί» μία τεράστια φούσκα ιδίως στις ΗΠΑ, ως αποτέλεσμα της νομισματικής πολιτικής της Fed, αλλά και της δημοσιονομικής του Biden.
Η μεγάλη διαφορά πάντως με τα κέρδη και τις ζημίες στην πραγματική οικονομία έγκειται στο ότι, τα χρηματιστήρια είναι ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος – υπενθυμίζοντας τα εξής λόγια του A.M. Rothschild: «Τα χρήματα σου δεν χάθηκαν φίλε μου, απλά τα έχει κάποιος άλλος».
Στα πλαίσια αυτά, είναι εντελώς παράλογο να στηρίζεται ένα συνταξιοδοτικό σύστημα στις «επενδύσεις» στα χρηματιστήρια – όπως με τον πρόσφατο νόμο για την επικουρική ασφάλιση, «έμπνευσης» του συνήθως ύποπτου: του κ. Χατζηδάκη που δεν έχει αφήσει τίποτα όρθιο στην Ελλάδα. Ανιδιοτελώς; Μόνο ο ίδιος και η κυβέρνηση του που τον παρακολουθούσε, όπως έγινε γνωστό από το σκάνδαλο των υποκλοπών, γνωρίζουν – εμείς όχι.
Η απαλλοτρίωση της μεσαίας τάξης
Σύμφωνα με τον επενδυτικό τραπεζίτη G. Stevenson, οι χώρες της Δύσης ευρίσκονται σε μία βαθιά δομική κρίση. Παρά το ότι όμως αυτή η κρίση γίνεται ολοένα και πιο εμφανής, ο τομέας των πολιτικών μέσων ενημέρωσης προτιμά να ασχολείται συνεχώς με τα συμπτώματα, όπως είναι η βία, η εγκληματικότητα, ο ρατσισμός κοκ. – αντί με τις αιτίες.
Η αιτία είναι η διαρκώς αυξανόμενη ανισότητα – η οποία θα αυξηθεί ακόμη πιο γρήγορα και τελικά θα ξεφύγει από τον έλεγχο. Ο δυτικός κόσμος βέβαια έχει πλέον αναπτύξει ένα σύστημα οικονομικής διαχείρισης μέσω των κεντρικών τραπεζών, με το οποίο μπορούν να αποφευχθούν οι δραματικές καταρρεύσεις – κάτι που όμως έχει οδηγήσει στη φτωχοποίηση μεγάλων τμημάτων της μεσαίας τάξης. Έχει βρεθεί δηλαδή ένα φάρμακο που όμως σκοτώνει τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού – χαρίζοντας ακόμη μεγαλύτερο πλούτο στη μειοψηφία.
Σε κάθε περίπτωση, οι πλούσιοι άνθρωποι προσπαθούν να αυξήσουν τον πλούτο και τη δύναμή τους – κάτι που στην ουσία είναι ανόητο. Γιατί; Επειδή η ταχύτητα, με την οποία απαλλοτριώνουν τη μεσαία τάξη και μειώνουν το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων είναι πια τόσο μεγάλη που οδηγεί στην αποσταθεροποίηση των δυτικών κοινωνιών. Αυτών των κοινωνιών που τους προσφέρουν ένα απίστευτα πολυτελές επίπεδο διαβίωσης.
Αν ήταν πραγματικά έξυπνοι, θα προσπαθούσαν να διατηρήσουν τις κοινωνικές ισορροπίες – κάτι που δεν συμβαίνει, επειδή οι περισσότεροι πλούσιοι έχουν απλώς μια ανθυγιεινή εμμονή με το να γίνουν πλουσιότεροι. Όπως δήλωσε δε ο W. Buffett, «Υπάρχει ταξικός πόλεμος, σωστά, αλλά η τάξη μου, η τάξη των πλουσίων, είναι αυτή που διεξάγει τον πόλεμο – ενώ εμείς είμαστε οι νικητές και κερδίζουμε στην ταχύτητα της αναδιανομής των εισοδημάτων».
Αυτή είναι η βασικότερη αιτία που θα οδηγήσει τελικά στην κατάρρευση της Δύσης – αφού ο υπόλοιπος πλανήτης και ειδικά η Ασία, έχουν επιλέξει έναν άλλο καπιταλιστικό δρόμο. Δηλαδή, η μη ισορροπημένη αναδιανομή των εισοδημάτων – με αποτέλεσμα οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι και λιγότεροι, ενώ οι φτωχοί φτωχότεροι και περισσότεροι.
Ακόμη δε και οι κρίσεις, εάν υποθέσουμε πως δεν είναι σκόπιμες, όπως η πανδημία, η ενεργειακή ένδεια, ο πληθωρισμός κλπ., χρησιμοποιούνται από 1% για τη ληστεία του 99% – ιδίως εκείνης της μεσαίας τάξης που έχει ακόμη κάτι να χάσει. Ας μην ξεχνάμε εδώ ότι, ακόμη και η τεχνητή νοημοσύνη που επικροτείται σήμερα, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία μηχανή κλοπής πνευματικής ιδιοκτησίας που στοχεύει μικρούς παραγωγούς – όπως συγγραφείς και καλλιτέχνες.
Εν τούτοις, η διαδικασία της εκμετάλλευσης των μαζών και της φτωχοποίησης τους, έχει ημερομηνία λήξης – αφού θα προκληθούν παγκοσμίως κοινωνικές αναταραχές και εξεγέρσεις, με αφορμές που δεν θα έχουν επιφανειακά καμία σχέση με την αιτία. Όσο και αν προσπαθούν πάντως οι ελίτ να το αποφύγουν, ακόμη και με την πρόκληση πολέμων, δεν θα τα καταφέρουν – θυμίζοντας πως οι σημερινές ανισότητες είναι ήδη μεγαλύτερες, από αυτές που προκάλεσαν το κραχ του 1929.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς τους. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου