Για να προσθέσει λειαίνοντας τις γωνίες ότι «στη Βουλή, ή πολλές φορές και στον πολιτικό διάλογο, όταν η πολιτική αντιπαράθεση είναι σκληρή ακούγονται και υπερβολές».
Η απάντηση στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ήρθε άμεσα και κατηγορηματικά από τον Παύλο Πολάκη, ο οποίος μετατόπισε το ζήτημα από το επίπεδο του πολιτικού ορθολογισμού σε εκείνο του... ιστορικού αναθεωρητισμού:
«Η ιστορία της Ελλάδας», έγραψε στο Facebook, «μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους είναι η ιστορία της πάλης δυο παρατάξεων” –της προοδευτικής, δημοκρατικής, αριστερής και της συντηρητικής, δεξιάς και ακροδεξιάς».
«Η πρώτη», συνέχισε, «είχε Κολοκοτρωνηδες, Μακρυγιαννηδες, αγωνιστές της εθνικής ανεξαρτησίας και των εργατικών δικαιωμάτων, Βελουχιωτηδες, 114, Πολυτεχνείο, Αλλαγή. Η δεύτερη φτιάχτηκε από τους κοτζαμπασηδες τους Τουρκοκρατίας και σε αυτήν βρήκαν καταφύγιο, από μαυραγορίτες και δοσιλογους μέχρι υπόκοσμο των Γκοτζαμανηδων και χουντικούς!! Τέλεια και παύλα! Η ιστορία γράφει και δεν ξεγράφει!»
Προφανώς το θέμα των σύγχρονων «κολοκοτρωναίων» δεν είναι το μείζον διακύβευμα της ελληνικής κοινωνίας σήμερα, είναι όμως ενδεικτικό του δυϊσμού του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι πιο προβληματισμένοι αντιτείνουν ότι η πρώτη εκδοχή ανασταίνει και μπετονάρει το «αντιΣΥΡΙΖΑ» μέτωπο και διώχνει τον «σκεπτόμενο κόσμο της κεντροαριστεράς», και η δεύτερη δίνει λαβές στον Κυριάκο Μητσοτάκη να εργαλειοποιεί την αέναη εσωκομματική διαπάλη του ΣΥΡΙΖΑ – όπως ακριβώς συνέβη την περασμένη Παρασκευή στην Βουλή με την επίκληση από τον πρωθυπουργό του «συναινετικού» Ανδρέα Ξανθού.
Οι ίδιοι προσδιορίζουν το διακύβευμα και το στοίχημα, και για τον ΣΥΡΙΖΑ και για τον Αλέξη Τσίπρα σε δύο απλά, όσο και καίρια ερωτήματα: Τι αντιπολίτευση θέλει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ – αντιπολίτευση του... Κολοκοτρώνη ή προγραμματική αντιπολίτευση; Και, μέσα από αυτή την επιλογή, ποια πρόταση διακυβέρνησης θα καταθέσει;
«Όταν δεν είσαι παρθένος κυβερνητικά, δεν αρκεί να λες "σκοτάδι" όταν η κυβέρνηση λέει "ήλιος". Χρωστάς απαντήσεις και προτάσεις σε έναν κόσμο που έχει απαιτήσεις. Και σ’ αυτόν τον κόσμο δεν περνάει η εχθροπάθεια», λέει χαρακτηριστικά μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου. Η ίδια πλευρά λέει ότι μπορείς, πρέπει και χρωστάς να κάνεις αδυσώπητη κριτική στην κυβέρνηση γιατί πεθαίνουν άνθρωποι εκτός ΜΕΘ, αλλά δεν μπορείς να χτυπάς τυφλά παντού, αγνοώντας για παράδειγμα, την ικανοποίηση των πολιτών για την οργάνωση του εμβολιαστικού προγράμματος.
Σ’ αυτό το «κλαμπ» των προβληματισμένων συναντώνται πρόσωπα διαφορετικών τάσεων και πολιτικών καταβολών – από στελέχη της «Γέφυρας», του ιστορικού ΣΥΡΙΖΑ, της ανανεωτικής αριστεράς, ακόμη και πρόσωπα με διαδρομή στο ΚΚΕ. «Νοσταλγώ τις παλιές, καλές εποχές του καθαρού... φραξιονισμού του ΚΚΕ», είναι το σχόλιο στελέχους προερχόμενου από τις ιστορικές τάξεις της ΚΝΕ, αποσβολωμένου από την αδυσώπητη μάχη μηχανισμών που παίχτηκε στις εκλογές των νομαρχιακών οργανώσεων – μια μάχη που απέκλεισε οποιαδήποτε ουσιαστική προσέλευση νέου κομματικού αίματος.
Εσχάτως, στην πλευρά αυτή του ΣΥΡΙΖΑ επικρατούσε κλίμα απογοήτευσης. Θεωρούσαν ότι ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας είχε δώσει «ελευθέρας» στην γραμμή της τυφλής και μετωπικής αντιπολίτευσης. Χθες, στην τηλεοπτική εμφάνιση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ διέκριναν, για πρώτη φορά, διαχωριστικές γραμμές – κάποιοι είδαν ακόμη και μήνυμα ρήξης με εκείνο που αποκαλούν «πολακισμό».
Οι πιο καχύποπτοι δυσπιστούν ακόμη. Θεωρούν ότι η αδυσώπητη μάχη των μηχανισμών υπερβαίνει και τη θέση, και το όποιο «άδειασμα» από τον Τσίπρα. «Ανατροφοδοτείται για να υπάρχει» λένε, και απλώς περιμένουν το επόμενο επεισόδιο.
Το ποιοι έχουν δίκιο ίσως φανεί, στην αυριανή συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου. Το εάν ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί, και θέλει, να απαντήσει προγραμματικά στο, κατ΄αρχάς αντιπολιτευτικό και προοπτικά και κυβερνητικό στοίχημα, θα φανεί και θα μετρηθεί στο τι εν τέλει θα πει στην κοινωνία – στο πως και γιατί θα ζητήσει από τον κόσμο να τον ψηφίσει, πέρα από το να διώξει την κυβέρνηση Μητσοτάκη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου