Για την Αθήνα τούτο σημαίνει παράταση τουλάχιστον μίας εβδομάδας έως ότου διαφανεί το τελικό πλαίσιο της λύσης για το χρέος. Χθες ο Ολαφ Σολτς από την πλευρά του Βερολίνου και ο Πολ Τόμσεν από το ΔΝΤ έκαναν κάποια βήματα προσέγγισης – «διαπιστώθηκε πρόθεση σύγκλισης» είπε χαρακτηριστικά πηγή του ελληνικού υπουργείου Οικονομικών – αλλά δεν τα βρήκαν σε βασικές παραμέτρους του πακέτου ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους.
Νέο ραντεβού στο Κεμπέκ
Ως εκ τούτου, το «ραντεβού» ανανεώθηκε για την επόμενη εβδομάδα και την υπουργική σύνοδο της G7 στο Κεμπέκ του Καναδά, όπου και θα συνεδριάσει εκ νέου για το ελληνικό ζήτημα το Washington Club ( οι υπουργοί Οικονομικών Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας, ο πρόεδρος του Eurogroup Μάριο Σεντένο και οι εκπρόσωποι του ESM και του ΔΝΤ).
η
Κατά τις πληροφορίες, σ’ αυτό το νέο «ραντεβού» θα είναι, πιθανώς, παρούσα η ίδια η επικεφαλής του ΔΝΤ – γεγονός, που έχει τη δική του σημασία, καθώς η Κριστίν Λαγκάρντ φέρεται να έχει πιο θετική προσέγγιση ως προς τον συμβιβασμό με τους ευρωπαίους σε σχέση με τον Πολ Τόμσεν. Σε κάθε περίπτωση, η συνάντηση του Κεμπέκ αναδεικνύεται σε δεσμευτικό χρονικό σταθμό, καθώς πλέον τα περιθώρια ενεργοποίησης του προγράμματος του ΔΝΤ για συμμετοχή με χρηματοδότηση στο τρίτο Μνημόνιο είναι εξαιρετικά περιορισμένα.
Στο τραπέζι του Washington Club την επόμενη εβδομάδα, αλλά και στις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις που θα υπάρξουν τις επόμενες ημέρες, θα τεθούν τα δύο βασικά ζητήματα όπου χθες επαναβεβαιώθηκε η διαφωνία μεταξύ Βερολίνου και ΔΝΤ και τα οποία, σύμφωνα με πηγές από τις Βρυξέλλες, συνοψίζονται στα εξής: Στο εύρος της επιμήκυνσης των ελληνικών δανείων και, κυρίως, στο εάν το πακέτο ελάφρυνσης του χρέους θα είναι εμπροσθοβαρές ή μη.
Που διαφωνούν Βερολίνο και ΔΝΤ
Κατά τις ίδιες πηγές, ο Ολαφ Σολτς παρέμεινε και χθες συγκρατημένος σε ό,τι αφορά τον χρόνο επιμήκυνσης των δανείων που έχει λάβει η Αθήνα από τον EFSF (τον προσωρινό μηχανισμό στήριξης, πρόδρομο του ESM), ενώ το Ταμείο δείχνει ότι δεν πρόκειται να συμβιβαστεί εάν η επέκταση δεν είναι τουλάχιστον 10ετής.
Στο έτερο, και μείζον, μέτωπο του μηχανισμού ελάφρυνσης, το Ταμείο ζητά εμπροσθοβαρή εφαρμογή του κύριου όγκου των μέτρων, με αυτόματη μορφή και χωρίς προϋποθέσεις, έτσι ώστε να μπορέσει να δώσει άμεσα «πιστοποιητικό» βιωσιμότητας του χρέους και να δοθεί «σήμα ασφαλείας» στις αγορές. Στον αντίποδα, η Γερμανία φέρεται να αποδέχεται εμπροσθοβαρή και αυτόματη ισχύ μόνο στο 20% των μέτρων και παραπομπή του υπόλοιπου 80% σε σταδιακή εφαρμογή, με ρήτρα «αιρεσιμότητας» και υπό την προϋπόθεση ότι για την ενεργοποίησή τους η Ελλάδα θα υλοποιεί συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις και προαπαιτούμενα.
Πέραν τούτων, έχει ήδη συμφωνηθεί η επιστροφή στην Αθήνα των κερδών από τα ελληνικά ομόλογα που διακρατούν η ΕΚΤ και οι κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης, ενώ από το τελικό μοντέλο συμμετοχής (ή μη) του ΔΝΤ θα εξαρτηθεί εάν ο ESM θα εξαγοράσει και το σύνολο ή μέρος των οφειλόμενων δανείων προς το Ταμείο.
Το «υποκατάστατο» της προληπτικής γραμμής
Το σενάριο που συζητήθηκε χθες στο Washington Club περιλαμβάνει, κατά τις πληροφορίες, και το ενδεχόμενο να παραμείνει ανοιχτή μια χαμηλή οφειλή (όχι άνω των 2 δις ευρώ) προς το Ταμείο, έτσι ώστε το ΔΝΤ να διατηρεί ρόλο ενεργού πιστωτή.
Η ένταση με την οποία το Βερολίνο επιζητά την – με όποια μορφή – ισχυρή εμπλοκή του Ταμείου στο μεταμνημονιακό πλαίσιο αποδίδεται και στην κλιμακούμενη ανησυχία για νέα περίοδο αστάθειας στις αγορές λόγω των πολιτικών εξελίξεων στην Ιταλία.
«Η Γερμανία βλέπει στο ΔΝΤ το… υποκατάστατο της προληπτικής πιστοληπτικής γραμμής που ούτε η Ελλάδα θέλει να πάρει, ούτε η Μέρκελ θέλει να δώσει», λέει χαρακτηριστικά κοινοτικός παράγοντας. Το εάν όμως αυτό το «υποκατάστατο» μπορεί – και πώς – να λειτουργήσει, παραμένει ακόμη ερώτημα βαθιάς και… μη δημιουργικής ασάφειας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου