Μπορεί οι πυρκαγιές που μαίνονται έχουν ρίξει προσωρινά τους τόνους της πολιτικής αντιπαράθεσης, όμως οι πληροφορίες φέρουν τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ έντονα ενοχλημένο, από τον διορισμό της Ζέφης Δημαδάμα στην Γενική Γραμματεία Ισότητας, η οποία μερικούς μήνες πριν χαρακτήριζε την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ως «κυβέρνηση θεσμικής εκτροπής» και «παρακράτος»!
Από την άλλη, η μεγάλη-διπλή εκλογική νίκη της ΝΔ σήμανε σιωπητήριο στις “γαλάζιες” αντιδράσεις για το σημιτικό πρόσημο του Μητσοτάκη, με την συνεχή αξιοποίηση στελεχών προερχόμενων από το ΠΑΣΟΚ, όμως παρατηρήθηκαν οι πρώτοι κραδασμοί.
Συγκεκριμένα, αναταράξεις προκαλούν στο εσωτερικό της κεντροδεξιάς παράταξης η διαχείριση των ελληνοτουρκικών, ειδικά μετά την προαναγγελία του πρωθυπουργού για “υποχωρήσεις”, ενώ με το “καλημέρα” σημειώθηκε “αλαλούμ” με το ζήτημα της πανεπιστημιακής αστυνομίας.
Από το 2019 και την πρώτη νίκη εκλογική νίκη του Μητσοτάκη, η διείσδυση στα κορυφαία κλιμάκια της κυβέρνησης, αλλά και στις χαμηλότερες βαθμίδες του κρατικού μηχανισμού πλειάδας στελεχών που προέρχονται από το σημιτικό ΠΑΣΟΚ (από το οποίο δεν προέρχεται πάντως η τελευταία μεταγραφή, η κ. Δημαδάμα, καθώς είχε υποστηρίξει τον Γιώργο Παπανδρέου) και το πάλαι ποτέ Ποτάμι προκαλεί δυσαρέσκεια. Αρχικά οι “γαλάζιοι” κομματικοί παράγοντες “εξεγέρθηκαν” γιατί χάνουν αξιώματα.
Ωστόσο, τα στελέχη από τον σημιτικό χώρο έχουν ισχυρό πολιτικό αποτύπωμα, αλλοιώνοντας τον χαρακτήρα της ΝΔ. Αυτό μεν περνά απαρατήρητο σε μία σειρά θεμάτων, καθώς βοηθά τον Μητσοτάκη να διατηρεί απήχηση στον λεγόμενο μεσαίο χώρο, αλλά προκαλεί αντιδράσεις όταν αγγίζει ζητήματα όπως τα εθνικά θέματα, που είναι εντυπωμένα στο γονιδίωμα της Δεξιάς. Η πολιτική του Μητσοτάκη και των στελεχών που τον πλαισιώνουν συχνά αναδεικνύει τις διχαστικές τάσεις στη ΝΔ.
Η συνύπαρξη όλων, από τους σκληρούς Δεξιούς του ΛΑΟΣ μέχρι τους σημιτικούς υπό την ομπρέλα του νεο-μητσοτακισμού, αρχικά είχε βρει την αιτιολόγησή της στην κοινή επιδίωξη να φύγει και να μην επανέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, προϊόντος του χρόνου η συνύπαρξη γίνεται όλο και πιο δύσκολη, καθώς τείνουν να υπερισχύσουν οι αντιθέσεις, ειδικά από την στιγμή που δεν υπάρχει πλέον το φόβητρο του ΣΥΡΙΖΑ. Η σύγκρουση είναι εμφανής στα εθνικά θέματα, αλλά δεν περιορίζεται εκεί.
Η αναφορά του πρωθυπουργού πως είναι θετικός στην νομιμοποίηση του γάμου των ομοφυλοφίλων έφερε τις πρώτες αντιδράσεις από τους Άδωνι Γεωργιάδη και σε υψηλότερους τόνους του Μάκη Βορίδη, την στιγμή που ταυτοτικά ζητήματα έχουν περίοπτη θέση στην ατζέντα των κομμάτων της Νέας Δεξιάς, που και στην χώρα μας πλέον έχουν δυναμική.
Οι πτέρυγες στη ΝΔ
Το ερώτημα μέχρι που είναι διατεθειμένη η παραδοσιακή Κεντροδεξιά –ψηφοφόροι και μεσαίο στελεχιακό δυναμικό– να ανέχονται την “εκσυγχρονιστική” μετάλλαξη της ΝΔ, είναι πάντα ανοικτό. Γίνεται δε, πιο δύσκολο και ενδιαφέρον, καθώς η δεξιά πτέρυγα δεν είναι ενιαία. Ο Σαμαράς και οι περί αυτόν επιμένουν στα εθνικά θέματα, αφού επέβαλαν εν μέρει την πολιτική τους στο μεταναστευτικό. Αντιπαρέρχονται όμως την “πράσινη” ενεργειακή πολιτική του πρωθυπουργού, όπως και την επιμονή του να υιοθετεί αιτήματα “Woke ατζέντας”, για παράδειγμα την υπεράσπιση δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ.
Η δε μετριοπαθής Δεξιά, που έχει πάντα αναφορά στον καραμανλισμό, έχει επιφυλάξεις όχι μόνο στα ελληνοτουρκικά, αλλά και στα θέματα κοινωνικής πολιτικής, όπως και στα θέματα καταστολής. Είναι χαρακτηριστικό πως άκουσαν με ικανοποίηση την ανακοίνωση του Νότη Μηταράκη για την κατάργηση της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας, πριν τον “αδειάσει” τελικώς ο πρωθυπουργός και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.
Στα μεν εθνικά θέματα η αντιπαράθεση στο εσωτερικό της ΝΔ μέχρι στιγμής έχει περιοριστεί σε ένα “πύρινο” άρθρο, υπογεγραμμένο από στενό συνεργάτη του Αντώνη Σαμαρά με ψευδώνυμο. Πάντως, αναμένεται να ενταθεί αν όντως το Μαξίμου προχωρήσει σε “υποχωρήσεις” στα ελληνοτουρκικά, όπως προανήγγειλε ο πρωθυπουργός.
Κρατάει χρόνια η κόντρα…
Αξίζει να θυμίσουμε πως η εν λόγω αντιπαράθεση δεν είναι καινούργια, αλλά έχει τις απαρχές τις στην συνέντευξη του Αντώνη Σαμάρα στις αρχές του 2021, όπου είχε αποδομήσει την πολιτική του πρωθυπουργού στα ελληνοτουρκικά και στις σχέσεις του με την Βόρεια Μακεδονία, προκαλώντας τις βολές της Ντόρας Μπακογιάννη και του Γιώργου Γεραπετρίτη. Τότε είχε επιλέξει να αντιδράσει ο στενός συνεργάτης του πρώην πρωθυπουργού, Χρύσανθος Λαζαρίδης, σηκώνοντας το γάντι και απαντώντας με επώνυμες διαρροές στην εφημερίδα “Δημοκρατία.
Συγκεκριμένα, ο Γεραπετρίτης είχε δηλώσει ως απάντηση στην τότε συνέντευξη Σαμαρά ότι ο πρωθυπουργός “δεν εκβιάζεται και δεν φοβάται”. Αυτόκλητη(;) είχε παρέμβει και η Ντόρα Μπακογιάννη για να θυμίσει ότι ο «Σαμαράς έχει πάγιες απόψεις για τον ελληνοτουρκικό διάλογο, εκτός από την περίοδο που ήταν πρωθυπουργός».
Στην μεν Μπακογιάννη ο κ. Λαρίδης είχε απαντήσει ότι «καλύτερα να μην μιλάει, αφού δεν έχει να πει τίποτα. Δεν πήρε χαμπάρι τις προκλήσεις των Τούρκων; Της τα λένε και οι δικοί της…Ντροπή». Σκληρή ήταν και η απάντηση που είχε δώσει στον Γεραπετρίτη: «Ο υπουργός Επικρατείας μάλλον αλλιώς έμαθε στο Ποτάμι. Εδώ είναι ΝΔ! Σήμερα έχουμε Κεντροδεξιά, χωρίς Δεξιά». Συνολικότερα για όσους εθίγησαν από την παρέμβαση Σαμαρά, ο Λαζαρίδης ανέφερε: «Όσοι πονάνε από αυτά που είπε ο Αντώνης να πάρουν παυσίπονο. Άμα θέλουμε μπορούμε να γίνουμε και… του λιμανιού».
Εσωκομματικά καρφιά
Ο Λαζαρίδης είχε στραφεί όμως και προηγουμένως κατά του Γεραπετρίτη, όταν ο υπουργός Επικρατείας είχε κάνει την περιβόητη δήλωσή του ότι κόκκινη γραμμή είναι τα έξι μίλια. Τότε με άρθρο του (υπογεγραμμένο με ψευδώνυμο) ο Λαζαρίδης είχε ζητήσει από τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Επικρατείας να μαζέψουν την άποψη αυτή, γιατί η χώρα θα την βρει μπροστά της.
Το γεγονός ότι ο κ. Γεραπετρίτης είναι πλέον υπουργός Εξωτερικών αναμένεται να επαναφέρει και πάλι την αντιπαράθεση, ειδικά αν υπάρξουν κινήσεις στην κατεύθυνση “υποχωρήσεων”. Πάντως, η πλευρά Λαζαρίδη συμπίπτει με στελέχη της κυβέρνησης Καραμανλή, όπως τον Γιάννη Βαληνάκη, για τον ρόλο των προερχόμενων από το εκσυγχρονιστικό μπλοκ στελεχών της κυβέρνησης Μητσοτάκη, στην την αναθεώρηση της πολιτικής στα εθνικά θέματα,
Σε παλαιότερη συνέντευξη του ο Βαληνάκης είχε χαρακτηρίσει την άποψη των προερχόμενων από από το σημιτικό περιβάλλον συμβούλων του Μητσοτάκη, ως «ρομαντική» για τον ρόλο της Τουρκίας και έκτοτε κινείται σε άλλο μήκος κύματος από την στάση που τηρεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη στα ελληνοτουρκικά, με δημόσιες παρεμβάσεις του. Ο Βαληνάκης είχε διατελέσει υφυπουργός Εξωτερικών, με υπουργό τον Μολυβιάτη, στην πρώτη κρίσιμη για τα ελληνοτουρκικά περίοδο της κυβέρνησης Καραμανλή το 2004.
- Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του SLpress.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου