Του Γ. Λακόπουλου
Πάλι τα ίδια. Για κάποιο λόγο ήλθε την επικαιρότητα ξανά ένα πολυτραγουδισμένο θέμα: ότι κάποιοι έριξαν τον Γ. Παπανδρέου.
Το ξεκίνησε ο Παν. Κουρουμπλής, αναφερόμενος σε συζητήσεις του με τον Βαγγ. Βενιζέλο και το απογείωσε ο αδελφός του πρώην Πρωθυπουργού Ν. Παπανδρέου.
Καθώς δεν φημίζεται για την πολιτική επάρκεια, αράδιασε -με ύφος κληρονομικού συνδικαιούχου της εξουσίας- αυθαίρετους ισχυρισμούς που δεν αντέχουν την πολιτική λογική και την ιστορία.
Ότι τάχα τον αδελφό του έριξαν «ο Ψυχάρης μαζί με τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ» αλλά και το «μισό ΠΑΣΟΚ» που «ήθελε να φύγει ο Γιώργος». Συν πέντε γυναίκες από τις οποίες ανέφερε τρεις. Και πάντως υποκινητής ήταν ο Βενιζέλος που «ήθελε να πάρει το κόμμα».
Αν αρχίσουμε από αυτό: Ο Βενιζέλος βαρύνεται με πολλά. Αλλά μετά τον Φεβρουάριο του 2008, όταν ο Γ. Παπανδρέου του έτριξε τα δόντια και του απαγόρευσε να ιδρύσει «θινκ τανκ», ήταν αρνάκι μπροστά του. Ότι πίσω του βυσσοδομούσε είναι ψωμοτύρι στην πολιτική.
Ως υπουργός του έκανε τραγικά λάθη και ένα συνταγματικό ολίσθημα, όταν ανήγγειλε με πρωτοβουλία του την κατάργηση του Δημοψηφίσματος που είχε ανακοινώσει ο νόμιμος και εκλεγμένος πρωθυπουργός της χώρας.
Ο οποίος πάντως δεν τον απέλυσε γι’ αυτό, όπως είχε και δικαίωμα και χρέος.
Τα περί υπονόμευσης είναι συνήθη στα κόμματα. Αλλά προς θεού. Ο Βενιζέλος δεν ήταν σε θέση να ρίξει τον Παπανδρέου, ακόμη και αν το ήθελε.
Ούτε οι αριθμοί βγαίνουν. Από τους 35 περίπου βουλευτές που τάχθηκαν δημόσια κατά των επιλογών Παπανδρέου τον Νοέμβριο του 2011 μόνο οι τέσσερις είχαν σχέσεις με τον Βενιζέλο – δεν είχε και περισσότερους. Ο ένας μάλιστα παραιτήθηκε και από βουλευτής.
Τον Παπανδρέου τον έριξαν οι -όχι και διαφανείς ως προς τα κίνητρα του-οι επιλογές του-
Όπως και τον κατέστρεψαν στο τέλος, όταν προχώρησε στην ιστορική ανηθικότητα να διασπάσει το κόμμα του πατέρα του που τον έκανε πρόεδρο και Πρωθυπουργό. Για να τιμωρήσει τον Βενιζέλο που νομίμως είχε εκλεγεί διάδοχός του στην ηγεσία.
Για να γυρίσουμε στις κυβερνητικές επιλογές του, «έπεσε» σε δυο φάσεις. Η πρώτη την όταν χωρίς να έχει λαϊκή εντολή οδήγησε τη χώρα σε διεθνή οικονομικό έλεγχο και μνημόνια- που δεν μπορούσε καν να υλοποιήσει. Με προσωπικές επιλογές χωρίς καμιά κυβερνητική η κομματική απόφαση.
Εξελέγη με ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα. Αν διαπίστωσε ότι λόγω της δημοσιονομική ς εκτροπής που παρέλαβε -και την οποία γνώριζε όταν κέρδιζε τις εκλογές με το πλειοδοτικό του πρόγραμμα, ισχυριζόμενος ότι «λεφτά υπάρχουν» για να το υλοποιήσει- όφειλε να πάει σε νέες εκλογές και να ζητήσει νέα εντολή με νέο πρόγραμμα.
Όπως έκαναν ο Καραμανλής και Τσίπρας πριν και μετά από αυτόν.
Ο ίδιος όμως πρώτα πανηγύρισε την απόφασής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το μεγάλο κούρεμα χρέους και το νέο δανεισμό της Ελλάδας και μετά την έθεσε σε αμφισβήτηση. Με το Δημοψήφισμα που δεν ήταν καν σε θέση να προκηρύξει τελικά.
Αυτό όχι μόνο τον αποδυνάμωσε στην Ευρώπη, αλλά και τον εξευτέλισε στην πολιτική ηγεσία της με όσα ταπεινωτικά του είπαν στις Κάννες η Μέρκελ και κυρίως ο Σαρκοζί.
Στη συνέχεια φρόντισε να γίνει ο πρώτος κοινοβουλευτικές πρωθυπουργός στη ιστορία που έχασε τη θέση του- χωρίς να υπάρχουν ηθικοί λόγοι -χωρίς το κόμμα του να χάσει τη πλειοψηφία στη Βουλή και αφού την προηγούμενη είχε πάρει… ψήφο εμπιστοσύνης.
Προκαλώντας μάλιστα και μειδιάματα όταν, ενώ παραιτήθηκε, προσπαθούσε να παραμείνει Πρωθυπουργός με … άλλο όνομα.
Αυτός ήταν ο λόγος που «έπεσε» και αν το καλοεξετάσει κανείς, μάλλον το επιδίωξε. Επειδή δεν μπορούσε να να σηκώσει το βάρος που μόνος του φόρτωσε στη χώρα και στις πλάτες του- πιστεύοντας θα το χρεώσει στον προκάτοχο του.
Μόνος του έπεσε. Ποιος ΣΥΡΙΖΑ με το 4% εκείνη την εποχή;. Και ποιος Λαμπράκης; Ο ΔΟΛ το 2004 είχε στρατευθεί υπέρ του και κατά του Καραμανλή και με τον ίδιο τον Χρήστο Λαμπράκη, μια χαρά σχέσεις είχε.
Όσο για τον ισχυρισμό του αδελφού του ότι ήταν εναντίον του «η μισή διεθνής κοινότητα» είναι ανακριβής. Ολόκληρη ήταν εναντίον του με όσα έκανε.
Ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός δεν ισχυρισθεί ποτέ δημόσια ότι τον έριξαν. Το μόνο που λέει είναι ότι είναι ότι οι εξελίξεις τον… δικαίωναν. Αφού έτσι το βλέπει, ας το λέει.
Καλό είναι όμως να μαζέψει τους ανόητους από το περιβάλλον του που πουλάνε το μπαλαμούτι της ανατροπής από τράπεζες, εκδότες και κόμματα, του … ΠΑΣΟΚ συμπεριλαμβανομένου.
Κανείς δεν μπορεί να ρίξει κυβέρνηση με πλειοψηφία 172 βουλευτών. Είναι κατόρθωμα του επικεφαλής της.
ΥΓ. Μήπως να ξεκαθάριζαν και μεταξύ τους ποιος έβαλε την Κύπρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Ο Παπανδρέου ή ο Σημίτης;
https://www.anoixtoparathyro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου