ΣΥΡΙΖΑ: Η Έφη, ο Ευκλείδης και οι «κατά(γ)ραμμένοι»...!!!

Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος

Οι πολιτικοί παρατηρητές ισχυρίζονται ότι η εκλογή του φθινοπώρου δεν θα είναι καν ντέρμπι και πάντως ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει σε λίγο γυναίκα πρόεδρο.

Τελικά στον ΣΥΡΙΖΑ συμβαίνει ότι καλύτερο θα μπορούσε να συμβεί, στην κατάσταση που έχει περιέλθει: την ηγεσία διεκδικούν με αξιώσεις τα δυο στελέχη που έχουν -ο καθένας από την πλευρά του- τις προϋποθέσεις για το ρόλο.

Ήταν οι δυο σταρ των, μνημονιακών , κυβερνήσεων Τσίπρα: ο Ευκλείδης Τσακαλώτος με το εντυπωσιακό βιογραφικό και η Εύη Αχτσιόγλου με την εντυπωσιακή άνοδο.

Προερχόμενοι από την ίδια φράξια, αναδείχθηκαν στην «ώριμη» φάση της πρωθυπουργίας Τσίπρα, ο ένας ως υπουργός Οικονομικών και η άλλη Απασχόλησης.
Περιέργως, όταν το κόμμα πέρασε την αντιπολίτευση ο Τσίπρας έδωσε στην Αχτσιόγλου το ρόλο που ήταν ραμμένος στα μέτρα τουΤσακαλώτου: την οικονομία. Ισως γιατί έκρινε ότι είχε τα τυπικά προσόντα , αλλά όχι και τη δεύτερη προϋπόθεση: διάθεση να κάνει αντιπολίτευση .

Ωστόσο, ο υπουργός που έβγαλε την Ελλάδα από το Μνημόνιο, άφησε 37 δις στα Ταμεία, διαχειρίσιμη οικονομία και προϋπολογισμό με τον οποίο ο Μητσοτάκης κυβέρνησε για έξι μήνες, εξακολουθούσε να είναι ο υπ΄ αριθμόν 1 ενδιαφερόμενος για τη διαδοχή του Τσίπρα- που ούτε καν φαινόταν στον ορίζοντα.

Αλλά με την «αυτοπεποίθηση» της προέλευσής του , δεν βρήκε τρόπο να ασχοληθεί πραγματικά με την πολιτική. Δεν ανέδειξε καν σε υποχρέωση εκ του Μνημονίου που παρέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ, τη φορολόγηση της μεσαίας τάξης- αφού τις χαμηλότερες τις είχαν ήδη αφαιμάξει οι προηγούμενοι.

Δεν έπεισε ότι η δημοσιονομική διόρθωση γίνεται με φόρους – και δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ υπεύθυνος που χρειάσθηκε να γίνει. Αφήνοντας ανυπεράσπιστο τον Τσίπρα, άφηνε και τον εαυτό του.

Έτσι σε συνδυασμό με τις εσωκομματικές του ακρότητες, το φραξιονισμό και την επίδειξη ταξικής «ανωτερότητας» απέναντι στον αρχηγό του – συν την …προτίμηση που του έδειχνε ο Μητσοτάκης-έμεινε πίσω και η Αχτσιόλου -που ως τότε την έκανε μια μπουκιά- τον υπερκέρασε.

Ακόμη και όσοι λένε σήμερα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χαντακώθηκε γιατί πήγε στις εκλογές χωρίς ακριβή εικόνα για την οικονομία, σ; αυτόν το χρεώνουν -και όχι στην αρμόδια τομεάρχισα.

Ο πρώην – επιτυχημένος -υπουργός Οικονομικών συμπεριφερόταν περισσότερο σαν χομπίστας της πολιτικής και ομαδάρχης, παρά σαν εν δυνάμει ηγέτης. Ενίοτε έδειξε να τον ενδιαφέρει και η εικόνα ενός « Σημίτη της Αριστεράς». Κόντρα στην ηγεσία και όπου βγει.

Έτσι όταν ήλθε- πρόωρα και ανεπάντεχα- η ώρα η κυρία παίρνει κεφάλι απέναντί του. Πάει για νίκη από τον πρώτο γύρο, εμφανιζομένη με υποψηφιότητα που τέμνει οριζόντια τον κομματικό ΣΥΡΙΖΑ .

Επιπλέον συγκεντρώνει τη σχεδόν ενθουσιώδη υποστήριξη ορισμένων από τους πιο σκληρούς μιντιακούς εχθρούς του Τσίπρα. Το αρθρογραφικό «φαν κλαμπ» του Μητσοτάκη τη λατρεύει- έστω και αν ασχολούνται περισσότερο με το στυλ της, παρά με τις πολιτικές θέσεις της.

Η φημολογούμενη αποδοχή της και από οικονομικούς παράγοντες που εμπλέκονται στο δημόσιο βίο, για τους κλειστοφοβικούς της Κουμουνδούρου είναι ψόγος. Αλλά για αρχηγό αξιωματικής αντιπολίτευσης και εν δυνάμει Πρωθυπουργό, είναι μέθοδος να κρατήσει επαφές με όλο το φάσμα της επιχειρηματικότητας. Δεν είναι κακό να μιλάς με τους διαπλεκόμενους ,αρκεί να μην διαπλέκεσαι. Κι ο Τσίπρας μιλούσε …
Οι πολιτικοί παρατηρητές ισχυρίζονται ότι η εκλογή του φθινοπώρου δεν θα είναι καν ντέρμπι και πάντως ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει σε λίγο γυναίκα πρόεδρο.

Το ποσοστό επικράτησής της θα το ορίσει το εύρος της συμμετοχής. Οι 170.000 πάντως που πήγαν στην κάλπη για τον Τσίπρα, θα παρέμεινε απλησίαστο ρεκόρ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δε έχασε μόνο δυο απανωτές εκλογές. Συνεχίζει να είναι σε πτώση…

Τα υπόλοιπα για την Αχτσιόγλου επί της οθόνης. Θα χρειαστεί πάντως ισχυρό ποσοστό εκλογής για να ασκήσει τη στιβαρή ηγεσία που θα χρειαστεί, ώστε να επιβάλει αλλαγές ταυτότητας, πολιτικής και προσώπων.

Κυρίως για να καταλύσει τις φράξιες, όπως προκύπτει από την λιτή και ζυγισμένη παρουσίαση της υποψηφιότητάς της -στην οποία το μόνο αρνητικό ήταν ότι εμφανίσθηκε «ενωτική». Οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ ελπίζουν να μην το εννοεί και για μετά την εκλογή της .

Σε κάθε περίπτωση αυτή τη στιγμή βρίσκεται αντιμέτωπη και με ένα περίεργο φαινόμενο που μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να εκδηλωθεί: ενώ το κόμμα είναι στα τάρταρα, κάποιοι αντί να συνδράμουν να σταθεί στα πόδια του, θέλουν να διεκδικήσουν την ηγεσία, όχι γιατί έχουν πιθανότητες, αλλά για να «καταγραφούν» .

Το βέβαια έκαναν ο Σκανδαλίδης στο ΠΑΣΟΚ , – και καμιά δεκαριά ακόμη σε επόμενα στάδια- ο Πολύδωρας και ο Ψωμιάδης στη ΝΔ. Αλλά τα κόμματά τους δεν κινδύνευαν με αφανισμό. Η «καταγραφή» σε ένα κόμμα που βρίσκεται σε ρευστοποίηση τι ακριβώς θα καταγράψει;

Δίπλα στον Τσακαλώτο – που με την υποψηφιότητά του ανανεώνει το ρόλο του δευτέρου εσωκομματικού πόλου- κάποιοι θέλουν να δημιουργήσουν και άλλες συσπειρώσεις για διαφορετικούς λόγους ο καθένας- κυρίως αμυντικούς.

Ο Νίκος Παππάς , μετά την νικηφόρα για τον ίδιο υποψηφιότητά του για τη Βουλή- που έδιωξε κόσμο- επιδιώκει τη μετατροπή και των κομματικών αρχαιρεσιών σε κολυμβήθρα για τη δικαστική καταδίκη του.

Δεν βάλει κατά της πρωταγωνίστριας, αλλά του Τσακαλώτου. Στον οποίο χρέωσε ως «υπερφορολόγηση» τη διαμόρφωση του αποθέματος των37 δις, που πρόβαλε ο Τσίπρας, ως επίτευγμα. Και την, ψιλομπακάλικη ,προσέγγιση Παππά « θα μπορούσε να ήταν και 30 δις»- και τα υπόλοιπα να δαπανηθούν για τις εκλογές του 2019!

Ερχεται δεύτερος. Ο Παύλος Πολάκης έχει αναπτύξει από παλιά και πολύ πιο επιθετικά, αυτή η θεωρία και προφανώς θα την επαναφέρει αν τελικά καταθέσει υποψηφιότητα για «καταγραφή».

Τον παροτρύνει πάντως το κοινό του . Ένα είδος «νεοαυριανιστών» του ΣΥΡΙΖΑ που ζητούσαν ρεβάνς , απομακρύνοντας όσους ήθελαν τον Τσίπρα, αλλά δεν τους άντεχαν. Η ιδέα να ηγηθεί «τάσης» πάντως φαίνεται να τον συναρπάζει. Ή να τον καθιστά ασφαλή, απέναντι στο «νέο κύμα» της Αχτσιόγλου -με την οποία έχει ,αν μη τι άλλο, απόκλιση… στυλ και δύσκολα μπορεί να τους φανταστεί κανείς στο ίδιο κάδρο!

Ο Αλ. Χαρίτσης, που θα μπορούσε να είναι υποψήφιος αξιοπρεπώς, συντάσσεται με την Αχτσιόγλου .Όπως η «σημιτική» συνιστώσα και οι «Παπανδρεϊκοί».

Η Ρένα Δούρου, σταμάτησε τη δική της «καταγραφή» στις φήμες για υποψηφιότητα, και θα συνταχθεί με τον Παππά, προεξοφλώντας «τριπολικό κόμμα». Εκτός αν εμφανιστεί και υποψηφιότητα από την Προοδευτική Συμμαχία.

Κατά τα λοιπά, αν η Αχτσιόγλου βρει τρόπο να ισορροπήσει με τον Τσακαλώτο στα εσωκομματικά και να μην φτάσουν σε διάσπαση, ο «νέος ΣΥΡΙΖΑ» θα μπορέσει να βρει βηματισμό. Ωστόσο οι «καταγραμμένοι», μπορεί να αποδειχθούν, όπως και επί Τσίπρα: «καταραμένοι».

ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR