Πρόσφατα, έχουν...
περάσει από μια συνολική κόντρα σε μια ευρείας κλίμακας συνεργασία. Στην ουσία, παρόλα αυτά, η σχέση παραμένει ασταθής, και είναι αβέβαιο ότι ο σημερινός μήνας του μέλιτος, θα συνεχιστεί.
Με αφορμή λοιπόν, τις αναθεωρητικές και επιθετικές κινήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο και την Κύπρο, αλλά και την εισβολή στη Συρία, είναι εξαιρετικά χρήσιμο να ρίξουμε μια εις βάθος ματιά:
Ανώμαλη Πορεία…
Η πρόσφατη ιστορία μεταξύ των δύο χωρών, είναι κάθε άλλο παρά προβλέψιμη. Αφού βρέθηκαν σε αντίπαλα στρατόπεδα στην Αραβική Άνοιξη, το 2013-14 δημιούργησαν μια στενή σχέση βασισμένη, βασικά, στην απέχθεια έναντι της κριτικής της Δύσης απέναντι στις απολυταρχικές κυβερνήσεις τους. Αν και η Άγκυρα δεν κατάπιε καλά την προσάρτηση της Κριμαίας, από τη Μόσχα, αρνήθηκε να υποστηρίξει οποιεσδήποτε κυρώσεις της Δύσης, εναντίον της. Την ίδια στιγμή η επέμβαση της Ρωσίας στη Συρια, για να ενισχύσει το καθεστώς Άσαντ, προκάλεσε την οργή του Ταγίπ Ερντογάν, που στηρίζει ανοικτά την ανατροπή του Άσαντ.
Οι τούρκοι κατέρριψαν το ρωσικό μαχητικό πάνω από τη βόρεια Συρία το Νοέμβριο του 2015, λόγω υποτιθέμενης παραβίασης του τουρκικού εναέριου χώρου. Η Ρωσία απάντησε επιβάλλοντας μια ευρεία κλίμακα οικονομικών κυρώσεων εναντίον της Τουρκίας και περίπου 4,5 εκ. Ρώσοι ακύρωσαν τις διακοπές τους εκεί. Η μεγάλη ένταση στις σχέσεις των δυο χωρών, έφερε στα πρόθυρα την εμπλοκή του ΝΑΤΟ, του οποίου η Τουρκία, είναι μέλος.
Μετά ήρθε η απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία, και ο Βλαντιμίρ Πούτιν, ήταν από τους πρώτους ηγέτες που εξέφρασε υποστήριξη προς τον Ερντογάν κατά τη διάρκεια της απόπειρας και μετά. Ο Ερντογάν από την πλευρά του, έστειλε επιστολή συγγνώμης στον Πούτιν για την κατάρριψη του αεροσκάφους. Από εκείνη τη στιγμή οι σχέσεις μεταξύ των δυο χωρών έχουν αποκατασταθεί, και έχουν προχωρήσει σε πρωτόγνωρα επίπεδα συνεργασίας, με νέους αγωγούς αερίου, τουρισμό, επενδύσεις, κοινές ειρηνευτικές αποστολές στη Συρία, μέσω της τριμερούς διαδικασίας στην Αστάνα με το Ιράν, διάλογος μεταξύ των ενόπλων δυνάμεων, και πωλήσεις ρωσικών όπλων στην Τουρκία.
Η ταχύτητα με την οποία αποκαταστάθηκαν οι σχέσεις, κυρίως η στρατηγική συνεργασία και η φιλοδοξία που τη διακρίνει, ειδικά στον τομέα της ασφάλειας, έχουν κτυπήσει καμπανάκια στη Δύση.
Το ΝΑΤΟ την αντιμετωπίζει ως αμφισβήτηση της στρατηγικής ανατροπής της συμμαχίας έναντι στην αναδυόμενη και πάλι απειλή της Ρωσίας. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, παρά την ροπή του Ερντογάν σε απολυταρχική διακυβέρνηση, ειδικά μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα, η ΕΕ να φοβάται να κόψει κάθε πιθανότητα ένταξης της Τουρκίας, μήπως και την σπρώξει περισσότερο στην αγκαλιά της Μόσχας, αλλά και λόγω της απειλής του Ερντογάν να ανοίξει την κάνουλα των προσφύγων προς την Ευρώπη. Την ίδια στιγμή η προσέγγιση των δυο, έχει προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στην πολιτική ασφάλειας στον τομέα της ενέργειας, της Ευρώπης, στην προσπάθεια του ΝΑΤΟ να ενισχύσει την αντοχή, και την προσπάθεια της ΕΕ να περιβάλλει τον εαυτό της με σταθερούς γείτονες. Παρόλα αυτά υπάρχουν ενδείξεις ότι η προσέγγιση δεν είναι τόσο αποφασιστική όσο δείχνει.
Το αίνιγμα της Συρίας…
Στις 20 του Γενάρη η Τουρκία πραγματοποίησε εισβολή στη Συρία, με επιχείρηση που την ονομάζει «Κλάδο Ελαίας», στόχος της οποίας είναι η εκκαθάριση των Κούρδων του YPG, από το Αφρίν και η διαμόρφωση μιας ζώνης ασφαλείας, 130 χιλιομέτρων πλάτους και 30 βάθους, με δεδομένο ότι η Άγκυρα τους θεωρεί τρομοκράτες, που έχουν σχέση με το PKK. Τούρκοι αξιωματούχοι ανέφεραν ότι η επιχείρηση είχε την έγκριση της Μόσχας. Και η πραγματικότητα είναι ότι εάν δεν υπήρχε, έστω, η ανοχή των Ρώσων, η επιχείρηση δεν θα ήταν δυνατή. Οι Ρώσοι απέσυραν τις δυνάμεις τους από το Αφρίν και εξασφάλισαν από το καθεστώς Άσαντ, ότι η τουρκική αεροπορία θα πετά χωρίς προβλήματα πάνω από τη Αφρίν.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Δημήτρη Γ. Απόκη, ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου