Κυβέρνηση-Φουρθιώτης: Όμοιος ομοίω αεί πελάζει…!!!

 Η συνάφεια των κυβερνώντων με τον ομόδοξο κ. Φουρθιώτη θα ήταν απλώς θέμα αισθητικής και κοινών αξιών, αν δεν αποκάλυπτε κραυγαλέα σκανδαλώδη εκ μέρους κυβερνητικών στελεχών.

 Η αποκάλυψη πιστοποιεί ότι... το Πλατωνικό «όμοιος ομοίω αεί πελάζει» αποτελεί το γόνιμο έδαφος για εξουσιαστικά κρούσματα αυθαιρέτων αποφάσεων, εξηγήσιμης ανοχής και απροκάλυπτης συνδιαλλαγής.

 Απτά και αδιάψευστα γεγονότα εκθέτουν τόσο την κυβέρνηση Μητσοτάκη όσο και τα…άηχα εν προκειμένω φιλοκυβερνητικά μίντια που παρέκαμψαν την «υπόθεση Φουρθιώτη».

Τι κρίμα που δεν αφορούσε τον ΣΥΡΙΖΑ αυτό το θέμα! Θα είχαμε καυστικά σχόλια, καταιγιστικά ρεπορτάζ και πλήθος αναλύσεων από ξιφήρεις δημοσιολόγους, που θα μιλούσαν για άνομες σχέσεις και παρακμιακά φαινόμενα, προδήλως αντιαισθητικά και καταφανώς επιλήψιμα.

 Η ένοχη σιωπή τους, λουστραρισμένη αυτοπροστατευτικά με το επιχείρημα περί ενασχόλησης με τα μείζονα -δηλαδή: «Σιγά μην ασχοληθούμε με τον Φουρθιώτη»- αντί να υποβαθμίσει το όλο θέμα, το χωροθετεί εκεί που του αξίζει.

 Εκεί, όπου «η δοκιμασία των γεγονότων» δεν επιτρέπει να το παρακάμψεις. Ας θυμηθούμε τα γεγονότα αυτά, για να δούμε ποιά παθογενή αποκαλύπτουν:

 *Ψεύδη: Η αρχική διάψευση της Αστυνομίας για την πολυπληθή αστυνομική κουστωδία αποσύρθηκε ταχέως, όταν κατέρρευσε το ένοχο ψεύδος της. Επελήφθη το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και φυσικά(!) ο πρωθυπουργός για να μπούν τα πράγματα στη θέση τους.

 Συγγνώμη, αλλά δεν όφειλε να γνωρίζει ο κ.Χρυσοχοϊδης ποιά «δημόσια πρόσωπα» προστατεύονται; Είτε ήξερε- και είχε συναινέσει- είτε όχι, η ευθύνη βαρύνει αποκλειστικά τον ίδιο.

 Ετσι κι αλλιώς το ερώτημα παραμένει: Ποιό κυβερνητικό ποταμάκι πότιζε με συνέπεια τον λειμώνα του κ.Φουρθιώτη; Και γιατί;

 Οσο για την παρέμβαση του πρωθυπουργού (επανέλεγχος του καθεστώτος προστασίας), ισχύει η πάγκοινη διαπίστωση ότι το περιώνυμο «επιτελικό κράτος» ρετάρει επικίνδυνα:

 Όταν με το παραμικρό αναγκάζεται ο πρωθυπουργός να παρεμβαίνει σε απλά ζητήματα διαχείρισης, είτε για να υπενθυμίζει το αυτονόητο είτε για να σβήνει ανορθογραφίες υπουργών και στελεχών, τότε κάτι δεν πάει καλά με τον κυβερνητικό κινητήρα.

 Δεν προσπορίζεται πολιτικό όφελος ο κ.Μητσοτάκης από τις παρεμβάσεις αυτές, όπως πιθανώς να νομίζει ο ίδιος και να θεωρούν οι επιτελείς του. Η εικόνα του στιβαρού ηγέτη σε άλλα πεδία αληθεύει κι όχι στο μπάλωμα της διάτρητης κυβερνητικής ρεντικότας.

 *Η συνδιαλλαγή: Την αποκαλύπτει η διευθύντρια της εφημερίδος «Αποκαλυπτικά», που ανήκει στον κ.Φουρθιώτη. Κυβερνητικές υποδείξεις για την «γραμμή» και για επιμέρους θέματα( προβολή θετικών, υποβάθμιση αρνητικών), στοχευμένα αφιερώματα τη επινεύσει κυβερνητικών στελεχών και γενναιόδωρη ανταμοιβή από την λίστα Πέτσα.

 Ετσι. Ωμά και απροκάλυπτα τα λέει η κυρία Παλαιτσάκη, υπενθυμίζοντας δεσμούς, δεσμεύσεις και εκλεκτικές συγγένειες.

 Τίποτε το πρωτότυπο, φυσικά. Η πιάτσα γνωρίζει ότι το ίδιο συμβαίνει στα υψηλόκορμα δέντρα της μιντιακής συστάδας. Απλώς, ο τρόπος είναι διαφορετικός σε σύγκριση με τις παραφυάδες…

 *Το θράσος των ημετέρων: Όταν ο Φουρθιώτης εισήλθε μηνίων στο γραφείο του Βρούτση, ήξερε τι έκανε. Μπήκε με το θράσος που του είχε εξασφαλίσει η συνάφεια με τους κυβερνητικούς. Σα να μπήκε στο τσιφλίκι του, ζητώντας τα ρέστα.

 Ο κ. Βρούτσης, που ήταν αδύνατο να νομιμοποιήσει την παρανομία, όταν διαπίστωσε ότι αυτή υφίσταται την περίπτωση Φουρθιώτη (χρήματα από την ΣΥΝ-εργασία), αντί να τον πετάξει έξω κακήν κακώς, ούτε την αστυνομία κάλεσε ούτε κατήγγειλε τότε δημοσία το γεγονός.

 Το έπραξε καθυστερημένα, ίσως ως πράξη εκδίκησης για την αποπομπή του από το κυβερνητικό σχήμα….Πάντως, για να είμαστε σοβαροί, δεν έδιωξε ο Φουρθιώτης τον Βρούτση από την κυβέρνηση. Όλα τα μίντια, μα όλα, θεωρούσαν βέβαιη την αντικατάσταση.

 …Αυτά τα λίγα για την «υπόθεση Φουρθιώτη». Αλλά, όπως λένε και τα Montblanc της φιλοκυβερνητικής μιντιακής ταξιαρχίας, σιγά το θέμα…

Γιάννης Τριάντης