Τουρκία και η Αίγυπτος, έπειτα από μήνες συνομιλιών υψηλού επιπέδου, συμφώνησαν στην αναβάθμιση των διπλωματικών σχέσεων τους, προχωρώντας σε ανταλλαγή πρεσβευτών. Η Τουρκία πρότεινε τον Σαλίχ Μουτλού Σεν ως πρεσβευτή της στο Κάιρο και η Αίγυπτος με τη σειρά της, όρισε τον Αμρ Ελχαμαμί ως πρεσβευτή της στην Άγκυρα.
«Η άνοδος του επιπέδου των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών υλοποιήθηκε σύμφωνα με την απόφαση που έλαβαν οι πρόεδροι των δύο χωρών», αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών και προστίθεται: «Αυτό το βήμα στοχεύει στην εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών και αντανακλά την αμοιβαία βούληση για βελτίωση των διμερών σχέσεων προς το συμφέρον του τουρκικού και του αιγυπτιακού λαού».
Από την άνοδο του στρατηγού Φατάχ αλ Σίσι στην εξουσία το 2013, οι σχέσεις Τουρκίας και Αιγύπτου βρέθηκαν σε τροχιά πλήρους σύγκρουσης, λόγω της τουρκικής υποστήριξης στην Μουσουλμανική Αδελφότητα (την κυβέρνηση της οποίας ανέτρεψε ο Σίσι) και την εμπλοκή της γείτονος στην Λιβύη. Εμπλοκή που, όπως και η υποστήριξη στην Μουσουλμανική Αδελφότητα, εντάσσεται στα γνωστά τουρκικά νεοοθωμανικά σχέδια για μεταβολή του status της περιοχής, γεγονός που επιδείνωσε για χρόνια τις σχέσεις της Τουρκία με χώρες της Μέσης Ανατολής.
Βεβαίως, η Τουρκία ακολουθεί τα τελευταία χρόνια μια νέα πολιτική “συμφιλίωσης” με τις χώρες αυτές, πετυχαίνοντας να εξομαλύνει τις σχέσεις της με το Ισραήλ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Σαουδική Αραβία, με τον Ερντογάν να αναγνωρίζει πως τα “πετρελαιοδόλαρα” των δύο σουνιτικών μοναρχιών ήταν μία ευπρόσδεκτη “τόνωση” για την πολύπαθη τουρκική οικονομία. Πρόσφατα είδαμε και επενδύσεις από πλευράς Εμιράτων στην τουρκική αμυντική βιομηχανία.
Οι “επωφελείς θαλάσσιες συμφωνίες”
Σε ότι αφορά την Αίγυπτο, η πρώτη διαδικασία προσέγγισης ξεκίνησε το 2020, η οποία σημαδεύτηκε από εντάσεις, κυρίως λόγω της τουρκικής εμπλοκής στην Λιβύη. Όμως, ο Ερντογάν ήθελε να κρατήσει ανοιχτούς τους διαύλους με την Αίγυπτο, εξ’ ου και έσπευσε να πανηγυρίσει για την σύντομη συνάντηση του με τον Σίσι στο Κατάρ εν μέσω του Μουντιάλ, χάρη στην μεσολάβηση του εμίρη. Ακολούθησε η “διπλωματία των σεισμών”, με τον Αιγύπτιο υπουργό Εξωτερικών Σάμεχ Σούκρι να επισκέπτεται τις σεισμόπληκτες περιοχές στην γείτονα, όπου είχε συνάντηση με τον τότε ομόλογο του Μεβλούτ Τσαβούσογλου.
Στα πλαίσια, λοιπόν, της “συμφιλιωτικής” πολιτικής που έχει ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια η Τουρκία, μεταξύ άλλων αποπειράθηκε να εξαπατήσει Ισραήλ και Αίγυπτο με “επωφελείς θαλάσσιες συμφωνίες”, εις βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Έγραφε παλαιότερα στην Jerusalem Post, ο δημοσιογράφος Seth Frantzma: «Το Ισραήλ έχει ήδη στενές σχέσεις με την Κύπρο, την Αίγυπτο και την Ελλάδα και έχει οριοθετήσει τις ΑΟΖ μαζί τους… Η Τουρκία προσπάθησε να διαταράξει όλες αυτές τις σχέσεις τον Δεκέμβριο του 2019, υπογράφοντας συμφωνία με τη Λιβύη, απέναντι στις ειρηνικές συμφωνίες του Ισραήλ, της Κύπρου, της Ελλάδας και της Αιγύπτου, για να αποκτήσει μεγαλύτερο έλεγχο της Μεσογείου.
Η Ελλάδα και η Αίγυπτος υπέγραψαν συμφωνία τον Αύγουστο του 2020, αφού καταδίκασαν τις προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας στη Μεσόγειο τον Μάιο, μαζί με τη Γαλλία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Κύπρο. Η Τουρκία απάντησε απειλώντας την Ελλάδα και οι δύο χώρες έφτασαν στα πρόθυρα σύγκρουσης».
Η Άγκυρα, μετά τις απειλές, προχώρησε σε μια παλιά και δοκιμασμένη τακτική, στη διασπορά ψευδών ειδήσεων, γνωρίζοντας πως υπάρχουν “πρόθυμοι αφελείς” να την πιστέψουν. Έχει κατασκευάσει ιστορίες στα ισραηλινά ΜΜΕ, στα οποία η Κύπρος εξαφανιζόταν από τις αποκλειστικές οικονομικές ζώνες (ΑΟΖ) στη Μεσόγειο και στις οποίες η Τουρκία και το Ισραήλ θα συνήπταν μια μαγική συμφωνία για τα θαλάσσια σύνορα!
Αν και το Ισραήλ έχει απορρίψει τις τουρκικές προτάσεις, πολλοί στην Ελλάδα και στην Κύπρο είχαν πιστέψει την τουρκική προπαγάνδα και είχαν αμφισβητήσει την αξιοπιστία του Ισραήλ, το οποίο δεν είναι θαλάσσιος γείτονας της Τουρκίας, παρά τους χάρτες που αυτή κατά καιρούς παρουσιάζει που αγνοούσαν την Κύπρο, εφαρμόζοντας την μεθοδολογία που έχει εφαρμόσει με την χειραγωγούμενη κυβέρνηση της Τρίπολης στην Λιβύη.
Δελεάζοντας την Αίγυπτο
Η Τουρκία αποπειράθηκε να κάνει το ίδιο και με την Αίγυπτο. Θυμόμαστε την ιστορία με το υπουργείο Πετρελαίου της Αιγύπτου που είχε προκηρύξει διαγωνισμό σε θαλάσσιο οικόπεδο, που ξεπερνούσε προς Ανατολάς την οριογραμμή του 28ου μεσημβρινού και ακολουθούσε από το σημείο αυτό τα όρια θαλάσσιας δικαιοδοσίας που έχει καταθέσει η Τουρκία στον ΟΗΕ ως δική της ΑΟΖ (η οποία δεν αναγνώριζε την ελληνική υφαλοκρηπίδα και την πλήρη επήρεια του Καστελόριζου στην ελληνική ΑΟΖ).
Το ζήτημα είχε διευθετηθεί με την άμεση επίσκεψη του τότε υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια στην Αίγυπτο, δείχνοντας γρήγορα και σωστά αντανακλαστικά, όπως πρέπει να γίνεται. Η αιγυπτιακή πλευρά απέδωσε το θέμα ως τεχνικό λάθος της γραφειοκρατίας. Το επίμαχο ζήτημα θεωρήθηκε λήξαν και Ελλάδα-Αίγυπτος εξακολουθούν να διατηρούν εξαιρετικές σχέσεις και να λύνουν τα προβλήματα, όταν αυτά δημιουργούνται με απευθείας επαφές.
Η Άγκυρα χρησιμοποιούσε τότε τα αγγλόφωνα κυβερνητικά ΜΜΕ για να διαδώσει την προπαγάνδα της, ότι είναι έτοιμη να κερδίσει την Αίγυπτο: «Η Τουρκία θα μπορούσε να υπογράψει συμφωνία ΑΟΖ με την Αίγυπτο», ήταν τίτλος στο πρακτορείο ειδήσεων Anadolu. «Η Ελλάδα ανησυχεί, καθώς η Αίγυπτος συντάσσεται με την τουρκική ΑΟΖ», είχε γράψει η Daily Sabah, ένα άλλο φιλοκυβερνητικό όργανο. «Η Αίγυπτος είναι θερμή για την πρόταση της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο» είχε δημοσιεύσει το κρατικά ελεγχόμενο TRT.
Τώρα, παρά την αναβάθμιση των σχέσεων της με την Τουρκία, θα ήταν παράδοξο για την Αίγυπτο να αποφασίσει να αντιστρέψει όλα αυτά τα χρόνια της κοινής πορείας της με την Ελλάδα και την Κύπρο, εμπλεκόμενη σε μία τυχοδιωκτική συμφωνία με την γείτονα που αναιρεί τις οικονομικές αξιώσεις της Κύπρου και βλάπτει σαφώς την Ελλάδα, «μιας συμφωνίας φαντασίας που δεν υπήρχε ποτέ καμία πιθανότητα να πραγματοποιηθεί», όπως έχει χαρακτηρίσει ο Frantzma τις αντίστοιχες τουρκικές προτάσεις προς το Ισραήλ.
“Γαλάζια Πατρίδα” και “Ζωτικός Χώρος”
Εξάλλου, πριν έρθει η ανταλλαγή πρεσβευτών με την Αίγυπτο και η εξομάλυνση των σχέσεων των χωρών της Μέσης Ανατολής με την Τουρκία, οι χώρες αυτές είχαν απειληθεί, συκοφαντηθεί, προσβληθεί, τρομοκρατηθεί, από το κράτος-πειρατή που ποδοπατά το Διεθνές Δίκαιο, εφαρμόζει μια επιθετική αναθεωρητική πολιτική, διεκδικεί θαλάσσια ύδατα και εδάφη γειτονικών της χωρών.
Ένα κράτος που έχει εισβάλει χωρίς έγκριση του ΟΗΕ σε άλλες χώρες (Κύπρος, Συρία, Ιράκ, Λιβύη), καταλαμβάνει εδάφη και δεν τα εγκαταλείπει, δημιουργεί στρατιωτικές βάσεις σε όλη την περιοχή για προβολή ισχύος της και ολοκλήρωση της νεοοθωμανικών ονειρώξεων και υλοποίηση του Misaak I Milli (του Εθνικού Όρκου), του Μουσταφά Κεμάλ.
Η Τουρκία, όσο και αν αποπειράται να δείξει ένα νέο πρόσωπο, με το αυταρχικό και αντιδημοκρατικό καθεστώς της και ομνύοντας στην “Γαλάζια Πατρίδα” έχει ενστερνισθεί την θεωρία του “Lebernsraum”, του “Ζωτικού Χώρου”, που υιοθέτησαν οι ναζί και υλοποίησαν την δεκαετία του 1930, με κατάληξη στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η ελληνική κυβέρνηση προσδοκά σε μία νέα σελίδα στα ελληνοτουρκικά, αλλά πρέπει να κρατά “μικρό καλάθι”, ενθυμούμενη πως στόχος της Τουρκίας είναι να διεκδικεί θαλάσσια ύδατα που δεν της ανήκουν. Η Αθήνα πρέπει να είναι σε επιφυλακή και για τις κινήσεις της γείτονος στην περιοχή. Κινήσεις που πάντα θα συνεπικουρούνται από εγχώριους προθύμους, αφελείς, απάτριδες, διεθνιστές, συμφεροντολόγους, στην δημιουργία κλίματος “Μιθριδατισμού”, διαποτίζοντάς μας με το δηλητήριο του φόβου και της δειλίας, ώστε να είναι εύκολη η κατάποση απώλειας κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, χωρίς αντιδράσεις, όπως εξυφαίνεται από διάφορα κέντρα.
- Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του SLpress.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου