Κώστας Τσιτούνας
Όπως έχουμε ήδη επισημάνει το 2022, αν δεν είναι χρονιά εκλογών, θα είναι σίγουρα μια προπαρασκευαστική χρονιά με οικονομικό αλλά και εκλογικό ενδιαφέρον,
υπό την έννοια ότι οι τρεις βασικοί μονομάχοι (Κ. Μητσοτάκης – ΑΛ. Τσίπρας – Ν. Ανδρουλάκης) θα ξεδιπλώσουν τις στρατηγικές τους ο ένας έναντι του άλλου. Ποιες είναι οι σχέσεις τους; Τι κερδίζουν και τι χάνουν;
Προφανέστατα ο πολιτικός χάρτης, μετά την ανάληψη της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ από το Νίκο Ανδρουλάκη έχει αλλάξει. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να έχουν χάσει προς το παρόν την πρωτοκαθεδρία που τους έδινε εξ ορισμού η σφοδρή πόλωση του διπολισμού. Χωρίς να μπορεί κάποιος να πει ότι η Πειραιώς και η Κουμουνδούρου κινδυνεύουν από την Χαριλάου Τρικούπη, είναι βέβαιο ότι χάνουν κάποια πλεονεκτήματα που είχαν και σε επίπεδο συσπείρωσης εκλογικού σώματος, αλλά και σε επίπεδο επικοινωνίας.
Ο Ανδρουλάκης μπαίνει σφήνα και ανακατεύει την τράπουλα, αναγκάζοντας τόσο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, όσο βεβαίως και τον Αλέξη Τσίπρα να αναδιατάξουν τους οποίους σχεδιασμούς είχαν.
Τι χάνει ο Μητσοτάκης; Τι χάνει ο Τσίπρας;
Εκ των πραγμάτων και με βάση τα δημοσκοπικά δεδομένα που έχουμε στην διάθεση μας ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται να χάνει την πολυπόθητη αυτοδυναμία της 2ης Κυριακής. Για την ακρίβεια, αν δεν την χάνει, σίγουρα θα δυσκολευτεί πολύ να την πετύχει. Η άνοδος των ποσοστών του ΚΙΝ.ΑΛ. δημιουργεί προβλήματα και στην εκλογική δεξαμενή της Νέας Δημοκρατίας, αφού η Πειραιώς είχε ποντάρει αρκετά στο λεγόμενο «κέντρο», αλλά και στο «αντι-Σύριζα» μέτωπο το οποίο πλέον δείχνει να κινείται προς το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ.
Από την άλλη μεριά ο Αλέξης Τσίπρας χάνει την πολυπόθητη για εκείνον πρωτοκαθεδρία στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας. Η περίφημη «Προοδευτική Συμμαχία» πάει περίπατο και μένει πλέον μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ με τον κίνδυνο ο τελευταίος να «καταπιεί» τον Αλέξη Τσίπρα, όπως εκτίμησε πρόσφατα και ο εκλογολόγος Γιάννης Λούλης. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ από το 2019 μέχρι και σήμερα κατέβαλε μια προσπάθεια να πείσει ότι ηγείται της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα και για το λόγο αυτό έκανε πολλά ανοίγματα και προσέγγισε αρκετά Πασοκογενή στελέχη εντάσσοντάς τους στον κομματικό μηχανισμό της Κουμουνδούρου. Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα φαίνεται ότι αυτός ο πόλος της Προοδευτικής Συμμαχίας δεν μπορεί πλέον να προσφέρει την μεγάλη εκκίνηση που ίσως περίμενε ο Αλέξης Τσίπρας.
Τι στάση θα κρατήσουν έναντι του ΚΙΝΑΛ, Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ
Ξεκινώντας από τη ΝΔ, ενώ αρχικά διεφάνη ένα αμυδρό φλερτ με το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη, στις σχέσεις των δύο πλευρών έπεσε «πάγος». Ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν φαίνεται διατεθειμένος να τείνει χείρα φιλίας προς τη ΝΔ, υπό τον φόβο να πέσει στην παγίδα που έπεσε ο Βαγγέλης Βενιζέλος με τον Αντώνη Σαμαρά. Είναι χαρακτηριστικό ότι από το περιβάλλον του Νίκου Ανδρουλάκη εξέφραζαν δυσφορία για τα ρεπορτάζ που ήθελαν τον πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ να συναντιέται ανήμερα των Θεοφανίων με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στη Λήμνο. Μάλιστα ξεκαθαρίζουν ότι ο Ανδρουλάκης δεν πρόκειται να συναντηθεί με τον πρωθυπουργό το προσεχές διάστημα όπως είχε ακουστεί όταν οι δύο άντρες βρέθηκαν τυχαία έξω από την ολομέλεια της Βουλής. Εκεί ο Κ. Μητσοτάκης είχε πει στον πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ να συναντηθούν κάποια στιγμή να τα πουν… Από το ΚΙΝΑΛ λένε λοιπόν ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση συνάντησης. Αποστάσεις ασφαλείας από την Χαριλάου Τρικούπη κρατάει πλέον και ο Κυριάκος Μητσοτάκης ο οποίος φέρεται να έχει ζητήσει από τα γαλάζια στελέχη να σταματήσουν τις αβρότητες και τις πολλές ευγένειες με το ΚΙΝΑΛ. Άλλωστε ο πρωθυπουργός διαμηνύει προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν θα συνεργαστεί με κανέναν ούτε την 2η Κυριακή.
Περνώντας στο στρατόπεδο του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να σημειώσουμε ότι εκεί υπάρχει η μεγαλύτερη κόντρα με το ΚΙΝΑΛ. Ο Νίκος Ανδρουλάκης φαίνεται να είναι το μεγαλύτερο «αγκάθι» για την Κουμουνδούρου, αφού εκτός από τα συνολικά ποσοστά του ΚΙΝΑΛ, φαίνεται να παίρνει κεφάλι και σε επίπεδο προσωπικής δημοφιλίας έναντι του Αλέξη Τσίπρα. Ένας προσεκτικός παρατηρητής μπορεί να διαπιστώσει ότι στην Κουμουνδούρου αποφεύγουν να έρθουν σε οποιαδήποτε αντιπαράθεση με το ΚΙΝΑΛ για να μην τους δίνουν… πόντους. Το ενδεχόμενο η συνολική στάση του Ανδρουλάκη να επηρεάσει την αντιπολιτευτική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ πιθανό.
Το ζητούμενο στην πολιτική είναι «ποιος διαμορφώνει την ατζέντα» κι όχι ποιος «φωνάζει περισσότερο». Αν το ρυθμό στο «τουμπελέκι της αντιπολίτευσης» καταφέρει να τον δώσει ο Ανδρουλάκης τότε τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα για τον ΣΥΡΙΖΑ αφού θα πρέπει να δομήσει έναν άλλο λόγο που να μην πέφτει στην παγίδα του «όχι σε όλα». Στο πολιτικό σκηνικό θα επικρατήσει αυτός που θα διαμορφώνει την ατζέντα. Κάποιος που θα βγει μπροστά και θα πει: «πάμε εκεί» κι όχι αυτός που θα βγει μπροστά σε ένα ρεύμα κοινωνικής αναταραχής και αντίδρασης και απλά θα το καβαλήσει…
Πάντως τόσο στη ΝΔ όσο και στον ΣΥΡΙΖΑ εκτιμούν ότι όσο πλησιάζουμε προς την ημερομηνία των εκλογών τόσο θα «ξεφουσκώνει» το φαινόμενο Ανδρουλάκης και περιμένουν να δουν που ακριβώς θα κάτσει η μπίλια. Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν είναι ευδιάκριτο σε ποια δεδομένα στηρίζουν αυτή τους την εκτίμηση.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι πάμε σε συνθήκες «τριπολισμού» χωρίς ωστόσο να έχει γίνει ξεκάθαρο τι ακριβώς αναζητά το εκλογικό σώμα. Αναζητά μια κάποια άλλη λύση για να εκφράσει, πιθανά, κάποια μορφή δυσφορίας; Ή μήπως αναζητά κάποιον άλλο πολιτικό φορέα να κυβερνήσει; Δεν είμαι απολύτως σίγουρος ότι αυτή την φορά θα επικρατήσει η ψήφος απόρριψης και διαμαρτυρίας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου