Μέχρι πότε θα αντέξει ο Κυριάκος;

Όπως ήδη αναφέραμε σε προηγούμενο άρθρο, το πολιτικό του τέλος είναι πλέον αναπότρεπτο με την κατάσταση να επιδεινώνεται μέρα τη μέρα.

 Του Θανάση Λυρτσογιάννη

Κομίζουμε γλαύκας εις Αθήνας” αν πούμε πως εκείνο που απασχολεί αυτή την εποχή πολιτικούς, δημοσιογράφους και αρκετούς πολίτες είναι  πόσο θα αντέξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Γιατί, όπως ήδη αναφέραμε σε προηγούμενο άρθρο, το πολιτικό του τέλος είναι πλέον αναπότρεπτο με την κατάσταση να επιδεινώνεται μέρα τη μέρα. Εκείνο που δεν γνωρίζουμε είναι η ημερομηνία. Σε μια κανονική και δημοκρατική χώρα δεν θα χρειαζόταν να μαντέψουμε, γιατί η παραίτηση θα ήταν ήδη πραγματικότητα. Στην Ελλάδα του καθεστώτος Μητσοτάκη τίθεται το ερώτημα από πού θα δρομολογηθούν οι εξελίξεις οι οποίες θα οδηγήσουν στην έξωση του ενοίκου του Μαξίμου και στη διάδοχη κατάσταση. Και μόνο το ερώτημα αποδεικνύει την κατάντια των θεσμών.

Από τη Νέα Δημοκρατία δεν αναμένεται τίποτα. Γιατί μπορεί να ακούγονται πολλά περί αναβρασμών, ανησυχίας, εκνευρισμού και άλλα ηχηρά, πλην όμως άσφαιρα. Κανείς δεν πρόκειται να αναλάβει, τουλάχιστον στο ορατό μέλλον,  οποιαδήποτε πρωτοβουλία να ανατρέψει τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ούτε δελφίνοι, ούτε υποδελφίνοι. Η κατάσταση θυμίζει Δελφινάριο.

Η αντιπολίτευση αδυνατεί να τον εξωθήσει σε παραίτηση, γιατί δεν έχει την απαιτούμενη κοινοβουλευτική δύναμη. Οπότε τί απομένει άραγε; Θα το πούμε πολύ ωμά. Να αποφασίσουν αυτοί που τον ανέδειξαν, τον στήριξαν και τον στηρίζουν ακόμα (έστω και όλο λιγότερο) πως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου ο Κυριάκος Μητσοτάκης να πάρει την άγουσα προς τα αποδυτήρια. 

 Το σύστημα και τα συμφέροντα που τον στήριξαν θα αποφασίσουν το πως και το πότε. Ως προς το πρώτο ερώτημα γράφτηκαν πολλά  σενάρια για αντικατάστασή του και κάθοδο στις εκλογές με άλλο αρχηγό (για να γίνει θα πρέπει να παραιτηθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης, κάτι που ούτε ο ίδιος, ούτε η ευρύτερη οικογένεια θέλουν), να γίνουν πρόωρες εκλογές και η Ν.Δ. να κατέλθει με τον Κυριάκο Μητσοτάκη επικεφαλής, διακινδυνεύοντας μία συντριβή και ανατροπή ολόκληρου του οικοδομήματος που στήθηκε για να εξυπηρετηθεί το σύστημα, που τον ανέδειξε.

Το τρίτο είναι η απέλπιδα προσπάθεια του Κυριάκου Μητσοτάκη να παραμείνει στο Μαξίμου ως τη λήξη της θητείας (πολύ ασθενές έως αδύνατο φαίνεται).

Το τέταρτο να υπάρξει μία μεταβατική κυβέρνηση “τεχνοκρατών”. Ομως, και σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να πείσουν ή να εξαναγκάσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη να παραιτηθεί. Πολύ χλωμό σενάριο. 

Ολα συνεπώς κατατείνουν προς τη δύναμη εκείνη η οποία θα τον υποχρεώσει να κάνει αυτό που ο ίδιος ουδόλως επιθυμεί. Και η δύναμη αυτή είναι όπως προαναφέραμε το σύστημα που τον ανέδειξε και τον στήριξε.

Οπως φαίνεται είναι πολύ νωπές οι εξελίξεις για να έχει το σύστημα επεξεργαστεί ένα σενάριο και μία εναλλακτική ώστε να περάσει η χώρα στη μετά Μητσοτάκη εποχή, χωρίς αυτό να χάσει τον έλεγχο των εξελίξεων. Υπάρχει και το ερώτημα αν μπορεί. Το ίδιο πιστεύει ότι έχει αυτή τη δυνατότητα, αλλά χρειάζεται χρόνο για τις απαραίτητες διεργασίες.

Ναι μεν έχει τη δυνατότητα να αποκαθηλώσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά όχι και να ελέγξει τις εξελίξεις στο βαθμό που θέλει. Και γι΄αυτό η απάντηση στο πότε είναι πολύ δύσκολη. Το σημαντικό είναι πως όσο περνά ο χρόνος τόσο θα δυσκολεύει η κατάσταση γι΄αυτούς που επιθυμούν να ποδηγετήσουν τις εξελίξεις. Βλέπετε ο παράγοντας κοινωνία είναι σε διαρκή διεργασία και η κατάληξη είναι απρόβλεπτη. Τα πάντα είναι ανοιχτά…

 

 

“