Είχε προηγηθεί το γνωστό καζάν - καζάν όπου εμμέσως πρότεινε την συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων με τον... κουμπάρο, όμως φαίνεται ότι δεν έγιναν κατανοητές οι θέσεις του και αποφάσισε να τις αποσαφηνίσει για να μην υπάρχουν παρανοήσεις.
Επισημαίνουμε, ότι το... εθνομηδενιστικό χτύπημα του Ντόκου γίνεται αμέσως μετά την εισβολή του "Ουρούτς Ρέϊς" στην Ελληνική υφαλοκρηπίδα, την οποία γελοιωδώς η κυβέρνηση επιχείρησε να αιτιολογήσει… επιρρίπτοντας ευθύνες στις κακές καιρικές συνθήκες.
Δυστυχώς τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά απ΄ ότι δείχνουν και ο πρωθυπουργός οφείλει να ενημερώσει πάραυτα τον ελληνικό λαό για το τι πραγματικά συμβαίνει στα ελληνοτουρκικά, κι αν όντως ισχύουν τα περί συνεκμετάλλευσης που ξεστόμισε ο Ντόκος.
Σε περίπτωση που προτιμήσει να κρυφτεί και να μην πάρει δημοσίως θέση, σημαίνει ότι η συνεκμετάλλευση είναι κυβερνητική απόφαση και ο Ντόκος έχει αναλάβει ρόλο… λαγού για να μετρήσει τις αντιδράσεις.
Υπενθυμίζουμε, ότι για τις δηλώσεις της Ντόρας... πως δεν τρέχει και τίποτα αν χάσουμε το Καστελόριζο στη Χάγη γιατί θα κατοχυρώσουμε την κυριαρχία σε άλλα νησιά, ακόμη περιμένουμε να μας πει ο πρωθυπουργός αν συμφωνεί ή όχι.
Η οποία Ντόρα, επανήλθε σήμερα λίγο μετά το μπουρλότο του Ντόκου, κατηγορώντας τα ΜΜΕ για διαστρέβλωση σχετικά με την απώλεια του Καστελόριζου. Κι αφού μας διαβεβαίωσε ότι δεν θα χάσουμε κανένα νησί, τόνισε ότι η Χάγη δεν πρέπει να ιδωθεί υπό το πρίσμα της ήττας ή της νίκης.
Για όσους δεν το κατάλαβαν, πάμε για σίγουρη ήττα. Απλώς μας το είπε διπλωματικά.
Κι όλα αυτά μετά την επιστολή Πομπέο και το τηλεφώνημα Τραμπ στον Ερντογάν, όπου αμφότεροι καλούν Ελλάδα και Τουρκία να λύσουν τις διαφορές τους.
Δεν ξέρουμε αν τελικά θα μας διαφωτίσει ο πρωθυπουργός, ωστόσο, θα πρέπει να γνωρίζει ότι το δίλημμα πόλεμος ή συνεκμετάλλευση που επί της ουσίας επικαλείται ο Ντόκος για να τρομάξει τον λαό και να γείρει υπέρ της συνεκμετάλλευσης δεν πρόκειται να περάσει.
Πιθανότερο είναι να τελειώσει πολιτικά, παρά να ξεπουλήσουν οι Έλληνες την πατρίδα για ένα κομμάτι ψωμί.
Άλλωστε, όπως θα έχει διαπιστώσει, όποιος αγγίζει τα εθνικά δίχως να κρατάει τη σημαία ψηλά τον τρώει το μαύρο σκοτάδι.
Αναλυτικά η συνέντευξη του Ντόκου στον «Φιλελεύθερο», ο οποίος επιτίθεται και στη Γαλλία επειδή μπλόκαρε την ενταξιακή πορεία των Σκοπίων, την ώρα που η κυβέρνηση καμαρώνει κραυγάζοντας «Ελλάς - Γαλλία Συμμαχία».
Πραγματικά, ποτέ δεν πιστεύαμε ότι θα ζήσουμε αυτές τις τραγικές για τη χώρα στιγμές.
- Δύσκολη εποχή για τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας της Ελλάδας;
Για τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας μιας χώρας που βρίσκεται σε μια δύσκολη γειτονιά, που χαρακτηρίζεται από υψηλή ρευστότητα και αστάθεια, πολλαπλές εστίες εντάσεων και συγκρούσεων και χώρες με ιδιαίτερα φιλόδοξη έως και αναθεωρητική ατζέντα, ενώ παράλληλα μεταβάλλεται ο παγκόσμιος συσχετισμός ισχύος, οι εποχές είναι κατά κανόνα δύσκολες και οι λόγοι επαγρύπνησης πολλαπλοί.
- Ποιος ο μεγαλύτερος φόβος;
Ο μεγαλύτερος φόβος είναι η Τουρκία να υπερτιμήσει τις δυνάμεις της και να υποτιμήσει τη θέληση και την ικανότητα της Ελλάδας να υπερασπιστεί την εδαφική της ακεραιότητα και τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Και να εισέλθουμε έτσι σε μια κρίση από την οποία κανείς δεν θα βγει κερδισμένος.
- «Ελλάδα και Κύπρος σε ένα σύνθετο γεωπολιτικό περιβάλλον», η διάλεξή σας στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας που διοργάνωσε το Κυπριακό Κέντρο Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων σε συνεργασία με το Τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Διακυβέρνησης του Πανεπιστημίου Λευκωσίας και την AgoraDialogue, πού εστιαστήκατε;
To περιφερειακό περιβάλλον ασφαλείας στην περιοχή της Μεσογείου και Μέσης Ανατολής έχει αλλάξει σε σημαντικό βαθμό. Έχουν εμφανιστεί νέοι κρατικοί δρώντες και κενά ισχύος τα οποία προσπαθούν να εκμεταλλευτούν φιλόδοξες περιφερειακές δυνάμεις. Η απειλή χρήσης και η χρήση στρατιωτικής ισχύος ως εργαλείο προώθησης σχεδιασμών εξωτερικής πολιτικής έχουν γίνει συχνότερες, ενώ οι περιφερειακές ισορροπίες μεταβάλλονται συνεχώς. Προσπαθώντας να διαφυλάξουν την εδαφική ακεραιότητα και κυριαρχικά δικαιώματα, Ελλάδα και Κύπρος πρέπει να ενισχύσουν στον μέγιστο δυνατό βαθμό τους συντελεστές εθνικής ισχύος: οικονομία, διπλωματία (με έμφαση στις διμερείς και πολυμερείς συμμαχίες) και άμυνα (όπου η Κυπριακή Δημοκρατία έχει σημαντικά περιθώρια αύξησης της συμβολής της στην κοινή προσπάθεια). Επιπλέον, δε, και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, απαιτείται ακόμη στενότερος στρατηγικός συντονισμός Ελλάδας και Κύπρου στην προσπάθεια χάραξης και υλοποίησης αποτελεσματικής εθνικής στρατηγικής.
- Η Τουρκία αντιλαμβάνεται τη θέση της στην Ανατολική Μεσόγειο μέσα από αυτό που η ίδια ονομάζει «Γαλάζια Πατρίδα», το μήνυμα που δίνει είναι ότι είναι η επικυρίαρχος χώρα της Ανατολικής Μεσογείου;
Η Τουρκία προβάλλει, με συζητούμενη πειστικότητα, την εικόνα μιας μεγάλης περιφερειακής δύναμης στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά και της Μέσης Ανατολής. Η σημαντικότερη αλλαγή των τελευταίων ετών είναι ότι χρησιμοποιεί πλέον το εργαλείο της στρατιωτικής ισχύος σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από την εποχή Νταβούτογλου, όπου η έμφαση ήταν στη διπλωματία, τις οικονομικές σχέσεις και την «κοινή πολιτιστική (οθωμανική) κληρονομιά». Με την επικράτηση των στρατιωτικών στον εσωτερικό ανταγωνισμό με το Υπουργείο Εξωτερικών, η Τουρκία χρησιμοποιεί το αφήγημα της «Γαλάζιας Πατρίδας» για να προωθήσει την παρουσία, τον ρόλο και την επιρροή της σε θαλάσσιες περιοχές όπου θεωρεί (μέσω αρκετά ευφάνταστων ερμηνειών του διεθνούς δικαίου της θάλασσας) ότι υπάρχει νομικό κενό και διεκδικήσιμες θαλάσσιες περιοχές. Επιπλέον, σύμφωνα με το τουρκικό αφήγημα, ο αποκλεισμός της Τουρκίας από ενεργειακές και άλλες συνεργασίες στην Ανατολική Μεσόγειο, αποτέλεσμα των δικών της στρατηγικών επιλογών, θα προσθέταμε ότι την έχει υποχρεώσει να αντιδράσει για να προστατεύσει τα συμφέροντά της.
- Το Γιαβούζ βρίσκεται ήδη στο τεμάχιο 8 της κυπριακής ΑΟΖ και ετοιμάζει τα επόμενα παράνομα γεωτρητικά του βήματα.
Οι κινήσεις του Γιαβούζ στο τεμάχιο 8 προκαλούν ιδιαίτερη ανησυχία, καθώς ενδέχεται να αξιοποιήσει πληροφορίες από έρευνες της ΕΝΙ που είχαν δημοσιευθεί λόγω ημέτερης αβλεψίας. Οι παράνομες τουρκικές γεωτρήσεις αποτελούν μια σημαντική κλιμάκωση, αλλά μέχρι στιγμής δεν στέφθηκαν από επιτυχία, είτε λόγω μη-ύπαρξης κοιτασμάτων στις περιοχές ερευνών, είτε λόγω απειρίας του προσωπικού ή άλλων τεχνικών δυσκολιών. Μια επιτυχημένη γεώτρηση θα μεταβάλει το τοπίο υπέρ της Τουρκίας και θα φέρει Κύπρο και Ελλάδα σε ακόμη πιο δύσκολη θέση, καθώς η Τουρκία θα μπορέσει να προχωρήσει σε εκμετάλλευση του ανακαλυφθέντος κοιτάσματος, ενώ ταυτόχρονα θα τεθεί εν αμφιβόλω η ικανότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας να παραχωρεί τεμάχια της ΑΟΖ της προς εκμετάλλευση.
- Τι ρόλο παίζει η Ιταλία, μια συμπορεύεται, μια τα γυρίζει;
Αν και θα ήταν επιθυμητή μια πιο ξεκάθαρη τοποθέτηση της Ιταλίας σχετικά με τις τουρκικές κινήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, τον αγωγό EastMed, αλλά και τις συμφωνίες Σαράτζ-Τουρκίας, δύσκολα μπορεί να φανταστεί κανείς ότι μια χώρα-μέλος της ΕΕ, με καλές σχέσεις με Ελλάδα και Κύπρο, θα αγνοούσε τη διεθνή νομιμότητα, την κοινοτική αλληλεγγύη, την ευρωπαϊκή ενεργειακή ασφάλεια, αλλά και τα συμφέροντα μιας πολύ σημαντικής ιταλικής εταιρείας (ΕΝΙ) για να συνδιαλλαγεί κάτω από το τραπέζι με την Τουρκία. Βεβαίως, η Ιταλία έχει και άλλα συμφέροντα, όπως οι διμερείς οικονομικές σχέσεις με την Τουρκία και η ανάγκη περιορισμού των μεταναστευτικών ροών μέσω Λιβύης, που την υποχρεώνουν να διατηρεί μια καλή σχέση με την Άγκυρα, αλλά δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι αυτό γίνεται σε βάρος των συμφερόντων Ελλάδας και Κύπρου. Η Ευρωπαϊκή Ένωση παρουσιάζει διστακτικότητα και αναποφασιστικότητα στην υλοποίηση αποφάσεων του Συμβουλίου Υπουργών και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Η ΕΕ, εκ φύσεως, κινείται στη λογική του συμβιβασμού και λαμβάνει αποφάσεις στη βάση του χαμηλότερου κοινού παρονομαστή. Σε ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο ζήτημα όπως αυτό της επιβολής κυρώσεων επί της Τουρκίας, ενώ υπάρχει ουσιαστική ομοφωνία στη φραστική καταδίκη των παράνομων τουρκικών ενεργειών, παρατηρείται μια σημαντικά μεγαλύτερη δυσκολία στη λήψη και υλοποίηση αποτελεσματικών κυρώσεων. Αυτό οφείλεται από τη μια στην ύπαρξη σημαντικών συμφερόντων σε εθνικό επίπεδο (οικονομικές σχέσεις, ανάγκη διαχείρισης προσφυγικών/μεταναστευτικών ροών) και από την άλλη στην έλλειψη αποτελεσματικών εργαλείων άσκησης πίεσης από ευρωπαϊκής πλευράς, καθώς οι θεσμικές σχέσεις έχουν φθάσει στο ναδίρ και η ΕΕ δεν μπορεί να απειλήσει π.χ. με περικοπή κονδυλίων αναπτυξιακής βοήθειας ή με το πάγωμα της ενταξιακής διαδικασίας, καθώς στην πράξη ούτε το ένα ούτε το άλλο υφίστανται.
- Θεωρείτε ότι υπάρχουν δυνατότητες συνεννόησης σε θέματα εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων, καθώς στο τραπέζι παραμένει και η ελληνοκυπριακή δέσμευση για δημιουργία Ταμείου Υδρογονανθράκων προς όφελος και των δύο κοινοτήτων;
Η Τουρκία χρησιμοποιεί συχνά το επιχείρημα ότι οι Ελληνοκύπριοι δεν θέλουν να μοιραστούν τα οφέλη της εξόρυξης υδρογονανθράκων με τους Τουρκοκύπριους και σε αυτό το επιχείρημα αρκετές χώρες τείνουν ευήκοον ους. Θα πρέπει να αναζητήσουμε τρόπους να «εκθέσουμε» την Τουρκία στο ζήτημα αυτό, ίσως με την υποβολή πρότασης για μια άτυπη επιτροπή Ελληνοκυπρίων - Τουρκοκυπρίων που θα συζητήσει μελλοντικούς τρόπους διαμοιρασμού των εσόδων.
- Ποιες είναι οι προοπτικές για την επίλυση του Κυπριακού με αυτά τα δεδομένα;
Δυστυχώς, η ατμόσφαιρα είναι τόσο τοξική που η επανέναρξη των συνομιλιών με μια σοβαρή προοπτική επίλυσης φαντάζει πολύ δύσκολη. Σε κάθε περίπτωση, δεν έχει νόημα μια τέτοια συζήτηση πριν τις τουρκοκυπριακές εκλογές. Αν κερδίσει ο κ. Ακιντζί και αν η ΕΕ, και ιδίως η Γερμανία, δείξει ενεργό ενδιαφέρον, ίσως υπάρξει ένα μικρό παράθυρο ευκαιρίας. Αλλά θα πρέπει να διεξαχθεί και εντός των τειχών μια συζήτηση για τη μορφή της λύσης που είμαστε διατεθειμένοι να αποδεχθούμε.
- Ο Ταγίπ Ερντογάν έχει τις πλάτες της Αμερικής;
Οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας έχουν μπει σε πορεία επιδείνωσης από το 2003 και την απόφαση της Άγκυρας να μην επιτρέψει τη διέλευση αμερικανικών στρατευμάτων για το άνοιγμα δεύτερου μετώπου κατά του Ιράκ. Ακολούθησαν πολλά «επεισόδια» και σοβαρές διαφωνίες και οι διμερείς σχέσεις επιδεινώθηκαν σημαντικά, με αποκορύφωμα την κρίση των S-400 που έχει στρέψει ολόκληρο το αμερικανικό «σύστημα» (Κογκρέσο και υπηρεσίες εξωτερικής πολιτικής και εθνικής ασφάλειας) εναντίον της Τουρκίας. Αν και το λεγόμενο αμερικανικό «κατεστημένο»δεν παραγνωρίζει τη στρατηγική αξία της Τουρκίας και δεν θα επιθυμούσε να την «χάσει» προς όφελος της Ρωσίας, το μόνο που προστατεύει στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο την Τουρκία από την επιβολή σκληρών κυρώσεων είναι η προσωπική σχέση Τραμπ-Ερντογάν. Ο Πρόεδρος Τραμπ θεωρεί ότι μπορεί να κάνει «business» με τον Τούρκο ομόλογό του και αυτό το εκμεταλλεύεται όσο περισσότερο μπορεί ο κ. Ερντογάν.
- Μπορεί να κάνει κίνηση νότια και ανατολικά της Κρήτης ο Ταγίπ Ερντογάν;
Ασφαλώς και θα μπορούσε να κάνει κίνηση νότια και ανατολικά της Κρήτης, η Τουρκία. Το έχει άλλωστε εξαγγείλει επανειλημμένως ο κ. Ερντογάν. Γνωρίζει βεβαίως ότι η αποστολή ερευνητικού σκάφους ή άλλης μορφής έμπρακτη αμφισβήτηση σε περιοχές που η Ελλάδα θεωρεί τμήμα των θαλασσίων ζωνών της είναι μια κίνηση που καμία ελληνική κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να αγνοήσει, πολύ περισσότερο να αποδεχθεί.
- Ανησυχείτε για το ενδεχόμενο θερμού επεισοδίου ή και στρατιωτικής σύγκρουσης;
Αν και έχουν σταλεί προς όλες τις κατευθύνσεις τα μηνύματα περί ελληνικών «κόκκινων γραμμών», υπάρχει ανησυχία ότι, είτε για λόγους εσωτερικής πολιτικής είτε επειδή τα πράγματα στη Λιβύη δεν εξελίσσονται όπως θα ήθελε η Τουρκία είτε γιατί μπορεί να υποτιμήσει την ελληνική αντίδραση, η Τουρκία θα μπορούσε να προχωρήσει με μια κίνηση έμπρακτης αμφισβήτησης στη συγκεκριμένη περιοχή, κλιμακώνοντας έτσι τη σοβούσα κρίση. Σε μια τέτοια περίπτωση, η Ελλάδα θα κάνει βεβαίως ό,τι μπορεί για να μη συμβάλει στην περαιτέρω κλιμάκωση της κρίσης, αλλά πλέον όλες οι επιλογές θα βρίσκονται στο τραπέζι.
- Να «τα βρούμε» με την Τουρκία είπατε και έπεσαν πολλοί πάνω σας. Προτείνατε συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο;
Η συγκεκριμένη φράση, που δυστυχώς παρερμηνεύθηκε, ήταν η ακόλουθη: «Ακόμη και η συνεκμετάλλευση θα μπορούσε να συζητηθεί, υπό την προϋπόθεση της πρότερης οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών μέσω προσφυγής σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο». Αυτό σημαίνει μια ξεκάθαρα εμπροσθοβαρή, υπέρ ημών, συμφωνία. Πιο συγκεκριμένα, η Ελλάδα εξασφαλίζει αυτό που επεδίωξαν διαδοχικές ελληνικές Κυβερνήσεις, δηλαδή την προσφυγή των δύο χωρών στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών. Τα επόμενα βήματα είναι υποθετικά: εφόσον ανακαλυφθούν σημαντικά κοιτάσματα στο Αιγαίο ή (το πιο πιθανόν) στην Ανατολική Μεσόγειο, εφόσον το κοίτασμα εκτείνεται στις θαλάσσιες ζώνες και των δύο χωρών (περίπτωση Κατάρ-Ιράν), εφόσον η ποσότητα, η τιμή και οι τάσεις απομάκρυνσης από τα ορυκτά καύσιμα επιτρέψουν την εμπορική εκμετάλλευση του κοιτάσματος και, τέλος, εφόσον η Ελλάδα αποφασίσει ότι αυτό τη συμφέρει, τότε θα μπορούσε να διαπραγματευθεί μια συμφωνία συνεκμετάλλευσης με ποσοστά που θα καθοριστούν σύμφωνα με τα συμφωνημένα θαλάσσια σύνορα. Η Ελλάδα εξασφαλίζει λοιπόν τη βασική της επιδίωξη (οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών) με ένα υποθετικό αντάλλαγμα που έτσι κι αλλιώς δεν θα τη βλάψει, καθώς θα στηρίζεται στα δεδομένα της οριοθέτησης που θα έχει προηγηθεί.
- Πού βρίσκεται το ενδεχόμενο να προσφύγετε από κοινού με Τουρκία στη Χάγη για θαλάσσιες ζώνες, όπως είπε ο Πρωθυπουργός;
Η προσφυγή στη Χάγη αποτελεί θέση διαδοχικών ελληνικών Κυβερνήσεων και θα ήταν εφικτή μόνο εφόσον η Τουρκία δεν επιμείνει στον μακρύ κατάλογο διεκδικήσεων που σταδιακά έχει θέσει στο τραπέζι τις τελευταίες δεκαετίες. Η θέση της ελληνικής Κυβέρνησης είναι ότι προσφυγή μπορεί να υπάρξει μόνο με αντικείμενο την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών. Παρά τα κάποια ρητορικά πυροτεχνήματα, δεν διαφαίνεται ιδιαίτερη διάθεση από τουρκικής πλευράς. Όσον αφορά στη συνολική πολιτική της Ελλάδας έναντι μιας τουρκικής ηγεσίας που χαρακτηρίζεται από υπέρμετρη φιλοδοξία αλλά και έντονη ανασφάλεια (ιδιαίτερα μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου 2016), μίγματος ιδιαίτερα επικίνδυνου, η βασική επιλογή είναι η συνέχιση μιας δισδιάστατης πολιτικής: από τη μια ετοιμότητα για ομαλοποίηση των σχέσεων και από την άλλη ετοιμότητα για κάθε άλλο ενδεχόμενο. Απαραίτητη θα είναι μια πολιτική «έξυπνης ισχύος»: συνδυασμός «ήπιας» και «σκληρής» ισχύος (με έμφαση στην ενίσχυση της αποτρεπτικής ικανότητας, την οποία η Τουρκία καταλαβαίνει και σέβεται, μέσω σημαντικών τομών στις Ένοπλες Δυνάμεις και επενδύσεων σε νέες τεχνολογίες) και βελτίωσης της αποτελεσματικότητάς μας στον στρατηγικό σχεδιασμό και τη διαχείριση κρίσεων, τομείς στους οποίους αναμένεται να συμβάλλει το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας.
- Γεωστρατηγικής αξίας και σημασίας ο EastMed;
Βεβαίως, πρόκειται για μια σημαντική συμφωνία σε γεωστρατηγικό επίπεδο και μια ισχυρή απάντηση στη συμφωνία Σαράτζ-Τουρκίας. Για την υλοποίησή του θα πρέπει να απαντηθούν στο μέλλον σημαντικά ερωτήματα οικονομικής κυρίως φύσης, αλλά αυτή τη στιγμή ιδιαίτερη σημασία έχει η γεωστρατηγική αξία του, άμεση για τις εμπλεκόμενες χώρες και έμμεση για την ευρωπαϊκή ενεργειακή ασφάλεια.
- Υποβάθμιση της Ελλάδας φάνηκε από την απουσία της στη Διάσκεψη του Βερολίνου;
Ομολογουμένως υπήρξε μια απογοήτευση λόγω της μη πρόσκλησης της Ελλάδας στη Διάσκεψη του Βερολίνου. Βεβαίως αυτή η εξέλιξη δεν αποτέλεσε ιδιαίτερη έκπληξη, καθώς η Ελλάδα δεν είχε πρότερη εμπλοκή οποιασδήποτε μορφής (πλην της συμμετοχής στη Διάσκεψη του Παλέρμο, που ήταν όμως μια ξεχωριστή διαδικασία) στις προσπάθειες επίλυσης του λιβυκού προβλήματος. Αυτό που έχει πλέον σημασία είναι η συμμετοχή στα επόμενα στάδια της διαδικασίας (καθώς και σε τυχόν ειρηνευτική δύναμη υπό σημαία ΕΕ ή ΟΗΕ), καθώς και η επιτυχημένη υλοποίηση της επιτευχθείσας συμφωνίας, καθώς κάτι τέτοιο θα συμβάλλει στον περιορισμό της παρουσίας και επιρροής τρίτων χωρών, όπως η Τουρκία.
- Βλέπετε τη Συμφωνία Βερολίνου να υλοποιείται;
Μέχρι τώρα φαίνεται να υπάρχουν σημαντικές δυσκολίες στην εφαρμογή της εκεχειρίας και εν συνεχεία της οριστικής κατάπαυσης του πυρός. Πολύ περισσότερο δε στις μελλοντικές διαπραγματεύσεις των αντιμαχόμενων πλευρών για σχηματισμό (νέας) κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Από την άλλη πλευρά, τη συμφωνία στηρίζει μεγάλο τμήμα της διεθνούς κοινότητας που είναι σε θέση να ασκήσει αποτελεσματικές πιέσεις στους άμεσα εμπλεκόμενους. Επειδή όμως υπάρχουν αποκλίνοντα συμφέροντα ανάμεσα σε ορισμένους εκ των κεντρικών παικτών, η υλοποίηση της Συμφωνίας του Βερολίνου δεν θα είναι απλή υπόθεση.
-Η Συμφωνία των Πρεσπών έχασε την αξία της μετά που δεν έκαναν τη Βόρεια Μακεδονία μέλος της ΕΕ;
Είναι γεγονός ότι η «λογική των Πρεσπών» δέχθηκε ένα προσωρινό πλήγμα από την άσκηση βέτο από τη Γαλλία στην έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων μεταξύ ΕΕ και Βόρειας Μακεδονίας. Καταβάλλονται προσπάθειες σε πολλά επίπεδα να αλλάξει η γαλλική στάση μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2020 και κάτι τέτοιο είναι αρκετά πιθανό να συμβεί. Έτσι κι αλλιώς, η έναρξη διαπραγματεύσεων δεν σημαίνει γρήγορη ένταξη, σε περίπτωση που η υποψήφια χώρα δεν πληροί τα κριτήρια σε ικανοποιητικό βαθμό. Σε περίπτωση, πάντως, που δεν υπάρξει κάποιας μορφής πρόοδος, έστω και συμβολική, στην ενταξιακή πορεία των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων, η επιρροή της ΕΕ θα μειωθεί σημαντικά προς όφελος τρίτων χωρών.
- Πώς αναμένετε το 2020;
Με γεωπολιτικά και γεωοικονομικά κριτήρια, το 2019 δεν ήταν μια ιδιαίτερα καλή χρονιά για τον κόσμο, την Ευρώπη και την περιοχή μας. Το 2020 θα είναι εν πολλοίς μια συνέχεια της προηγούμενης χρονιάς: διαχείριση του Brexit και των άλλων ευρωπαϊκών κρίσεων, διατλαντικές σχέσεις και σχέσεις της Δύσης με τη Ρωσία και την Κίνα, οικονομικοί ανταγωνισμοί και απειλή εμπορικών «πολέμων», μεταναστευτικές ροές, περιφερειακές συγκρούσεις, αρκετές από αυτές στην ευρύτερη περιοχή μας, κλιματική αλλαγή. Ο κατάλογος των προκλήσεων ασφαλείας θα παραμείνει δυστυχώς μακρύς.
antinews.gr
Μαθήματα πατριδογνωσίας και ευψυχίας στον Κυριάκο Μητσοτάκη
οι οποίοι θεώρησαν ατυχέστατη αυτήν την αναφορά του πρωθυπουργού λόγω και της δυσμενούς συγκυρίας των κάκιστων ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένη, αυτό που άναψε ''φωτιές'' στο πολιτικό σκηνικό ήταν η περιγραφή της χώρας μας σαν ''μικρής οθωμανικής επαρχίας'', σε μια προσπάθεια να καταδείξει ο ΚΜ πως - παρά την ασημαντότητά της έναντι του κραταιού αντιπάλου της - πέτυχε, χάρη στη φιλοπατρία των αγωνιστών του 1821, να φέρει σε πέρας νικηφόρα την ελληνική επανάσταση κατά της παντοδύναμης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και να γίνει κράτος ανεξάρτητο και πρότυπο της Βαλκανικής.
Και μόνο αυτή η αναφορά του όμως - σε συνδυασμό με την εξακολουθητική προσπάθεια υποτίμησης της χώρας μας απ' τον Ταγίπ Ερντογάν - αποδεικνύει περίτρανα την αντίληψη που έχει για το πώς γράφεται ή, μάλλον, ξαναγράφεται η Ιστορία κατά την άποψή του. Και ξαναγράφεται για τον κ. Μητσοτάκη επί τη βάσει τετελεσμένων, που διαγράφουν αυθωρεί και παραχρήμα τα προηγούμενα ιστορικά δεδομένα, έστω κι αν αυτά κουβαλούν τρισχιλιετή ιστορία στην πλάτη τους, που αναγράφει το όνομα ''ΕΛΛΑΔΑ''.
Η Ελλάδα, που μέχρι να φτάσει να γίνει έστω και για λίγο διάστημα ''Μεγάλη'' - η γνωστή ''Ελλάς των Πέντε Θαλασσών και των δύο Ηπείρων'' του Ελ. Βενιζέλου και της Συνθήκης των Σεβρών (1920) - ήταν απέραντη και ξακουστή σε Ανατολή και Δύση, όπου είχε σπαρμένες τις αποικίες της, κάποιες απ' τις οποίες αναβίωσαν και επί Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Μέσα σ' αυτήν την ''απλωσιά'' των εκτεταμένων συνόρων της Ελλάδας σε Δύση και Ανατολή (για να χρησιμοποιήσω μια ελληνιστική λέξη) ήταν μικρή ''οθωμανική'' επαρχία η σημερινή Τουρκία, αφού στα δυτικά της παράλια και όχι μόνο είχαν ιδρύσει αποικίες απ' τα προ Χριστού χρόνια ακόμα οι αρχαίοι Έλληνες.
Με τη συλλογιστική αυτή είχε δίκιο ο Πρόεδρος της ''Ελληνικής Λύσης'', όταν δήλωσε - μεταξύ άλλων - επί τη βάσει της ιστορικής πραγματικότητας, ότι : ''η σημερινή Τουρκία δεν είναι παρά μια Μακεδονική - Ελληνική επαρχία, κάτι που διαπιστώνεται και από τα αναρίθμητα αρχαιοελληνικά ονόματα περιοχών της''. Κι ότι ''έτυχε για 400 χρόνια να είμαστε υπόδουλοι των Τούρκων και όχι Τουρκική επαρχία!..''
Έπειτα είναι και το άλλο που πρέπει να υπενθυμίσουμε στον κ. Πρωθυπουργό. Ότι αυτό του Παλαμά''Η Μεγαλοσύνη των λαών δεν μετριέται με το στρέμμα. Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα'', ισχύει ακόμα όσο κρατάμε μέσα μας αναμμένη τη φλόγα της φιλοπατρίας.
Και ισχύει παρά την εξοπλιστική υπεροπλία της Τουρκίας, η οποία πρέπει - αντί για φόβο - να μας οπλίσει με θάρρος κι αποφασιστικότητα, όταν κληθούμε να αναμετρηθούμε με τον ''προαιώνιο εχθρό μας'' προσδοκώντας νικηφόρα αποτελέσματα, όπως έγινε επανειλημμένα στο ιστορικό παρελθόν με πολλαπλάσιους αριθμητικά αντιπάλους μας...
Ωστόσο, για να είμαστε ειλικρινείς, μόνο θάρρος δε βλέπουμε να επιδεικνύει ο Έλληνας πρωθυπουργός έναντι της Τουρκίας, γιατί αντιδρά καθυστερημένα, υποτονικά, κατευναστικά και σε πλήρη διάσταση με τις κορώνες και το ύφος αποφασιστικότητας και ψυχραιμίας που προσπαθεί να περάσει επικοινωνιακά σε συνεντεύξεις του στους καθ' ύλην αρμόδιους υπουργούς του του ΥΠΕΞ και του ΥΠΕΘΑ.
Τα αποτελέσματα της προσπάθειάς του Κυριάκου Μητσοτάκη να περάσει προς τα έξω ότι όλα βαίνουν καλώς στην Εξωτερική μας πολιτική (συμπεριλαμβανομένου και του μεταναστευτικού), ενώ βαίνουν προς τα χείρω, είναι ιλαροτραγικά ως προς τον αντίκτυπο που έχουν στους επιτελείς των καθ' ύλην αρμόδιων υπουργείων.
Γιατί είναι φως φανάρι ότι αυτοί - σε κάθε ευθύβολη λεκτική επίθεση του Ερντογάν - δίνουν τις ίδιες ''καρμποναρισμένες'' απαντήσεις περί νευρικότητας της Τουρκίας, σε μια προσπάθεια να καταλαγιάσουν το δικό τους άγχος και τη δικιά τους νευρικότητα...
Και αντιδρούν έτσι, γιατί φοβούνται. Και φοβούνται ένα πιθανότατο στραπάτσο μας από τους Τούρκους, γιατί είμαστε ανεπαρκείς εξοπλιστικά και είμαστε ανεπαρκείς, γιατί - αντί να αντιμετωπίσουμε άμεσα και έγκαιρα τις τρύπες που υπάρχουν στην Άμυνά μας - εμείς τυρβάζουμε περί όνου σκιάς. Τουτέστιν, περί ποδοσφαίρου και ολιγαρχών στο ποδόσφαιρο.
Τι είχες, Γιάννη, τι είχα πάντα... Κοινώς, τα μαθήματα δεν μας έγιναν ακόμα μαθήματα. Γι' αυτό και επαναλαμβάνουμε διαχρονικά τα προηγούμενα λάθη μας με ακρίβεια... μαθηματική. Όπως αντιδράσαμε στα Ίμια, έτσι αντιδρούμε και τώρα, ενώ η χώρα βρίσκεται εν όψει πραγματικού εθνικού κινδύνου, μεγαλύτερου από εκείνον του 1987 και του 1996.
Αλλά ποιος να το συνειδητοποιήσει αυτό; Ποιος να συνειδητοποιήσει ότι τα σπίτια μας καίγονται κι εμείς τραγουδάμε; Οι επιτελείς των ΥΠΕΞ και ΥΠΕΘΑ, που προσεύχονται να μη μπει στην ελληνική υφαλοκρηπίδα το τουρκικό ερευνητικό Orus Reis και ξεφυσούν ανακουφισμένοι όταν το βλέπουν να βγαίνει;
Για να μην πούμε για άλλους υπουργούς. Όπως ο υπουργός Επικρατείας, καλή ώρα, ο οποίος - ερχόμενος σε διάσταση με τον υπουργό Άμυνας που χαρακτήρισε ''απαράδεκτες'' τις κινήσεις του τουρκικού ερευνητικού - είπε ότι ''συμβαίνουν αυτά''.
Και το εξωφρενικό είναι ότι για το θέμα αυτό της καταπάτησης της ελληνικής υφαλοκρηπίδας από τους Τούρκους, η ελληνική πλευρά είχε ξεκαθαρίσει προ πολλού πως δε θα σήκωνε μύγα στο σπαθί της και, αν γινόταν κάτι σε βάρος μας, θα απαντούσε ένοπλα άμεσα, πράγμα για το οποίο είχε ενημερώσει κάποιους απ' τους ξένους συνομιλητές του ο κ. πρωθυπουργός...
Φευ!.. Δεν έγινε τίποτα απ' όλα αυτά, κι ας είχε αγανακτήσει με τους μεμέτηδες μέχρι και ο Πτέραρχος Τοντ Ουώλτερς, Ανώτατος Συμμαχικός Διοικητής Ευρώπης (SACEUR), ο οποίος πληροφορήθηκε τα καθέκαστα με το Orus Reis στο πλαίσιο της επίσκεψής του στην Αθήνα, όπου είχε συνομιλία με τον πολιτικό προϊστάμενο του ΥΠΕΘΑ. - Μα αυτό είναι φύσει αδύνατον, γιατί ο εν λόγω αξιωματούχος είναι φιλότουρκος, θα μου λέγατε δικαιολογημένα.
- Και όμως συνέβη κι αυτό, κι ας ακούγεται εξωφρενικό, θα σας διαβεβαίωνα. Ενώ ο ίδιος ο Πτέραρχος - μετά την ενημέρωση που του έγινε απ' τον υπουργό Άμυνας Νίκο Παναγιωτόπουλο - φάνηκε να αγανακτεί με το θράσος των Τούρκων, ο υπουργός Επικρατείας Γ. Γεραπετρίτης εκτίμησε ότι ''δεν τρέχει τίποτα''...
Μάλιστα... Αυτή είναι η άλλη επιλογή της κυβέρνησης, όπως φαίνεται: η υποβάθμιση, για να μη φανεί η ''γύμνια'' της Εξωτερικής πολιτικής της. Η ''γύμνια'' του ίδιου του πρωθυπουργού, στην ουσία, ο οποίος δείχνει ανήμπορος να αντιμετωπίσει με σοβαρότητα τα Εξωτερικά θέματα, με επίκεντρο το μεταναστευτικό και τα ελληνοτουρκικά.
Και η γύμνια είναι προϊόν του φόβου. Πώς να το κάνουμε; Η κυβέρνηση έδειξε με την ηττοπαθή στάση της αυτές τις μέρες ότι δεν εννοεί όσα μεγαλόστομα έλεγε για τις παρεμβατικές δυνατότητές της, αφού υπήρχαν τρόποι να διώξει το Orus Reis χωρίς στρατιωτική εμπλοκή, αλλά δίστασε να τους χρησιμοποιήσει λόγω φοβίας...
Αυτό ήθελε να τεστάρει ο Ερντογάν. Αν είμαστε μόνο λόγια, ή όχι. Ε, το κατάλαβε μια και καλή και γελάει ακόμα... Είμαστε μόνο λόγια και στην ουσία τίποτα... Γι' αυτό διέταξε το τουρκικό πλοίο να φύγει και να μην ξαναενοχλήσει προς το παρόν τους περιδεείς αντιπάλους του, που βιάστηκαν, όλο ορμή, να κλείσουν πρώτη θέση για Χάγη...
Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι έχουν αποθρασυνθεί οι γείτονες, με πρώτο απ' όλους τον ''σουλτάνο'' τους, ο οποίος κλιμακώνει τις απειλές και την ένταση με την Κύπρο και την Ελλάδα, την ίδια στιγμή που πνέει τα λοίσθια η συμφωνία του με την ΕΕ για το μεταναστευτικό.
Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι απέβη τελικά άκαρπη η εκ του σύνεγγυς παρακολούθηση του Orus Reis από το αντιτορπιλικό μας ''Νικηφόρος Φωκάς'', μια και δεν πήρε διαταγή τελικά να κάνει το επόμενο βήμα σε βάρος του τουρκικού ερευνητικού, που είχε παραβιάσει την ελληνική υφαλοκρηπίδα.
Ως εκ τούτου η διαπίστωση είναι τεκμηριωμένη. Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ακολουθεί κατά πόδας τον ΣΥΡΙΖΑ και σ' αυτό, αφού αντέδρασε όπως κι εκείνος το 2018 με το Barbaros. Όλα καλά κι όλα ωραία, λοιπόν!.. Μ' εμάς - την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό - να την... κάνουμε κάθε φορά με την ουρά στα σκέλια αρνούμενοι να κοντράρουμε τους Τούρκους στα ίσα, από φόβο μήπως εξελιχθεί ο καυγάς σε πολεμικό επεισόδιο.
Αρνούμενοι να δείξουμε πυγμή περήφανης κι ανεξάρτητης χώρας, ουσιαστικά... Και όμως, υπάρχουν οι εξαιρέσεις, οι φωτεινές εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα της ανεπάρκειας στην πολιτική μας σκηνή και στην εκάστοτε σχεδόν ηγεσία μας.
Υπάρχουν ''φωνές'' αντίστασης θαρραλέες, που δεν περιμένουν διαταγές για να κάνουν αυτό που τις λέει η συνείδησή τους να κάνουν. Υπάρχουν Έλληνες πατριώτες που μπαίνουν με ορμή στη φωτιά, στον ακήρυκτο πόλεμο του Αιγαίου. Κοντράρουν στα ίσα τα τουρκικά περιπολικά, έτοιμοι για Ναυμαχία, μέχρι που να τα αναγκάσουν με έξυπνους ελιγμούς να πάρουν την άγουσα για τη χώρα τους δια της... βίας.
Ένα τέτοιο παράδειγμα έδωσε αυτές τις μέρες ο Πλωτάρχης Κυβερνήτης της ΤΠΚ ΜΠΛΕΣΣΑΣ P21, που ''κόντραρε στα ίσα το τουρκικό περιπολικό P-346 TCG στα Στενά του Καστελόριζου'' δίνοντάς του ένα μάθημα που θα το θυμάται, γιατί έχει να κάνει με την ισχύ και τον τύπο των βολών του.
Βολών που επιδέχονται περιορισμούς στο επιχειρησιακό περιβάλλον του Αιγαίου, καθώς είναι αναγνωρίσιμες απ' το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, το οποίο διαθέτει αδιευκρίνιστο αριθμό βλημάτων.
Το μάθημα ευψυχίας του Πλωτάρχη είναι το πρώτο που πρέπει να βάλει καλά στο μυαλό του ο κ. Πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του στα αρμόδια υπουργεία, όπως και κάποιοι ανιστόρητοι σύμβουλοί του, που παραδίδουν μαθήματα διαστρέβλωσης της Ιστορίας μέσω της εφημερίδας ''Αυγή''.
Με τις συμβουλές και υποδείξεις παρόμοιων ''αιρετικών'', που αποκαλούν συλλήβδην ''ακροδεξιούς εθνικιστές'' όσους τοποθετούνται κατά της ''συμφωνίας των Πρεσπών'' και της συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου με τους Τούρκους, πήρε - ως φαίνεται - την απόφαση ο Κυριάκος να σύρει την Ελλάδα στη Χάγη για να ακρωτηριαστεί, με τη σύμφωνη γνώμη της Ντόρας.
Με δεδομένο αυτό, το μόνο που ευχόμαστε για την πατρίδα μας είναι να βρεθεί πλάι του ένας γνήσιος Έλληνας για να του ανοίξει τα μάτια, έστω και την τελευταία στιγμή.
Να του ανοίξει τα μάτια παραδίδοντάς του απλά μαθήματα Πατριδογνωσίας και ευψυχίας, για να του θυμίσει συνοπτικά - πως τα σύνορα της Ελλάδας χαράχτηκαν με το αίμα των προγόνων μας κι αν είναι έτοιμος να τα μοιραστεί με τους Τούρκους, θα χρειασθεί να τους δώσει για αντάλλαγμα το αίμα το δικό μας...
Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου)
antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου