Η απλή αναλογική δεν είναι μπακαλική. Δεν είναι ένα εκλογικό σύστημα που μοναδικό στόχο έχει να ψαλιδίσει πολύ το πρώτο κόμμα, να ενισχύσει περισσότερο το δεύτερο και να κερδίσουν κάποιους επιπλέον βουλευτές τα μικρότερα κόμματα. Είναι πολιτική κουλτούρα.
Απαιτεί να υπάρχει πραγματική διάθεση για κυβερνήσεις συνεργασίας μακράς πνοής που δεν θα μοιράζουν μόνο καρέκλες αλλά θα οδηγούν σε ευρύτερες συναινέσεις, τα κόμματα που θα συμμετέχουν θα βάζουν νερό στο κρασί τους για να βρεθεί η χρυσή τομή.
Στην Ελλάδα την έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ αφού χρησιμοποίησε την ενισχυμένη αναλογική για να εκλεγεί ξανά πρώτο κόμμα τον Σεπτέμβριο του 2015 και να συνεχίσει να κυβερνά με τον βαθύ μπλε Καμμένο, διότι αυτοδύναμος δεν ήταν ούτε όταν έταζε 12 δις μέσα στα μνημόνια. Την ψήφισε αργότερα όταν ήταν στην κυβέρνηση, αντιλήφθηκε ότι ήταν σε τροχιά ήττας και ήθελε να βάλει τρικλοποδιά στον Κυριάκο Μητσοτάκη και την ΝΔ. Κι αυτή η στιγμή ήρθε τώρα. Ο πρόθυμος Καμμένος έχει εξαϋλωθεί και δεν διαφαίνεται κάποιος διάδοχος του. Οπότε είναι σε εξέλιξη ένα παιχνίδι «εκβιασμών» στη λογική ή θα ενωθούμε ή θα ξαναβγεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη, της «κακιάς» δεξιάς κλπ.
Αρκούν αυτά τα επιχειρήματα όμως; Κάθε πολιτικός αρχηγός και το κάθε κόμμα έχει την δική του στρατηγική.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης λέει «ναι σε κυβέρνηση συνεργασίας αλλά ούτε Τσίπρας ούτε Μητσοτάκης πρωθυπουργός». Δηλώνει ότι θα επιδιώξει την συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας από τις κάλπες της απλής αναλογικής στις 21 Μαΐου, που θα πάρει την διερευνητική εντολή από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας ως αρχηγός του τρίτου κόμματος.
Καλές οι προθέσεις αλλά ούτε αυτό το σχέδιο είναι ρεαλιστικό αφού ήδη θα έχουν αποβεί άκαρπες οι εντολές που θα έχουν πάρει οι κύριοι Μητσοτάκης και Τσίπρας. Να πετύχει ο τρίτος αυτό στο οποίο θα έχουν αποτύχει ή δεν θα επιθυμούν οι δύο πρώτοι θεωρείται αδύνατον!
Αποκλείει κατηγορηματικά συνεργασία με Μητσοτάκη. Δείχνει να ενοχλείται λιγότερο που τον μετράει ως σίγουρο εταίρο ο Τσίπρας. Έχει να διαχειριστεί όμως ένα εκλογικό ακροατήριο που σε ένα μεγάλο κομμάτι του δεν θέλει να ακούει ΣΥΡΙΖΑ. Χώρια που τα κουκιά δεν βγαίνουν εκτός κι αν υπάρξει μια μεγάλη ανατροπή.
Ο Γιάννης Βαρουφάκης «γλεντάει» το πολιτικό σύστημα με τις «Δήμητρες», βάζει την δική του ατζέντα, συγκεντρώνει μία αντισυστημική ψήφο κυρίως των νέων και φαίνεται να εξασφαλίζει με άνεση την είσοδο του εκ νέου στην Βουλή. Πίστευε στο σχέδιο «Δήμητρα» πριν από το 2015. Δεν είναι μια «εμμονή» του όπως υποστηρίζει ο κ.Τσίπρας. Διαφώνησε και αποχώρησε από υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Θα συνεργαστεί τώρα που έχει το δικό του κόμμα για να κάνει το χατήρι του ενός ή του άλλου; Ο Γιάνης Βαρουφάκης προκαλεί να του κόψουν το χέρι από τον ώμο και να τον φτύσουν εάν δώσει είτε ψήφο εμπιστοσύνης είτε ψήφο ανοχής στην οποιαδήποτε κυβέρνηση.
Όσο για τον Κυριάκο Βελόπουλο, το βέβαιο είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελε να συνεργαστεί με την ΝΔ ειδικά μετά τα περί απόπειρας αποστασίας που της χρεώνει με στοιχεία που προφανώς θα πρέπει να αποδείξει για τρεις βουλευτές του που έδιωξε ή απαξίωσε και τον πόλεμο που είναι σε εξέλιξη με τον έναν εξ αυτών – τον Αντώνη Μυλωνάκη που τον κατηγορεί ότι τους έπαιρνε «μαύρα» κάθε μήνα, ζητάει να γίνει οικονομικός έλεγχος στην Ελληνική Λύση και παρενέβη και ο αρμόδιος εισαγγελέας για την καταπολέμηση του μαύρου χρήματος Χαράλαμπος Βουρλιώτης. Επίσης εν έτει 2023 και να δεχόταν ο Βελόπουλος να συγκυβερνήσει με Τσίπρα αλά Καμμένο, ούτε τα κουκιά βγαίνουν ούτε υπάρχουν πλέον πρόθυμοι μέσα στο κόμμα της πάλαι ποτέ αριστεράς για μία τέτοια συνεργασία.
Η ΝΔ και το ΚΚΕ είναι τα μόνα κόμματα που έχουν ξεκάθαρη στρατηγική από την πρώτη στιγμή. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θεωρεί την απλή αναλογική συνταγή ακυβερνησίας και αστάθειας, άλλαξε το εκλογικό σύστημα και έθεσε ως κεντρικό προεκλογικό στόχο την αυτοδυναμία. Ο γενικός γραμματέας Δημήτρης Κουτσούμπας χαρακτηρίζει «μούφα» τα περί προοδευτικής διακυβέρνησης και διαμηνύει ότι δεν μπορεί να μετράει κανένας το ΚΚΕ σε αυτούς τους σχεδιασμούς.
Με ποιον λοιπόν θα συγκυβερνήσει ο υπέρμαχος της απλής αναλογικής κ.Τσίπρας; Ξεκίνησε προσθέτοντας αυθαίρετα όλες τις «προοδευτικές δυνάμεις» επιμένοντας μάλιστα στην κυβέρνηση των νικητών. Από τον Σεπτέμβριο του 2022 απορρίπτει την «κυβέρνηση των ηττημένων» ακόμη και αν συμφωνούσαν και έφταναν ένα 46% (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΜεΡΑ25), ακυρώνοντας ο ίδιος στην πράξη το νόημα της απλής αναλογικής. Από το βήμα του Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών, την περασμένη Τετάρτη, έκλεισε το μάτι σε μια κυβέρνηση ανοχής, «εάν υπολείπονται 5-10 βουλευτές». Κι αφού δυσκολεύτηκε ακόμη και ο ίδιος να υπερασπιστεί αυτήν την ηττοπαθή θέση, το πρωί της Κυριακής στο Mega Σαββατοκύριακο την πήρε πίσω απαξιώνοντας το ενδεχόμενο μια κυβέρνηση να στηριχτεί σε ψήφο ανοχής ενός 3% και αν μίλησε για κυβέρνηση ανοχής το έκανε πάνω στην κουβέντα όπως είπε. «Λίθοι και πλίνθοι και ξύλα και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα» δεν συγκροτούν στρατηγική. Και προβληματίζουν έντονα για το τι περιμένει τη χώρα την επόμενη μέρα. Η απλή αναλογική δεν είναι «πάμε βλέποντας και κάνοντας».
Στην Ελλάδα, στην παρούσα συγκυρία, μόνο σε μπάχαλο οδηγεί και σε περιπέτειες. Η απάντηση είναι στο χέρι των πολιτών στις 21 Μαίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου