Η πολιτική αγωνία (και ο πολιτικός γρίφος ) του Πάνου Καμμένου...

Η συνάντηση Τσίπρα – Καμμένου, μετά το νέο επεισόδιο ενδοκυβερνητικής έντασης για τη συμφωνία των Πρεσπών,  επαναοριοθετεί τις πολιτικές εξελίξεις και επαναφέρει ως πιθανό χρόνο εκλογών τον Μάιο.  

Ταυτόχρονα, ωστόσο, αφήνει ανοιχτό και το πολιτικό ζήτημα που δημιουργεί η διαμετρικά αντίθετη θέση των δύο κυβερνητικών εταίρων για το Μακεδονικό – ένα ζήτημα, που η Νέα Δημοκρατία φαίνεται αποφασισμένη να εκμεταλλευτεί και να αξιοποιήσει μέχρι τέλους.
Η συνάντηση ήρθε μετά την ανοιχτή και οξεία κόντρα του Πάνου Καμμένου με τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά, η οποία τροφοδότησε εκ νέου σενάρια ενδοκυβερνητικής ρήξης και πρόωρων εκλογών, ακόμη και πριν από την άνοιξη.

Ο στόχος του ραντεβού, δε, ήταν ακριβώς η ακύρωση αυτών των σεναρίων – ένας στόχος που επετεύχθη με το «ορόσημο του Μαρτίου»: Ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Άμυνας τόνισαν, όπως ανέφεραν κυβερνητικές πηγές, ότι σε καμία περίπτωση δεν θα επιτρέψουν  να αποτελέσει η συμφωνία των Πρεσπών ανασταλτικό παράγοντα στο έργο της κυβέρνησης, συμφωνώντας να επανέλθουν στο θέμα τον ερχόμενο Μάρτιο.
Ο εκλογικός ορίζοντας
Η αναφορά στον Μάρτιο δείχνει σαφώς πως πρόθεση του Μαξίμου είναι να φθάσει τότε προς κύρωση η συμφωνία των Πρεσπών στη Βουλή, παρ’ ότι χθες ο Νίκος Κοτζιάς αναφέρθηκε στον Ιανουάριο. Και δείχνει επίσης πως ο κεντρικός εκλογικός σχεδιασμός δεν προβλέπει σε καμία περίπτωση εκλογές – το νωρίτερο – πριν από την επόμενη άνοιξη, έναν χρονικό ορίζοντα που βρίσκει σύμφωνους και τους δύο κυβερνητικούς εταίρους.
Το ερώτημα είναι εάν ο Πάνος Καμμένος θα παραμείνει σταθερός στα όσα – δεσμευτικά, κατά τις πληροφορίες – συμφωνήθηκαν στη συνάντηση με τον πρωθυπουργό, ή εάν το πολιτικό κλίμα και οι συσχετισμοί γίνουν δυσμενέστεροι για τον ίδιον και επιχειρήσει τη μεγάλη ανατροπή προσβλέποντας στην κοινοβουλευτική του επιβίωση.
Στο Μαξίμου επικρατεί η πεποίθηση πως τέτοια έκπληξη δεν θα υπάρξει, με την επίκληση και της έως τώρα «έντιμης σχέσης και συνεργασίας» μεταξύ των δύο εταίρων. Ανάλογη βεβαιότητα εκφράζεται από τη ΝΔ, από εντελώς διαφορετική όμως οπτική και με τον ισχυρισμό ότι η διαφωνία των κυβερνητικών εταίρων είναι «σικέ». Ήτοι, με τον ισχυρισμό πως Τσίπρας και Καμμένος θα «παίξουν το χαρτί» της πτώσης της κυβέρνησης με αφορμή το Μακεδονικό, όταν αμφότεροι κρίνουν πως τους συμφέρει να πάνε σε εκλογές.
Πίσω από αυτές τις εκτιμήσεις όμως – και προς επιβεβαίωσή τους ή μη - τη δική τους αξία έχουν το παρασκήνιο και οι παράγοντες που οδηγούν τον Πάνο Καμμένο στην πρόκληση αλλεπάλληλων επεισοδίων σύγκρουσης.

Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία για το Μακεδονικό
Το πρώτο δεδομένο είναι πως όντως, όπως δήλωσε και ο Νίκος Κοτζιάς, υφίσταται ήδη η κοινοβουλευτική πλειοψηφία για να περάσει η συμφωνία των Πρεσπών χωρίς την κεντρική στήριξη των ΑΝΕΛ. Σ’ αυτήν την πλειοψηφία προσμετρώνται οι 145 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, η Κατερίνα Παπακώστα, τουλάχιστον δύο βουλευτές των ΑΝΕΛ – οι Θανάσης Παπαχριστόπουλος και Έλενα Κουντουρά με ανοιχτό ερώτημα το τι θα πράξει ο Κώστας Ζουράρις. Συνυπολογίζονται επίσης, πλην θεαματικής υπαναχώρησης, 4 ψήφοι από το Ποτάμι, εκείνες του Σταύρου Θεοδωράκη, του Σπύρου Δανέλλη, του Γιώργου Μαυρωτά και του Σπύρου Λυκούδη, ενώ ανοιχτή είναι και η ψήφος του επικεφαλής της ΔΗΜΑΡ Θανάση Θεοχαρόπουλου και του ανεξάρτητου βουλευτή Χάρη Θεοχάρη που αμφότεροι έχουν τοποθετηθεί υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών.
Οι αριθμοί αυτοί είναι σε απόλυτη γνώση του Πάνου Καμμένου, όπως και το γεγονός ότι βρίσκεται πολιτικά εγκλωβισμένος. Διότι από τη μία πλευρά υιοθετεί σκληρή στάση στο Μακεδονικό για να διεκδικήσει την εκλογική επιβίωση του κόμματός του και να ανακόψει τις διαρροές ψηφοφόρων προς τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά την ίδια ώρα βλέπει πως δεν ελέγχει πλήρως την κοινοβουλευτική του ομάδα και, στην πράξη, δεν μπορεί να επηρεάσει τις εξελίξεις στο Μακεδονικό.
Κυβερνητικά στελέχη θεωρούν ότι η τελευταία προειδοποίησή του πως θα άρει την εμπιστοσύνη του στην κυβέρνηση προκειμένου να μην περάσει η συμφωνία των Πρεσπών δεν ήταν παρά η απάντησή του στον χαρακτηρισμό «τζάμπα μάγκας» που του απέδωσε ο Κυριάκος από τη Θεσσαλονίκη. Στον εκνευρισμό του συνέβαλε επίσης και το γεγονός ότι όλες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, ακόμη κι εκείνες που δημοσιεύθηκαν σε φιλικά προς την κυβέρνηση μέσα ενημέρωσης, δείχνουν τους ΑΝΕΛ να απέχουν μακράν από την είσοδό τους στην επόμενη Βουλή.
Η σύγκρουση με τον Κοτζιά
Εξ ου και η οξεία αντίδραση του κόμματός του στη δήλωση Κοτζιά ότι η συμφωνία περνά και χωρίς τις ψήφους των Ανεξάρτητων Ελλήνων – μια δήλωση, που ο Πάνος Καμμένος θεώρησε ότι αφενός ακυρώνει τη στρατηγική του απέναντι στη ΝΔ και, αφετέρου, του αμφισβητεί τον ρόλο του ρυθμιστή των εξελίξεων και βασικού πυλώνα της συγκυβέρνησης.
Οι πολιτικές αυτές αγωνίες του υπουργού Άμυνας είναι, ως έναν βαθμό τουλάχιστον, κατανοητές από το Μαξίμου και τούτο φέρεται να συνέβαλε και στη νέα «ανακωχή» που ο ίδιος υποσχέθηκε στον πρωθυπουργό μετά τη συνάντησή τους. Το ερώτημα ωστόσο  παραμένει πόσο ισχυρή θα αποδειχθεί αυτή η υπόσχεση εάν κλιμακωθεί η δημοσκοπική και πολιτική πίεση προς το κόμμα του – μια πίεση που, πέραν των άλλων, βρίσκεται ψηλά στον στρατηγικό σχεδιασμό της Νέας Δημοκρατίας…

tvxs.gr