Το βουβό κλίμα που υπήρχε στην κοινωνία δεν εκφράστηκε στην κάλπη υπέρ του Αλέξη Τσίπρα, αλλά υπέρ του Κυριάκου Μητσοτάκη, παρά τις υποκλοπές και τα Τέμπη.
Οδυνηρό το σοκ για τον ΣΥΡΙΖΑ που έχασε περίπου 12 μονάδες από το 2019 έχοντας απέναντι του υποτίθεται μια κυβέρνηση που ήταν «η χειρότερη της μεταπολίτευσης» όπως υποστήριζε ο Αλέξης Τσίπρας. Αναζητεί τώρα μια πυξίδα που δύσκολα θα τον οδηγήσει στο λιμάνι. Λάθος είναι η συνταγή της αυτοκριτικής. Αποδίδει την ήττα κυρίως στην επικοινωνιακή καμπάνια και όχι στο περιεχόμενο του προγράμματος και στην ανασφάλεια που συνεχίζει να καλλιεργεί.
Όσο για το ΠΑΣΟΚ είδε θρίαμβο στο 11,5% που, αν δεν υπήρχε το σοκαριστικό 20% του ΣΥΡΙΖΑ, θα ήταν αντικείμενο αναλύσεων κατά πόσο είναι το «ισχυρό διψήφιο» που ήθελε ο Νίκος Ανδρουλάκης για να αναλάβει πρωτοβουλίες σχηματισμού κυβέρνησης με πρωθυπουργό «ούτε τον Μητσοτάκη, ούτε τον Τσίπρα» αλλά τον άγνωστο Χ.
Έως τις 25 Ιουνίου είναι μάλλον απίθανη η ανατροπή. Η συζήτηση που γίνεται είναι πόσα κόμματα θα μπουν στη Βουλή και αν η ΝΔ θα έχει 155 ή 165 έδρες. Δηλαδή, δεν αμφισβητείται ότι θα είναι η επόμενη κυβέρνηση αλλά το εύρος της αυτοδυναμίας της. Ο μπαμπούλας που επισείουν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ περί «παντοδυναμίας» είναι άλλο ένα έωλο επιχείρημα αν όχι μπαρούφες. Όταν το ΠΑΣΟΚ τον Απρίλιο του 2000 πήρε 43,79% και τον Οκτώβριο του 2009 το 43,92% κανείς δεν θεωρούσε τότε στο κίνημα ότι αυτό ήταν αρνητικό. Η ιστορία έχει δείξει ότι τα μυαλά ενός ηγέτη μπορούν να πάρουν αέρα και με μικρότερα ποσοστά. Ο μικρομεγαλισμός είναι η μεγαλύτερη παγίδα.
Το ψυχολογικό όριο για τον ΣΥΡΙΖΑ στις 25 Ιουνίου είναι τουλάχιστον το ποσοστό που είχε πάρει στις ευρωεκλογές του 2019, το 23,75%. Δύσκολα θα το πάρει. Για το ΠΑΣΟΚ που προσδοκά να αναπτύξει δυναμική αξιωματικής αντιπολίτευσης το 14%. πρέπει να είναι ο στόχος. Διαφορετικά τα δύσκολα θα είναι και μπροστά του.
Μέχρι στιγμής η αντιπαράθεση των προγραμμάτων δείχνει ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός. ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ θα έχουν όμως τέσσερα χρόνια για να κάνουν την ουσιαστική αυτοκριτική τους και να χαράξουν νέα πορεία με τους όρους του μέλλοντος και αφήνοντας πίσω τις νεκραναστάσεις.
Ο Βενιαμίν Φραγκλίνος είχε πει ότι είναι δύσκολο να σταθεί όρθιο ένα άδειο σακί. Η χώρα χρειάζεται μια αξιόπιστη και δυναμική αξιωματική αντιπολίτευση. Που να την υπολογίζει η κυβέρνηση. Γι αυτό και χρειάζεται επειγόντως ένα restart! Δεν είναι η φύση αλλά η ελπίδα που απεχθάνεται το κενό, όπως είπε ο Φρεντερίκ Μπεγκμπεντέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου