Λίγους μήνες πριν τις Δημοτικές εκλογές και οι υποψηφιότητες Δημάρχων, έχουν ήδη σχεδόν στο σύνολό τους ανακοινωθεί.
Αναγνωρίζοντας το αυτονόητο δημοκρατικό δικαίωμα του κάθε πολίτη, να προσφέρει στα Κοινά, θα ήθελα να κάνω κάποιες επισημάνσεις.
Παρατηρούμε λοιπόν το φαινόμενο ενώ οι απαιτήσεις του Θεσμού του Δημάρχου, με την πολυπλοκότητα και την πολλαπλότητα πλέον των αρμοδιοτήτων του, αλλά και οι απαιτήσεις της Κοινωνίας για την στήριξη του πολίτη σε ένα δυσμενές μεταλλασσόμενο κοινωνικά και κλιματικά περιβάλλον είναι πολύ υψηλές, η ποιοτική στάθμη των υποψηφίων να είναι δυσανάλογα χαμηλή.
Η παρατήρηση αυτή προφανώς δεν αφορά σε πολλούς αποτελεσματικούς και καταξιωμένους Δημάρχους ή και κάποιους αξιολογότατους πολίτες με περγαμηνές στον επαγγελματικό και κοινωνικό στίβο, που τολμούν να εκτίθενται στην κρίση των Δημοτών, αλλά αναφέρεται σε πολλές υποψηφιότητες, που τα διαφαινόμενα τουλάχιστον προσόντα τους δεν προϊδεάζουν για εχέγγυα ή έστω ενδείξεις, μιας επιτυχημένης θητείας, εφ΄ όσον εκλεγούν.
Το γεγονός αναμφισβήτητα, έχει να κάνει με την ζημιά που επέφερε η για μία μοναδική φορά καθιέρωση της απλής αναλογικής και στην Τ.Α., που εκτός της μη κυβερνησιμότητας , που ζήσαμε σε πολλούς Δήμους, συσσώρευσε και υποψηφιότητες χαμηλών προσόντων και επομένως χαμηλών προσδοκιών.
Αναφέρομαι στους υποψήφιους Δημάρχους, που μη έχοντας παντελώς προοπτική εκλογής τους, έβαλαν υποψηφιότητα για να εκμεταλλευθούν την αδυναμία που δημιουργούσε η απλή αναλογική, στον επιτυχόντα συνδυασμό για επίτευξη πλειοψηφίας, παζαρεύοντας την έδρα τους και την υποστήριξή τους έναντι αμειβομένων θέσεων.
Δυστυχώς και σ’ αυτές τις επικείμενες εκλογές του Οκτωβρίου παρά την αλλαγή του εκλογικού συστήματος, της ενισχυμένης δηλαδή αναλογικής και επομένως της αυτοδυναμίας πλέον του επιτυχόντος Συνδυασμού , (3/5 των εδρών), παρατηρούμε τέτοιες «αδύναμες» υποψηφιότητες.
΄Εχει χαθεί, θα έλεγα το μέτρο της αυτογνωσίας, της μετριοφροσύνης, της επίγνωσης των δυσκολιών και γενικότερα του μέτρου και επομένως μια έμμεση υποβάθμιση της Τ.Α. και του κύρους του θεσμού του Δημάρχου.
Πρέπει να γίνει κατανοητό σε όλους, ότι και ο κόσμος είναι πλέον υποψιασμένος, στις μεγάλες και κούφιες υποσχέσεις (το είδαμε άλλωστε και στην κεντρική πολιτική σκηνή) επομένως δύσκολα ξεγελιέται έστω και για μία και μοναδική φορά, αλλά και μετέπειτα κυρίως για να μην υπάρχει μια χαμένη πενταετία, ο Δήμαρχος πρέπει να έχει μια σειρά από προσόντα, ώστε να πετύχει στο έργο του.
Ξεκινώντας από το ήθος (σε όλες του τις εκφάνσεις) που θα πρέπει να έχει ο υποψήφιος Δήμαρχος, η ικανότητα του «manager με κοινωνική ενσυναίσθηση» δίνει ένα τίτλο, με πολλαπλό περιεχόμενο για τα βασικά απαιτούμενα προσόντα. Ενός ανθρώπου δηλαδή που θα ηγείται, θα εμπνέει, θα προγραμματίζει και θα υλοποιεί, θα αξιοποιεί τις ικανότητες και τις δεξιότητες του έμψυχου δυναμικού (αιρετών και υπαλλήλων), θα προβλέπει και θα ενεργεί προληπτικά, θα συνεργάζεται με ειλικρίνεια με όλους, θα αφουγκράζεται την Κοινωνία και τις ανάγκες της και θα δουλεύει σκληρά.
Και κυρίως δεν θα φοβάται το πολιτικό κόστος εφόσον πρόκειται για το δημόσιο συμφέρον.
Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι ο χώρος της Τ.Α. να προσελκύσει τέτοιες υποψηφιότητες. Και τούτο γιατί όπως έδειξε σχετική έρευνα λείπουν τα κίνητρα για έναν πετυχημένο επαγγελματικά και κοινωνικά πολίτη να ασχοληθεί σοβαρά με το θεσμό.
Χρειάζονται θεσμικές παρεμβάσεις ώστε ο θεσμός να γίνει ελκυστικός στους πολλούς και καλούς που μένουν μακρυά.
Ως τότε οι Δημότες ας προσέχουν.
΄Ενας κακός Δήμαρχος σημαίνει μια χαμένη πενταετία για την πόλη τους, την ίδια την ζωή τους.
Και οι δύσκολοι καιροί που περνάμε δεν μας επιτρέπουν τέτοια πολυτέλεια.
https://www.otavoice.gr/apopeis/2023/07/ypopsifiotites-chamilon-prosdokion-gia-to-dimarchiako-axioma/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου