Κανονικά αυτή τη περίοδο ο Ανδρέας Λοβέρδος έπρεπε να κάθεται σε αναμένα κάρβουνα- και προφανώς αυτό του συμβαίνει.
Η ποινική δίωξη σε βάρος του για δωροδοκία βρίσκεται στην τακτική ανάκριση. Οσονούπω θα φτάσει στο Δικαστικό Συμβούλιο, όπου θα αποφασιστεί γι’ αυτόν το κακό ή το χειρότερο.
Το κακό είναι να θεωρηθεί η πράξη για την οποία παραπέμφθηκε ως δωροδοκία κατά την άσκηση των υπουργικών καθηκόντων του. Έτσι θα θεωρηθεί ότι το αδίκημα έχει παραγραφεί.
Εξευτελισμός για δημόσιο πρόσωπο- που βέβαια θα σπεύσει να κάνει φιγούρα ότι… ήθελε να δικαστεί για να λάμψει η αθωότητά του κλπ. Αλλά διασφαλίζεται ότι θα κυκλοφορεί ελεύθερος.
Το χειρότερο είναι να κριθεί ότι δωροδοκήθηκε παρά την υπουργική του ιδιότητα και να υποχρεωθεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του από το εδώλιο, απέναντι στο φυσικό δικαστή του -και ό,τι ήθελε προκύψει.
Αν λοιπόν υπάρχει κάτι που τον κινητοποιεί αυτή την περίοδο στη δεινή θέση που βρισκεται, είναι ότι η απάντηση στο ερώτημα που τον αφορά είναι μετέωρη. Κάνει τα πάντα για να του συμβεί το κακό και να αποφύγει το χειρότερο.
Ένα από αυτά ήταν η δήλωση ότι θα είναι υποψήφιος πρόεδρος στο Κινάλ. Άκαιρα, σε σχέση με την εκλογή. Αλλά έγκαιρα, ως μήνυμα προς τους δικαστές: προσέξτε θα είναι αρχηγός κόμματος.
Η δεύτερη κίνηση απελπισίας ήταν η οπερετική έκδοση ενός βιβλίου της συμφοράς με τίτλο «Απόπειρα δολοφονίας». Στην πραγματικότητα ο τίτλος που αναδύεται είναι «Το κύκλωμα«.
Χωρίς να το θέλει περιγράφει πώς στήθηκε από ένα σύστημα προσώπων η φάμπρικα της μετονομασίας του σκανδάλου Νοβάρτις σε… σκευωρία για πρόσωπα που δεν κατηγορήθηκαν για κάτι, αλλά ερευνούσε νομίμως η εισαγγελία Διαφθοράς.
Πώς δικαστικοί λειτουργοί που έκαναν τη δουλειά τους απειλήθηκαν, λοιδορήθηκαν και τελικά διώχθηκαν από έναν συνασπισμό πολιτικών, δημοσιογράφων και τυχοδιωκτικών στοιχείων πήραν μέρος στην επιχείρηση από τη… φύση τους.
Στο τέλος νίκησαν την Τουλουπάκη και τη Δικαιοσύνη. Ή έτσι νομίζουν.
Το περιεχόμενο του βιβλίου είναι λόγος για να τον διαγράψει η Γεννηματά από το κόμμα της, αντί να τον καμαρώνει ως κοινοβουλευτικό της εκπρόσωπο. Τι περισσότερο έκαναν ο Χρυσοχοΐδης με τη Μενδώνη και τους απέπεμψε;
Ο Λοβέρδος εξευτελίζει την έννοια της συμμετοχής στο Κινάλ, ομολογώντας ότι συμπράττει με τους -χειρότερους- αντιπάλους του.
Αποκαλύπτει πόσο αδελφοποιητός του είναι ο Άδωνις Γεωργιάδης. Πως την κοινοβουλευτική δουλειά του κόμματός την έκανε με τον Πλεύρη. Και πως έπιασε επαφή με το ντουέτο Μιωνή-Παπασταύρου. Να πολιτικός, να μάλαμα. Τελικά όλοι δικοί μας είμαστε.
Κατ’ εφαρμογή των ηθικών κανόνων που διακρίνουν την πολιτική σταδιοδρομία του χωρίς δισταγμό κρέμασε στο τσιγκέλι όποιον είχε την ατυχία να διατηρεί επαφή μαζί του.
Κάποιους πολιτικούς ως… συμπαραστάτες του, για μια κουβέντα που του είπαν από ευγένεια. Ένα κύκλο δημοσιογράφων ως οιονεί… συνεργάτες που τον ειδοποιούσαν για την έρευνα της Δικαιοσύνης. Ή του έκαναν δημόσιές σχέσεις και φρόντιζαν για το όνομά του.
Γενικά του κρατούσαν το χέρι στα λασπόνερα, βόηθα Παναγιά μου και μη χειρότερα, που τραγουδάει κι o Πάριος.
Κανείς δεν διέψευσε τη συνεργασία και συνεπώς σ’ αυτό τουλάχιστον λέει την αλήθεια.
Πρόκειται για ένα βιβλίο μνημείο -θράσους. Ασφαλώς όμως ως πρόσωπο που κατηγορείται δικαιούται να λέει ό,τι θέλει.
Μεταφέρει στην πολιτική το κλάμα της Μάρθας Βούρτση και του Βασιλάκη Καΐλα. Αλλά θυμάται και τους παλικαράδες του Ψυρρή και κάνει τον νταή: στο τσακ γλύτωσε ο Τσίπρας τον ξυλοδαρμό….
Αυτό ήταν άλλωστε και το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του πονήματος – και το αναπαρήγαγαν δεόντως τα ΜΜΕ.
Πάντως τον Τσίπρα, σε μια πρόσφατη φωτογραφία από τυχαίο συναπάντημά τους στη Βουλή δεν φάνηκε τον δέρνει. Σαν βρεγμένη γάτα τον κοίταζε…
Όπως τότε, στα φοιτητικά του χρόνια στη Θεσσαλονίκη, που τον βρήκαν τσαλακωμένο από Κνίτες στα σκαλοπάτια της σχολής του.
ΥΓ. Ήταν πολλά χρόνια πριν σε μια συνέλευση της Τοπικής Οργάνωσης του ΠΑΣΟΚ στον Υμηττό. Κάποια στιγμή όσοι κάθονταν στις πρώτες θέσεις άκουσαν τον Στέφανο Τζουμάκα που προέδρευε στο πάνελ να λέει: Ώπα, ήλθε και ο… – και είπε το όνομα ισχυρού οικονομικού παράγοντα της εποχής. Γύρισαν και είδαν τον… Λοβέρδο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου