Ποιοι ποντάρουν στρατηγικά στην επόμενη εκλογική ήττα Τσίπρα...

Γιατί, παρά τη διαρκή και επιταχυνόμενη φθορά της Ν.Δ., ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται επίμονα σε χαμηλές επιδόσεις

Στο νέο έτος, ο ΣΥΡΙΖΑ δρασκέλισε κρατώντας όλες τις βαριές αποσκευές του παρελθόντος. Πρόκειται για μια νοσηρή κληρονομιά, που συναπαρτίζουν προσωπικές στρατηγικές στελεχών, απωθητικού χαρακτήρα ομαδοποιήσεις και πολιτικοί αποκλεισμοί στο όνομα μιας ανύπαρκτης ιδεολογικής καθαρότητας.

Από τον
Γιώργο Χατζηδημητρίου

Συνοπτικά, όλα όσα καθηλώνουν το κόμμα σε περιθωριακό ρόλο μιας εξωτικής λέσχης γενικού προβληματισμού, που χάνεται στην αυτοαναφορικότητά της και έχει στραμμένα απαθώς τα νώτα στην κοινωνία, η οποία στενάζει κάτω από τις οικονομικές ερπύστριες.

Από την επομένη της εκλογικής ήττας του 2019, που είχε όλα τα ενθαρρυντικά στοιχεία μιας γρήγορης παλινόρθωσης, ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να απογοητεύσει πάρα πολύ κόσμο, Σήμερα, όπως αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις, αδυνατεί να συγκινήσει την πλειονότητα του εκλογικού σώματος. Παρά τη διαρκή και επιταχυνόμενη φθορά της Ν.Δ., την οποία δίνουν μάχη τα δημοσκοπικά γραφεία, όπως είναι πλέον φανερό, να περιορίσουν σε ανεκτά επίπεδα, ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται επίμονα σε χαμηλές επιδόσεις. Η προτροπή του Αλέξη Τσίπρα για «νίκη έστω και με μία ψήφο» αφήνει παγερά αδιάφορα τα στελέχη της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, που εμφανίζονται δημόσια, όπως επικρίνονται, μόνο όταν πρόκειται να υποδαυλίσουν μια εσωκομματική κρίση.

Μέσα σε τούτο το πνιγηρό κλίμα, στις παρυφές του κομματικού χώρου έχουν πλέον πειστεί πολλοί από την πλευρά των συμμάχων πως οι υπερασπιστές της ιδεολογικής καθαρότητας (στην πράξη, δηλαδή, των προνομίων τους, καθόσον τα πράγματα είναι πιο απλά από όσο δείχνουν…) ποντάρουν στρατηγικά στην επόμενη εκλογική ήττα Τσίπρα. Οταν αυτή, με το… καλό, έλθει τότε θα τον καλέσουν για εξηγήσεις, στο τέλος των οποίων καραδοκεί είτε ο ταπεινωτικός συμβιβασμός είτε η απομάκρυνση από την καρέκλα του σημερινού προέδρου.

Το πρωτοχρονιάτικο μήνυμα Τσίπρα (μέσω της «Εφημερίδας των Συντακτών») ήταν ένα ανθολόγιο της κομματικής παθογένειας. Σε αυτό, μεταξύ άλλων, ζήτησε να επιτευχθούν το 2022 αυτά ακριβώς που αρνείται πεισματικά η κομματική γραφειοκρατία να αποδεχ θεί σήμερα:

-«Το ευρύτερο δυνατό άνοιγμα του κόμματος στις κοινωνικές δυνάμεις που έχουν ανάγκη, θέλουν και στηρίζουν την αλλαγή».

-«Την ενιαία και αποφασιστική δράση σε όλα τα μέτωπα πάλης, για να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα του λαού, των εργαζομένων, της μεσαίας τάξης που δέχονται βάναυση επίθεση, για να κάνουμε κοινό τόπο το αίτημα και σύνθημα “Να φύγουν!”, χωρίς τις αυταπάτες του ώριμου φρούτου».

-«Την πληθυντική ανάπτυξη του κόμματος. Να ανοίξουμε τις πόρτες στις πιο ζωντανές προοδευτικές δυνάμεις σε κάθε περιοχή, χώρο δουλειάς, κοινωνικό στρώμα και κλάδο, χωρίς στενότητες, κληρονομημένες από το παρελθόν αντιπαλότητες, προσωπικές στρατηγικές και επιφυλάξεις ιδεολογικής καθαρότητας».

-«Την αποφασιστική ενίσχυση της συλλογικότητας, της συμμετοχικής δημοκρατίας και της εμπιστοσύνης του ρόλου των μελών του κόμματος, χωρίς αποκλεισμούς και αστερίσκους, τόσο στη λήψη των πιο σοβαρών αποφάσεων όσο και στην εκλογή της συλλογικής του ηγεσίας στο επικείμενο 3ο συνέδριο του κόμματος».

Ειδικά ως προς το τελευταίο, η Κουμουνδούρου διαψεύδει κάθε πιθανότητα να μη διεξαχθεί, αν όχι στο διάστημα 24-27 Φεβρουαρίου, λίγο αργότερα, αναλόγως των επιδημιολογικών δεδομένων και πάντως πριν από την ερχόμενη εκλογική άνοιξη.

Πίεση στον Ανδρουλάκη να ανοίξει τα χαρτιά του

Τα στοιχεία των «σοβαρών» δημοσκοπικών εταιριών, που ο ΣΥΡΙΖΑ παρακολουθεί, δείχνουν, όπως σημειώνουν στελέχη του, κλείσιμο της διαφοράς από τη Ν.Δ. στις 8 μονάδες. Οι ίδιοι, όπως έχουμε ξαναγράψει, εκτιμούν ότι η δημοσκοπική αιθρία του ΚΙΝ.ΑΛ. και του Νίκου Ανδρουλάκη μάλλον θα πρέπει περισσότερο να ανησυχεί τη Ν.Δ. Καλού
κακού, όμως, έπεσαν οι πρώτες τροχιοδεικτικές βολές.

Ο ίδιος ο Τσίπρας, οριοθετώντας το έδαφος της επόμενης εκλογικής μάχης, συνηθίζει να λέει πως «στις σημερινές συνθήκες, η βασική διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά, ανάμεσα στη συντήρηση και την πρόοδο, ανάμεσα στη Δεξιά, που κάνει την αδικία καθεστώς, και τη Δημοκρατική Παράταξη, που διαχρονικά αγωνίζεται για ισονομία και δικαιοσύνη, συμπυκνώνεται στο εξής και μοναδικό αίτημα: εκλογές και πολιτική αλλαγή». Επ’ αυτού καλεί τον Ανδρουλάκη να ανοίξει τα χαρτιά του.

https://www.newsbreak.gr/politiki/285211/poioi-pontaroyn-stratigika-stin-epomeni-eklogiki-itta-tsipra/