Που πραγματικά στοχεύει η «επένδυση»… στον Ερημίτη…;;;

Γράφει ο Γιάννης Σπ. Παργινός - Οικονομολόγος - Δημοσιογραφος

Ας σταθούμε για λίγο στο θέμα της επένδυσης του Ερημίτη, στην Κασσιόπη της Κέρκυρας .  

Κι ας το κάνουμε πέραν της όποιας ιδεολογικής, πολιτικής ή, έστω, συναισθηματικής προκατάληψης, προκειμένου να καταλήξουμε σε όσο το δυνατόν περισσότερο αντικειμενικές εκτιμήσεις…

Προς τούτο, δε, ας αποφύγουμε, - στα μέτρα του δυνατού και του εφικτού - , τις βαθυστόχαστες και περίπλοκες οικονομικές αναλύσεις για να μην πνιγούμε και βραχυκυκλώσουμε σ αυτές…

Κατ αρχήν, λοιπόν, ουδείς θα ήταν δυνατόν να αντιτίθεται σε οικονομικά, κοινωνικά και πολιτισμικά συμφέρουσες και παραγωγικές επενδύσεις. Θα ήταν παρανοϊκός…, και δη, δε, σε περίοδο ασφυκτικής οικονομικής κρίσης….

Ταυτόχρονα, όμως, όλοι ερωτούν και διερωτούνται για τα ακόλουθα: 

α. Ποιες μελέτες σεβασμού περιβάλλοντος και οικοσυστήματος έχουν γίνει, πριν συνταχτεί η όποια αρχιτεκτονική – οικοδομική μελέτη ανέγερσης των όποιων οικοδομημάτων…;;;

β. Η όποια οικονομική μελέτη της προς ανέγερση τουριστικής μονάδας, έλαβε υπόψην της τις κοινωνικές και οικονομικές δομές των κοινωνιών που διαβιούν, επιβιώνουν και οικονομικά αναπτύσσονται στον περιβάλλοντα και όμορο χώρο…;;;

γ.  Η σύλληψη της όποιας ιδέας και η συνεπαγόμενη υλοποίηση της επένδυσης έλαβε υπόψην της απόψεις, προτάσεις, ενστάσεις ή , έστω, κι αρνήσεις των τοπικών κοινωνιών…;;;

δ. Έστω, κι εκ των υστέρων, ποια η συμβολή των τοπικών κοινωνιών στην από τούδε και στο εξής εξέλιξη της επένδυσης και συγκεκριμένα :

     δ1. Στην ομαλή συνύπαρξη, συναντίληψη και συνεργασία των νέων

      επενδυτών με τις τοπικές κοινωνίες…;;;

     δ2. Στην διαμόρφωση οικονομικής – τιμολογιακής της νέας επένδυσης,

     να μην οδηγηθούν στο κλείσιμο οι ήδη υπάρχουσες επιχειρήσεις της

     περιοχής, οι οποίες θα είναι ομοειδείς ή αδελφές, δια του αθέμιτου

     ανταγωνισμού στον οποίο αναμφίβολα θα καταφύγει ο νέος επενδυτής,

     ο οποίος θα διαθέτει ασυναγώνιστα μεγάλο μέγεθος πελατείας,

     σαφέστατα ικανότερη επικοινωνιακή πολιτική προώθησης πωλήσεων,

     κι οπωσδήποτε κατά πολύ μεγάλα οικονομικά αποθεματικά για την

     επί της περιοχής επιχειρηματική του επικυριαρχία…;;;

Πάντα τα ανωτέρω ερωτήματα, είτε πρωτογενή, είτε δευτερογενή  - απλά, σαφή και λογικά στη σύλληψη και την εκφορά τους - , κρίνονται ως εύλογα γενόμενα…, καθώς, αν αγνοηθούν…, κι αν δεν απαντηθούν με σαφήνεια, ευκρίνεια και ειλικρίνεια…, κι αν επ αυτών όλων δεν έχει υπάρξει συναντίληψη…, συναπόφαση…, συνεργασία…, και συνδημιουργία τα αποτελέσματα θα είναι φρικτά και λίαν διακριτά σε πολύ σύντομο χρονικό ορίζοντα…

Και θα είναι :

1.   Πλήρης αλλοίωση, προς τα χείρω, του περιβάλλοντος και παντελής καταστροφή του οικοσυστήματος…

2.   Πλήρης εξοβελισμός των τοπικών επιχειρήσεων, οι οποίες δια του αθέμιτου ανταγωνισμού θα οδηγηθούν στην πτώχευση και εν τέλει στο ξεπούλημα τους σε επενδυτές οι οποίοι θα ακολουθήσουν παρόμοια επιχειρηματική πολιτική με εκείνους που θα έχουν ήδη προκαλέσει όλα τα ανωτέρω…

3.   Πλήρης κατάρρευση καταρράκωση των τοπικών κοινωνιών με την μορφή που σήμερα τις γνωρίζουμε. Όλοι από «αφεντάδες στον τόπο τους θα μετατραπούν σε εργάτες ξένων αφεντάδων»…   

4. Οι πληρωμές των όποιων υπηρεσιών παράσχει η εν δυνάμει επένδυση θα κατατίθεται στο εξωτερικό με αποτέλεσμα να επωφελούνται μόνον στο ελάχιστον οι τοπικές κοινωνίες...

 

Είναι σαφές πως, προκειμένου να γίνει αποδεκτή η εν δυνάμει επένδυση στον ΕΡΗΜΙΤΗ, χρησιμοποιείται το επιχείρημα της εύκολης κι απρόσκοπτης πρόσβασης σε εκατοντάδες ή και χιλιάδες θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν. Είναι αλήθεια, πως ένα παρόμοιο επιχείρημα «πιάνει τόπο» και δη σε εποχής οικονομικής δυσπραγίας, ανέχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, όπως η σύγχρονη εποχή της οικονομικής στενότητας… Προς τούτο, προτάσσεται και αυτή η πολλά υποσχόμενη «παγκοσμιοποίηση».

Παγκοσμιοποίηση, όμως, προς τι…;;;

Προς διατήρηση των υπαρχουσών οικονομικών ανισορροπιών παγκοσμίως…, ή και  επέκτασης…, όξυνσης… και πολλαπλασιασμού αυτών…;;; Σ αυτήν την περίπτωση… ΟΧΙ…!!!

Προς ανατροπή των υπαρχουσών οικονομικών ανισορροπιών και προς μια πιο δημοκρατική…, ισότιμη…, κι ισομερή διαχείριση των φυσικών πόρων και των εξ αυτών οικονομικών απολαβών…;;; Σ αυτήν την περίπτωση…, Σαφώς ΝΑΙ…!!!

Η «επένδυση», εγώ την βάζω εντός εισαγωγικών, στον Ερημίτη εντάσσεται σε ένα γενικότερο σχέδιο κατοχής της Ελλάδας.. Ας πάρουμε μια γεύση ιστορίας… Το παράξενο, στην όλη ιστορία, είναι ότι οι πρώτες ευρωπαϊκές κοινότητες στις αρχές της δεκαετίας του 1950 και η μεταγενέστερη ΕΟΚ που ιδρύθηκε στην Ρώμη τις 25 Μαρτίου του 1955 και μετεξελίχθηκε στην σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση, είχαν στόχο τον έλεγχο της βιομηχανικής και οικονομικής ανάπτυξης της Γερμανίας…, ώστε να μην της δοθεί η ευκαιρία να αναπτυχθεί οικονομικά και βιομηχανικά…, και αιματοκυλήσει την Ευρώπη για τρίτη φορά μέσα στον ίδιο αιώνα… Παράπλευρα, στο στρατιωτικό σκέλος, ιδρύθηκε το ΝΑΤΟ με στόχο διπλό…, να προφυλάσσει την Ευρώπη από την τότε Σοβιετική Ένωση αφ ενός και να ελέγχει την διασπασμένη Γερμανία αφ ετέρου… Στην εποχή μας, οι όροι αντεστράφησαν και η Γερμανία όχι απλά ελέγχει την Ευρώπη…, αλλά και την καθοδηγεί ή ακόμα και την υποτάσσει… Με όχημα το Ευρώ, στην θέση των μαχητικών αεροπλάνων που διέθετε στον πρώτο και δεύτερο πόλεμο, η Γερμανία, ως Δ΄ Ράιχ, επιχειρεί να επιτύχει ότι επιχείρησε κι απότυχε ο Αδόλφος Χίτλερ… Δεν είναι διόλου τυχαίο πως η πολιτική του ευρώ έχει εμπνευστή τον υφυπουργό οικονομικών του Χίτλερ…., την, δε, ευρωπαϊκή πολιτική της ενωμένης Γερμανίας ανέλαβαν να υλοποιήσουν άνθρωποι – κλειδιά στην διοίκηση Χίτλερ…

Μετά από αυτήν την μικρή ιστορική αναδρομή…, με την οποία ξεκαθαρίζεται ο ρόλος της Γερμανίας στην σύγχρονη Ευρώπη…, ας έρθουμε στα του Ερημίτη…, και στο ρόλο που οι εμπνευστές της εν λόγω επένδυσης επιφυλάσσουν στην τοπική κοινωνία… Βαθύς στόχος της οικονομικής πολιτικής των μνημονίων είναι η εσωτερική υποτίμηση στην Ελλάδα και δι αυτής η πλήρης φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας. Αυτή είναι η απλή εξήγηση του ότι…, μπήκαμε στην πολιτική των μνημονίων με χρέος 118% επί του ΑΕΠ και μετά από 7 χρόνια σκληρής οικονομικής πολιτικής λιτότητας το χρέος ανήλθε στο 180% επί του ΑΕΠ και με αποσαρθρωμένη πλήρως την όποια παραγωγική δομή και ιστό διέθετε η χώρα μας…

Μ αυτήν την πολιτική η Ελλάδα καθίσταται μια Ειδική Οικονομική Ζώνη, μέσα στην οποία οι πολίτες της θα είναι εργάτες πολύ χαμηλών αποδοχών και με ελάχιστες έως και πλήρως αναιμικές ασφαλιστικές καλύψεις… Σ αυτήν την Ειδική Οικονομική Ζώνη θα εγκατασταθούν οι ανεπτυγμένες βιομηχανίες του ευρωπαϊκού βορρά και θα κατασκευάζουν τα προϊόντα τους σε πολύ χαμηλές τιμές κόστους…, ώστε να είναι ανταγωνιστικές στα αδελφά προϊόντα της Κίνας και της Αμερικής… Τον ρόλο αυτό, έπαιζαν μέχρι πριν λίγα χρόνια οι αγορές της Ινδίας, του Ιράν και της νοτιανατολικής Ασίας… ¨όταν αυτοί οι λαοί άρχισαν να ξυπνάνε, η Γερμανία άρχισε να σκέφτεται πως θα τις αντικαταστήσει… Κι εδώ εντόπισε την μικρή και φτωχή και πολιτικά αφελή Ελλάδα μας… Το ξεπούλημα των δημοσίων υποδομών, - όπως Τραίνα…, λιμάνια…, αεροδρόμια…, κλπ - , εξυπηρετούν ακριβώς τον σκοπό των μεταφορών των εν λόγω προϊόντων…, στα κέντρα που η οικονομική ελίτ θα προκαθορίζει…

Ο Ερημίτης…, και πολλοί άλλοι Ερημίτες στην υπόλοιπη Ελλάδα θα χρησιμεύουν ως φτηνοί τόποι υπέροχων διακοπών για τους μεγαλοβιομήχανους της βόρειας Ευρώπης και των στελεχών των επιχειρήσεων τους… Η πολιτική των τιμών και διαχείρισης θα ανήκει σε ξένα κέντρα μακριά από την πατρίδα μας… Στα πρώτα χρόνια της επένδυσης, οι τοπικές επιχειρήσεις θα γονατίσουν μη αντέχοντας στον αθέμιτο ανταγωνισμό… Οι ιδιοκτήτες τους θα αναγκαστούν να τις ξεπουλήσουν για ένα πιάτο φαγητό αφού θα είναι καταχρεωμένοι… Ο Άγιος Στέφανος, η Κερασιά, το καλάμι, το Αυλάκι, το Κασσιόπη και άλλα σημερινά τουριστικά κέντρα, όπως τα γνωρίσαμε μέχρι σήμερα, θα αποτελέσουν μια ωραία και ρομαντική ανάμνηση… Ας μην ξεχάσει ο οποιοσδήποτε αφελής, ότι οι 3 στις 4 μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες στην Κέρκυρα είναι καταχρεωμένες και ήδη βρίσκονται στο στάδιο του ξεπουλήματος. Είναι μέρος της στοχευμένης πολιτικής που εφαρμόζεται από το 2010 κι εντεύθεν…

Μπροστά σ αυτούς τους στόχους, σκοπούς κι επιδιώξεις, το περιβάλλον και η διατήρηση του φυσικού κάλους…, και η ομαλή επιβίωση και εξέλιξη των τοπικών κοινωνιών…, ουδόλως λαμβάνονται υπόψην….

Όλα στοχεύουν στην δημιουργία μιας Ειδικής Οικονομικής Ζώνης, (ΕΟΖ), εξυπηρέτησης ξένων οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων… !!!

Γιάννης Σπ. Παργινός

Οικονομολόγος – Δημοσιογράφος